dbo:abstract
|
- La Contrareforma (també anomenada la "Revifada catòlica" o la "Reforma catòlica") va ser el període de ressorgiment catòlic que començà amb el Concili de Trento (1545-1563) i acabà amb el final de la Guerra dels Trenta Anys (1648), i va ser iniciat en resposta al cisma provocat per Martí Luter i les diferents esglésies protestants. Consistí en una sèrie de canvis a l'Església Catòlica per fer front a les crítiques de l'època i enfortir-se davant les altres confessions. La contrareforma va ser un esforç integral compost per quatre elements principals: 1.
* reconfiguració eclesiàstica o estructural 2.
* ordes religiosos 3.
* moviments espirituals 4.
* dimensions polítiques Aquestes reformes incloïen la fundació de seminaris per a la preparació adequada dels preveres en la vida espiritual i les tradicions teològiques de l'Església, la reforma de la vida religiosa fent tornar els ordes als seus orígens espirituals, i l'aparició de nous moviments espirituals enfocats a la vida devocional, basats en l'ascetisme, en la predicació propera i en la renúncia al luxe i a una relació personal amb Crist, amb un paper central de la pregària, que incloïa els místics espanyols i l'escola francesa d'espiritualitat. Es va reforçar també el lideratge del Papa com a cap de l'Església. També hi van haver activitats polítiques que inclogueren la Inquisió romana. Un èmfasi primari de la Contrareforma va ser una missió per arribar a aquelles parts del món que estaven sent colonitzades principalment pels catòlics, així com intentar reconvertir aquelles regions com Suècia o Anglaterra que havien abandonat el catolicisme. (ca)
- Protireformace, známá též jako katolická reformace, je termín obecně používaný pro reakci katolické církve na protestantskou reformaci, především potom na učení Martina Luthera. Protireformace probíhala přibližně dvě století od poloviny 16. století ve vrcholné renesanci, vrcholila v období nastupujícího baroka během třicetileté války a konečně doznívala až v 18. století. Pro protireformaci byla typická snaha o návrat protestantů do lůna katolické církve pomocí nábožensko-duchovních argumentů a dogmat, tedy snaha o univerzalismus, o který se snažil už císař Karel V. K protireformaci se časově pojí i první významné procesy s čarodějnicemi. Na druhé straně též probíhala i násilná rekatolizace, například na územích získaných katolickými vládci během třicetileté války (podle augšpurského „čí země, toho náboženství“). Tím bylo myšleno, že se poddaní po náboženské stránce museli podřídit svému pánovi, ať už byl katolík nebo protestant. K rozšíření katolických argumentů ale dobře posloužila také diplomacie, represe a misie. V této době nebyl neobvyklý jev zakládání náboženských řádů (nejznámějším řádem se stali jezuité), vytváření mariánského kultu a pro přiblížení problematiky lidovým vrstvám bylo užito barokního divadla nebo jasně vyznívající prvky barokního chrámového stavitelství. (cs)
- الإصلاح المضاد (بالإنجليزية: Counter- Reformation)، وتعرف أيضاً بالإصلاح الكاثوليكي أو الإحياء الكاثوليكي هي حركة دينية استهدفت إصلاح الكنيسة الكاثوليكية وفي نفس الوقت مناهضة الإصلاح البروتستانتي، وقد بدأت مع مجلس ترنت (1545م- 1636م) وانتهت بنهاية حرب الثلاثين عاما عام 1648 م.وقد كان الإصلاح المضاد إصلاحاً شاملاً حوى أربع عناصر رئيسية: 1- إعادة تشكيل الهيكل الكنسي 2- النظم الدينية 3- الحركات الروحية 4- الأبعاد السياسية وقد تضمنت هذه الإصلاحات تأسيس معاهد دينية لتوفر التدريب المناسب للكهنة سواء في الممارسات الدينية أوالتقاليد اللاهوتية للكنيسة، وإصلاح الحياة الدينية من خلال إعادة النظم الدينية إلى أصولها الروحية، وقد ركزت الحركات الروحية الجديدة على الحياة التعبدية والعلاقة الخاصة مع المسيح، بما في ذلك الصوفيون الأسبان والمدرسة الفرنسية الروحانية. كما شملت أيضاً محاكم التفتيش الرومانية. (ar)
- Η Αντιμεταρρύθμιση είναι ένα κίνημα της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας με ξεκίνημα τον 16ο αιώνα και διεύρυνση τον 17ο αιώνα με αφορμή την προτεσταντική Μεταρρύθμιση. Η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία προσπάθησε να ανακόψει τη διάδοση των ιδεών της Μεταρρύθμισης με βίαια μέτρα, όπως η Ιερά Εξέταση και το Index Librorum Prohibitorum, τον κατάλογο απαγορευμένων βιβλίων που κρίνονταν επικίνδυνα διότι θεωρούνταν ότι υπέσκαπταν τα θεμέλια της πίστης. Η είχε σαν στόχο την προσέλκυση των πιστών στην Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, η εκπαίδευση να παραμείνει σε ένα κεντρικό φορέα (όπως η εκκλησία) και όχι στην πολιτεία όπως ζητούσαν οι προτεστάντες. Δημιουργήθηκαν πολλά μοναχικά τάγματα όπως των απο τον το 1534 και άλλα με λιγότερη επιτυχία για την διάδοση του δόγματος. Η εκπαίδευση γινόταν μέσο των σχολείων με αυστηρή ιεραρχία και κανόνων όπως το Ratio Studiorum για την υποταγή στην Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία όλων των πιστών. (el)
- Als Gegenreformation wird allgemein – im Anschluss an den protestantischen Historiker Leopold von Ranke – die Reaktion der römisch-katholischen Kirche auf die von Martin Luther in Wittenberg ausgehende Reformation bezeichnet. Sie spielte sich im Bereich der Theologie und der Kirchen ab und blieb auf geistige Auseinandersetzungen beschränkt. In der weltlichen Politik versuchte die katholische Kirche offensiv oder repressiv die Rekatholisierung protestantischer Regionen mit Hilfe des katholischen Kaisers und abhängiger Herrscher durchzusetzen. (de)
- Oni nomas Kontraŭreformacio la reakcion de la katolika eklezio al la disvastiĝo de la Reformacio en la 16-a jarcento (ekde ĉirkaŭ 1540). La Kontraŭreformacio baziĝis sur firmigo de la eklezia strukturo kaj instigo de la religia kredo. Metodoj:
* rekatolikigo en protestantaj teritorioj (tio daŭris ĝis la 18-a jc.)
