| dbo:abstract
|
- Západoruská dobrovolnická armáda, jinak nazývaná podle svého generála Pavla Bermondt-Avalova Bermontovci, byla bělogvardějská armáda působící v Pobaltí v během Ruské občanské války v roce 1919. (cs)
- Die Westrussische Befreiungsarmee (auch Freiwillige Russische Westarmee oder Bermondt-Armee) war eine Weiße Armee im westlichen Baltikum während des russischen Bürgerkrieges und des Lettischen Unabhängigkeitskrieges. Der Befehlshaber Pawel Bermondt-Awaloff verfügte über Truppen von etwa 30.000 Soldaten russischer, baltendeutscher und reichsdeutscher Herkunft. Die Armee kämpfte im Herbst 1919 gegen die ein Jahr vorher ausgerufene Republik Lettland. (de)
- La Okcidenta Rusia Volontula Armeo - latve Rietumkrievijas Brīvprātīgo armija - aŭ Bermontianoj - latve Bermontieši, litove Bermontininkai - estis kontraŭrevolucia armeo en la baltiaj provincoj de la antaŭa Rusia Imperio dum la Rusia enlanda milito de 1918 ĝis 1920. Sian malplilongan nomon la armeo havis laŭ la armea gvidanto, generalo Pavel Bermont-Avalov. Germanaj nomoj de la armeo estis "Deutsch-Russische Westarmee im Baltikum", "Baltische Landeswehr" kaj " Freikorps im Baltikum. Malgraŭ sia ruse sona latva nomo, la Okcidenta Rusia Volontula Armeo estis subtenita kaj fakte kreita fare de la Germana Regno. Laŭ la armistico de Compiègne, artikolo 12, germanaj soldataroj estis antaŭviditaj resti en la baltiaj provincoj por helpi kontraŭbatali la bolŝevikojn kaj retiriĝi nur tiam kiam la situacio laŭ vidpunkto de la Aliancanoj estus sub kontrolo. La ordono retiriĝi estis donita kiem la Traktato de Versailles estis subskribita dum junio 1919. Tamen nur eta parto de la germanaj soldatoj en Baltio retiriĝis, la aliaj restis sub gvido de la generalo . Por eviti diplomatiajn problemojn por la Germana Regno kaj koleron de la Aliancanoj, li repaŝis el la publika gvida rolo kaj unuigis sian soldataron kun la soldataro de la kozaka generalo Pavel Bermont-Avalov. La du generaloj varbis pli-malpli 50.000 soldatojn, ĉefe germanlingvajn enloĝantojn de Baltio, sed ankaŭ imperiajn rusajn soldatojn militkaptitajn fare de la germana armeo dum la Unua Mondmilito, kiuj estis liberigitaj sub la promeso ke ili batalu kontraŭ la bolŝevikoj en la Rusia enlanda milito. La armeo deklaris ke ili subtenus la fortojn de Aleksandr Kolĉak kaj ekmarŝis por ataki la bolŝevikajn armeajn unuojn, sed la vera celo estis teni la influon de la Germana Regno en Baltio. Dum oktobro 1919 la germana-rusa armeo atakis la ĵus sendependiĝintajn ŝtatojn de Litovio kaj Latvio. Ĝi por mallonge konkeris la urbon Rigo, tiel ke la registaro de Kārlis Ulmanis devis peti armean helpon de la najbaraj respublikoj Litovio kaj Estonio. La estona armeo sendis du armitajn trajnojn por helpi al la latvoj (laŭ iuj klarigoj, interŝanĝe al la insulo Ruhnu kaj la ĉirkaŭa akva teritorio, kiu iĝis parto de Estonio), kaj aldone brita batalŝipo en la haveno de Rigo pafe subtenis la respublikan latvan batalon kontraŭ la germana-rusa armeo. Dum novembro la latva armeo sukcesis rebati la armeon de Bermont-Avalov al litova teritorio. Fine, la germana-rusa armeo severe malvenkis kontraŭ la respublika litova armeo en batalo proksime de Radviliškis. Post aldona diplomatia premo, la restaj soldatoj el la armeo de Bermont-Avalov retiriĝis de Baltio al Germanio. (eo)
