| dbo:abstract
|
- Apoteóza (z řec. apo-theósis, zbožštění) znamená extrémní oslavu, vyzvednutí člověka nebo i nějaké představy do nadlidské polohy. (cs)
- Apoteosi (en grec antic ἀποθέωσις "apotheosis", en llatí consecratio) era el nom que rebia l'acte de col·locar als humans en la llista de déus, aconseguint la immortalitat. Per extensió, el terme s'usa per designar el moment culminant d'un espectacle. Entre els grecs i els romans es considerava que tots els morts es convertien en una mena de déus (χθόνιοι Ctònics, Dii manes Manes) i vivien en un recinte subterrani on rebien culte de les famílies. En el cas dels herois i dels fundadors i grans benefactors de les ciutats se'ls honorava amb sacrificis i festes, com ara Bràsides a Amfípolis, com diu Tucídides. El privilegi d'una residència celestial només corresponia a aquells que havien realitzat grans proeses o havien treballat en benefici de la humanitat, com per exemple Hèracles. En temps històrics, els grecs, que veneraven Adrastea, van anar incorporant lentament el culte als herois. Lisandre va ser el primer en obtenir honors divins entre els pobles de l'Àsia menor, segons Plutarc. Es va edificar un temple en honor de Filip II de Macedònia a Altis, a Olímpia, com diu Pausànies. Un antic Himne que reprodueix Ateneu de Nàucratis, diu que Demetri Poliorcetes va ser divinitzat a Atenes. Amb les conquestes d'Àsia, els grecs van incorporar costums d'aquells països, on la divinització era corrent i Alexandre el Gran va exigir que li tributessin honors divins encara que fos viu, i els seus successors van seguir amb la pràctica. A Egipte, els Ptolemeus van anar assumint el paper de déus, i Ptolemeu I Sòter va ser divinitzat a la seva mort i fins i tot era un θεός (déu) quan era viu. L'apoteosi a l'antiga Roma era un ritu funerari de la religió romana, potser la més honorífica, i que elevava el difunt a la categoria de déus. L'apoteosi s'assenyalava pel vol duna àliga des del llit funerari fins a la residència celestial dels déus. El difunt rebia la qualificació de divinus (diví). Juli Cèsar va ser el primer a rebre l'apoteosi segons una decisió del Senat. Més tard, el senat va decidir aplicar apoteosi a la majoria dels seus successors, probablement fins a Constantí I el Gran i el seu fill Constanci II. (ca)
- Apotheose (altgriechisch ἀποθέωσις apothéōsis „Vergottung“) bezeichnet ursprünglich die Vergöttlichung, das heißt die Erhebung eines Menschen zu einem Gott oder Halbgott, wird aber auch nur zur Beschreibung einer Verherrlichung oder Verklärung verwendet. Sie ist nicht mit der Theosis der christlichen Ostkirchen zu verwechseln. (de)
- Apotheosis (from Ancient Greek ἀποθέωσις (apothéōsis), from ἀποθεόω/ἀποθεῶ (apotheóō/apotheô) 'to deify'), also called divinization or deification (from Latin deificatio 'making divine'), is the glorification of a subject to divine levels and, commonly, the treatment of a human being, any other living thing, or an abstract idea in the likeness of a deity. The term has meanings in theology, where it refers to a belief, and in art, where it refers to a genre. In theology, apotheosis refers to the idea that an individual has been raised to godlike stature. In art, the term refers to the treatment of any subject (a figure, group, locale, motif, convention or melody) in a particularly grand or exalted manner. (en)
