| dbo:abstract
|
- Els eques (en llatí aeques, en grec antic Αἶκοι i Αἴκουοι) eren una de les nacions més antigues i bèl·liques d'Itàlia que habitava l'alta vall del riu Anio en un districte muntanyós, i s'estenia des d'allà fins al lacus Fucinus, entre els llatins i els marsis i propencs als hèrnics (a l'est) i als sabins (a l'oest). Virgili els descriu com un poble muntanyenc groller i amb hàbits depredadors, amb els que intentaven mitigar els problemes dels seus terrenys no gaire fèrtils. (ca)
- Die Aequer waren ein in der Antike in Italien ansässiges Volk, deren Namen bei Livius als Gegner Roms in den ersten drei Jahrhunderten auftaucht. Sie bewohnten die oberen Täler des Anio sowie des Tolenus und , Bergflüssen, die nordwärts zum Nar fließen. In den Kriegen gegen Rom im 5. Jahrhundert v. Chr. erscheint der Bergzug des Algidus mehrfach als Sammelpunkt der Aequer und der mit ihnen verbündeten Volsker. Es wird berichtet, dass ihr Hauptsiedlungsgebiet von den Römern um 484 v. Chr. erstmals erobert wurde und rund 90 Jahre später erneut, dass sie aber erst mit dem Ende des Zweiten Samnitenkriegs (um 300 v. Chr.) endgültig unterworfen werden konnten, als ihnen anscheinend eine begrenzte Form der Mitsprache eingeräumt wurde. Alles, was man über die politischen Bedingungen der Folgezeit weiß, ist, dass die Bevölkerung von und als eine vereinigte res publica Aequiculorum, die ein gewöhnliches municipium war, auftrat. Die latinischen Kolonien von Alba Fucens (304 v. Chr.) und Carsioli (298 v. Chr.) müssen den Gebrauch des Lateinischen über den gesamten Bereich verbreitet haben, durch den auch die Haupt- (und zeitweise auch die einzige) Strecke (Via Valeria) nach und dem Süden führte. Die Sprache der Aequer vor der Eroberung durch die Römer ist unbekannt; da aber die Marser weiter im Osten im 3. Jahrhundert v. Chr. einen dem Lateinischen nahe verwandten Dialekt sprachen, genauso wie die Herniker, ihre Nachbarn im Südwesten, gibt es keinen Grund, einen dieser Stämme aus der Latinischen Gruppe auszuschließen. Wenn man zum Ursprung des q in ihrem Namen und zu den Beziehungen zwischen der kurzen und der langen Form sicher sein könnte (das i in Aequiculus ist lang – was eine Verbindung zum Lokativ von aequum (Ebene) herzustellen scheint, so dass der Name Bewohner der Ebene bedeuten könnte – obwohl sie in historischer Zeit sicher hauptsächlich in den Bergen lebten), wüsste man, ob sie zur Gruppe der q- oder p- Dialekte gehörten, das heißt, ob sie zum Latinischen, die das originale q bewahrten, gehörten, oder zum Dialekt von Velitrae, der üblicherweise Volskisch genannt wird (die Volsker waren immer Verbündete der Aequer), bei dem, wie bei den Iguvinischen Tafeln und den samnitischen Dialekten, das ursprüngliche q in ein p verändert worden war. Es gibt keinen endgültigen Beweis, ob das q im Lateinischen aequus ein indogermanisches q wie im Lateinischen quis, Umbro-Volskisch pis, oder ein indogermanisches k+u wie in equus (umbrisch ekvo-) ist. Das abgeleitete Adjektiv Aequicus scheint es eher dem Volskischen als dem Sabinischen zuzuordnen, es ist aber nicht klar, ob dieses Adjektiv jemals als reales Ethnikon benutzt wurde; der Name des Stammes ist immer Aequi oder Aequicoli. Gegen Ende der Republik treten die Aequer unter dem Namen Aequiculi oder Aequicoli, als municipium organisiert, auf, wobei ihr Territorium der Oberlauf des Salto, heute als bekannt, gewesen ist. Es ist wahrscheinlich, dass sie in ihren Dörfern wie früher auch lebten, von denen das bedeutendste Nersae, das moderne Nescè, war. Die polygonalen terrassierten Wälle, die in einer bemerkenswerten Anzahl in dem Bezirk noch existierten, wurden in Römische Mitteilungen (1903), 147f., beschrieben. (de)
