. . "Giles Samuel Bertram Romilly (19 September 1916 \u2013 2 August 1967) was a journalist, Second World War POW, brother of Esmond Romilly, and nephew of Winston Churchill through his wife Clementine Churchill. Romilly was educated at Wellington College and Oxford University, and then served as a war correspondent in both the Spanish Civil War and in the Second World War. He was captured in May 1940 in the Norwegian town of Narvik while reporting for the Daily Express."@en . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . "5168"^^ . . . . . . . . . "1023395660"^^ . . . "Giles Romilly"@nl . "Giles Samuel Bertram Romilly (19 September 1916 \u2013 2 August 1967) was a journalist, Second World War POW, brother of Esmond Romilly, and nephew of Winston Churchill through his wife Clementine Churchill. Romilly was educated at Wellington College and Oxford University, and then served as a war correspondent in both the Spanish Civil War and in the Second World War. He was captured in May 1940 in the Norwegian town of Narvik while reporting for the Daily Express. Romilly was the first German prisoner to be classified as Prominente, prisoners regarded by Adolf Hitler to be of great value due to their relationships to prominent Allied political figures. Because of his importance to Hitler, Romilly was imprisoned in Oflag IV-C (Colditz Castle), from where escape was perceived to be almost impossible. Romilly lived in relative comfort with the other Prominente who would later join him at Colditz, although they were all watched 24 hours a day in case they should attempt to escape. Romilly used this position to his advantage and caused trouble by issuing complaints at every conceivable annoyance. Amongst the list, he took offence to the noise created by the boots of his guard outside his door, preventing him from sleeping. Following a visit from the Red Cross, a red carpet was placed outside his door to dull the sound. Romilly did successfully escape however, whilst the Prominente were being moved to \"Oflag VII-D\" Tittmoning Castle in April 1945. The camp was home to some Dutch officers amongst whom was captain Machiel van den Heuvel, \"Vandy\". Romilly and Vandy knew each other from their Colditz time where Vandy was the Dutch escape officer. Vandy was transferred to Tittmoning because of his leading role as escape officer and the Germans thought he could do no more harm in Tittmoning where most prisoners were older officers of general rank. Vandy however had his next escape plan ready and together with two Dutch officers, Romilly abseiled down the castle walls. The remainder of the Prominente hid in the castle in hopes of conveying the impression that they had all escaped. After four days they were all discovered. Romilly, in spite of the 3,000 men that were searching for him, succeeded in reaching the Allied lines. This was due mainly to the gallant action of lieutenant Andre Tieleman, a Dutch officer who was fluent in German and French. With their false identity papers identifying them as French (forced) labourers they managed to escape. When interrogated by German officials, Lt Tieleman did the talking while Romilly pretended to be deaf and dumb. In this way they managed to escape into freedom. After the war Romilly returned to journalism. In 1952 he wrote the memoir The Privileged Nightmare, later reissued as Hostages at Colditz, with fellow Prominente Michael Alexander, who had earned the status by falsely claiming to be a relative of Field Marshal Harold Alexander. Romilly died in Berkeley, California in 1967 of a tranquilliser overdose. He was in the process of researching a book on the American novel at the time."@en . . "Giles Samuel Bertram Romilly (19 september 1916 \u2013 Berkeley (Californi\u00EB, 2 augustus 1967) was een Brits journalist, krijgsgevangen in nazi-Duitsland, broer van Esmond Romilly en neef van Winston Churchill. Hij diende als een oorlogscorrespondent in zowel de Spaanse Burgeroorlog als de Tweede Wereldoorlog. Hij werd in oktober 1941 gevangengenomen in Narvik (Noorwegen), toen hij daar was om verslag te doen voor de Daily Express. Romilly was de eerste gevangenen die door de Duitsers als Prominente werd bestempeld. Deze \u201CProminente\u201D werden door Adolf Hitler als zeer belangrijk gezien dankzij hun relatie met de geallieerde politieke figuren in de Tweede Wereldoorlog. Vanwege de waarde die Romilly had voor Hitler werd hij opgesloten in Oflag IV C (Slot Colditz), vanwaar ontsnappen onmogelijk werd geacht. Tijdens zijn verblijf in Colditz leefde Romilly in alle luxe, samen met de andere \u201CProminente\u201D die later zouden arriveren, hoewel zij 24 uur per dag werden bewaakt voor het geval ze zouden willen ontsnappen. Romilly gebruikte zijn positie in zijn voordeel en zorgde voor veel problemen door over alles wat hem irriteerde een klacht in te dienen. Onder deze klachten zat onder andere de klacht, dat hij zich erg ergerde aan het geluid, dat de laarzen van zijn bewaker maakten aan de andere kant van de deur van zijn verblijf, waardoor hij niet kon slapen. Na een bezoek van het Rode Kruis werd er een rood tapijt geplaatst in de gang bij zijn deur om het geluid te dempen. Romilly wist echter succesvol te ontsnappen toen de \u201CProminente\u201D verbleven in bij Tittmoning. In het kamp zaten ook enkele Nederlandse officieren waaronder Machiel van den Heuvel, door de Britten ook wel \"Vandy\" genoemd. Romilly en Vandy kenden elkaar van hun tijd in Colditz waar Vandy de Nederlandse ontsnappingsofficier was. Vandy werd naar Tittmoning overgeplaatst vanwege zijn leidende rol als ontsnappingsofficier en de Duitsers dachten dat hij in Tittmoning, waar de meeste gevangen oude generaals waren, weinig schade kon betrokkenen. Vandy had echter al zijn volgende ontsnappingsplan klaar en samen met twee Nederlandse officieren abseilde Romilly van de kasteel muren naar beneden. De overgebleven \u201CProminente\u201D verstopte zich in het kasteel, in de hoop dat de bewakers dachten dat ze allemaal waren ontsnapt. Na vier dagen waren ze allemaal gevonden. Romilly wist, hoewel 3.000 man hem zochten, de geallieerde linies te bereiken. Dit was mede te danken aan de acties van luitenant , een Nederlandse officier die vloeiend Duits en Frans kon spreken. Dankzij hun vervalste identiteitsbewijzen, waarop stond dat zij dwangarbeiders waren, wisten zij te ontsnappen. Toen ze door een Duitse officier werden verhoord deed Tielman het woord en deed Romilly of hij doofstom was. Op deze manier wisten zij de vrijheid te bereiken. Na de oorlog keerde Romilly terug als journalist. In 1952 schreef hij samen met mede \u201CProminente\u201D het memoires The Privileged Nightmare, wat later werd uitgegeven onder de titel Hostages at Colditz. Michael Alexander had de status van \u201CProminente gekregen door zich voor te doen als een familielid van Britse veldmaarschalk Harold Alexander. Hij stierf in Berkeley (Californi\u00EB) in 1967 aan een overdosis Sedativum."@nl . . . . . . . . . . . . . . . . . "Giles Romilly"@en . . . . . . . . . . "Giles Samuel Bertram Romilly (19 september 1916 \u2013 Berkeley (Californi\u00EB, 2 augustus 1967) was een Brits journalist, krijgsgevangen in nazi-Duitsland, broer van Esmond Romilly en neef van Winston Churchill. Hij diende als een oorlogscorrespondent in zowel de Spaanse Burgeroorlog als de Tweede Wereldoorlog. Hij werd in oktober 1941 gevangengenomen in Narvik (Noorwegen), toen hij daar was om verslag te doen voor de Daily Express."@nl . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . "573887"^^ . . . . .

  NODES