| dbo:abstract
|
- El grec dòric és un dialecte del grec antic. En l'època clàssica va ser parlat al Peloponès meridional i oriental, Creta, Rodes, algunes illes del sud de l'Egeu, algunes ciutats de l'Àsia Menor, el sud d'Itàlia, Sicília, l'Epir i Macedònia. En general s'accepta que el grec dòric es va originar a les muntanyes de l'Epir, al nord-oest de Grècia, l'assentament original dels doris. Es va estendre cap a les altres regions durant la invasió dòrica (al voltant del ) i les colonitzacions que la van seguir. La presència d'un estat dòric (la Dòrida) a la grècia central, al nord del golf de Corint, va originar la teoria que el grec dòric tenia l'origen a la Grècia nord-occidental o potser més enllà dels Balcans. Tot i això, continua sense saber-se on era exactament el límit prehistòric, i si incloïa els antics macedonis. (ca)
- Dórština neboli dórský dialekt byla jedno z nářečí starořečtiny. Mluvilo se jí na Peloponésu, Krétě a Rhodu, dále na některých ostrovech na jihu Egejského moře, v některých pobřežních městech Malé Asie, v jižní Itálii a na Sicílii, v Épeiru a v Makedonii. Za místo jejího zrodu se pokládají pohoří Épeiru na severozápadě Řecka, které byly původně osídleny Dóry. (cs)
- الدوريكية أو الدوروكية، كانت واحدة من اللهجات اليونانية القديمة، حيث كانت تُستخدمب صورها المختلفة في جنوبي وشرقي بيلوبونيز وأيضاً في كل من صقلية وإبيروس ومقدونيا وكريت و رودس وفي جنوب إيطاليا، وأيضاً بعض الجزر من بحر إيجة وبعض المدن على شواطئ الأناضول في الجنوب الشرقي. وتشكل مع الشمال الغربي من اليونان «المجموعة الغربية» من اللهجات اليونانية القديمة. في خلال العصر الهلنستي، تحت حُكم اتحاد آخاين، ظهرت الدوريكية الآخينية الكوينيه، حيث أخذت خصائص ومميزات كثيرة من اللهجات الدوريكية في وقتها، وبسبب ذلك تأخرت الأتيكية اليونانية المعتمدة على الكوينيه من الانتشار إليالبيلوبونيز قبل القرن 2 ق.م. (ar)
- Η Δωρική διάλεκτος είναι διάλεκτος της αρχαίας ελληνικής. Η διάλεκτος ομιλούνταν κατά τους κλασικούς χρόνους σε μεγάλο μέρος της Πελοποννήσου, στην Κρήτη, στη Ρόδο, στην Μεγάλη Ελλάδα, και σε περιοχές της Μικράς Ασίας. (el)
- Das Dorische ist ein altgriechischer Dialekt, der vom Stamm der Dorer gesprochen wurde. Das Verbreitungsgebiet des Dialekts umfasste große Teile der Peloponnes (u. a. Sparta, Argos, Korinth), Kreta, Rhodos, Teile der kleinasiatischen Westküste (u. a. Knidos) sowie die dorischen Kolonien am Schwarzen Meer, auf Sizilien und in Süditalien. Das Dorische wird oft zusammen mit den nah verwandten nordwestgriechischen Dialekten, die in Phokis (Delphi), Lokris und Elis (Olympia) gesprochen wurden, zum Dorisch-Nordwestgriechischen zusammengefasst. Der dorische Dialekt war in zahlreiche lokale Varianten gegliedert, die hauptsächlich durch Inschriften überliefert sind. Zu den Vertretern der dorischsprachigen Literatur zählen die Lyriker Pindar, Bacchylides und Alkman, die syrakusanischen Komödiendichter Sophron und Epicharmos, der syrakusanische Mathematiker Archimedes sowie die alexandrinischen Dichter Theokritos und Kallimachos. Traditionell war Dorisch die Sprache der Chorlyrik. In der Attischen Tragödie (z. B. Sophokles, Aischylos, Euripides) wird der Dialog auf Attisch gesprochen, das Chorlied aber im dorischen Dialekt gesungen. In hellenistischer Zeit wurde das Dorische, wie auch die übrigen griechischen Dialekte, durch die Koine, eine weitgehend auf dem Attischen beruhende Gemeinsprache, verdrängt. Jedoch hat sich in abgelegenen Teilen der Peloponnes bis heute das Tsakonische, ein auf dem antiken Dorischen beruhender Dialekt, erhalten. Auch der kretische Dialekt des Neugriechischen ist durch das Dorische geprägt worden. (de)
- La dora (antikve-greke Δωρικός) estis dialekto de la antikva greka lingvo. Variaĵojn de ĉi dialekto parolis loĝantoj de suda kaj orienta Peloponezo, Kreto, Rodoso, ĉe kelkaj insuloj en la sudo de la Egea maro, en kelkaj urboj de Malgrandazio, Granda Grekio (suda Italio), Sicilio, Epiro kaj Makedonio. Kun la nord-okcidenta dialekto ĝi konsistigas la «okcidentan grupon» de la klasikaj grekaj dialektoj. Dum la Helenisma Epoko, kiam regis la , en la kojnea greka lingvo aperis multaj specialaĵoj komunaj por ĉiuj doriaj dialektoj, kiuj malhelpis disvastiĝon al Peloponezo de la «atika kojneo» ĝis la 2-a jarcento antaŭ nia erao. Tiu komune akceptita dialekto komencis esti uzata en ediktoj de la Aĥea Ligo. En Arkadio ĝian