- The Aequi (Ancient Greek: Αἴκουοι and Αἴκοι) were an Italic tribe on a stretch of the Apennine Mountains to the east of Latium in central Italy who appear in the early history of ancient Rome. After a long struggle for independence from Rome, they were defeated and substantial Roman colonies were placed on their soil. Only two inscriptions believed to be in the Aequian language remain. No more can be deduced than that the language was Italic. Otherwise, the inscriptions from the region are those of the Latin-speaking colonists in Latin. The colonial exonym documented in these inscriptions is Aequi and also Aequicoli ("colonists of Aequium"). The manuscript variants of the classical authors present Equic-, Aequic-, Aequac-. If the form without the -coli is taken as an original, it may well also be the endonym, but to date further evidence is lacking. (en)
- Οι Αίκουοι (λατινικά: Aequi), ήταν αρχαίος λαός της Ιταλίας που ζούσε στην περιοχή του Λάτιου. Άλλες ονομασίες με τις οποίες ήταν γνωστοί είναι Αίκοι ή Αικανοί ή Αικουικλοί ή Αίκικλοι. Ήταν εχθρικός λαός προς την Ρώμη από την ίδρυση της και πήραν μέρος σε πολλές μάχες εναντίον των Ρωμαίων μεταξύ των οποίων ήταν η μάχη του Μονς Algidus το 458 π.Χ.. Μετά τον Β΄ Σαμνιτικό πόλεμο φαίνεται να έχασαν την κυριαρχία τους και απέκτησαν το δικαίωμα του Ρωμαίου πολίτη χωρίς δικαίωμα ψήφου , αργότερα με την ίδρυση αποικιών έγιναν μέρος της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Δεν υπάρχουν πολλές πληροφορίες για την αικουινική γλώσσα την οποία μιλούσαν, αλλά πιθανολογείται ότι ήταν παρόμοια με αυτή των που ζούσαν κοντά τους. Το όνομα τους πιστεύεται ότι προέρχεται από το aequum που σημαίνει πεδιάδα δηλαδή αυτοί που κατοικούν στην πεδιάδα. (el)
- La ekvioj - latine Aequi aŭ Equi, en la antikva greka Αἴκουοι kaj Αἴκοι) estis tribo en la nordoriento de Latio kaj la centra parto de la montaro Apeninoj de la itala duoninsulo, kiuj estis kontraŭuloj de antikva Romio en la sepa ĝis kvina jarcentoj antaŭ nia erao. Post longa lukto pri sendependeco de la kreskanta romia regno, la ekvioj fine estis konkeritaj kaj romiaj kolonioj konstruiĝis sur ilia eksa teritorio. Restas nur du enskriboj, pri kiuj oni supozas ke ili estu en la ekvia lingvo: nur certas ke la lingvo apartenas al la italika lingvaro. (eo)
- Ekuo edo equien lurraldea, Lazioren ekialdean hedatzen zen, sabinar eta artean, goi ibilbidean, Mendi Hernikoetan eta Fuzino lakuaren inguruan, Lazioa eta Abruzoen artean. Biztanleriak, nukleoak osatzen zituen vici (herrixkak) edo oppidatan, altueretan gotortutako tokiak, askotan santutegiak ere bazirenak, antolatuz, non herrixketako biztanleria babesten zen, horretarako beharrik egonez gero. edo barrutietan ere antolatuak zeuden, vici eta oppida bat edo gehiago hartzen zituena. Euren hizkuntza, hizkuntza italikoen familiakoa zen, osko-unbriar adarrekoa Hekuoak, herri gerlaria ziren. Nagusiki, segadekin eraso azkarrekin eta razien bidez borrokatzen zuten. Praeneste okupatzera iritsi ziren, bigarren latindar hiria, Mendi Albanoen ekialdeko adarrera iritsiz. Volskoekin aliatuak, K.a. 431n garaitu zituzten Luzio Kinzio Zintzinatoren agindupeko tropek Algido mendiko guduan (gaur egun Aglioko gaztelua Roca Prioran), non kontsulen armada bat inguratu zuten. Volskoekin batera, erromatarrek, betiereko etsaitzat hartzen zituzten (veteres hostes Romanorum). K.a. 304an, garaipena lortu ondoren, Erromak, behin betiko ekuoekin amaitzea erabaki zuen, samnitarren alde egin zutenak gerraren amaiera aldean. Denbora gutxian, Junio Brutok, ekuoen hiri nagusia zen suntsitu zuen. Lurralde honetan, Alba Fucens eta Carsioli erromatar kolonien sorrerak, ekuoen independentziarekin amaitu zuen. (eu)
