| dbo:abstract
|
- سوميز (بالفرنسية: Claude Saumaise) (1588 - 1653 م) هو عالم باليونانيات واللاتينيات، ومشارك في دراسة الترجمات العربية عن اليونانية، فرنسي. أهم آثاره هو plinianae exercitationes in Solinum (باريس 1629 في جزءين؛ طبعة جديدة في أوترخت 1689). (ar)
- Claudius Salmasius, französisch Claude de Saumaise (* 15. April 1588 in Semur-en-Auxois; † 3. September 1653 in Spa), war ein französischer Altphilologe und Universalgelehrter. (de)
- Claude Saumaise (1588-1653) estis humanisto, filologo, pedagogo kaj orientalisto. Kiam li estis 16-jara li studis en Parizo kie li konatiĝis kun Isaac Casaubon (1559–1614). En 1606, li enmatrikuliĝis en la Universitato de Hajdelbergo, kiu Denis Godefroy (1615-1681) estis lia profesoro pri juro. Influita de la bibliotekisto Janus Gruterus (1560–1627) li studis klasikan filologion. En 1623, li edziĝis al Anne Mercier, iu protestantistino el grava familio. Post rifuzi inviton de la Universitatoj de Oksfordo, Padovo kaj Bolonjo, en 1631 li akceptis la katedron antaŭe okupita de Joseph Justus Scaliger (1540-1609), en la Universitato de Lejdeno. Kun Daniel Heinsius (1580-1655) li diskutis pro la greka traduko de la Nova Testamento. La polemiko ampleksigis ambaŭajn famojn, kaj Heinsius, kiu estis bibliotekisto de la universitato, neis al Salmasius la aliron al la tekstoj kiun li bezonis. Tiam, Salmasius aliiĝis al Gerhard Vossius (1577-1649) surbaze de ilia religia kredo. En 1650, la reĝino Kristina el Svedio (1626-1689) lin invitis viziti la kortegon. En Svedio Salmasius faris multajn malamikojn: Nikolaes Heinsius (1620-1681), filo el sia kontraŭulo Daniel kaj Isaac Vossius (1618-1689), filo de Gerhard Vossius, kun kiu li havis disputon. (eo)
- Claude Saumaise (15 April 1588 – 3 September 1653), also known by the Latin name Claudius Salmasius, was a French classical scholar. (en)
- Claude Saumaise (Semur-en-Auxois, 1588 - 1653) fue un célebre sabio, humanista y filólogo francés llamado el Príncipe de los Comentadores. (es)
- Claude Saumaise, Claudius Salmasius en latin, né le 15 avril 1588 à Semur-en-Auxois et mort le 3 septembre 1653 à Spa, est un humaniste et philologue français. Érudit français, d'origine bourguignonne, de religion protestante, il refusa toutes les propositions de s'installer à Paris ; en revanche il accomplit de nombreux voyages à l'étranger, en particulier à Heidelberg et à Leyde, où il occupa la chaire laissée par André Rivet, lequel succédait à Joseph Juste Scaliger. Ses nombreux ouvrages d'érudition et ses polémiques lui ont valu une renommée universelle. La plupart des ouvrages d'érudition conservés à la bibliothèque de Bourgogne, sont écrits en latin et n'ont pas fait l'objet d'une traduction qui les rendrait accessibles au plus grand nombre. Un certain nombre de ses lettres en français ont été recueillies et sont actuellement accessibles sur Gallica. (fr)
- Claudius Salmasius, forma latinizzata di Claude Saumaise, italianizzato come Claudio Salmasio (Semur-en-Auxois, 15 aprile 1588 – Spa, 3 settembre 1653), è stato un antiquario, umanista e filologo classico francese. (it)
- Claude Saumaise, gelatiniseerd als Claudius Salmasius, (Semur-en-Auxois, 15 april 1588 - Spa, 3 september 1653) was een vooraanstaand Frans hugenoot, humanist en filoloog. (nl)
- Клод де Соме́з (фр. Claude de Saumaise), также Клавдий Сальмазий (лат. Claudius Salmasius; 5 апреля 1588, Семюр-ан-Осуа — 3 сентября 1653, Спа) — французский протестантский (кальвинистский) учёный-филолог, гуманист, экономист, преподаватель и научный писатель бургундского происхождения; издатель и комментатор сочинений древних авторов. (ru)
- Claudius Salmasius, fr. Claude de Saumaise, född 1588 i Semur-en-Auxois, död 1653 i , var en fransk filolog; professor vid universitetet i Leiden i Nederländerna från 1631. Salmasius studerade i Paris och Heidelberg och utbildade sig till en polyhistor särskilt inom det språkliga området. Han kallades 1631 till professor i Leiden, en post som tidigare innehafts av Scaliger, vars lärda berömmelse han ansågs kunna ärva, utgav där en mängd skrifter även av politiskt och teologiskt innehåll i reformert anda, till exempel De primatu papae (1645), men försvarade likväl Stuartarnas monarki, särskilt i skriften Defensio regia pro Carolo I (1649). Denna skrift väckte förargelse på flera håll, och Salmasius