aperon tre facilas spuri ĉar ĝi rimarkeble diferencas de la antikva ne-doria . En Aĥeo mem ĝi tenis siajn poziciojn ĝis la unua jarcento de nia erao. La aĥea doria kojneo ne havis tiujn ekstremajn ecojn, kiuj estas tipaj por la egea variaĵo de la doria dialekto kaj la nord-okcidenta doria kojneo. Estas ĝenerale akceptite, ke la doria dialekto estiĝis en la montoj de Epiro, en la nord-okcidenta Grekio, patrolando de doroj. Ĝi estis disvastigita al ĉiuj aliaj regionoj dum la (ĉirkaŭ 1150 antaŭ nia erao) kaj posta koloniado. Ekzisto de la en la centra Grekio, al la nordo de la golfo de Korinto, venigis teorion, ke la dora ĝermis en la nord-okcidenta Grekio aŭ almenaŭ en la limoj de Balkanoj. La dialekto disvastiĝis norden de la megara kolonio Bizanco kaj la korintaj kolonioj Potideo, Epidamno, kaj . Lokaj epigrafaj atestoj estas limigitaj per Ediktoj de la Epira Unio kaj sorĉtabelo el Pelao (ambaŭ ne pli frue ol 4-a jarcento antaŭ nia erao), kaj ankaŭ dora eponimo Μαχάτας, unuafoje renkontita en Makedonio (antaŭ 5-a jarcento antaŭ nia erao). (eo)
- Doric or Dorian (Ancient Greek: Δωρισμός, romanized: Dōrismós), also known as West Greek, was a group of Ancient Greek dialects; its varieties are divided into the Doric proper and Northwest Doric subgroups. Doric was spoken in a vast area, that included northern Greece (Acarnania, Aetolia, Epirus, western and eastern Locris, Phocis, Doris, and possibly ancient Macedonia), most of the Peloponnese (Achaea, Elis, Messenia, Laconia, Argolid, Aegina, Corinth, and Megara), the southern Aegean (Kythira, Milos, Thera, Crete, Karpathos, and Rhodes), as well as the colonies of some of the aforementioned regions, in Cyrene, Magna Graecia, the Black Sea, the Ionian Sea and the Adriatic Sea. It was also spoken in the Greek sanctuaries of Dodona, Delphi, and Olympia, as well as at the four Panhellenic festivals; the Isthmian, Nemean, Pythian, and Olympic Games. By Hellenistic times, under the Achaean League, an Achaean Doric koine appeared, exhibiting many peculiarities common to all Doric dialects, which delayed the spread of the Attic-based Koine Greek to the Peloponnese until the 2nd century BC. The only living descendant of Doric is the Tsakonian language which is still spoken in Greece today; though critically endangered, with only a few hundred – mostly elderly – fluent speakers left. It is widely accepted that Doric originated in the mountains of Epirus in northwestern Greece, the original seat of the Dorians. It was expanded to all other regions during the Dorian invasion (c. 1150 BC) and the colonisations that followed. The presence of a Doric state (Doris) in central Greece, north of the Gulf of Corinth, led to the theory that Doric had originated in northwest Greece or maybe beyond in the Balkans. The dialect's distribution towards the north extends to the Megarian colony of Byzantium and the Corinthian colonies of Potidaea, Epidamnos, Apollonia and Ambracia; there, it further added words to what would become the Albanian language, probably via traders from a now-extinct Illyrian intermediary. In the north, local epigraphical evidence includes the decrees of the Epirote League, the Pella curse tablet, three additional lesser known Macedonian inscriptions (all of them identifiable as Doric), numerous inscriptions from a number of Greek colonies. Furthermore, there is an abundance of place names used to examine features of the northern Doric dialects. Southern dialects, in addition to numerous inscriptions, coins, and names, have also provided much more literary evidence through authors such as Alcman, Pindar, and Archimedes of Syracuse, among others, all of whom wrote in Doric. There are also ancient dictionaries that have survived; notably the one by Hesychius of Alexandria, whose work preserved many dialectal words from throughout the Greek-speaking world. (en)
- El dórico (en griego: Δωρική διάλεκτος; en latín: Dialectus Dorica) es un dialecto del griego antiguo que probablemente se introdujo en la península griega desde los Balcanes durante la invasión doria (cerca de 1150 a. C.), y que en época clásica era hablado en muchas partes del Peloponeso, en el noroeste de Grecia, en Corinto, en Mégara, en las islas de Creta y de Rodas, además del sur de la actual Italia (Magna Grecia). El tsakonio griego, un descendiente del dórico griego, aún se habla en la costa sur del Peloponeso, en la moderna prefectura de Arcadia, y es una fuente de considerable interés para los lingüistas. (es)