- Los ecuos (en latín aequi) fueron un pueblo antiguo del noreste del Lacio, en Italia, cuyo nombre es mencionado constantemente por Tito Livio como enemigos de la antigua Roma, durante los tres primeros siglos de existencia de esta ciudad. Ocupaban la parte superior del valle del río Anio (Aniene), del Tolenus y del (afluente del , en Rieti), de los montes Hérnicos y del lago Fucino, entre el Lacio y los Abruzos. Su territorio estaba entre los latinos y los marsos, cercanos a los hérnicos (al este) y a los sabinos (al oeste). Estos cursos fluviales eran torrentes de montaña que fluían hacia el norte y desembocaban en el Nar (del sabino azufre), río de Italia que nace en el Fiscellus, que separa la Sabina de la Umbría y se lanza en el Tíber hacia Ocriculum. (es)
- Les Èques , Aequi en latin et Αἴκουοι/Αἴκοι en grec ancien, sont un peuple italique du nord-est du Latium antique et de l'Apennin central. Ils parlent une langue de la branche ombrienne des langues sabelliques. À la fin du VIe siècle av. J.-C. et pendant le Ve siècle av. J.-C., un refroidissement climatique provoque la migration des peuples sabelliens qui descendent des Apennins pour investir les plaines d'Italie : parmi eux, les Èques liés aux Volsques envahissent le Latium où ils occupent la partie supérieure de la vallée de l'Anio, du Tolerus (aujourd'hui le (it)) et de l’Himella, torrent de l’Aia (it), dans la province de Rieti. À l'est, les cités latines d'importance les plus proches sont Préneste et Tibur. Au sud, les Herniques occupent la vallée du Tolerus. À l'est, sur l'autre rive de l'Anio, se situent les Marses et enfin, au nord, ce sont les terres sabines. Les sources antiques montrent Rome et les Latins lutter contre les Volsques ou les Èques presque chaque année pendant toute la première moitié du Ve siècle av. J.-C. Plusieurs communautés latines périphériques semblent submergées par les Èques, et peut-être des centres importants comme Préneste et Tibur. Ce conflit presque permanent est dominé par des raids, des pillages et des escarmouches. Au cours de la deuxième moitié du Ve siècle av. J.-C., les Romains et les Latins semblent avoir endigué le flot volsque et èque. Une courte guerre romano-èque se déroule au lendemain du sac de Rome, puis les Èques disparaissent des récits jusqu'à leur soumission finale à la fin de la deuxième guerre samnite. Deux colonies romaines sont déduites sur leurs terres, à Cliternia et à Carseoli. Ils sont ensuite rapidement intégrés à la République romaine. (fr)
- Aequi (bahasa Latin: Aequi; bahasa Yunani Kuno: Αἴκουοι atau Αἴκοι) adalah salah satu suku Italik Kuno yang pernah hidup di Pegunungan Apennini, di sebelah timur Latium, di Semenanjung Italia tengah yang muncul dalam sejarah awal Romawi Kuno. Setelah perjuangan panjang untuk kemerdekaan dari Roma, mereka dikalahkan dan koloni Romawi awal didirikan di tanah mereka. Hanya dua prasasti yang diyakini ditulis dalam bahasa Aequi yang tersisa. Bahasa tersebut menjadi bagian dari rumpun bahasa Italik. Nama eksonim kolonial yang didokumentasikan dalam prasasti ini adalah Aequi dan juga Aequicoli ("koloni Aequium"). Ejaan lain dari nama ini adalah Equic-, Aequic-, Aequac-. Jika bentuk tanpa imbuhan akhir -coli dianggap asli, mungkin juga merupakan nama asli suku tersebut, tetapi sampai saat ini bukti lebih lanjut masih kurang. (in)