* diplomata, ŝtata premo kaj ideologia firmeco
* baroka preĝejkonstruo, teatra ludo
* monaĥaj ordenoj kiel jezuitoj (fondita en 1534) (eo)
- The Counter-Reformation (Latin: Contrareformatio), also called the Catholic Reformation (Latin: Reformatio Catholica) or the Catholic Revival, was the period of Catholic resurgence that was initiated in response to the Protestant Reformation. It began with the Council of Trent (1545–1563) and largely ended with the conclusion of the European wars of religion in 1648. Initiated to address the effects of the Protestant Reformation, the Counter-Reformation was a comprehensive effort composed of apologetic and polemical documents and ecclesiastical configuration as decreed by the Council of Trent. The last of these included the efforts of Imperial Diets of the Holy Roman Empire, heresy trials and the Inquisition, anti-corruption efforts, spiritual movements, and the founding of new religious orders. Such policies had long-lasting effects in European history with exiles of Protestants continuing until the 1781 Patent of Toleration, although smaller expulsions took place in the 19th century. Such reforms included the foundation of seminaries for the proper training of priests in the spiritual life and the theological traditions of the Church, the reform of religious life by returning orders to their spiritual foundations, and new spiritual movements focusing on the devotional life and a personal relationship with Christ, including the Spanish mystics and the French school of spirituality. It also involved political activities that included the Spanish Inquisition and the Portuguese Inquisition in Goa and Bombay-Bassein etc. A primary emphasis of the Counter-Reformation was a mission to reach parts of the world that had been colonized as predominantly Catholic and also try to reconvert nations such as Sweden and England that once were Catholic from the time of the Christianisation of Europe, but had been lost to the Reformation. Various Counter-Reformation theologians focused only on defending doctrinal positions such as the sacraments and pious practices that were attacked by the Protestant reformers, up to the Second Vatican Council in 1962–1965. Key events of the period include: the Council of Trent (1545–63); the excommunication of Elizabeth I (1570), the codification of the uniform Roman Rite Mass (1570), and the Battle of Lepanto (1571), occurring during the pontificate of Pius V; the construction of the Gregorian observatory in Rome, the founding of the Gregorian University, the adoption of the Gregorian calendar, and the Jesuit China mission of Matteo Ricci, all under Pope Gregory XIII (r. 1572–1585); the French Wars of Religion; the Long Turkish War and the execution of Giordano Bruno in 1600, under Pope Clement VIII; the birth of the Lyncean Academy of the Papal States, of which the main figure was Galileo Galilei (later put on trial); the final phases of the Thirty Years' War (1618–48) during the pontificates of Urban VIII and Innocent X; and the formation of the last Holy League by Innocent XI during the Great Turkish War (1683–1699). (en)
- Kontrarreforma edo Erreforma Katolikoa XVI. mendearen erdialdean Erromatar Eliza Katolikoak garatutako barne erreforma mugimendua izan zen, Erreforma Protestanteari aurre egiteko nahian. Doktrina, barne-egitura, ordena erlijiosoak eta mugimendu espiritualak izan ziren burututako aldakuntzen jomuga. 1776an sortu zuen Kontrarreforma (alemanez: Gegenreformation) terminoa, eta hitza eremu ez-katolikoetan hedatu zen, Eliza Katolikoaren barneko aldaketa horiek protestantismoen sorrerak eragin zituela eta horien helburu nagusia hedapen protestantea geldiaraztea zela azpimarratzeko. Lutero Alemanian Erreforma Protestantea egiten ari zen garai berean, beste leku batzuetan, batez ere Italian eta Espainian, Eliza berritzeko saioak ari ziren egiten, erregeak, elizgizonak, laikoak nahiz erlijiosoak. Gauza guztiz argia zen Elizak aldaketa baten beharra zuela, baina katolikoek Elizaren beraren baitatik egin nahi zuten erreforma, hutsegiteak salatuz baina ortodoxia errespetatuz. Hori da Luteroren zismaren garai berean egin ziren ahalegin horien eta proposamen protestantearen arteko alde nagusia. Nolanahi ere, ahalegin horiek gorabehera, Trentoko Kontziliorako (1545–1563) deialdia arte itxoin behar izan zen Elizaren buruzagiek eliztarren artean zegoen desira berritzaile hori bere egin zuten arte. (eu)
- Se denomina Reforma católica o Contrarreforma a la respuesta de la Iglesia católica a la Reforma protestante de Martín Lutero, que había debilitado a la Iglesia. Abarca desde el Concilio Ecuménico de Trento en 1545 hasta el fin de la guerra de los Treinta Años, en 1648, con la paz de Westfalia que ponía fin a la más importante de las guerras de religión en Europa. Sus objetivos fueron renovar la Iglesia y evitar el avance de las doctrinas protestantes. Se centró sobre todo en cinco aspectos: 1.
