| dbo:abstract
|
- Béčkový film (lidově „béčko“, angl. B movie) je v tradičním hollywoodském studiovém systému komerční nízkorozpočtový film. Označení béčkový film vychází ze zavedené praxe majitelů kin třicátých a čtyřicátých let 20. století, kdy bylo obvyklé, že byly promítány dva celovečerní filmy po sobě za cenu jednoho. Vedle hlavního filmu se jako nepromítal krátký film, ale levnější dlouhý film (béčkový). Ačkoliv se v 50. letech 20. století od této praxe začalo upouštět, označení se přeneseně užívá i pro dnešní filmy. Jednalo se o standardizované produkty vytvořené za účelem jistého výdělku a dodnes je béčkový film označení pro filmy bez velkých uměleckých ambicí a obsahujících klišé. Přesto se i v této kategorii někdy objevují filmy plné originálních nápadů, případně vysoké řemeslné úrovně. Navíc na takovýchto filmech se naučila své filmařské řemeslo řada později úspěšných tvůrců a herců (John Wayne, Jack Nicholson). Postupem času se z některých béčkových filmů staly kultovní filmy. (cs)
- El cinema de classe B o de sèrie B es referia originalment a les pel·lícules de baix pressupost durant l'època daurada de Hollywood i solien ser westerns. Després dels anys 50, però, el terme prengué un significat més ampli referint-se a aquelles produccions de baix pressupost i baixa qualitat, els gèneres dominants de les quals eren el terror, la ciència-ficció i l'acció. Els films de classe B s'han caracteritzat des dels seus inicis per ser l'oportunitat de molts actors i directors per fer els primers passos en el món del cinema. Moltes d'aquestes pel·lícules són avui en dia objectes de culte. Tot i la seva denominació i baix pressupost, cal esmentar que el cinema classe B va tenir certa importància al panorama cinematogràfic, ja que va servir per impulsar a la fama a alguns directors com Jacques Tourneur o actors com Humphrey Bogart. També va proporcionar les condicions necessàries perquè els cineastes experimentessin i creessin nous llenguatges i provessin noves tècniques o temàtiques. (ca)
- فيلم درجة ثانية (بالإنجليزية: B movie) هو فيلم تجاري منخفض الميزانية ولا يصنف بأنه فيلم فني أو إباحي. وقد استعمل أصلا خلال العصر الذهبي لهوليود كتعبير يشير تحديدا إلى الأفلام التي تشكل النصف الثاني من (فيلمين بسعر واحد) ذات التوزيع الأقل ويتم جمعها مع فيلم بميزانية جيدة. انحسرت العروض المزدوجة في أمريكا عن الأسواق السينمائية منذ نهاية الخمسينات، إلا ان تعبير الأفلام الثانية استمر ليشير إلى المعنى الأوسع الذي يستعمل اليوم. أما بعد العصر الذهبي، فهناك فلم يعد هذا التعريف واضحا في هذين الشقين: فمن ناحية، تظهر كثير من أفلام الدرجة الثانية درجة عالية من الحرفية والإبداع الفني؛ ومن ناحية أخرى، فإن الاهتمام الأساسي للعديد من الأفلام الاستغلالية منخفضة التكلفة يكون شهوانيا. في بعض الحالات، فقد يحتوي على كلا العنصرين. معظم أفلام الدرجة الثانية تمثل فرعا معينا — ففي عصر هوليود الذهبي كانت أفلام الغرب هي الرائجة، بينما أصبحت أفلام الخيال العلمي والرعب منخفضة الميزانية ذات شعبية في الخمسينات. كانت أفلام الدرجة الثانية غالبا ما تكون جزءا من سلسلة يلعب فيها النجم نفس الدور مرة بعد مرة. وكانت مدة عرضها أقصر تقريبا من أفلام القمة التي تعرض معها، فمدة عرض كثير منها كانت نحو 70 دقيقة أو أقل. لذلك كانت هناك نظرة عامة بأن أفلام الدرجة الثانية أدنى من الفيلم الآخر ذو الميزانية الأكبر؛ وغالبا ما يهمل النقاد هذه الأفلام. عندما زاد متوسط مدة عرض أفلام القمة، كذلك حدث مع أفلام الدرجة الثانية. ويستعمل التعبير الآن أيضا للإشارة إلى بعض الأفلام السائدة ذات ميزانية أعلى وذات محتوى استغلالي، عادة في فروع سينمائية ارتبطت تقليديا بأفلام الدرجة الثانية. منذ بداياتها وحتى يومنا هذا، وفرت هذه الأفلام فرصا لكل من بدأ نجمهم بالصعود أو الأفول. تعلم منتجو أفلام مشاهير مثل أنتوني مان وجوناثان ديم حرفتهم في أفلام الدرجة الثانية. وهناك ممثلون مثل جون وين وجاك نيكلسون بدأوا مسيرتهم فيها، ووفرت عملا لممثلين سابقين في أفلام القمة، مثل فينسنت برايس وكارين بلاك. بعض الممثلين، مثل بيلا لوغوسي وبام جرير، مثلوا في أفلام الدرجة الثانية في أغلب مراحل مسيرتهم. (ar)