- Gli Equi (in latino: Aequi) erano un antico popolo italico che occupava un'area oggi compresa fra il Lazio e l'Abruzzo in Italia, costantemente citato nella prima decade di Livio come ostile a Roma nei primi tre secoli dell'esistenza della città. (it)
- アエクイ族（Aequi）は中央イタリアの山岳地帯に紀元前1000年ごろより居住していた系種族である。 (ja)
- De Aequi waren een volk uit het noordoosten van Latium, in centraal Italië. De naam van de stam komt veelvuldig voor in de eerste 10 boeken van Ab Urbe Condita van Livius. Ze worden erin weergegeven als vijanden van Rome in de eerste drie eeuwen van het bestaan van de stad. (nl)
- Équos (em latim Aequi) é a denominação de um povo que vivia no nordeste de Lácio, na região central da península Itálica. Inimigos dos romanos, acabaram sendo derrotados e incorporados por eles. (pt)
- Ekwowie (starogrecki Αἴκουοι lub Αἴκοι, łac. Aequi) – starożytny lud italski żyjący w górzystym środkowym regionie Półwyspu Apenińskiego, na północnym wschodzie od Lacjum i w Środkowych Apeninach, na południe od dzisiejszej miejscowości Rieti i na północ od jeziora . Istnieli już zanim powstał Rzym. Około 500 roku p.n.e. Ekwowie rozprzestrzenili się na zachód, stanowiąc zagrożenie dla Rzymu i Lacjum. Długo walczyli z Rzymianami o niepodległość. Ostatecznie zostali przez nich podbici (od około 430 r. p.n.e. do 300 r. p.n.e. odbywał się proces romanizacji). Ich tereny zwane stały się koloniami rzymskimi. Używali swojego języka – ekwińskiego, o którym niewiele wiadomo, najpewniej należał do rodziny języków italskich. Zachowała się jedynie jedna inskrypcja, zapisana pismem łacińskim. Znajduje się na kamiennej płycie na dnie jednego ze źródeł blisko . (pl)
- Е́кви (лат. Aequi) — в давнину італьське плем'я на південному сході Лацію, яке заселяло долини Толена, Верхнього Аніену і західний берег Фуцинського озера між областями сабінян, латинян, марсів та герніків. У V і IV століттях до н. е. екви, часом в союзі з вольсками, вели безперервні війни з римлянами. У 304 р. до н. е. наприкінці другої Самнітської Війни їх область була завойована, причому, римляни взяли їх 41 невеликих містечок. У числі значніших міст згадуються Карсіоли і Альба Фуценція (пізніше приєднана до області марсів). Невелика частина області еквів була відома під ім'ям лат. Aequiculani, Aequiculi чи Aequicoli («Малі екви») і політично вважалася муніципією. (uk)
- Equierna, ibland även aequier, var en forntida folkgrupp i Italien. Man förmodar att de talade latin. De bodde i ett område i Lazio och Abruzzo. Den romerske nedtecknaren Livius skriver att equierna var fientliga mot Rom under stadens tre första sekler. Romarna erövrade equiernas största stad första gången 484 f.Kr. och en andra gång nittio år senare. Staden blev slutgiltigt erövrad efter andra samniterkriget (326 - 304 f.Kr.)och fick då viss autonomi. Efter bundsförvantskriget 91 f.Kr.- 88 f.Kr. bildade några av equiternas städer (Cliternia och Nersae), res publica Aequiculorum som var en typ av municipium. Equierna var under perioder allierade med volskerna. Equierna lever kvar bland annat i ortnamnet Marano Equo.