- Apoteosia enperadore/enperatriz, errege/erregina edo beste agintari goren bati jainko edo heroi izaera emateko Antzinaroan ospatzen zen zeremonia da. Jatorrizko adiera horretatik, pertsona bati bere merezimenduak goraipatzeko zeremonia, musika eta antzerki ikuskizunetako une gorena eta une horietan publikoak izaten duen berotasuna izendatzeko ere erabili da. Hortik, une horiek apoteosikoak direla esaten da. Artean maiz irudikatu den gaia izan da. (eu)
- Apoteosis (palabra griega que significa ‘contarse entre los dioses, divinizar, deificar’; apo ‘idea de intensidad’, theo ‘Dios’, osis ‘formación, impulsión’) se llamaba a una ceremonia que hacían los antiguos para colocar en el número de los dioses o héroes a los emperadores, emperatrices u otros mortales. Por extensión, se habla de apoteosis cuando se ensalza exageradamente a alguien con alabanzas y honores. Actualmente, en el uso ordinario, se aplica a la escena espectacular con que concluyen algunas funciones teatrales, normalmente de géneros ligeros; y por extensión, a toda manifestación de gran entusiasmo que tiene lugar en algún momento de una celebración o acto colectivo. Esta voz tiene el mismo sentido entre los griegos que el divus entre los latinos. El origen de la apoteosis se remonta casi al de la idolatría (gr. eidolon ‘imagen, figura’; latreia ‘adoración’). Esta ceremonia, originaria de Oriente, de donde pasó a los griegos y después a los romanos, estaba fundada en la opinión de Pitágoras tomada de los caldeos, de que los hombres virtuosos serían colocados después de su muerte en la clase de los dioses. La apoteosis estuvo en uso entre los asirios, los persas, los , los griegos y los romanos. En primer lugar tributaron homenaje al astro benéfico del que recibían la luz y que con su influencia fecunda la tierra. Luego de que empezaran a vivir en sociedad, su reconocimiento distinguió del común de los hombres a aquellos que se hallaban en estado de gobernarles, de darles leyes, de asegurar su reposo, de aumentar su bienestar y formaron de ellos después de su muerte otras tantas divinidades. Pero así como se abusa de todas las cosas, así la adulación de los pueblos concedió los honores divinos a príncipes despreciables o perversos, y los mismos príncipes, abusando de su poder, colocaron entre los héroes y los inmortales a hombres que no tenían ningún derecho al reconocimiento y respeto de los pueblos. Se sabe que Alejandro, poco satisfecho de los magníficos funerales que había mandado hacer a su amante Hefestión, ordenó que se le rindiesen honores divinos. La locura del emperador Adriano por Antínoo su favorecido, no fue menos notable. La primera apoteosis de que se hace mención es la de Osiris y luego la de Belo. Todas las divinidades de los griegos y latinos son mucho más modernas. Jenofonte asegura que Ciro fue el primero en ser adorado como un dios aún en vida. Cicerón hace mención de la apoteosis de Erecteo y de sus hijos. Plutarco y Diodoro hablan de la de Teseo; san Agustín, de la de Codro; Orígenes, de