* Doctrina. 2.
* Reestructuración eclesiástica, con la fundación de seminarios. 3.
* Reforma de las órdenes religiosas, haciéndolas volver a sus orígenes tradicionales. 4.
* Vigilancia de los movimientos espirituales, centrándolos en la vida piadosa y en una relación personal con un sacerdote, y este, con Cristo. 5.
* Creación de la Inquisición romana y gestión de esta. (es)
- Ré i stair na Críostaíochta ab ea an Frith-Reifeirméisean. Ag am an Reifirméisin, d’admhaigh go leor Caitlicigh go raibh lochtanna ar an Eaglais ach ní raibh sé i gceist acu dul chomh fada is a chuaigh Martin Luther chun cúrsaí a athrú. Dúirt an Pápa Pól III go raibh gá le leasuithe. Chuir sé tús le Comhairle Thrionta (1545-1563). Rinne an Chomhairle seo roinnt socraithe faoi dóigh ar cheart an Eaglais a reáchtáil agus cén dóigh ar cheart sagairt a thraenáil. Chomh maith leis sin, áfach, dúirt an Chomhairle nach raibh an ceart ag Luther ná ag John Calvin. I ndiaidh Comhairle na hEaglaise i Trent, chuir An Róimh an-mhuinín sna hÍosánaigh agus sna Caipisínigh leis an fhrith-refirméisean a chur i bhfeidhm. (ga)
- Kontra-Reformasi (bahasa Latin: Contrareformatio), juga disebut Reformasi Katolik (bahasa Latin: Reformatio Catholica) atau Kebangunan Katolik, adalah periode kebangkitan Katolik yang diawali sebagai tanggapan terhadap Reformasi Protestan, bermula dari Konsili Trento (1545–1563) dan berakhir pada penutupan Perang Tiga Puluh Tahun (1648). Kontra-Reformasi merupakan suatu upaya komprehensif yang mencakupi lima elemen utama: 1.
* Pembelaan reaksioner atas praktik sakramental Katolik 2.
* Rekonfigurasi struktural atau gerejawi 3.
* Tarekat-tarekat religius 4.
* Gerakan-gerakan kerohanian 5.
* Dimensi-dimensi politik Reformasi-reformasi yang terjadi misalnya pendirian seminari-seminari untuk pelatihan para imam secara tepat dalam kehidupan rohani dan tradisi-tradisi teologis Gereja, pembaruan dengan mengembalikan kepada landasan-landasan kerohanian mereka, serta gerakan-gerakan kerohanian baru yang berfokus pada kehidupan devosional dan relasi pribadi dengan Kristus, termasuk para mistikus Spanyol dan aliran spiritualitas Prancis. Periode ini juga menyangkut aktivitas-aktivitas politik yang mencakup Inkuisisi Roma. Salah satu penekanan utama Kontra-Reformasi adalah misi untuk menjangkau bagian-bagian dunia yang pernah menjadi yang dominan Katolik dan juga adanya upaya untuk mengubah kembali wilayah-wilayah seperti Swedia dan Inggris yang pernah menjadi wilayah-wilayah dominan Katolik, tetapi telah didominasi Protestan pada masa Reformasi Protestan. Fokus dari berbagai teolog Kontra-Reformasi sebatas pembelaan posisi-posisi doktrinal seperti sakramen-sakramen dan praktik-praktik kesalehan yang ditentang oleh para reformis Protestan, hingga berlangsungnya Konsili Vatikan II pada 1962–1965. Salah satu dari antara "momen-momen paling dramatis" dalam konsili tersebut adalah intervensi dari Uskup Belgia Emil de Smedt. Saat berlangsungnya diskusi tentang hakikat Gereja, sang uskup menyerukan untuk diakhirinya "klerikalisme, legalisme, dan triumfalisme" yang pernah menjadi karakteristik Gereja pada abad-abad sebelumnya. (in)
- La Contre-Réforme (ou, plus rarement, Réforme catholique) est le mouvement par lequel l'Église catholique réagit, dans le courant du XVIe siècle, face à la Réforme protestante. L'expression « Contre-Réforme » provient de l'historiographie allemande du XIXe siècle, dans un esprit initialement polémique. Une partie de l'historiographie actuelle ne l'emploie plus, afin de ne pas limiter la Réforme catholique à un simple processus de réaction. La Contre-Réforme a pour cadre une aspiration au renouveau qui traverse l'Occident chrétien depuis le XVe siècle. Elle répond en partie au dessein catholique de faire reculer et disparaître le protestantisme. Elle permet de doter l'Église catholique des outils spirituels et matériels pour amorcer une reconquête partielle des régions acquises aux différentes Églises protestantes. Les oppositions postérieures au protestantisme se définissent dans le cadre de l'antiprotestantisme. (fr)
- Per riforma cattolica, o controriforma, si intende quell'insieme di misure di rinnovamento spirituale, teologico, liturgico con le quali la Chiesa cattolica riformò le proprie istituzioni dopo il Concilio di Trento. Già durante il Concilio di Costanza i padri conciliari avevano auspicato una riforma «nel capo e nelle membra»; ma fu solo in seguito alla Riforma protestante iniziata da Martin Lutero, un monaco agostiniano, che tale esigenza si fece urgente, concretizzandosi nell'applicazione delle disposizioni conciliari tridentine. (it)
