| dbo:abstract
|
- ان الإضطراب ثاني القطب لدى الأطفال هو إضراب عقلي يصيب الأطفال والمراهقين و هو مثل اظطراب ثنائي القطب لدى البالغين يتصف بتغيرات شديدة في المزاج والتصرفات يصحبها فترات من الإكتئاب وسرعة الغضب وفترات من حالات الشمق (الابتهاج) تدعى بنوبات الهوس أو الهوس الخفيف. هذ التغيرات تكون سريعة احيانا ولكنها غالبا ما تكون متدرجة. ان متوسط عمر الإصابة بالإضطراب ثنائي القطب لدى الأطفال ليس واضحا ولكن خطر الإصابة به يزيد مع بداية البلوغ. عادة ما يكون الإضطراب ثنائي القطب لدى الأطفال أكثر حدة وذا تشخيص اقل دقة من الاضطرب ثنائي القطب الذي يصاب به الشخص في أواخر سن المراهقة أو سن البلوغ. الدليل التشخيصي والإحصائي للاضطرابات النفسية نص على ان معايير الإضطراب ثنائي القطب لدى البالغين يمكن ان يطبق على الأطفال منذ 1980 و لكن المعايير الدقيقة لتشخيص الإضطراب ثنائي القطب لدى الأطفال لاتزال موضع خلاف وجدل كبير. هناك اختلافات كبيرة في طريقة تشخيصه عادة في العيادات في مختلف دول العالم. هناك نمو متسارع في الأبحاث المجراة حول الموضوع لكن التدريب والممارسة السريرية لاتزال متأخرة. التعرف على الأضطراب ثنائي القطب عند الشباب صعب لأن البالغين الذين يعانون من الإضطراب ثنائي القطب غالبا ما يصابون بنوبات اكتئاب وهوس منفصلة تدوم لعدة اسابيع أو أشهر أو أكثر من ذلك، بينما يعاني الشباب المشخصون الإضطراب ثنائي القطب من أعرض اكتئاب وهوس تحدث يوميا وفي ان واحد احيانا إما على شكل نوبات سريعة أو فترات من مزاج سلبي عالي الطاقة. ان المراضة المشتركة أو الإصابة المرضية المشتركة تعد شيئا شائع الحدوث وهي تجعل فصل الأعراض الدالة على الإضطراب ثناتي القطب عن الأعراض التي سببها اضطرابات أخرى ( الإكتئاب، اضطراب نقص الانتباه مع فرط النشاط، سلوكيات مضطربة) مهمة لتشخيص دقيق وعلاج فعال. (ar)
- Bipolar disorder in children, or pediatric bipolar disorder (PBD), is a controversial mental disorder in children and adolescents that is mainly diagnosed in the United States, and is hypothesized to be like bipolar disorder (BD) in adults, thus is proposed as an explanation for extreme changes in mood and behavior accompanying periods of depressed or irritable moods and periods of elevated moods so called manic or hypomanic episodes. These shifts are sometimes quick, but usually are gradual. The average age of onset of pediatric bipolar disorder is unclear, but the risk increases with the onset of puberty. Bipolar disorder is rare in childhood. Pediatric bipolar disorder is typically more severe and has a poorer prognosis than bipolar disorder with onset in late-adolescence or adulthood. The DSM has specified that the criteria for bipolar disorder can be applied to children since 1980. However, the exact criteria for diagnosing pediatric bipolar disorder remains controversial and heavily debated. There are big differences in how commonly it is diagnosed across clinics and in different countries. There has been a rapid increase in research on the topic, but training and clinical practice lag behind. Identifying bipolar disorder in youth is challenging. Children often exhibit chronic rather than episodic mania periods. Almost always, these chronic problems have causes other than bipolar disorder. The criteria for pediatric bipolar disorder can also often be masked by developmental differences. Comorbid disorders make determining what symptoms are signs of bipolar disorder and which are due to other disorders (e.g., OCD, ADHD, disruptive behavior problems) difficult, leading to complications in treatment. For example, a common treatment for OCD are serotonin re-uptake inhibitors (SRIs), however, SRIs can lead to mood instability and worsening bipolar disorder. The most common misdiagnosis for ADHD in the USA is pediatric bipolar disorder due to hyperactivity being described as prolonged periods of mania. Empirical research conducted in 2004 found that "bipolar disorder (in preadolescence) was initially misdiagnosed in 12 out of 24 youths" (Mahoney, 2004). This is a dangerous misdiagnosis due to the vastly different treatment forms. Firstly, ADHD does not require mood stabilizers like pediatric bipolar disorder. Secondly, the stimulants given to treat ADHD have been shown to cause psychosis and exacerbate mania in pediatric bipolar disorder (Wendling, 2009). This misuse of medication can lead to mood episodes, suicidality, and hospitalization. (en)