- Als B-Movie oder B-Picture (selten auch eingedeutscht B-Film) wurde früher der in der Produktion billigere Film eines sogenannten Double Features bezeichnet. Heute versteht man unter einem B-Movie meist allgemein einen zweitklassigen Film mit in der Regel geringem Filmbudget und zumeist niedrigem künstlerischen Anspruch. Filme dieser Art sind meistens im Horror- bzw. Splatter-, Science-Fiction- oder Actiongenre angesiedelt. (de)
- Kine, la B filmoj estas filmoj kun minimuma buĝeto kaj reklamado kaj kies ambicio estas trafi moderan sukceson. Ekde la 1930-oj, en la usona kinejoj videblis du filmoj en la sama seanco. La unua (A filmo) estis buĝetega filmo kun ĉieesta reklamo por allogi la spektanton dum la dua (B filmo) estis malpli fama filmo kiu uzeblis kiel kromaĵo. Preskaŭ ĉiuj spektantoj venis nur por vidu la unuan, sed kelkaj restis por la dua. Do, tiu sistemo ebligis al malbuĝetegaj produktaĵoj famiĝi fronte al la ĝenerala publiko. Longe, tiu esprimo signifis filmon kun malbona kvalito, sed ekde la 1990-oj, ĝi estas precipe uzita por signifi filmon ne destinita al la ĉefa flua publiko sed prefere tiu, kies intereso kuŝas en iu aparta fako. (eo)
- A B movie or B film is a low-budget commercial motion picture. In its original usage, during the Golden Age of Hollywood, the term more precisely identified films intended for distribution as the less-publicized bottom half of a double feature (akin to B-sides for recorded music). However, the U.S. production of films intended as second features largely ceased by the end of the 1950s. With the emergence of commercial television at that time, film studio B movie production departments changed into television film production divisions. They created much of the same type of content in low budget films and series. The term B movie continues to be used in its broader sense to this day. In its post-Golden Age usage, B movies can range from lurid exploitation films to independent arthouse films. In either usage, most B movies represent a particular genre—the Western was a Golden Age B movie staple, while low-budget science-fiction and horror films became more popular in the 1950s. Early B movies were often part of series in which the star repeatedly played the same character. Almost always shorter than the top-billed feature films, many had running times of 70 minutes or less. The term connoted a general perception that B movies were inferior to the more lavishly budgeted headliners; individual B films were often ignored by critics. Latter-day B movies still sometimes inspire multiple sequels, but series are less common. As the average running time of top-of-the-line films increased, so did that of B pictures. In its current usage, the term has somewhat contradictory connotations: it may signal an opinion that a certain movie is (a) a genre film with minimal artistic ambitions or (b) a lively, energetic film uninhibited by the constraints imposed on more expensive projects and unburdened by the conventions of putatively serious independent film. The term is also now used loosely to refer to some higher-budget, mainstream films with exploitation-style content, usually in genres traditionally associated with the B movie. From their beginnings to the present day, B movies have provided opportunities both for those coming up in the profession and others whose careers are waning. Celebrated filmmakers such as Anthony Mann and Jonathan Demme learned their craft in B movies. They are where actors such as John Wayne and Jack Nicholson first became established, and they have provided work for former A movie actors, such as Vincent Price and Karen Black. Some actors, such as Bela Lugosi, Eddie Constantine, Bruce Campbell and Pam Grier, worked in B movies for most of their careers. The term B actor is sometimes used to refer to a performer who finds work primarily or exclusively in B pictures. (en)
- B filma (B movie ingelesez) aurrekontu txikiko film komertziala da. Estatu Batuetan publizitate gutxiko banaketa zuena Hollywoodeko urrezko garaian erabilitako esamoldea da. (eu)