- Mendebaldeko Errusiako Bolondresen Armada (alemanez: Freiwillige Russische Westarmee; errusieraz: Западная добровольческая армия) edo Bermontiarrak Baltikoan borrokatu zuen armada bat izan zen, Errusiako Gerra Zibilaren bitarteko garaian. Alemaniar Inperioak 1918ko udan Freikorps deituriko armada paramilitarra sortu zuen Pskoven. Armada honek alemaniar antikomunistaz osatuta zegoen eta 12. artikulua zionez, Errusian eta Baltikoan borrokatu behar ziren Boltxebikeak geldiarazteko eta Aliatuak gerran parte hartzen zutenean alde egin. Kurlandian ko armada bat, printzearen (1872-1937) agindupean komunisten kontra jada borrokatzen ari ziren. Erretiratzeko agindua jaso zuten Versaillesko Ituna sinatu eta gero, 1919ko ekainian, baina freikorpsen zati oso txiki bat Alemaniara bueltatu zen; beste guztiak (1865-1946) jeneralaren azpian, Pavel Bermondt-Avalov (1877-1974) kosakoaren laguntzarekin Baltikoan jarraitu zuten. Armada hau Freikorpseko soldaduez, Baltikoko Alemaniarrez eta errusiar gerra presoz osatuta zegoen. 1919ko abuztuan Alexander Koltxaki, armada zuriaren generala, fidelitate itun bat idatzi zioten. Ofizialki Daugavpils hiria hartzean San Petersburgora edo Moskura abiatuko ziren, armada zuriaren beste alderdiekin batera. 1919ko urrian Letonia eta Lituania atakatzen dute, Errusiar Inperioatik independentzia lortu berri zuten herrialdeak; hilabete hartan Goltz jenerala armada uzten du eta botere guztia Bermondt jasotzen du. Letoniako inbasioan Daugava ibaira iristen dira eta Riga, Letoniar hiriburua, mehatxatzen dute. Kārlis Ulmanis, Letoniar agintaria Lituaniari eta Estoniari laguntza militarra eskatzen die; Lituania Boltxebikeen kontra borrokatzen ari dela eta lagundu ezin duela erantzuten dio, Estoniak, bitartean, bi tren blindatuak bidaliko zituela laguntzera hitzartu zen Letoniak Estoniarra zela aitortzen bazuten, eta hala gertatu zen. Britania Handiak gerra itsasontzi bat bidaltzen dute Rigako kostaldera. Azaroan letoniarrek alemaniarrak geldiaraztea lortzen dute eta lituaniarrek Radviliškisen garaipen handia lortzen dute haien kontra. Porrot hauek eta gero Walter von Eberhardt jeneralaren agindupean Alemaniarantz itzuli ziren guztiak. (eu)
- El Ejército de Voluntarios de Rusia Occidental (alemán: Freiwillige Russische Westarmee; ruso: За́падная доброво́льческая а́рмия) o bermontianos fue una fuerza armada que luchó en el Báltico durante la Guerra Civil Rusa. El Imperio alemán organizó y financió cuerpos de paramilitares anticomunistas llamados freikorps en Pskov durante el verano de 1918. Según el artículo 12 del Armisticio de Compiègne, estas fuerzas debían permanecer en el Báltico para contener a los bolcheviques y retirarse cuando los aliados intervinieran. En Curlandia una fuerza de las Baltische Landeswehr, al mando del príncipe (1872-1937), se dedicaba a combatir a los comunistas. La orden de retirada se dio después de firmarse el Tratado de Versalles en junio de 1919 pero solo una pequeña parte se retiró, lo que enfureció a los Aliados. El resto, al mando del general Rüdiger von der Goltz (1865-1946), se unió al general cosaco Pável Bermondt-Aválov (1877-1974) mientras el príncipe renunciaba al mando en julio. Este cuerpo, integrado por freikorps, alemanes del Báltico y prisioneros rusos capturados por Alemania durante la Gran Guerra y luego liberados a cambio de combatir a los comunistas, se declaró leal a Aleksandr Kolchak en agosto, aunque su objetivo era asegurar la hegemonía germana en la región. Oficialmente, si tomaban Daugavpils tomarían rumbo a San Petersburgo o a Moscú en coordinación con el resto de los ejércitos blancos. En octubre de 1919 atacan a las recién independizadas Lituania y Letonia a la vez que Goltz renuncia al mando y deja solo a Bermondt. En esta última llegan hasta el Río Daugava y amenazan Riga, su capital, lo que lleva al gobierno