- 반종교개혁(라틴어: Contrareformatio)은 서방교회 개혁을 주장한 종교개혁에 대응하기 위하여 개혁 반대파인 교황청을 중심으로 하는 가톨릭 교회에서 벌였던 일련의 개혁을 일컫는 말이다. 다른 말로는 대항종교개혁, 대응종교개혁, 반동종교개혁 혹은 가톨릭의 종교개혁(라틴어: Reformatio Catholica)으로도 불린다. (ko)
- 対抗宗教改革(たいこうしゅうきょうかいかく)は、16世紀のトリエント公会議を頂点としたカトリック教会内の改革刷新運動のこと。かつては反宗教改革という語が用いられていたが、近年の研究の結果、改革運動は宗教改革より以前に始まっていたことがわかり、カトリック改革とも呼ばれるようになってきている。 (ja)
- De Katholieke Reformatie, Katholieke Hervorming of Contrareformatie was de hervormingsbeweging binnen de Katholieke Kerk die aanving tijdens de 16e eeuw. Zij was deels een fenomeen van innerlijke restauratie waarvan de aanzetten reeds terug te vinden zijn in de 15e eeuw en deels een reactie op de protestantse Reformatie, die was ingezet door de Duitser Maarten Luther (1483-1546), de Fransman Johannes Calvijn (1509-1564) en de Zwitser Huldrych Zwingli (1484-1531), en op de ontwikkelingen in Engeland (de Anglicaanse Kerk en het puritanisme). 'Contrareformatie' is een naam die door de protestantse historici werd gegeven, omdat ze ervan uitgingen dat deze beweging ontstaan was als reactie op de protestantse Reformatie. Op het Concilie van Trente (1545-1563) werden in 126 stellingen (zgn. canones) onderdelen van de protestantse leer als dwaling gekenmerkt. Voor katholieken die van de leer van de Rooms-Katholieke Kerk afwijken en deze punten onderschrijven, gold en geldt het Anathema Sit (In de ban is hij). Daarbij moet worden aangetekend dat de anathema's alleen voor katholieken gelden, en dus niet voor het overgrote deel van de protestanten van tegenwoordig, die niet katholiek gedoopt zijn. Vooral de Inquisitie en later de jezuïeten waren actief in het bestrijden van de protestantse Reformatie. De Katholieke Reformatie wordt door rooms-katholieke historici beschouwd als een voortzetting van een kerkelijke hervormingsbeweging die liep vanaf de 14e-eeuwse concilies tot het Concilie van Trente. Dit uitte zich in de hervormingsbewegingen van de oudere orden, zoals die van de karmelieten en minderbroeders, bij volkspredikers als Bernardinus van Siena (1380-1444), Johannes van Capistrano (1380-1450), Geiler van Kaisersberg (1445-1510) en een profetische figuur als Savonarola (1452-1498), in de stichting van nieuwe orden, bijvoorbeeld van de theatijnen (1524), kapucijnen (1528), barnabieten (1530), jezuïeten (1534) en de oratorianen (1574) van Filippo Neri, en in de activiteiten van bisschoppen als John Fisher (1469-1535), Reginald Pole en Gasparo Contarini. Later waren vooral Carolus Borromeus uit Milaan en Franciscus van Sales sleutelfiguren in het verderzetten van deze hervormingen. Het was deze beweging die aanzette tot een meer verfijnde definiëring van de katholieke leer en de verbetering van het kerkelijk functioneren (bijvoorbeeld door het tegengaan van allerlei misstanden, het herstructureren van de administratie, verbetering van priesteropleidingen). Dit leidde tot het Concilie van Trente (1545-1563), onder andere bekend geworden door de vastlegging van de Tridentijnse ritus voor de mis die eeuwenlang, tot aan het Tweede Vaticaans Concilie (1962-1965) in de Katholieke Kerk algemeen in gebruik bleef. Deze ritus beleeft tegenwoordig weer een gestage opleving sinds de oprichting van de Pauselijke Commissie Ecclesia Dei in 1988 en de promulgatie van het motu proprio Summorum Pontificum van Paus Benedictus XVI in 2007, dat het gebruik ervan heeft vergemakkelijkt. Het Concilie van Trente betekende met zijn talrijke hervormingsbesluiten de definitieve doorbraak van de katholieke binnenkerkelijke hervorming, welke vervolgens een opleving en een geestelijke hoogconjunctuur binnen de Katholieke Kerk tot gevolg had. De Nederlandse paus Adrianus VI, paus in de jaren 1522 en 1523, voerde het eerste pontificaat waarin de opkomst van de Contrareformatie te bespeuren viel. De gezanten die hij in 1522 naar de rijksdag te Neurenberg stuurde hadden de opdracht de misstanden in de Kerk te erkennen. Zodoende werd de noodzaak om te komen tot een katholieke hervorming voor het eerst na de hervorming officieel uitgesproken. Daarna zette paus Paulus III (1534-1549) het proces voort door het bijeenroepen van het concilie van Trente. Dit kwam in 1563 onder paus Pius IV tot afronding. Op godsdienstig gebied was er een opleving van de mystiek en van de volksdevoties. Op het gebied van de eredienst, kunst en cultuur vindt men de geest van de Katholieke Reformatie weerspiegeld in de stijl van de kerkelijke barok, die de nieuwe religieuze geestdrift in grootse vormen gestalte gaf. (nl)