la de Hércules Tebano, hijo de Alcmena y de Amfiaro. Los griegos, no contentos de hacer a los grandes hombres magníficos funerales y de erigirles soberbias tumbas, les rendían honores divinos, les elevaban altares y les inmolaban víctimas, instituyendo a menudo en obsequio suyo sacrificios y fiestas o juegos anuales que celebraban con la mayor pompa. En tiempos más recientes, Herman Melville, en La Ballena, le dedica el capítulo 23 entero a la descripción precisa del concepto. (es)
- L'Apothéose est le placement d'une personne au rang des dieux, ou dans les cieux, ou plus prosaïquement parmi les célébrités. Le sens du terme a beaucoup évolué au cours de l'histoire. (fr)
- Apoteosis (dari bahasa Yunani ἀποθέωσις dari ἀποθεόω/ἀποθεῶ, apotheoo/apotheo "untuk disembah"; dalam bahasa Latin: deificatio "didewakan"; juga disebut pengilahian dan pendewaan) merupakan penempatan seseorang pada pangkat dewa atau surga. Dalam seni, istilah ini merujuk pada perlakuan terhadap subjek apa pun (gambar, grup, motif, konvensi atau melodi). Arti dari istilah ini telah banyak berubah seiiring dengan perjalanan sejarah. (in)
- 神格化（しんかくか、英語: apotheosis、アポテオーシス、アポテオシス、英: deification、divinization）とは、天体や自然、何らかの実在、個人、集団などの具体的な対象を神、もしくは神の域にあるなどとする扱い。 apotheosisの語源はギリシア語の ἀποθεόων、apotheoun）。日本語ではいずれの単語も「神格化」と訳されるが、キリスト教神学においてapotheosisは否定される事にもみられるように、語義に若干の差がある。英文において「キリストが人間性を神格化（deification）した」というような記述においてapotheosisは使われない。またtheosisは別の概念である（後述）。 アポテオーシスは芸術における1つのジャンルを指す用語でもあり、個人や集団や場所やモチーフやメロディを特に雄大または称揚した形で扱うことを指す。 (ja)
- Apoteosi (latino: apotheosis, greco: ἀποθέωσις) o deificazione (latino: deificatio) significa "divinizzazione" o, più in generale, "glorificazione", di solito intesa a un livello divino o semi-divino. Nella mitologia greca si parla di apoteosi quando un essere divino, disceso temporaneamente sulla terra, ritornava alla sua dimora celeste, oppure quando un uomo era elevato ad eroe dopo la morte o anche in vita. Un esempio ne sono Diomede, i Dioscuri, Eracle e Asclepio. Spesso i greci ritenevano che i fondatori di città terminassero la loro vita terrena con un'apoteosi e perciò ricevevano onori simili a quelli tributati alla divinità. I termini apoteosi e deificazione sono usati anche per indicare quel processo in uso nella Roma antica, nel quale un Imperatore veniva riconosciuto come divinità, solitamente dopo la morte. L'uso è poi passato a indicare una tipica raffigurazione artistica della gloria. (it)
- 신격화는 신격 수준에 대한 주체의 영화화이며, 일반적으로 인간, 다른 생물 또는 신을 닮은 추상적인 관념에 대한 대우이다. 이 용어는 믿음을 나타내는 신학과 장르를 나타내는 예술에서 의미가 있다. 신학에서 신격화는 개인이 신과 같은 수준까지 올라갔다는 생각을 의미한다. 예술에서 이 용어는 특히 웅대하거나 고양된 방식으로 모든 주제(인물, 그룹, 장소, 주제, 관습 또는 멜로디)를 다루는 것을 말한다. (ko)
- Apotheose (van het Griekse ἀποθέωσις, van ἀποθεόω/ἀποθεῶ, apotheoo / apotheo, "vergoddelijken"; Latijn: deificatio, "goddelijk maken") was de verheerlijking van een voorwerp tot goddelijk niveau en meer in het algemeen het behandelen van een mens als god. In het Nederlandse taalgebruik wordt dit woord ook wel gebruikt om te verwijzen naar een "schitterend slottoneel van een uitvoering of voorstelling" (Van Dale). (nl)