* Den här artikeln är helt eller delvis baserad på material från en annan språkversion av Wikipedia. (sv)
- Э́квы (лат. Aequi) — в древности горное италийское племя, населявшее долины Толена и Верхнего Аниена и западный берег Фуцинского озера между областями сабинян, латинян, марсов и герников. Эквы, живя на юг и запад от Рима, с большим успехом отстаивали свою свободу и самостоятельность, долго воевали с римлянами, и были покорены 302 году до Рождества Христова. В V и IV вв. до н. э. эквы, нередко в союзе с вольсками, вели непрерывные войны с римлянами. Воспользовавшись галльским нашествием 390 года до н. э. эквы год спустя собрали войско и вторглись в римские владения, где приступили к осаде города Болы. Однако на помощь осаждённым вовремя явился Марк Фурий Камил и разгромил осаждающих. В следующем 388 году до н. э. Камил совершил стремительный и разрушительный рейд в страну эквов, в результате нанёс последним настолько серьёзный урон, что эквы на почти 100 лет пропали из упоминания в письменных источниках. В 304 году до н. э. их область (страна) была окончательно завоёвана, причём римляне взяли 41 город (вернее — 41 местечко). В числе более значительных городов упоминаются Карсео́лы (Carseoli), город неподалёку от сабинской границы, в суровой местности, на Валериевой дороге, ведущей к Адриатическому морю, впоследствии римская колония, и Альба Фуценция (позднее присоединённая к области марсов). Небольшая часть области эквов была известна под именем лат. Aequiculani (с лат. — «малые эквы») и политически считалась муниципием. Вопрос о племенном происхождении эквов признаётся спорным: одни видят в них племя, родственное вольскам, другие причисляют их к оскам. (ru)
|
| rdfs:comment
|
- Els eques (en llatí aeques, en grec antic Αἶκοι i Αἴκουοι) eren una de les nacions més antigues i bèl·liques d'Itàlia que habitava l'alta vall del riu Anio en un districte muntanyós, i s'estenia des d'allà fins al lacus Fucinus, entre els llatins i els marsis i propencs als hèrnics (a l'est) i als sabins (a l'oest). Virgili els descriu com un poble muntanyenc groller i amb hàbits depredadors, amb els que intentaven mitigar els problemes dels seus terrenys no gaire fèrtils. (ca)
- La ekvioj - latine Aequi aŭ Equi, en la antikva greka Αἴκουοι kaj Αἴκοι) estis tribo en la nordoriento de Latio kaj la centra parto de la montaro Apeninoj de la itala duoninsulo, kiuj estis kontraŭuloj de antikva Romio en la sepa ĝis kvina jarcentoj antaŭ nia erao. Post longa lukto pri sendependeco de la kreskanta romia regno, la ekvioj fine estis konkeritaj kaj romiaj kolonioj konstruiĝis sur ilia eksa teritorio. Restas nur du enskriboj, pri kiuj oni supozas ke ili estu en la ekvia lingvo: nur certas ke la lingvo apartenas al la italika lingvaro. (eo)
- Gli Equi (in latino: Aequi) erano un antico popolo italico che occupava un'area oggi compresa fra il Lazio e l'Abruzzo in Italia, costantemente citato nella prima decade di Livio come ostile a Roma nei primi tre secoli dell'esistenza della città. (it)
- アエクイ族（Aequi）は中央イタリアの山岳地帯に紀元前1000年ごろより居住していた系種族である。 (ja)
- De Aequi waren een volk uit het noordoosten van Latium, in centraal Italië. De naam van de stam komt veelvuldig voor in de eerste 10 boeken van Ab Urbe Condita van Livius. Ze worden erin weergegeven als vijanden van Rome in de eerste drie eeuwen van het bestaan van de stad. (nl)