- El cine B o cine serie B es un tipo de cine comercial de bajo presupuesto. En su uso original, durante la edad de oro de Hollywood, el término identificaba con mayor precisión una película destinada a ser distribuida sin publicidad como parte de una doble función. El término connota la percepción negativa que el público general tenía hacia este cine, el cual se consideraba inferior, al punto de ser ignorado por los críticos. A pesar de que la producción de películas de este tipo decayó en la década de 1950, el término se siguió utilizando. En su posterior uso, existe una ambigüedad: por un lado pueden ser cintas con un alto grado de artesanía e ingenio estético, y por el otro pueden ser películas cuyo interés principal es la explotación lasciva a un bajo presupuesto; o en su defecto, las dos. Actualmente el uso de este término tiene connotaciones contradictorias: por un lado se las califica como películas de género con mínimas ambiciones artísticas o, películas enérgicas desinhibidas de las restricciones impuestas a las producciones de mayor presupuesto y sin la carga de los convencionalismos del cine independiente. En cualquier caso, la mayoría de las películas de cine B representan un género particular; las cintas de vaqueros eran la primera elección en la edad dorada del cine B, mientras que la ciencia ficción y el terror se popularizaron en la década de 1950. Las primeras películas de cine B a menudo usaban el mismo personaje en varias cintas. Este tipo de producciones es admirada y recordada con afecto por algunos directores de industria como Quentin Tarantino y Robert Rodriguez, que han hecho muchas referencias directas a su estilo en sus películas de gran presupuesto o directamente las homenajearon en su proyecto Grindhouse, donde hicieron una "doble función" con Death Proof y Planet Terror, dirigiendo una de las películas cada uno. (es)
- Une série B est à l'origine un long métrage tourné avec un petit budget de production, distribué sans campagne publicitaire, et projeté en première partie d'un double programme (deux films par séance au prix d'un seul) : ce type de films était très courant durant l'âge d'or d'Hollywood. Depuis le déclin puis l'abandon des séries B, à la fin des années 1950, le terme est utilisé dans un sens plus large, désignant tous les films à faible budget, exception faite des essais et des films pornographiques. Le terme de série B ne désigne pas un genre cinématographique à proprement parler : les westerns sont fréquents à l'âge d'or des séries B, ainsi que les films de science-fiction et d'horreur à petits budgets, qui ont gagné en popularité vers la fin des années 1950. À l'origine, les séries B sont souvent des séries, plus courtes qu'un film, d'une durée moyenne de 70 minutes, pour lesquelles les célébrités jouent à plusieurs reprises le même personnage. Les dernières séries B ont inspiré quelques suites, mais les séries B sont moins courantes. De la même manière que les films, la durée moyenne des séries B a augmenté au fil du temps. Retenant moins l'attention des critiques que les grosses productions, les séries B ont souvent été délaissées, bien qu'elles puissent faire l'objet parfois d'une grande ingéniosité artistique et de certaines prouesses scénaristiques. Aujourd'hui, le terme de série B peut désigner de manière péjorative un film de genre sans ambition artistique, ou un film vif et énergique, délesté des contraintes imposées par une production de grande envergure. Le terme est également utilisé pour quelques films très coûteux, qui empruntent aux codes traditionnels des séries B. Depuis qu'elles existent, les séries B fournissent des opportunités de tournage tant aux cinéastes débutants qu'aux réalisateurs dont la carrière décline. Des cinéastes célèbres comme Anthony Mann, Jonathan Demme, Quentin Tarantino ou encore Robert Rodriguez ont appris leur métier en partie grâce aux séries B. Elles ont permis à certains acteurs d'obtenir une grande notoriété, comme John Wayne ou Jack Nicholson, ou de lancer ou relancer des carrières comme celles par exemple de Vincent Price, Randolph Scott, Karen Black ou Klaus Kinski. (fr)