- El desorden bipolar (DB, por sus siglas en español), o desorden bipolar pediátrico (DBP), o conocido formalmente como “maníaco depresivo”, se caracteriza por cambios extremos en el estado de ánimo que va desde el estado “bajo” depresivo, al “alto” maníaco (este se caracteriza por sentimientos de felicidad excesiva o furia). Los síntomas depresivos en el desorden bipolar incluye tristeza, irritabilidad e incapacidad para disfrutar las actividades cotidianas; cambios en el apetito y peso, tener hipersomnia o insomnio, así como la dificultad para quedarse dormido o permanecer dormido, a pesar de estar muy cansado. Los síntomas que se presentan durante la manía son menor necesidad de dormir, articulación de palabras de manera más rápida de lo normal, problemas en la comunicación debido al cambio rápido de conversación, pensamiento acelerado, poca capacidad de concentración, dificultad para permanecer quieto, incapacidad para estar concentrado, dejar tareas inconclusas y realizar actividades riesgosas. Identificar el desorden bipolar en jóvenes puede ser todo un desafío, en comparación con los adultos, este desorden tienen períodos específicos de depresión o manía que puede durar semanas o incluso meses, mientras que en los jóvenes se realiza por episodios maníacos y depresivos que se presentan a diario, además porque pueden aparecer simultáneamente. La presencia de depresión, del Trastorno por déficit de atención con hiperactividad (TADH), así como problemas de comportamiento perturbador es común que se presenten junto con el desorden bipolar, sin embargo, es importante identificar los síntomas y signos característicos del desorden bipolar. El diagnóstico del desorden bipolar en niños es un tema controversial, ya que mientras algunos consideran que se deberían seguir los criterios establecidos por el , otros han propuesto criterios diferentes para el diagnóstico de niños con desorden bipolar. El DMS-5 debe incluir nuevos desórdenes en los hábitos de conducta y estado de ánimo, el Trastorno de desregulación disruptiva del estado de ánimo como reemplazo de los diagnósticos pediátricos bipolares. Algunos psiquiatras prominentes, como el Dr. Stuart Kaplan y el Dr. Allen Frances, promueven que el diagnóstico sea más exacto y exista mejor investigación sobre cómo identificar los trastornos como el Déficit de Atención e hiperactividad y el de oposición desafiante, en lugar de englobarlos en el Trastorno Bipolar pediátrico. Otra controversia que ha surgido es el aumento en el número de niños diagnosticados en los últimos años, principalmente en Estados Unidos, y existen varias causas posibles de este incremento. Se ha argumentado que el reduccionismo biomédico, el abandono de los traumas, los factores de fijación, la influencia de la industria farmacéutica y el sobre diagnóstico (particularmente en el sistema de salud de Estados Unidos) contribuyen a la epidemia del desorden bipolar en población pediátrica. La prevalencia de niños que cumplen con los criterios diagnósticos del DSM para Desorden bipolar es cerca del 2% pero la interpretación de los criterios diagnósticos es diferente entre cada uno de los investigadores. Por ejemplo, los múltiples estados de ánimo son controversiales porque los episodios de manía o hipomanía, con una interpretación más tradicional, requieren