- Équos (em latim Aequi) é a denominação de um povo que vivia no nordeste de Lácio, na região central da península Itálica. Inimigos dos romanos, acabaram sendo derrotados e incorporados por eles. (pt)
- Е́кви (лат. Aequi) — в давнину італьське плем'я на південному сході Лацію, яке заселяло долини Толена, Верхнього Аніену і західний берег Фуцинського озера між областями сабінян, латинян, марсів та герніків. У V і IV століттях до н. е. екви, часом в союзі з вольсками, вели безперервні війни з римлянами. У 304 р. до н. е. наприкінці другої Самнітської Війни їх область була завойована, причому, римляни взяли їх 41 невеликих містечок. У числі значніших міст згадуються Карсіоли і Альба Фуценція (пізніше приєднана до області марсів). Невелика частина області еквів була відома під ім'ям лат. Aequiculani, Aequiculi чи Aequicoli («Малі екви») і політично вважалася муніципією. (uk)
- Οι Αίκουοι (λατινικά: Aequi), ήταν αρχαίος λαός της Ιταλίας που ζούσε στην περιοχή του Λάτιου. Άλλες ονομασίες με τις οποίες ήταν γνωστοί είναι Αίκοι ή Αικανοί ή Αικουικλοί ή Αίκικλοι. Ήταν εχθρικός λαός προς την Ρώμη από την ίδρυση της και πήραν μέρος σε πολλές μάχες εναντίον των Ρωμαίων μεταξύ των οποίων ήταν η μάχη του Μονς Algidus το 458 π.Χ.. Μετά τον Β΄ Σαμνιτικό πόλεμο φαίνεται να έχασαν την κυριαρχία τους και απέκτησαν το δικαίωμα του Ρωμαίου πολίτη χωρίς δικαίωμα ψήφου , αργότερα με την ίδρυση αποικιών έγιναν μέρος της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. (el)
- The Aequi (Ancient Greek: Αἴκουοι and Αἴκοι) were an Italic tribe on a stretch of the Apennine Mountains to the east of Latium in central Italy who appear in the early history of ancient Rome. After a long struggle for independence from Rome, they were defeated and substantial Roman colonies were placed on their soil. Only two inscriptions believed to be in the Aequian language remain. No more can be deduced than that the language was Italic. Otherwise, the inscriptions from the region are those of the Latin-speaking colonists in Latin. The colonial exonym documented in these inscriptions is Aequi and also Aequicoli ("colonists of Aequium"). The manuscript variants of the classical authors present Equic-, Aequic-, Aequac-. If the form without the -coli is taken as an original, it may well (en)
- Die Aequer waren ein in der Antike in Italien ansässiges Volk, deren Namen bei Livius als Gegner Roms in den ersten drei Jahrhunderten auftaucht. Sie bewohnten die oberen Täler des Anio sowie des Tolenus und , Bergflüssen, die nordwärts zum Nar fließen. In den Kriegen gegen Rom im 5. Jahrhundert v. Chr. erscheint der Bergzug des Algidus mehrfach als Sammelpunkt der Aequer und der mit ihnen verbündeten Volsker. Es wird berichtet, dass ihr Hauptsiedlungsgebiet von den Römern um 484 v. Chr. erstmals erobert wurde und rund 90 Jahre später erneut, dass sie aber erst mit dem Ende des Zweiten Samnitenkriegs (um 300 v. Chr.) endgültig unterworfen werden konnten, als ihnen anscheinend eine begrenzte Form der Mitsprache eingeräumt wurde. (de)