de Kārlis Ulmanis a pedir ayuda militar lituana y estonia. Estonia envió dos trenes blindados a cambio que los letones reconocieran a la isla de Ruhnu como suya. Los lituanos estaban muy ocupados con los bolcheviques como para intervenir. Los británicos enviaron un buque de guerra para ayudar a defender Riga. En noviembre los letones logran contener a los germanos y los lituanos los atacan y vencen en Radviliškis. Después de estas derrotas el Ejército de Voluntarios se retiró hacia Alemania vía Lituania bajo la dirección del general Walter von Eberhardt (1872-1944), lo que se completó a mediados de diciembre. (es)
- L’armée occidentale des volontaires (en russe : За́падная доброво́льческая а́рмия) est une unité anti-bolchévique germanophile commandée par P. R. Bermont-Avalov pendant la guerre civile russe. Composée d’officiers russes et de volontaires allemands, elle mène des opérations en 1918-1919 dans les Pays baltes, luttant contre les bolchéviques et la république de Lettonie qui a proclamé son indépendance le 18 novembre 1918. (fr)
- The West Russian Volunteer Army or Bermontians was a pro-German military formation in Latvia and Lithuania during the Russian Civil War in 1918–20. (en)
- Zachodnia Armia Ochotnicza (ros. Западная Добровольческая Армия) – związek operacyjny białych działający na obszarze państw bałtyckich podczas wojny domowej w Rosji. (pl)
- За́падная доброво́льческая а́рмия (ЗДА) — антисоветское воинское формирование прогерманской ориентации, сформированное П. Р. Бермондт-Аваловым из бывших военнослужащих Русской армии и немецких добровольцев, в конце 1918 года — начале 1919 года, в Прибалтике для борьбы с большевиками и провозглашенной 18 ноября 1918 года Латвийской республикой. (ru)
- Західна Добровольча армія — військове формування білої гвардії та балтійських німців на території Естонії та Латвії в часи громадянської війни в Росії та війни за незалежність Латвії. У складі армії знаходилось бл. 30.000 солдатів під керівництвом головнокомандувача Павла Рафаїловича Бельмонд(т)а-Авалова. Основні бої відбувалися восени 1919 року проти Латвійської Республіки, яка була проголошена рік тому. (uk)
- 西俄罗斯志愿军，或称本莫特军是1918-1919年俄国内战中在前俄罗斯帝国的波罗的海诸省的一支军队。不像其他亲协约国的部队，它由德国支持并建立。根据康边停战协定第12条，在波罗的海地区的德军应在协约国认为情况适合之时撤出。撤出的命令在1919年6月凡尔赛和约签署后给出。 然而，只有一小部分在波罗的海地区的自由军团部队退出了，剩余的部队在将军的领导下停留下来。为免德国被指责并激怒协约国方，戈尔茨让自己的部队合并到由哥萨克将军帕維爾·拉法羅維奇·阿瓦羅夫领导的“特别俄国军团”。这两位将领招募了约五万人的部队，大部分是自由军团士兵和以及当地德裔。也有一部分是一战中德军俘虏，在承诺会在内战中对抗布尔什维克后被释放的俄军战俘。该支军队声称加入高尔察克的白军，但他们真正的目的是维持德国在波罗的海地区的影响力。 1919年10月，西俄志愿军攻击了新独立的立陶宛和拉脱维亚，并短暂占领了里加的道加瓦河西岸，卡尔利斯·乌尔马尼斯政权则向立陶宛和爱沙尼亚请求军事援助。爱沙尼亚军队派遣了两列装甲列车支援拉脱维亚（根据部分分析，用以作为拉脱维亚从爱沙尼亚的鲁赫努岛与周边水域撤出的条件），而立陶宛当时正在与布尔什维克战斗，只能提出外交抗议。另外，拉脱维亚也得到了里加港的英国皇家海军战舰的火力支援。 11月，拉脱维亚军队成功将西俄志愿军驱入立陶宛境内。最终，西俄志愿军在近主要铁路中心拉德维利什基斯处被立陶宛军队大败。协约国的后来介入使得西俄志愿军的残部从波罗的海地区撤回德国。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- Západoruská dobrovolnická armáda, jinak nazývaná podle svého generála Pavla Bermondt-Avalova Bermontovci, byla bělogvardějská armáda působící v Pobaltí v během Ruské občanské války v roce 1919. (cs)
- Die Westrussische Befreiungsarmee (auch Freiwillige Russische Westarmee oder Bermondt-Armee) war eine Weiße Armee im westlichen Baltikum während des russischen Bürgerkrieges und des Lettischen Unabhängigkeitskrieges. Der Befehlshaber Pawel Bermondt-Awaloff verfügte über Truppen von etwa 30.000 Soldaten russischer, baltendeutscher und reichsdeutscher Herkunft. Die Armee kämpfte im Herbst 1919 gegen die ein Jahr vorher ausgerufene Republik Lettland. (de)