- Apoteos (grekiska apothe'osis), förgudande, en ceremoni, genom vilken forntidens folk tilldelade en människa gudomlig rang. Att apoteosera är av gammal tradition och kom ursprungligen från grekerna och hade sin grund i beundran och tacksamhet där man ville visa avlidna, vilka utmärkt sig som sitt folks välgörare eller förvärvat en välkänd hjältetitel. Senare lät många härskare (exempelvis Alexander den store) apoteosera sig, medan han levde. Hos romarna var Romulus länge den ende som erhöll apoteosering; Julius Caesar apoteoserades av Augustus, som också själv tilldelades denna utmärkelse, och därefter blev alla kejsare, med undantag för Vitellius apoteoserade. Ceremonin ägde hos romarna vanligen rum på Marsfältet, där den dödes vaxbild, lagd på en praktfull paradsäng, brändes på ett bål, ur vars lågor man lät en örn flyga upp, vilket enligt folktron förde den avlidnes själ till gudarna. Med apoteos menar man numera vanligen en framställning av någon eller något såsom gudomligt upphöjt; förhärligande. (sv)
- Апофео́з, арх. апотеоз, апотеоза, апофеоза (дореф. апоѳеозъ; др.-греч. ἀποθεόσις от ἀπο- <приставка со значением удаления или превращения> + θεός «бог») — обожествление, прославление, возвеличение какого-либо лица, события или явления. Первоначально термин прямо обозначал причисление человека к сонму богов (например, Геракла или императора Клавдия), со временем он приобрёл переносное значение и стал значить прославление, хвалу чего-либо вообще. Кроме того, этот термин использовался в театральных постановках для финальных, торжественных сцен произведений, из-за чего в устной, иносказательной речи он приобрёл значение , венца событий. В изобразительном искусстве термин обозначает изображение вознесения души умершего (обычно католического святого) в небеса, либо же прославление военного или государственного лидера с помощью аллегорий средствами барочной или классицистической живописи. (ru)
- Apoteoza (gr. apotheosis – ubóstwienie) – pochwała osób, rzeczy, wydarzeń, idei bądź wartości (np. apoteoza życia, bohaterstwa, religijna), osądzenie istoty ludzkiej jako idealnej, godnej dokonanych czynów (np. bohaterstwo Polaków). (pl)
- A apoteose consiste em elevar alguém ao estatuto de divindade, ou seja, endeusar ou deificar uma pessoa devido a alguma circunstância excepcional. No mundo antigo esta circunstância era geralmente considerada para os heróis. Por extensão, utiliza-se o termo apoteose quando se atribui exageradamente a alguém honrarias ou qualidades. No teatro, a apoteose corresponde ao ponto final de uma cena que decorre de maneira espectacular. O termo apoteose remete para o tema da divindade e tem duas acepções principais: uma ligada à civilização romana ou civilizações anteriores, e outra que constituiu o seu prolongamento para o domínio da história da arte. Para as religiões de mistérios da antiguidade, apoteose constituía o momento ritualístico da união com divino (Uno), ou mesmo, "tornar-se deus". (pt)
- Апофео́з, або апотео́з (грец. αποθεωσις — обожування) — прославляння якоїсь особи або події; святкове завершення події. У Стародавній Греції та Стародавньому Римі апофеозом називали обряд зарахування видатних правителів за їхні особливі заслуги до сонму богів. В наш час словом «апофеоз» позначають :