un estado de humor sostenido de manía/hipomanía durante varios días, semanas o meses. El tratamiento usualmente consiste en terapia farmacológica y psicológica. Los fármacos más comúnmente usados son estabilizadores del estado del ánimo y antipsicóticos atípicos. El tratamiento psicológico normalmente combina educación acerca de la enfermedad, terapia de grupo y terapia cognitiva conductual. Casos de trastorno bipolar en niños se han observado desde tiempo atrás, a pesar de que se pensaba que eran raros. Este punto de vista ha estado cambiando desde 1990, las investigaciones se dirigieron al mejoramiento de tratamientos, criterios diagnósticos, y el conocimiento del trastorno bipolar en niños. (es)
- O transtorno bipolar em crianças, ou transtorno bipolar pediátrico (TBP), é um transtorno mental em crianças e adolescentes que, como o transtorno bipolar (TB) em adultos, é caracterizado por mudanças extremas de humor e comportamento que variam de estados de humor deprimidos ou irritáveis a estados de ânimo elevados chamados episódios maníacos ou hipomaníacos. Essas mudanças às vezes são rápidas, mas geralmente são graduais. A idade média de início do TBP não é clara, mas o risco aumenta com o início da puberdade. O TBP é tipicamente mais grave e tem um pior prognóstico do que o TB com início no final da adolescência ou na idade adulta. O DSM especificou que os critérios para TB podem ser aplicados a crianças desde 1980. No entanto, os critérios exatos para o diagnóstico de TBP permanecem controversos e fortemente debatidos. Existem grandes diferenças na frequência com que é diagnosticado nas clínicas e em diferentes países. Houve um rápido aumento nas pesquisas sobre o assunto, mas o treinamento e a prática clínica ficaram para trás. Identificar o TB na juventude é um desafio. Embora os adultos com TB frequentemente tenham períodos distintos de depressão e mania que duram semanas, meses ou mais, os jovens diagnosticados com TB frequentemente apresentam sintomas depressivos e maníacos que ocorrem diariamente, e às vezes simultaneamente, como mudanças rápidas ou períodos de humor negativo com elevados níveis de energia. Os transtornos comórbidos tornam difícil determinar quais sintomas são sinais de TB e quais são decorrentes de outros transtornos (como, por exemplo, transtorno obsessivo-compulsivo (TOC), transtorno do déficit de atenção e hiperatividade (TDAH) ou problemas comportamentais), levando a complicações no tratamento. Por exemplo, um tratamento comum para o TOC são os inibidores seletivos de recaptação de serotonina (ISRSs); no entanto, os ISRSs podem levar a instabilidade emocional e, por isso, piorar o TB. (pt)
- Біполярний розлад у дітей, або дитячий біполярний розлад (ДБР), є психічним розладом у дітей і підлітків, який, як біполярний розлад (БР) у дорослих, характеризується екстремальними змінами настрою і поведінки, що супроводжують періоди депресивних або дратівливих настроїв і періоди підвищених настроїв, так званих маніакальних або гіпоманічних синдромів. Зазвичай ці зрушення поступові, але деколи можуть відбуватись дуже швидко. Середній вік тих, хто страждає ДБР досі невизначений, але ризик зростає з настанням статевого дозрівання. ДБР, як правило, більш важкий і має гірші прогнози, ніж біполярний розлад в пізньому підлітковому або дорослому віці. У DSM уточнили, що критерії БР можуть застосовуватися до дітей з 1980 року. Критерії діагностики ДБР залишаються темою для дискусій та суперечок. Існують великі відмінності в тому, як часто він діагностується в різних клініках і в різних країнах. Спостерігається швидке збільшення досліджень на цю тему, але навчання та клінічна практика значно відстають. Діагностика БР в молодості є складним завданням. Хоча