- A Contrarreforma (AO 1945: Contra-Reforma), ou Reforma Católica, é o movimento criado pela Igreja Católica a partir de 1545, e que, segundo alguns autores, teria sido uma resposta à Reforma Protestante (de 1517) iniciada por Martinho Lutero. Em 1545, a Igreja Católica Romana convocou o Concílio de Trento (na cidade de Trento, desde 1918 território italiano) estabelecendo entre outras medidas, a retomada do Tribunal do Santo Ofício, a criação do Index Librorum Prohibitorum, com uma relação de livros proibidos pela Igreja e o incentivo à catequese dos povos do Novo Mundo, com a criação de novas ordens religiosas, dentre elas a Companhia de Jesus. Outras medidas incluíram a reafirmação da autoridade papal, a manutenção do celibato eclesiástico, a reforma das ordens religiosas, a edição do catecismo tridentino, reformas e instituições de seminários e universidades, a supressão de abusos envolvendo indulgências e a adoção da Vulgata como tradução oficial da Bíblia. (pt)
- Kontrreformacja – ruch w Kościele katolickim zapoczątkowany soborem trydenckim, a zakończony wraz z wojną trzydziestoletnią, zmierzający do uzdrowienia stosunków w Kościele, będący odpowiedzią na reformację. Celem kontrreformacji była rekatolicyzacja podejmowana z zamiarem ponownego wprowadzania katolicyzmu wśród społeczności innowierczej na terenach, gdzie wcześniej przeważał katolicyzm. Działania kontrreformacyjne obejmowały szeroki zakres dziedzin:
* eklezjologia,
* zgromadzenia zakonne,
* ruchy religijne,
* działania polityczne. Działania te polegały na tworzeniu seminariów w celu właściwego przygotowania księży w zakresie życia duchowego i teologii, reformie życia religijnego zgromadzeń zakonnych poprzez powrót do źródeł ich duchowości oraz inicjowaniu nowych ruchów religijnych skoncentrowanych na życiu religijnym i osobowej relacji z Chrystusem takich jak oraz . Do działań politycznych należała reformacja inkwizycji papieskiej (tzw. inkwizycja rzymska). (pl)
- Контрреформация (лат. Contrareformatio от contra «против» + Reformatio «Реформация») — католическое церковно-политическое движение в Европе середины XVI—XVII веков, направленное против Реформации и имевшее своей целью восстановить позиции и престиж Римско-католической церкви. Реформация стала глубоким потрясением для католицизма. Целые страны порвали со Святым Римским престолом — Англия, Швеция, Дания и Норвегия, часть немецких и швейцарских земель. К протестантским церквям и религиозным общностям примкнула часть населения Франции, Нидерландов, Польши, Чехии и Венгрии. Деятельность католической церкви непосредственно против Реформации, её деятелей и последователей составляет контрреформацию в узком смысле слова. Однако пресечение и искоренение реформационных идей и движений было невозможно без внутреннего обновления церкви, проблемы в которой отчасти и стали причинами Реформации, поэтому в широком смысле Контрреформация включает в себя церковную реформу, целью которой было обновление католической церкви в соответствии с духом времени. С точки зрения марксистской теории формаций Контрреформация являлась «религиозной формой контрнаступления феодальных сил, пытавшихся упрочить феодализм в эпоху его разложения и восстановить пошатнувшиеся позиции католицизма». Временны́е рамки Контрреформации: Тридентский собор (1545—1563) — окончание Тридцатилетней войны (1648). Благодаря проведённым во время Контрреформации реформам католическая церковь стала более сплочённой под верховенством папы; были основаны новые монашеские ордены, которые стали образцами религиозности нового типа; было запрещено предоставление индульгенций, включающее какие-либо денежные расчёты; появились католические духовные семинарии; вводилось однообразие католической литургии. Консолидация и реставрация католицизма позволили ему усилить позиции в ряде стран, особенно во Франции и Польше. Календарная реформа 1582 года ввела григорианский календарь, который до сих пор используется в большинстве стран мира. С другой стороны, Контрреформация оформила окончательный разрыв католичества с протестантством. Противостояние между католиками и протестантами вылилось в Тридцатилетнюю войну — один из самых кровопролитных европейских конфликтов до мировых войн XX века. По окончании религиозных войн усилился процесс секуляризации как в протестантских, так и в католических странах. После Вестфальского мира (1648), положившего конец Тридцатилетней войне, папский престол перестал быть главным центром европейской политики. (ru)
- Motreformationen, även tridentinska reformen, den katolska pånyttfödelsen eller den katolska reformationen, var en period i den förnyelsen som inleddes med Tridentinska mötet (1545-1563) och upphörde med slutet av trettioåriga kriget (1648). Motreformationen var en förnyelse inom den romersk-katolska kyrkan. Den uppstod som en motreaktion på reformationen och hade fyra huvudsakliga inriktningar: 1.