* Обожнювання, уславлення, звеличування якоїсь особи, події чи явища.
* Урочисте завершення чогось. Наприклад у театральному мистецтві — урочиста фінальна масова сцена вистави сцена спектаклю, святкової концертної програми чи циркової вистави, яка уславлює народ, або якусь подію. Зазвичай монументальна, сповнена піднесення. Форма апофеозу розроблена в західноєвропейському театрі (опери Ж.-Б. Люллі), а також в українському театрі 16–18 ст. — драми «Володимир» (1705) Феофана (Прокоповича), «Милість Божа» невідомого автора.
* В образотворчому мистецтві (зокрема живописі епохи бароко та класицизму) — зображення вознесіння душі померлого (зазвичай католицького святого, хоча трапляються сюжети про видатних полководців і державних діячів).
* Вищий ступінь чогось. (uk)
- 神化或神格化（古希臘語：ἀποθέωσις，英語：Apotheosis, deification）是指把人、物高舉至神的地位。例如，中國民間信仰常常將歷史人物神化，朝廷也會順應民情給予認証，例如明朝萬曆帝敕封關公為關聖帝君，清朝康熙帝冊封媽祖為天后。包括古希臘和古羅馬在內的多神信仰地區都有將傑出人物封神的傳統。 很多歷史上著名的宗教家和哲學家都不以神自居，卻長期被其弟子們把其神化：
* 道教 - 道家哲學的鼻祖老子，對於非道教信徒是個普通的智者，但對於道教徒而言卻把他尊為太上老君。
* 儒教 - 儒家不過分強調神化，但一部分宗教人士也把孔子神化並進行參拜，儒者稱為至聖先師，道教稱興儒盛世天尊、太極上真公；佛教稱為儒童菩薩，還有一貫道、越南高台教、日本新興宗教幸福科學等也都將孔子視為重要神祇。
* 伊斯蘭教 - 官式教義上相信耶穌和其教主穆罕默德都只是先知，并认为基督教把耶穌神化是一種罪行，是對唯一真神安拉的褻瀆，但不少穆斯林強烈反對教外人貶抑穆聖，甚至以武力威嚇其就範和禁止信徒間借用其名來開玩笑。
* 佛教 - 教主釋迦牟尼被標榜為世尊，正信的佛教徒僅視佛為悟道之人，並非是神。然而民間信仰中仍常被當作供奉的神明之一，道教也將其列為神仙之一。
* 印度教 - 明確地把先賢神化，其中更包括把佛祖和歷代偉人，如古印度神話的英雄黑天和羅摩等尊為毗濕奴的化身，但黑天生前僅是一位名將，羅摩是傳說中的國王，都從未自封為神的。到了後來還把哲學家商羯羅尊為濕婆神的化身。 在政治方面，歷史上曾相當流行君權神授說，君主被認為是神在人間的代理人。如在羅馬帝國成立早期，羅馬皇帝自稱為王中之王，並要世人向他們膜拜，當作神明所供奉及建廟。時至今日，部分君主國的當局與民間也為君王塑造神格化形象，如近代的日本天皇、泰國國王和最近的前尼泊爾國王，都曾把君主神化。法西斯主義傾向於把當朝的獨裁者神格化；雖然共產黨奉行的馬列主義主張無神論，反對崇拜偶像和神格化的作法，但部分共產黨領導人諸如史達林、勃列日涅夫、铁托、霍查、毛泽东、胡志明、金日成家族、波尔布特、齐奥赛斯库等卻進行個人崇拜，將領導人冠以「慈父」、「太阳」、「红太阳」、「人民领袖」、「领导核心」等封號，民間更有將領袖視同神明崇拜的風俗，如近代中國的蔣中正崇拜、毛澤東崇拜、習近平崇拜。 一些經典文本亦會被某些宗教教派神格化，視為等同神祇的崇拜對象，並發展出相應儀式、信仰。如錫克教經典《古魯·格蘭特·薩希卜》、佛教《妙法蓮華經》及《緣起偈》、日本國家神道的《教育敕語》等等。儒家經典《春秋》亦被某些儒者視為具有聖王的位格，唯未發展出單獨的崇拜儀式。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- Apoteóza (z řec. apo-theósis, zbožštění) znamená extrémní oslavu, vyzvednutí člověka nebo i nějaké představy do nadlidské polohy. (cs)
- Apotheose (altgriechisch ἀποθέωσις apothéōsis „Vergottung“) bezeichnet ursprünglich die Vergöttlichung, das heißt die Erhebung eines Menschen zu einem Gott oder Halbgott, wird aber auch nur zur Beschreibung einer Verherrlichung oder Verklärung verwendet. Sie ist nicht mit der Theosis der christlichen Ostkirchen zu verwechseln. (de)
- Apoteosia enperadore/enperatriz, errege/erregina edo beste agintari goren bati jainko edo heroi izaera emateko Antzinaroan ospatzen zen zeremonia da. Jatorrizko adiera horretatik, pertsona bati bere merezimenduak goraipatzeko zeremonia, musika eta antzerki ikuskizunetako une gorena eta une horietan publikoak izaten duen berotasuna izendatzeko ere erabili da. Hortik, une horiek apoteosikoak direla esaten da. Artean maiz irudikatu den gaia izan da. (eu)
- L'Apothéose est le placement d'une personne au rang des dieux, ou dans les cieux, ou plus prosaïquement parmi les célébrités. Le sens du terme a beaucoup évolué au cours de l'histoire. (fr)