- Un film di serie B, oggi chiamato anche B-movie (ma termine quest'ultimo che in passato negli Stati Uniti aveva un altro significato), tende a indicare ogni tipo di lungometraggio di mediocre o dubbia qualità e di altrettanto scarso successo di pubblico oppure di critica. Anche un B-movie americano poteva corrispondere ad un film mediocre o scarso, ma storicamente fu un mediometraggio che veniva realizzato sfruttando scenografie, attori ed attrezzature già impegnate su set di riprese cinematografiche di lungometraggi ottenuti con budget più elevati e che, a differenza di questi ultimi, veniva girato e montato in breve tempo per essere diffuso nelle sale cinematografiche come secondo film aggiunto al prezzo del biglietto del primo film precedentemente proiettato e che in genere era di maggior qualità. Ad oggi comunque, per via dell'anglicismo che sta assorbendo la lingua italiana, i due termini (film di serie B e B-movie) hanno assunto lo stesso significato anche nei dizionari. Entrambe le definizioni indicano film realizzati a basso costo ma quest'ultimo può differenziarsi dai due in oggetto sia per la capacità professionale impiegata nella sua realizzazione che per il successo ottenuto. Spesso può anche succedere che sia considerato di serie B il genere cinematografico a cui un determinato film appartenga, ma che uno o più film del medesimo genere si rivelino un successo al botteghino, oppure che vengano riscoperti in periodi successivi, diventando film di culto. (it)
- B급 영화(B級映畵, B movie, B film)는 단기간 촬영과 저예산으로 제작된 영화이다. (ko)
- Een B-film is een film die wordt gemaakt met een relatief klein budget en (doorgaans) nieuwe of onbekende acteurs, en die is uitgebracht met weinig publiciteit. (nl)
- B級映画（ビーきゅうえいが、B-movie及びB-Pictures）は、1930年代のアメリカで始まった短期間の撮影、低予算で、上映時間も限定されたなかで製作された映画のことである。1932年からアメリカ合衆国の映画界で二本立て興行の中で添え物として上映されて、やがてハリウッド映画が大作主義となり、製作本数が激減する頃には消えていった。しかし1950年代半ば以後は、低予算の特定の観客層の受けを狙った作品に対してB級映画との呼称が使われるようになった。 (ja)
- Фильм категории B — малобюджетная коммерческая кинокартина, которая при этом не является ни артхаусом, ни порнофильмом. Первоначально в Золотой век Голливуда так называли фильмы, демонстрировавшиеся в кинотеатрах вторым номером в ходе распространённых тогда сдвоенных киносеансов (англ. double feature). Первым номером на таких киносеансах шла популярная, крупнобюджетная кинокартина («фильм категории А» — англ. A movie), а за ней — фильм, не пользующийся большой популярностью. Со временем термин «фильм категории B» стал эвфемизмом для обозначения малобюджетной кинопродукции, не отличающейся высокими художественными достоинствами. В то же время эта категория стала нишей, в которой были возможны эксперименты разного рода независимых кинопроизводителей, а также площадкой, на которой начинающие актёры и режиссёры набирались профессионального опыта для последующего штурма «большого Голливуда» (многие его будущие звёзды, например Джек Николсон вышли именно из мира Б-фильмов). Наконец, для молодёжи мир Б-фильмов был средоточием излюбленных ею жанров, которым уделял мало внимания мейнстримный Голливуд, больше ориентировавшийся на вкусы и интересы более платёжеспособной «взрослой» аудитории. В результате после 1950-х годов и по сей день этот термин стал использоваться в более широком смысле, хотя сохраняется некая двусмысленность: с одной стороны такой фильм может быть высокохудожественным и эстетичным, с другой же, в нём вполне может эксплуатироваться эротическая порнотематика с отсутствием всякого смысла, причём могут присутствовать оба качества. Большинство подобных фильмов представляют определённый жанр: в Золотой Век ключевым жанром фильмов категории В был вестерн, в 1950-е годы основной темой была научная фантастика. Королём фильмов категории B считается Роджер Корман. В начале 1970-х годов, в эпоху Нового Голливуда грань между А-фильмами и Б-фильмами несколько стёрлась, кроме того, возросшее разнообразие кинопродукции сделало такое деление слишком лапидарным. Также наметилась всё большая переориентация кинопроката и мейнстримного кинопроизводства на молодёжную аудиторию, и соответственно возрастал