* Kyrklig eller strukturell omvandling 2.
* Andliga ordnar 3.
* Andliga rörelser 4.
* Politiska dimensioner Bland dessa reformer fanns bland annat grundandet av prästseminarier för att utbilda präster i kyrkans andliga liv och teologiska tradition, omvandlingen av det kristna livet genom att återföra de andliga ordnarna till sin teologiska grund och nya andliga rörelser som fokuserade på ett liv i bön och en personlig relation med Kristus, inklusive de och den . Motreformationen hade också politiska dimensioner, till exempel den romerska inkvisitionen. Ett viktigt syfte med motreformationen var att missionera i de delar av världen som koloniserats som huvudsakligen katolska, men även att återföra länder som Sverige och England till katolicismen. Denna rörelse föranleddes utan tvivel av den oro som reformationen väckte men fullföljde redan tidigare ställda reformkrav. En bättre beteckning är därför ”tridentinska reformen”. Uttrycket ”motreformation” är däremot berättigat, när man talar om åtgärder som den romersk-katolska kyrkan vidtog för att bemöta och motarbeta reformationen. Den katolska kyrkan tog också mera målmedvetet än tidigare konsten i sin tjänst, och den triumfatoriskt överdådiga, sydeuropeiska barockstilen blev ett viktigt propagandavapen i motreformationens tjänst. Motreformationen lyckades tränga tillbaka reformationen i Mellaneuropa och konsoliderade katolicismen under en stark påvemakt. (sv)
- Ко́нтрреформа́ція (лат. Contrareformatio), або Католи́цька Реформа́ція (лат. Reformatio Catholica), або Католицьке Відродження — у 1560—1648 роках рух за оновлення та реформування Католицької Церкви. Виник як реакція на протестантську Реформацію та поширення протестантизму. Тривала до кінця Тридцятирічної війни. (uk)
- 反宗教改革(拉丁語:Contrareformatio),又稱為天主教改革或公教改革(Reformatio Catholica),是天主教會自1545年起召開特倫特會議至1648年三十年戰爭期間,為回應宗教改革的衝擊而實行的革新運動。 (zh)
|
rdfs:comment
|
- Als Gegenreformation wird allgemein – im Anschluss an den protestantischen Historiker Leopold von Ranke – die Reaktion der römisch-katholischen Kirche auf die von Martin Luther in Wittenberg ausgehende Reformation bezeichnet. Sie spielte sich im Bereich der Theologie und der Kirchen ab und blieb auf geistige Auseinandersetzungen beschränkt. In der weltlichen Politik versuchte die katholische Kirche offensiv oder repressiv die Rekatholisierung protestantischer Regionen mit Hilfe des katholischen Kaisers und abhängiger Herrscher durchzusetzen. (de)
- Oni nomas Kontraŭreformacio la reakcion de la katolika eklezio al la disvastiĝo de la Reformacio en la 16-a jarcento (ekde ĉirkaŭ 1540). La Kontraŭreformacio baziĝis sur firmigo de la eklezia strukturo kaj instigo de la religia kredo. Metodoj:
* rekatolikigo en protestantaj teritorioj (tio daŭris ĝis la 18-a jc.)