- Ekuo edo equien lurraldea, Lazioren ekialdean hedatzen zen, sabinar eta artean, goi ibilbidean, Mendi Hernikoetan eta Fuzino lakuaren inguruan, Lazioa eta Abruzoen artean. Biztanleriak, nukleoak osatzen zituen vici (herrixkak) edo oppidatan, altueretan gotortutako tokiak, askotan santutegiak ere bazirenak, antolatuz, non herrixketako biztanleria babesten zen, horretarako beharrik egonez gero. edo barrutietan ere antolatuak zeuden, vici eta oppida bat edo gehiago hartzen zituena. Euren hizkuntza, hizkuntza italikoen familiakoa zen, osko-unbriar adarrekoa (eu)
- Los ecuos (en latín aequi) fueron un pueblo antiguo del noreste del Lacio, en Italia, cuyo nombre es mencionado constantemente por Tito Livio como enemigos de la antigua Roma, durante los tres primeros siglos de existencia de esta ciudad. Ocupaban la parte superior del valle del río Anio (Aniene), del Tolenus y del (afluente del , en Rieti), de los montes Hérnicos y del lago Fucino, entre el Lacio y los Abruzos. Su territorio estaba entre los latinos y los marsos, cercanos a los hérnicos (al este) y a los sabinos (al oeste). (es)
- Aequi (bahasa Latin: Aequi; bahasa Yunani Kuno: Αἴκουοι atau Αἴκοι) adalah salah satu suku Italik Kuno yang pernah hidup di Pegunungan Apennini, di sebelah timur Latium, di Semenanjung Italia tengah yang muncul dalam sejarah awal Romawi Kuno. Setelah perjuangan panjang untuk kemerdekaan dari Roma, mereka dikalahkan dan koloni Romawi awal didirikan di tanah mereka. Hanya dua prasasti yang diyakini ditulis dalam bahasa Aequi yang tersisa. Bahasa tersebut menjadi bagian dari rumpun bahasa Italik. Nama eksonim kolonial yang didokumentasikan dalam prasasti ini adalah Aequi dan juga Aequicoli ("koloni Aequium"). Ejaan lain dari nama ini adalah Equic-, Aequic-, Aequac-. Jika bentuk tanpa imbuhan akhir -coli dianggap asli, mungkin juga merupakan nama asli suku tersebut, tetapi sampai saat ini bukt (in)
- Les Èques , Aequi en latin et Αἴκουοι/Αἴκοι en grec ancien, sont un peuple italique du nord-est du Latium antique et de l'Apennin central. Ils parlent une langue de la branche ombrienne des langues sabelliques. (fr)
- Ekwowie (starogrecki Αἴκουοι lub Αἴκοι, łac. Aequi) – starożytny lud italski żyjący w górzystym środkowym regionie Półwyspu Apenińskiego, na północnym wschodzie od Lacjum i w Środkowych Apeninach, na południe od dzisiejszej miejscowości Rieti i na północ od jeziora . Istnieli już zanim powstał Rzym. Około 500 roku p.n.e. Ekwowie rozprzestrzenili się na zachód, stanowiąc zagrożenie dla Rzymu i Lacjum. Długo walczyli z Rzymianami o niepodległość. (pl)
- Equierna, ibland även aequier, var en forntida folkgrupp i Italien. Man förmodar att de talade latin. De bodde i ett område i Lazio och Abruzzo. Den romerske nedtecknaren Livius skriver att equierna var fientliga mot Rom under stadens tre första sekler. Equierna var under perioder allierade med volskerna. Equierna lever kvar bland annat i ortnamnet Marano Equo.
* Den här artikeln är helt eller delvis baserad på material från en annan språkversion av Wikipedia. (sv)
- Э́квы (лат. Aequi) — в древности горное италийское племя, населявшее долины Толена и Верхнего Аниена и западный берег Фуцинского озера между областями сабинян, латинян, марсов и герников. Эквы, живя на юг и запад от Рима, с большим успехом отстаивали свою свободу и самостоятельность, долго воевали с римлянами, и были покорены 302 году до Рождества Христова. В V и IV вв. до н. э. эквы, нередко в союзе с вольсками, вели непрерывные войны с римлянами. (ru)
|