интерес голливудских гигантов к жанрам, ранее больше характерным именно для категории Б-фильмов (экшен, сай-фай, экранизации комиксов и т. п.). Позже, в 1980-е годы, когда голливудские гиганты перешли к созданию крупнобюджетных блокбастеров, причём преимущественно в указанных жанрах, это понятие потеряло своё стилистическое значение. С точки зрения бюджетности, качества кинопроизводства и кассовых перспектив аналогом Б-фильмов стали так называемые фильмы direct-to-video, не шедшие в кинопрокате, либо шедшие в мизерном числе кинотеатров, а доходы своим создателям приносившие за счёт продаж сразу на носителях информации (видеокассетах, позже на DVD). (ru)
- Film klasy B (ang. B-movie) – niskobudżetowy film komercyjny, który nie jest filmem artystycznym. W swoim pierwotnym zastosowaniu, podczas złotej ery Hollywood, termin ten bardziej precyzyjnie określał filmy przeznaczone do dystrybucji jako mniej nagłośniona część podwójnego seansu filmowego (na podobieństwo stron B nagrań muzycznych). Jednak w Stanach Zjednoczonych produkcja filmów przeznaczonych jako drugie do podwójnego seansu w dużej mierze ustała do końca lat 50. Wraz z pojawieniem się komercyjnej telewizji w tym samym momencie, działy produkcyjne odpowiedzialne za produkcję filmów studyjnych klasy B przekształciły się w wydziały produkcji filmów telewizyjnych, produkujące niskobudżetowe filmy i seriale podobnej treści. Termin „film klasy B” jest używany w szerszym znaczeniu do dziś. Od momentu zmierzchu złotej ery Hollywood, istnieje dwuznaczność ich definicji: z jednej strony, termin odnosi się do niskobudżetowych exploitation films; z drugiej strony, wiele filmów klasy B wykazuje wysoki stopień opanowania rzemiosła i estetycznej pomysłowości. W obu przypadkach większość filmów klasy B reprezentuje konkretny gatunek – western był podstawą filmów klasy B złotej ery Hollywood, podczas gdy niskobudżetowe filmy science fiiction i horrory stały się w latach 50. bardziej popularne. Wczesne filmy klasy B należały do serii, w których gwiazda wielokrotnie wcielała się w tę samą postać. Prawie zawsze były krótsze od filmów pełnometrażowych, wiele z nich trwało 70 lub mniej minut. Termin ten wiązał się z powszechnym przekonaniem, że filmy klasy B były gorsze od droższych filmów z czołówki; poszczególne filmy klasy B były często ignorowane przez krytyków. Współczesne filmy klasy B nadal czasami inspirują do powstania wielu sequeli, ale serie są już mniej powszechne. Wraz ze wzrostem średniego czasu trwania filmów z najwyższej półki, wzrastał również czas trwania filmów klasy B. W swoim obecnym użyciu termin ten ma nieco sprzeczne konotacje: może sygnalizować opinię, że dany film jest (a) filmem gatunkowym o minimalnych ambicjach artystycznych lub (b) żywym, energicznym filmem nieskrępowanym ograniczeniami narzuconymi droższym projektom i nieobciążonym konwencjami rzekomo „poważnego” filmu niezależnego. Termin ten jest również obecnie używany luźno w odniesieniu do niektórych wysokobudżetowych, mainstreamowych filmów eksploatacji, zwykle w gatunkach tradycyjnie kojarzonych z filmem klasy B. Od początków swojego istnienia aż po dzień dzisiejszy, filmy klasy B stwarzają możliwości zarówno dla osób rozpoczynających karierę w zawodzie, jak i dla tych, których kariera słabnie. Znani filmowcy, tacy jak Anthony Mann czy Jonathan Demme, uczyli się na filmach klasy B swojego rzemiosła. To właśnie w filmach klasy B aktorzy tacy jak John Wayne czy Jack Nicholson po raz pierwszy zdobyli uznanie, a dawni aktorzy kina wysokobudżetowego, tacy jak Vincent Price czy Karen Black, mogli kontynuować karierę. Niektórzy aktorzy, tacy jak Béla Lugosi, , Bruce Campbell i Pam Grier, pracowali w filmach B przez większość swojej kariery. Termin aktora klasy B jest czasami używany w odniesieniu do wykonawcy, który znajduje pracę głównie lub wyłącznie w filmach klasy B. (pl)