* diplomata, ŝtata premo kaj ideologia firmeco
* baroka preĝejkonstruo, teatra ludo
* monaĥaj ordenoj kiel jezuitoj (fondita en 1534) (eo)
- Per riforma cattolica, o controriforma, si intende quell'insieme di misure di rinnovamento spirituale, teologico, liturgico con le quali la Chiesa cattolica riformò le proprie istituzioni dopo il Concilio di Trento. Già durante il Concilio di Costanza i padri conciliari avevano auspicato una riforma «nel capo e nelle membra»; ma fu solo in seguito alla Riforma protestante iniziata da Martin Lutero, un monaco agostiniano, che tale esigenza si fece urgente, concretizzandosi nell'applicazione delle disposizioni conciliari tridentine. (it)
- 반종교개혁(라틴어: Contrareformatio)은 서방교회 개혁을 주장한 종교개혁에 대응하기 위하여 개혁 반대파인 교황청을 중심으로 하는 가톨릭 교회에서 벌였던 일련의 개혁을 일컫는 말이다. 다른 말로는 대항종교개혁, 대응종교개혁, 반동종교개혁 혹은 가톨릭의 종교개혁(라틴어: Reformatio Catholica)으로도 불린다. (ko)
- 対抗宗教改革(たいこうしゅうきょうかいかく)は、16世紀のトリエント公会議を頂点としたカトリック教会内の改革刷新運動のこと。かつては反宗教改革という語が用いられていたが、近年の研究の結果、改革運動は宗教改革より以前に始まっていたことがわかり、カトリック改革とも呼ばれるようになってきている。 (ja)
- Ко́нтрреформа́ція (лат. Contrareformatio), або Католи́цька Реформа́ція (лат. Reformatio Catholica), або Католицьке Відродження — у 1560—1648 роках рух за оновлення та реформування Католицької Церкви. Виник як реакція на протестантську Реформацію та поширення протестантизму. Тривала до кінця Тридцятирічної війни. (uk)
- 反宗教改革(拉丁語:Contrareformatio),又稱為天主教改革或公教改革(Reformatio Catholica),是天主教會自1545年起召開特倫特會議至1648年三十年戰爭期間,為回應宗教改革的衝擊而實行的革新運動。 (zh)
- الإصلاح المضاد (بالإنجليزية: Counter- Reformation)، وتعرف أيضاً بالإصلاح الكاثوليكي أو الإحياء الكاثوليكي هي حركة دينية استهدفت إصلاح الكنيسة الكاثوليكية وفي نفس الوقت مناهضة الإصلاح البروتستانتي، وقد بدأت مع مجلس ترنت (1545م- 1636م) وانتهت بنهاية حرب الثلاثين عاما عام 1648 م.وقد كان الإصلاح المضاد إصلاحاً شاملاً حوى أربع عناصر رئيسية: 1- إعادة تشكيل الهيكل الكنسي 2- النظم الدينية 3- الحركات الروحية 4- الأبعاد السياسية (ar)
- La Contrareforma (també anomenada la "Revifada catòlica" o la "Reforma catòlica") va ser el període de ressorgiment catòlic que començà amb el Concili de Trento (1545-1563) i acabà amb el final de la Guerra dels Trenta Anys (1648), i va ser iniciat en resposta al cisma provocat per Martí Luter i les diferents esglésies protestants. Consistí en una sèrie de canvis a l'Església Catòlica per fer front a les crítiques de l'època i enfortir-se davant les altres confessions. La contrareforma va ser un esforç integral compost per quatre elements principals: (ca)
- Protireformace, známá též jako katolická reformace, je termín obecně používaný pro reakci katolické církve na protestantskou reformaci, především potom na učení Martina Luthera. Protireformace probíhala přibližně dvě století od poloviny 16. století ve vrcholné renesanci, vrcholila v období nastupujícího baroka během třicetileté války a konečně doznívala až v 18. století. Pro protireformaci byla typická snaha o návrat protestantů do lůna katolické církve pomocí nábožensko-duchovních argumentů a dogmat, tedy snaha o univerzalismus, o který se snažil už císař Karel V. K protireformaci se časově pojí i první významné procesy s čarodějnicemi. (cs)
- Η Αντιμεταρρύθμιση είναι ένα κίνημα της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας με ξεκίνημα τον 16ο αιώνα και διεύρυνση τον 17ο αιώνα με αφορμή την προτεσταντική Μεταρρύθμιση. Η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία προσπάθησε να ανακόψει τη διάδοση των ιδεών της Μεταρρύθμισης με βίαια μέτρα, όπως η Ιερά Εξέταση και το Index Librorum Prohibitorum, τον κατάλογο απαγορευμένων βιβλίων που κρίνονταν επικίνδυνα διότι θεωρούνταν ότι υπέσκαπταν τα θεμέλια της πίστης. (el)
- The Counter-Reformation (Latin: Contrareformatio), also called the Catholic Reformation (Latin: Reformatio Catholica) or the Catholic Revival, was the period of Catholic resurgence that was initiated in response to the Protestant Reformation. It began with the Council of Trent (1545–1563) and largely ended with the conclusion of the European wars of religion in 1648. Initiated to address the effects of the Protestant Reformation, the Counter-Reformation was a comprehensive effort composed of apologetic and polemical documents and ecclesiastical configuration as decreed by the Council of Trent. The last of these included the efforts of Imperial Diets of the Holy Roman Empire, heresy trials and the Inquisition, anti-corruption efforts, spiritual movements, and the founding of new religious o (en)
- Se denomina Reforma católica o Contrarreforma a la respuesta de la Iglesia católica a la Reforma protestante de Martín Lutero, que había debilitado a la Iglesia. Abarca desde el Concilio Ecuménico de Trento en 1545 hasta el fin de la guerra de los Treinta Años, en 1648, con la paz de Westfalia que ponía fin a la más importante de las guerras de religión en Europa. Sus objetivos fueron renovar la Iglesia y evitar el avance de las doctrinas protestantes. Se centró sobre todo en cinco aspectos: (es)