- Apoteosis (dari bahasa Yunani ἀποθέωσις dari ἀποθεόω/ἀποθεῶ, apotheoo/apotheo "untuk disembah"; dalam bahasa Latin: deificatio "didewakan"; juga disebut pengilahian dan pendewaan) merupakan penempatan seseorang pada pangkat dewa atau surga. Dalam seni, istilah ini merujuk pada perlakuan terhadap subjek apa pun (gambar, grup, motif, konvensi atau melodi). Arti dari istilah ini telah banyak berubah seiiring dengan perjalanan sejarah. (in)
- 神格化（しんかくか、英語: apotheosis、アポテオーシス、アポテオシス、英: deification、divinization）とは、天体や自然、何らかの実在、個人、集団などの具体的な対象を神、もしくは神の域にあるなどとする扱い。 apotheosisの語源はギリシア語の ἀποθεόων、apotheoun）。日本語ではいずれの単語も「神格化」と訳されるが、キリスト教神学においてapotheosisは否定される事にもみられるように、語義に若干の差がある。英文において「キリストが人間性を神格化（deification）した」というような記述においてapotheosisは使われない。またtheosisは別の概念である（後述）。 アポテオーシスは芸術における1つのジャンルを指す用語でもあり、個人や集団や場所やモチーフやメロディを特に雄大または称揚した形で扱うことを指す。 (ja)
- 신격화는 신격 수준에 대한 주체의 영화화이며, 일반적으로 인간, 다른 생물 또는 신을 닮은 추상적인 관념에 대한 대우이다. 이 용어는 믿음을 나타내는 신학과 장르를 나타내는 예술에서 의미가 있다. 신학에서 신격화는 개인이 신과 같은 수준까지 올라갔다는 생각을 의미한다. 예술에서 이 용어는 특히 웅대하거나 고양된 방식으로 모든 주제(인물, 그룹, 장소, 주제, 관습 또는 멜로디)를 다루는 것을 말한다. (ko)
- Apotheose (van het Griekse ἀποθέωσις, van ἀποθεόω/ἀποθεῶ, apotheoo / apotheo, "vergoddelijken"; Latijn: deificatio, "goddelijk maken") was de verheerlijking van een voorwerp tot goddelijk niveau en meer in het algemeen het behandelen van een mens als god. In het Nederlandse taalgebruik wordt dit woord ook wel gebruikt om te verwijzen naar een "schitterend slottoneel van een uitvoering of voorstelling" (Van Dale). (nl)
- Apoteoza (gr. apotheosis – ubóstwienie) – pochwała osób, rzeczy, wydarzeń, idei bądź wartości (np. apoteoza życia, bohaterstwa, religijna), osądzenie istoty ludzkiej jako idealnej, godnej dokonanych czynów (np. bohaterstwo Polaków). (pl)
- Apoteosi (en grec antic ἀποθέωσις "apotheosis", en llatí consecratio) era el nom que rebia l'acte de col·locar als humans en la llista de déus, aconseguint la immortalitat. Per extensió, el terme s'usa per designar el moment culminant d'un espectacle. (ca)
- Apotheosis (from Ancient Greek ἀποθέωσις (apothéōsis), from ἀποθεόω/ἀποθεῶ (apotheóō/apotheô) 'to deify'), also called divinization or deification (from Latin deificatio 'making divine'), is the glorification of a subject to divine levels and, commonly, the treatment of a human being, any other living thing, or an abstract idea in the likeness of a deity. The term has meanings in theology, where it refers to a belief, and in art, where it refers to a genre. (en)
- Apoteosis (palabra griega que significa ‘contarse entre los dioses, divinizar, deificar’; apo ‘idea de intensidad’, theo ‘Dios’, osis ‘formación, impulsión’) se llamaba a una ceremonia que hacían los antiguos para colocar en el número de los dioses o héroes a los emperadores, emperatrices u otros mortales. Por extensión, se habla de apoteosis cuando se ensalza exageradamente a alguien con alabanzas y honores. Actualmente, en el uso ordinario, se aplica a la escena espectacular con que concluyen algunas funciones teatrales, normalmente de géneros ligeros; y por extensión, a toda manifestación de gran entusiasmo que tiene lugar en algún momento de una celebración o acto colectivo. (es)