- Filme B ou Série B (uso em Portugal) é um termo usado originalmente para se referir a filmes de Hollywood destinados a serem a "outra metade" de uma sessão dupla, que geralmente apresentava dois filmes do mesmo gênero, como faroeste, gangsters ou horror. Nos tempos dos maiores estúdios de cinema, a terminologia era oficialmente usada para este fim, que também forneceu a nomenclatura de atores "A" ou "B". Ronald Reagan, o 40º presidente dos Estados Unidos, fez carreira atuando em filmes B. As principais produtoras tinham unidades próprias para esse tipo de filme, mas também havia pequenos estúdios como PRC, Consolidated, Ajax, Mascot, Puritan, Monogram, Principal, especializadas no tipo. Tais estúdios eram referidos como pertencentes ao Poverty Row (Cinturão ou linha de Pobreza), termo usado para designar coletivamente as companhias localizadas numa região de Hollywood chamada Gower Street, que produziam filmes com orçamentos extremamente reduzidos. Eles eram capazes de rodar um faroeste de uma hora em apenas dois dias e meio, gastando somente oito mil dólares. Vários deles, entre eles Mascot e Monogram, fundiram-se em 1934 e formaram a Republic Pictures. Apesar de ter produzido alguns filmes de orçamento considerável, a Republic nunca perdeu a fama de estúdio de segunda classe, sendo a "Rainha dos filmes B". O fim da chamada "Era de Ouro de Hollywood", que se estendeu dos anos 1920 até os anos 1950, resultou não só no fechamento de tais companhias, como também no fim dos próprios filmes B, independentemente de terem sido produzidos por grandes ou pequenos estúdios. A maior parte dos cinemas 'drive-in' fechou e as exibições duplas rarearam. Hoje a distinção entre Filme Classe A e Filme B é feita levando-se em conta outros critérios que vão além do orçamento. (pt)
- En B-film är en lågbudgetfilm och/eller en film som är dåligt gjord. Ursprungligen var det en långfilm med låg budget avsedd att visas på biografer som en del av en . B-filmen var film nummer två i de dubbelföreställningar som i många år var vanliga i USA. Den första filmen var huvudattraktionen med större budget och etablerade skådespelare. B-filmerna gjordes också av stora filmbolag, men till en tjugondedel av kostnaden. Filmerna var ofta västernfilmer, science fiction-filmer, film noir eller rysare. Namnet fick de efter “78-varvare”, där det bara fanns plats för en låt på var sida och storsäljaren fanns på A-sidan. Bland lågbudgetfilmer räknar man normalt endast kommersiella spelfilmer som B-filmer. Varken pornografisk film, independentfilm, konstfilm eller amatörfilm brukar kategoriseras som B-film. (sv)
- B级片（英語：B movie 或 B film）是指制作的商业电影，而非文艺片。在最初定义裏，B级片指在好莱坞黄金时代以形式发行的电影中相对鮮为人知的電影，类似唱片行业里的B面歌。现今美国电影产业中，双片连映的制作发行方式在1950年代末逐步消失，但B级片却有了更广泛的定义。在后黄金时代，B級片的定义出現歧义：一方面，B级片被认为是剥削电影，特色為淫秽內容；另一方面，B级片被认为展示出电影的高工藝水準與美学创造力。 在这两种解釋中，大多数B级片被认为代表一种特定的电影类型；西部片是B级片的黄金时代，而低成本科幻片和恐怖片则在1950年代开始受欢迎。早期的系列B级片里，相同演员會重覆饰演相同角色。然而，B级片片长总是短于顶级制作的电影，大多在70分钟以内，导致当时观众认为B级片不如大制作电影，也让很多影评人忽略个别B级片。 现代B级片虽会激发多部续集电影，但已很少出現系列电影。随着大制作电影平均放映时长增加，B级片片长也开始增加。如今，B级片定义依旧存在矛盾：现代B级片可能是缺乏艺术野心的类型电影，也可能是既不像大製作電影被綁手綁腳、也不拘泥於“严肃独立电影”的活泼歡快的电影。同时，这个术语也可指某些高预算且带剥削性质的主流电影，它们通常与传统B级片相关类型片有关。 一直以來，B级片为很多電影從業人員和其他事業不順遂的人提供机会。安东尼·曼、乔纳森·戴米等知名电影人都是从B级片开始锻炼製作電影的能力；约翰·韦恩、杰克·尼科尔森等著名影星亦以B級片為职涯開端；同时也給前电影明星文森特·普莱斯和凯伦·布莱克继续發展的机遇。有些演员，像贝拉·卢戈西、布鲁斯·坎贝尔、等，则将他们大部分電影生涯贡献给B级片。B级演员（B actor）有时指主要或專門拍摄B级片的电影演员。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- Als B-Movie oder B-Picture (selten auch eingedeutscht B-Film) wurde früher der in der Produktion billigere Film eines sogenannten Double Features bezeichnet. Heute versteht man unter einem B-Movie meist allgemein einen zweitklassigen Film mit in der Regel geringem Filmbudget und zumeist niedrigem künstlerischen Anspruch. Filme dieser Art sind meistens im Horror- bzw. Splatter-, Science-Fiction- oder Actiongenre angesiedelt. (de)
- B filma (B movie ingelesez) aurrekontu txikiko film komertziala da. Estatu Batuetan publizitate gutxiko banaketa zuena Hollywoodeko urrezko garaian erabilitako esamoldea da. (eu)
- B급 영화(B級映畵, B movie, B film)는 단기간 촬영과 저예산으로 제작된 영화이다. (ko)
- Een B-film is een film die wordt gemaakt met een relatief klein budget en (doorgaans) nieuwe of onbekende acteurs, en die is uitgebracht met weinig publiciteit. (nl)