дорослі з БР часто переживають різні періоди депресії та манії, які тривають тижнями, місяцями або довше, молоді люди з діагнозом БР часто мають депресивні та маніакальні симптоми, які виникають щодня, а іноді одночасно як швидкі зрушення або періоди високого енергетичного негативного настрою. Супутні розлади поважчують визначення того, які симптоми є ознаками БР, а які пов'язані з іншими розладами (наприклад, ОКР, СДУГ, проблеми з поведінкою), що призводить до ускладнень у лікуванні. Наприклад, поширеним лікуванням ОКР є інгібітори повторного захоплення серотоніну (SRIs), однак SRIs може призвести до нестабільності настрою та погіршення БР. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- ان الإضطراب ثاني القطب لدى الأطفال هو إضراب عقلي يصيب الأطفال والمراهقين و هو مثل اظطراب ثنائي القطب لدى البالغين يتصف بتغيرات شديدة في المزاج والتصرفات يصحبها فترات من الإكتئاب وسرعة الغضب وفترات من حالات الشمق (الابتهاج) تدعى بنوبات الهوس أو الهوس الخفيف. هذ التغيرات تكون سريعة احيانا ولكنها غالبا ما تكون متدرجة. ان متوسط عمر الإصابة بالإضطراب ثنائي القطب لدى الأطفال ليس واضحا ولكن خطر الإصابة به يزيد مع بداية البلوغ. عادة ما يكون الإضطراب ثنائي القطب لدى الأطفال أكثر حدة وذا تشخيص اقل دقة من الاضطرب ثنائي القطب الذي يصاب به الشخص في أواخر سن المراهقة أو سن البلوغ. (ar)
- Bipolar disorder in children, or pediatric bipolar disorder (PBD), is a controversial mental disorder in children and adolescents that is mainly diagnosed in the United States, and is hypothesized to be like bipolar disorder (BD) in adults, thus is proposed as an explanation for extreme changes in mood and behavior accompanying periods of depressed or irritable moods and periods of elevated moods so called manic or hypomanic episodes. These shifts are sometimes quick, but usually are gradual. The average age of onset of pediatric bipolar disorder is unclear, but the risk increases with the onset of puberty. Bipolar disorder is rare in childhood. Pediatric bipolar disorder is typically more severe and has a poorer prognosis than bipolar disorder with onset in late-adolescence or adulthood. (en)
- El desorden bipolar (DB, por sus siglas en español), o desorden bipolar pediátrico (DBP), o conocido formalmente como “maníaco depresivo”, se caracteriza por cambios extremos en el estado de ánimo que va desde el estado “bajo” depresivo, al “alto” maníaco (este se caracteriza por sentimientos de felicidad excesiva o furia). (es)
- O transtorno bipolar em crianças, ou transtorno bipolar pediátrico (TBP), é um transtorno mental em crianças e adolescentes que, como o transtorno bipolar (TB) em adultos, é caracterizado por mudanças extremas de humor e comportamento que variam de estados de humor deprimidos ou irritáveis a estados de ânimo elevados chamados episódios maníacos ou hipomaníacos. Essas mudanças às vezes são rápidas, mas geralmente são graduais. A idade média de início do TBP não é clara, mas o risco aumenta com o início da puberdade. O TBP é tipicamente mais grave e tem um pior prognóstico do que o TB com início no final da adolescência ou na idade adulta. (pt)
- Біполярний розлад у дітей, або дитячий біполярний розлад (ДБР), є психічним розладом у дітей і підлітків, який, як біполярний розлад (БР) у дорослих, характеризується екстремальними змінами настрою і поведінки, що супроводжують періоди депресивних або дратівливих настроїв і періоди підвищених настроїв, так званих маніакальних або гіпоманічних синдромів. Зазвичай ці зрушення поступові, але деколи можуть відбуватись дуже швидко. Середній вік тих, хто страждає ДБР досі невизначений, але ризик зростає з настанням статевого дозрівання. ДБР, як правило, більш важкий і має гірші прогнози, ніж біполярний розлад в пізньому підлітковому або дорослому віці. (uk)
|