- Apoteosi (latino: apotheosis, greco: ἀποθέωσις) o deificazione (latino: deificatio) significa "divinizzazione" o, più in generale, "glorificazione", di solito intesa a un livello divino o semi-divino. Nella mitologia greca si parla di apoteosi quando un essere divino, disceso temporaneamente sulla terra, ritornava alla sua dimora celeste, oppure quando un uomo era elevato ad eroe dopo la morte o anche in vita. Un esempio ne sono Diomede, i Dioscuri, Eracle e Asclepio. Spesso i greci ritenevano che i fondatori di città terminassero la loro vita terrena con un'apoteosi e perciò ricevevano onori simili a quelli tributati alla divinità. (it)
- A apoteose consiste em elevar alguém ao estatuto de divindade, ou seja, endeusar ou deificar uma pessoa devido a alguma circunstância excepcional. No mundo antigo esta circunstância era geralmente considerada para os heróis. Por extensão, utiliza-se o termo apoteose quando se atribui exageradamente a alguém honrarias ou qualidades. No teatro, a apoteose corresponde ao ponto final de uma cena que decorre de maneira espectacular. Para as religiões de mistérios da antiguidade, apoteose constituía o momento ritualístico da união com divino (Uno), ou mesmo, "tornar-se deus". (pt)
- Апофео́з, арх. апотеоз, апотеоза, апофеоза (дореф. апоѳеозъ; др.-греч. ἀποθεόσις от ἀπο- <приставка со значением удаления или превращения> + θεός «бог») — обожествление, прославление, возвеличение какого-либо лица, события или явления. В изобразительном искусстве термин обозначает изображение вознесения души умершего (обычно католического святого) в небеса, либо же прославление военного или государственного лидера с помощью аллегорий средствами барочной или классицистической живописи. (ru)
- Apoteos (grekiska apothe'osis), förgudande, en ceremoni, genom vilken forntidens folk tilldelade en människa gudomlig rang. Att apoteosera är av gammal tradition och kom ursprungligen från grekerna och hade sin grund i beundran och tacksamhet där man ville visa avlidna, vilka utmärkt sig som sitt folks välgörare eller förvärvat en välkänd hjältetitel. Senare lät många härskare (exempelvis Alexander den store) apoteosera sig, medan han levde. Hos romarna var Romulus länge den ende som erhöll apoteosering; Julius Caesar apoteoserades av Augustus, som också själv tilldelades denna utmärkelse, och därefter blev alla kejsare, med undantag för Vitellius apoteoserade. (sv)
- Апофео́з, або апотео́з (грец. αποθεωσις — обожування) — прославляння якоїсь особи або події; святкове завершення події. У Стародавній Греції та Стародавньому Римі апофеозом називали обряд зарахування видатних правителів за їхні особливі заслуги до сонму богів. В наш час словом «апофеоз» позначають : (uk)
- 神化或神格化（古希臘語：ἀποθέωσις，英語：Apotheosis, deification）是指把人、物高舉至神的地位。例如，中國民間信仰常常將歷史人物神化，朝廷也會順應民情給予認証，例如明朝萬曆帝敕封關公為關聖帝君，清朝康熙帝冊封媽祖為天后。包括古希臘和古羅馬在內的多神信仰地區都有將傑出人物封神的傳統。 很多歷史上著名的宗教家和哲學家都不以神自居，卻長期被其弟子們把其神化：
* 道教 - 道家哲學的鼻祖老子，對於非道教信徒是個普通的智者，但對於道教徒而言卻把他尊為太上老君。
* 儒教 - 儒家不過分強調神化，但一部分宗教人士也把孔子神化並進行參拜，儒者稱為至聖先師，道教稱興儒盛世天尊、太極上真公；佛教稱為儒童菩薩，還有一貫道、越南高台教、日本新興宗教幸福科學等也都將孔子視為重要神祇。
* 伊斯蘭教 - 官式教義上相信耶穌和其教主穆罕默德都只是先知，并认为基督教把耶穌神化是一種罪行，是對唯一真神安拉的褻瀆，但不少穆斯林強烈反對教外人貶抑穆聖，甚至以武力威嚇其就範和禁止信徒間借用其名來開玩笑。
* 佛教 - 教主釋迦牟尼被標榜為世尊，正信的佛教徒僅視佛為悟道之人，並非是神。然而民間信仰中仍常被當作供奉的神明之一，道教也將其列為神仙之一。
* 印度教 - 明確地把先賢神化，其中更包括把佛祖和歷代偉人，如古印度神話的英雄黑天和羅摩等尊為毗濕奴的化身，但黑天生前僅是一位名將，羅摩是傳說中的國王，都從未自封為神的。到了後來還把哲學家商羯羅尊為濕婆神的化身。 (zh)
|