- B級映画（ビーきゅうえいが、B-movie及びB-Pictures）は、1930年代のアメリカで始まった短期間の撮影、低予算で、上映時間も限定されたなかで製作された映画のことである。1932年からアメリカ合衆国の映画界で二本立て興行の中で添え物として上映されて、やがてハリウッド映画が大作主義となり、製作本数が激減する頃には消えていった。しかし1950年代半ば以後は、低予算の特定の観客層の受けを狙った作品に対してB級映画との呼称が使われるようになった。 (ja)
- فيلم درجة ثانية (بالإنجليزية: B movie) هو فيلم تجاري منخفض الميزانية ولا يصنف بأنه فيلم فني أو إباحي. وقد استعمل أصلا خلال العصر الذهبي لهوليود كتعبير يشير تحديدا إلى الأفلام التي تشكل النصف الثاني من (فيلمين بسعر واحد) ذات التوزيع الأقل ويتم جمعها مع فيلم بميزانية جيدة. انحسرت العروض المزدوجة في أمريكا عن الأسواق السينمائية منذ نهاية الخمسينات، إلا ان تعبير الأفلام الثانية استمر ليشير إلى المعنى الأوسع الذي يستعمل اليوم. أما بعد العصر الذهبي، فهناك فلم يعد هذا التعريف واضحا في هذين الشقين: فمن ناحية، تظهر كثير من أفلام الدرجة الثانية درجة عالية من الحرفية والإبداع الفني؛ ومن ناحية أخرى، فإن الاهتمام الأساسي للعديد من الأفلام الاستغلالية منخفضة التكلفة يكون شهوانيا. في بعض الحالات، فقد يحتوي على كلا العنصرين. (ar)
- El cinema de classe B o de sèrie B es referia originalment a les pel·lícules de baix pressupost durant l'època daurada de Hollywood i solien ser westerns. Després dels anys 50, però, el terme prengué un significat més ampli referint-se a aquelles produccions de baix pressupost i baixa qualitat, els gèneres dominants de les quals eren el terror, la ciència-ficció i l'acció. Els films de classe B s'han caracteritzat des dels seus inicis per ser l'oportunitat de molts actors i directors per fer els primers passos en el món del cinema. Moltes d'aquestes pel·lícules són avui en dia objectes de culte. Tot i la seva denominació i baix pressupost, cal esmentar que el cinema classe B va tenir certa importància al panorama cinematogràfic, ja que va servir per impulsar a la fama a alguns directors c (ca)
- Béčkový film (lidově „béčko“, angl. B movie) je v tradičním hollywoodském studiovém systému komerční nízkorozpočtový film. Označení béčkový film vychází ze zavedené praxe majitelů kin třicátých a čtyřicátých let 20. století, kdy bylo obvyklé, že byly promítány dva celovečerní filmy po sobě za cenu jednoho. Vedle hlavního filmu se jako nepromítal krátký film, ale levnější dlouhý film (béčkový). Ačkoliv se v 50. letech 20. století od této praxe začalo upouštět, označení se přeneseně užívá i pro dnešní filmy. Jednalo se o standardizované produkty vytvořené za účelem jistého výdělku a dodnes je béčkový film označení pro filmy bez velkých uměleckých ambicí a obsahujících klišé. Přesto se i v této kategorii někdy objevují filmy plné originálních nápadů, případně vysoké řemeslné úrovně. Na (cs)
- A B movie or B film is a low-budget commercial motion picture. In its original usage, during the Golden Age of Hollywood, the term more precisely identified films intended for distribution as the less-publicized bottom half of a double feature (akin to B-sides for recorded music). However, the U.S. production of films intended as second features largely ceased by the end of the 1950s. With the emergence of commercial television at that time, film studio B movie production departments changed into television film production divisions. They created much of the same type of content in low budget films and series. The term B movie continues to be used in its broader sense to this day. In its post-Golden Age usage, B movies can range from lurid exploitation films to independent arthouse films. (en)
- Kine, la B filmoj estas filmoj kun minimuma buĝeto kaj reklamado kaj kies ambicio estas trafi moderan sukceson. Ekde la 1930-oj, en la usona kinejoj videblis du filmoj en la sama seanco. La unua (A filmo) estis buĝetega filmo kun ĉieesta reklamo por allogi la spektanton dum la dua (B filmo) estis malpli fama filmo kiu uzeblis kiel kromaĵo. Preskaŭ ĉiuj spektantoj venis nur por vidu la unuan, sed kelkaj restis por la dua. Do, tiu sistemo ebligis al malbuĝetegaj produktaĵoj famiĝi fronte al la ĝenerala publiko. (eo)