- L’armée occidentale des volontaires (en russe : За́падная доброво́льческая а́рмия) est une unité anti-bolchévique germanophile commandée par P. R. Bermont-Avalov pendant la guerre civile russe. Composée d’officiers russes et de volontaires allemands, elle mène des opérations en 1918-1919 dans les Pays baltes, luttant contre les bolchéviques et la république de Lettonie qui a proclamé son indépendance le 18 novembre 1918. (fr)
- The West Russian Volunteer Army or Bermontians was a pro-German military formation in Latvia and Lithuania during the Russian Civil War in 1918–20. (en)
- Zachodnia Armia Ochotnicza (ros. Западная Добровольческая Армия) – związek operacyjny białych działający na obszarze państw bałtyckich podczas wojny domowej w Rosji. (pl)
- За́падная доброво́льческая а́рмия (ЗДА) — антисоветское воинское формирование прогерманской ориентации, сформированное П. Р. Бермондт-Аваловым из бывших военнослужащих Русской армии и немецких добровольцев, в конце 1918 года — начале 1919 года, в Прибалтике для борьбы с большевиками и провозглашенной 18 ноября 1918 года Латвийской республикой. (ru)
- Західна Добровольча армія — військове формування білої гвардії та балтійських німців на території Естонії та Латвії в часи громадянської війни в Росії та війни за незалежність Латвії. У складі армії знаходилось бл. 30.000 солдатів під керівництвом головнокомандувача Павла Рафаїловича Бельмонд(т)а-Авалова. Основні бої відбувалися восени 1919 року проти Латвійської Республіки, яка була проголошена рік тому. (uk)
- La Okcidenta Rusia Volontula Armeo - latve Rietumkrievijas Brīvprātīgo armija - aŭ Bermontianoj - latve Bermontieši, litove Bermontininkai - estis kontraŭrevolucia armeo en la baltiaj provincoj de la antaŭa Rusia Imperio dum la Rusia enlanda milito de 1918 ĝis 1920. Sian malplilongan nomon la armeo havis laŭ la armea gvidanto, generalo Pavel Bermont-Avalov. Germanaj nomoj de la armeo estis "Deutsch-Russische Westarmee im Baltikum", "Baltische Landeswehr" kaj " Freikorps im Baltikum. (eo)
- El Ejército de Voluntarios de Rusia Occidental (alemán: Freiwillige Russische Westarmee; ruso: За́падная доброво́льческая а́рмия) o bermontianos fue una fuerza armada que luchó en el Báltico durante la Guerra Civil Rusa. En noviembre los letones logran contener a los germanos y los lituanos los atacan y vencen en Radviliškis. Después de estas derrotas el Ejército de Voluntarios se retiró hacia Alemania vía Lituania bajo la dirección del general Walter von Eberhardt (1872-1944), lo que se completó a mediados de diciembre. (es)
- Mendebaldeko Errusiako Bolondresen Armada (alemanez: Freiwillige Russische Westarmee; errusieraz: Западная добровольческая армия) edo Bermontiarrak Baltikoan borrokatu zuen armada bat izan zen, Errusiako Gerra Zibilaren bitarteko garaian. Britania Handiak gerra itsasontzi bat bidaltzen dute Rigako kostaldera. Azaroan letoniarrek alemaniarrak geldiaraztea lortzen dute eta lituaniarrek Radviliškisen garaipen handia lortzen dute haien kontra. Porrot hauek eta gero Walter von Eberhardt jeneralaren agindupean Alemaniarantz itzuli ziren guztiak. (eu)
- 西俄罗斯志愿军，或称本莫特军是1918-1919年俄国内战中在前俄罗斯帝国的波罗的海诸省的一支军队。不像其他亲协约国的部队，它由德国支持并建立。根据康边停战协定第12条，在波罗的海地区的德军应在协约国认为情况适合之时撤出。撤出的命令在1919年6月凡尔赛和约签署后给出。 然而，只有一小部分在波罗的海地区的自由军团部队退出了，剩余的部队在将军的领导下停留下来。为免德国被指责并激怒协约国方，戈尔茨让自己的部队合并到由哥萨克将军帕維爾·拉法羅維奇·阿瓦羅夫领导的“特别俄国军团”。这两位将领招募了约五万人的部队，大部分是自由军团士兵和以及当地德裔。也有一部分是一战中德军俘虏，在承诺会在内战中对抗布尔什维克后被释放的俄军战俘。该支军队声称加入高尔察克的白军，但他们真正的目的是维持德国在波罗的海地区的影响力。 1919年10月，西俄志愿军攻击了新独立的立陶宛和拉脱维亚，并短暂占领了里加的道加瓦河西岸，卡尔利斯·乌尔马尼斯政权则向立陶宛和爱沙尼亚请求军事援助。爱沙尼亚军队派遣了两列装甲列车支援拉脱维亚（根据部分分析，用以作为拉脱维亚从爱沙尼亚的鲁赫努岛与周边水域撤出的条件），而立陶宛当时正在与布尔什维克战斗，只能提出外交抗议。另外，拉脱维亚也得到了里加港的英国皇家海军战舰的火力支援。 (zh)
|