- Kontrarreforma edo Erreforma Katolikoa XVI. mendearen erdialdean Erromatar Eliza Katolikoak garatutako barne erreforma mugimendua izan zen, Erreforma Protestanteari aurre egiteko nahian. Doktrina, barne-egitura, ordena erlijiosoak eta mugimendu espiritualak izan ziren burututako aldakuntzen jomuga. 1776an sortu zuen Kontrarreforma (alemanez: Gegenreformation) terminoa, eta hitza eremu ez-katolikoetan hedatu zen, Eliza Katolikoaren barneko aldaketa horiek protestantismoen sorrerak eragin zituela eta horien helburu nagusia hedapen protestantea geldiaraztea zela azpimarratzeko. (eu)
- Ré i stair na Críostaíochta ab ea an Frith-Reifeirméisean. Ag am an Reifirméisin, d’admhaigh go leor Caitlicigh go raibh lochtanna ar an Eaglais ach ní raibh sé i gceist acu dul chomh fada is a chuaigh Martin Luther chun cúrsaí a athrú. Dúirt an Pápa Pól III go raibh gá le leasuithe. Chuir sé tús le Comhairle Thrionta (1545-1563). Rinne an Chomhairle seo roinnt socraithe faoi dóigh ar cheart an Eaglais a reáchtáil agus cén dóigh ar cheart sagairt a thraenáil. Chomh maith leis sin, áfach, dúirt an Chomhairle nach raibh an ceart ag Luther ná ag John Calvin. (ga)
- Kontra-Reformasi (bahasa Latin: Contrareformatio), juga disebut Reformasi Katolik (bahasa Latin: Reformatio Catholica) atau Kebangunan Katolik, adalah periode kebangkitan Katolik yang diawali sebagai tanggapan terhadap Reformasi Protestan, bermula dari Konsili Trento (1545–1563) dan berakhir pada penutupan Perang Tiga Puluh Tahun (1648). Kontra-Reformasi merupakan suatu upaya komprehensif yang mencakupi lima elemen utama: (in)
- La Contre-Réforme (ou, plus rarement, Réforme catholique) est le mouvement par lequel l'Église catholique réagit, dans le courant du XVIe siècle, face à la Réforme protestante. L'expression « Contre-Réforme » provient de l'historiographie allemande du XIXe siècle, dans un esprit initialement polémique. Une partie de l'historiographie actuelle ne l'emploie plus, afin de ne pas limiter la Réforme catholique à un simple processus de réaction. (fr)
- De Katholieke Reformatie, Katholieke Hervorming of Contrareformatie was de hervormingsbeweging binnen de Katholieke Kerk die aanving tijdens de 16e eeuw. Zij was deels een fenomeen van innerlijke restauratie waarvan de aanzetten reeds terug te vinden zijn in de 15e eeuw en deels een reactie op de protestantse Reformatie, die was ingezet door de Duitser Maarten Luther (1483-1546), de Fransman Johannes Calvijn (1509-1564) en de Zwitser Huldrych Zwingli (1484-1531), en op de ontwikkelingen in Engeland (de Anglicaanse Kerk en het puritanisme). (nl)
- Kontrreformacja – ruch w Kościele katolickim zapoczątkowany soborem trydenckim, a zakończony wraz z wojną trzydziestoletnią, zmierzający do uzdrowienia stosunków w Kościele, będący odpowiedzią na reformację. Celem kontrreformacji była rekatolicyzacja podejmowana z zamiarem ponownego wprowadzania katolicyzmu wśród społeczności innowierczej na terenach, gdzie wcześniej przeważał katolicyzm. Działania kontrreformacyjne obejmowały szeroki zakres dziedzin:
* eklezjologia,
* zgromadzenia zakonne,
* ruchy religijne,
* działania polityczne. (pl)
- Контрреформация (лат. Contrareformatio от contra «против» + Reformatio «Реформация») — католическое церковно-политическое движение в Европе середины XVI—XVII веков, направленное против Реформации и имевшее своей целью восстановить позиции и престиж Римско-католической церкви. С точки зрения марксистской теории формаций Контрреформация являлась «религиозной формой контрнаступления феодальных сил, пытавшихся упрочить феодализм в эпоху его разложения и восстановить пошатнувшиеся позиции католицизма». (ru)
- A Contrarreforma (AO 1945: Contra-Reforma), ou Reforma Católica, é o movimento criado pela Igreja Católica a partir de 1545, e que, segundo alguns autores, teria sido uma resposta à Reforma Protestante (de 1517) iniciada por Martinho Lutero. Outras medidas incluíram a reafirmação da autoridade papal, a manutenção do celibato eclesiástico, a reforma das ordens religiosas, a edição do catecismo tridentino, reformas e instituições de seminários e universidades, a supressão de abusos envolvendo indulgências e a adoção da Vulgata como tradução oficial da Bíblia. (pt)
- Motreformationen, även tridentinska reformen, den katolska pånyttfödelsen eller den katolska reformationen, var en period i den förnyelsen som inleddes med Tridentinska mötet (1545-1563) och upphörde med slutet av trettioåriga kriget (1648). Motreformationen var en förnyelse inom den romersk-katolska kyrkan. Den uppstod som en motreaktion på reformationen och hade fyra huvudsakliga inriktningar: 1.
* Kyrklig eller strukturell omvandling 2.
* Andliga ordnar 3.
* Andliga rörelser 4.
* Politiska dimensioner (sv)
|