- El cine B o cine serie B es un tipo de cine comercial de bajo presupuesto. En su uso original, durante la edad de oro de Hollywood, el término identificaba con mayor precisión una película destinada a ser distribuida sin publicidad como parte de una doble función. El término connota la percepción negativa que el público general tenía hacia este cine, el cual se consideraba inferior, al punto de ser ignorado por los críticos. (es)
- Une série B est à l'origine un long métrage tourné avec un petit budget de production, distribué sans campagne publicitaire, et projeté en première partie d'un double programme (deux films par séance au prix d'un seul) : ce type de films était très courant durant l'âge d'or d'Hollywood. Depuis le déclin puis l'abandon des séries B, à la fin des années 1950, le terme est utilisé dans un sens plus large, désignant tous les films à faible budget, exception faite des essais et des films pornographiques. (fr)
- Un film di serie B, oggi chiamato anche B-movie (ma termine quest'ultimo che in passato negli Stati Uniti aveva un altro significato), tende a indicare ogni tipo di lungometraggio di mediocre o dubbia qualità e di altrettanto scarso successo di pubblico oppure di critica. Ad oggi comunque, per via dell'anglicismo che sta assorbendo la lingua italiana, i due termini (film di serie B e B-movie) hanno assunto lo stesso significato anche nei dizionari. (it)
- Film klasy B (ang. B-movie) – niskobudżetowy film komercyjny, który nie jest filmem artystycznym. W swoim pierwotnym zastosowaniu, podczas złotej ery Hollywood, termin ten bardziej precyzyjnie określał filmy przeznaczone do dystrybucji jako mniej nagłośniona część podwójnego seansu filmowego (na podobieństwo stron B nagrań muzycznych). Jednak w Stanach Zjednoczonych produkcja filmów przeznaczonych jako drugie do podwójnego seansu w dużej mierze ustała do końca lat 50. Wraz z pojawieniem się komercyjnej telewizji w tym samym momencie, działy produkcyjne odpowiedzialne za produkcję filmów studyjnych klasy B przekształciły się w wydziały produkcji filmów telewizyjnych, produkujące niskobudżetowe filmy i seriale podobnej treści. Termin „film klasy B” jest używany w szerszym znaczeniu do dziś. (pl)
- Filme B ou Série B (uso em Portugal) é um termo usado originalmente para se referir a filmes de Hollywood destinados a serem a "outra metade" de uma sessão dupla, que geralmente apresentava dois filmes do mesmo gênero, como faroeste, gangsters ou horror. (pt)
- Фильм категории B — малобюджетная коммерческая кинокартина, которая при этом не является ни артхаусом, ни порнофильмом. Первоначально в Золотой век Голливуда так называли фильмы, демонстрировавшиеся в кинотеатрах вторым номером в ходе распространённых тогда сдвоенных киносеансов (англ. double feature). Первым номером на таких киносеансах шла популярная, крупнобюджетная кинокартина («фильм категории А» — англ. A movie), а за ней — фильм, не пользующийся большой популярностью. (ru)
- En B-film är en lågbudgetfilm och/eller en film som är dåligt gjord. Ursprungligen var det en långfilm med låg budget avsedd att visas på biografer som en del av en . B-filmen var film nummer två i de dubbelföreställningar som i många år var vanliga i USA. Den första filmen var huvudattraktionen med större budget och etablerade skådespelare. B-filmerna gjordes också av stora filmbolag, men till en tjugondedel av kostnaden. Filmerna var ofta västernfilmer, science fiction-filmer, film noir eller rysare. Namnet fick de efter “78-varvare”, där det bara fanns plats för en låt på var sida och storsäljaren fanns på A-sidan. (sv)
- B级片（英語：B movie 或 B film）是指制作的商业电影，而非文艺片。在最初定义裏，B级片指在好莱坞黄金时代以形式发行的电影中相对鮮为人知的電影，类似唱片行业里的B面歌。现今美国电影产业中，双片连映的制作发行方式在1950年代末逐步消失，但B级片却有了更广泛的定义。在后黄金时代，B級片的定义出現歧义：一方面，B级片被认为是剥削电影，特色為淫秽內容；另一方面，B级片被认为展示出电影的高工藝水準與美学创造力。 在这两种解釋中，大多数B级片被认为代表一种特定的电影类型；西部片是B级片的黄金时代，而低成本科幻片和恐怖片则在1950年代开始受欢迎。早期的系列B级片里，相同演员會重覆饰演相同角色。然而，B级片片长总是短于顶级制作的电影，大多在70分钟以内，导致当时观众认为B级片不如大制作电影，也让很多影评人忽略个别B级片。 现代B级片虽会激发多部续集电影，但已很少出現系列电影。随着大制作电影平均放映时长增加，B级片片长也开始增加。如今，B级片定义依旧存在矛盾：现代B级片可能是缺乏艺术野心的类型电影，也可能是既不像大製作電影被綁手綁腳、也不拘泥於“严肃独立电影”的活泼歡快的电影。同时，这个术语也可指某些高预算且带剥削性质的主流电影，它们通常与传统B级片相关类型片有关。 (zh)
|
.jpeg){kind=link}