erhöll 1650 tjänstledighet samt hörsammade drottning Kristinas kallelse till Sverige, där han vistades något mer än ett år (till hösten 1651). Drottningen visade Salmasius alldeles särskild välvilja, lät honom bo på slottet och försökte i det längsta kvarhålla honom, när han återkallades av kuratorerna för Leidens universitet, samt ville sedan förmå honom komma tillbaka till Stockholm. Den sjuklige Salmasius hade emellertid inte trivts i Sverige. Salmasius utmärkte sig för omfattande lärdom, men ägde mindre samt ansågs högdragen och polemisk, var dessutom något av en libertinnatur. Bland hans många skrifter, av vilka flera utkom först efter hans död, märks främst Plinianae exercitationes (2 band, 1629; ny upplaga 1689), vidare kan nämnas De usuris (1638), De modo usurarum (1639), De faenore trapezitico (1640), De lingua hellenistica (1643), Funus linguae hellenisticae (samma år), De annis climactericis et de antiqua astrologia (1648), Epistolae (1656), De re militari romanorum (1657) samt upplagor av åtskilliga romerska författare. (sv)
|
| rdfs:comment
|
- سوميز (بالفرنسية: Claude Saumaise) (1588 - 1653 م) هو عالم باليونانيات واللاتينيات، ومشارك في دراسة الترجمات العربية عن اليونانية، فرنسي. أهم آثاره هو plinianae exercitationes in Solinum (باريس 1629 في جزءين؛ طبعة جديدة في أوترخت 1689). (ar)
- Claudius Salmasius, französisch Claude de Saumaise (* 15. April 1588 in Semur-en-Auxois; † 3. September 1653 in Spa), war ein französischer Altphilologe und Universalgelehrter. (de)
- Claude Saumaise (15 April 1588 – 3 September 1653), also known by the Latin name Claudius Salmasius, was a French classical scholar. (en)
- Claude Saumaise (Semur-en-Auxois, 1588 - 1653) fue un célebre sabio, humanista y filólogo francés llamado el Príncipe de los Comentadores. (es)
- Claudius Salmasius, forma latinizzata di Claude Saumaise, italianizzato come Claudio Salmasio (Semur-en-Auxois, 15 aprile 1588 – Spa, 3 settembre 1653), è stato un antiquario, umanista e filologo classico francese. (it)
- Claude Saumaise, gelatiniseerd als Claudius Salmasius, (Semur-en-Auxois, 15 april 1588 - Spa, 3 september 1653) was een vooraanstaand Frans hugenoot, humanist en filoloog. (nl)
- Клод де Соме́з (фр. Claude de Saumaise), также Клавдий Сальмазий (лат. Claudius Salmasius; 5 апреля 1588, Семюр-ан-Осуа — 3 сентября 1653, Спа) — французский протестантский (кальвинистский) учёный-филолог, гуманист, экономист, преподаватель и научный писатель бургундского происхождения; издатель и комментатор сочинений древних авторов. (ru)
- Claude Saumaise (1588-1653) estis humanisto, filologo, pedagogo kaj orientalisto. Kiam li estis 16-jara li studis en Parizo kie li konatiĝis kun Isaac Casaubon (1559–1614). En 1606, li enmatrikuliĝis en la Universitato de Hajdelbergo, kiu Denis Godefroy (1615-1681) estis lia profesoro pri juro. Influita de la bibliotekisto Janus Gruterus (1560–1627) li studis klasikan filologion. En 1623, li edziĝis al Anne Mercier, iu protestantistino el grava familio. Post rifuzi inviton de la Universitatoj de Oksfordo, Padovo kaj Bolonjo, en 1631 li akceptis la katedron antaŭe okupita de Joseph Justus Scaliger (1540-1609), en la Universitato de Lejdeno. (eo)
- Claude Saumaise, Claudius Salmasius en latin, né le 15 avril 1588 à Semur-en-Auxois et mort le 3 septembre 1653 à Spa, est un humaniste et philologue français. Érudit français, d'origine bourguignonne, de religion protestante, il refusa toutes les propositions de s'installer à Paris ; en revanche il accomplit de nombreux voyages à l'étranger, en particulier à Heidelberg et à Leyde, où il occupa la chaire laissée par André Rivet, lequel succédait à Joseph Juste Scaliger. (fr)
- Claudius Salmasius, fr. Claude de Saumaise, född 1588 i Semur-en-Auxois, död 1653 i , var en fransk filolog; professor vid universitetet i Leiden i Nederländerna från 1631. Salmasius studerade i Paris och Heidelberg och utbildade sig till en polyhistor särskilt inom det språkliga området. Han kallades 1631 till professor i Leiden, en post som tidigare innehafts av Scaliger, vars lärda berömmelse han ansågs kunna ärva, utgav där en mängd skrifter även av politiskt och teologiskt innehåll i reformert anda, till exempel De primatu papae (1645), men försvarade likväl Stuartarnas monarki, särskilt i skriften Defensio regia pro Carolo I (1649). (sv)
|