- Le dorien (Δωρίδα (γλῶσσα) / Dorída (glỗssa) en grec ancien) est un dialecte du grec ancien. Ses variantes ont été parlées au sud et à l'est du Péloponnèse, en Crète, à Rhodes, dans quelques îles du sud de la mer Égée, ainsi que dans quelques villes côtières d'Asie Mineure, en Grande-Grèce, en Épire et en Macédoine. Avec le grec nord-occidental, il constitue le « groupe occidental » des dialectes du grec ancien à l'époque classique. À l'époque hellénistique, l'influence de la ligue étolienne a donné naissance à une « koinè achéenne-dorienne », qui fait montre de nombreuses spécificités communes à tous les dialectes doriens, retardant ainsi la diffusion de la koinè attique dans le Péloponnèse jusqu'au IIe siècle av. J.-C. Le dorien est originaire des montagnes d'Épire, en Grèce nord-occidentale, région d'origine des Doriens. Il s'est répandu dans les autres régions lors de l'invasion dorienne, vers 1150 av. J.-C., et des colonisations qui ont succédé. L'existence d'un État dorien (Doride), situé au centre de la Grèce et au nord du golfe de Corinthe, a donné naissance à une théorie selon laquelle le dorien proviendrait du nord-est de la Grèce ou, peut-être, des Balkans. L'extension de ce dialecte vers le nord est inconnue en raison d'un manque de témoignages épigraphiques : les premiers témoignages retrouvés en Macédoine datent de l'époque hellénistique (voir la tablette de Pella). (fr)
- Doric, atau Dorian, adalah sebuah . Ragam-ragamnya dipakai di selatan dan timur serta di Sisilia, Epirus, Italia Selatan, Kreta, Rhodes, beberapa pulau di selatan Laut Aegea dan beberapa kota di pantai tenggara Anatolia. (in)
- Dialekt dorycki – jeden z głównych dialektów klasycznego języka greckiego, rozpadający się na kilka odmian, rozpowszechniony w okresie klasycznym na obszarze południowego i zachodniego Peloponezu (w Lakonii, Mesenii, Argolidzie i Koryncie), na wyspach Dodekanezu, niektórych wyspach południowych Cyklad (m.in. na Santorynie) i na Krecie, a także w części archipelagu Wysp Jońskich i Epiru. Dialekt dorycki blisko spokrewniony jest z dialektami północno-zachodnimi, używanymi w Achai i Elidzie oraz na północ od Zatoki Korynckiej – m.in. w Etolii, Akarnanii, Fokidzie i Lokrydzie. Wraz z nimi tworzy zespół zachodni dialektów klasycznej greki. Dialekty północno-zachodnie różnią się od odmian dialektu doryckiego dwoma cechami: końcówką celownika liczby mnogiej rzeczowników III deklinacji -οις (-ois) zamiast doryckiego -σι (-si) oraz użyciem zaimka ἐν (en) z biernikiem w znaczeniu „do”, zamiast doryckiego εἰς (eis). Część specjalistów uważa dialekty północno-zachodnie za odmianę dialektów doryckich. W klasycznej literaturze greckiej dialekt dorycki stosowany był często jako wyróżnik formalny gatunku literackiego przez autorów i bukoliki, w dialekcie doryckim wypowiadali się więc m.in. Pindar i Teokryt. Bezpośrednim kontynuatorem dialektu doryckiego z Lakonii jest współczesny . Za kontynuatora dialektu doryckiego uważa się również język griko (pozostałość po koloniach greckich na Półwyspie Apenińskim). (pl)
- Il dialetto dorico è uno dei principali gruppi linguistici del greco antico. Fa parte dei cosiddetti dialetti greci antichi occidentali, ed è però ben distinto dal greco di nord ovest, da cui pure subisce alcuni influssi. (it)
- Het Dorisch was een Oudgrieks dialect dat door de stam van de Doriërs gesproken werd. Het Dorisch werd gesproken op de Peloponnesos (onder andere in Sparta, Argos en Korinthe) op Kreta en de zuidelijke Cycladen, in Zuid-Italië en Sicilië. Het Dorisch werd vaak samen met de verwante Noordwest-Griekse dialecten, die in Phocis, Locris en Elis gesproken werden, tot het Dorisch-Noordwestgrieks samengevoegd. Het Dorische dialect werd in talrijke lokale varianten gestructureerd, die hoodzakelijk door inscripties overgeleverd zijn. Belangrijke Griekse auteurs die in het Dorisch geschreven hebben, zijn de Griekse lyrici Pindarus, Bacchylides en Alcman, de komediedichters uit Syracuse Sophron en Epicharmus, de wetenschapper Archimedes en de Alexandrijnse dichters Theocritus en Callimachus. Traditioneel was het Dorisch ook het dialect dat gebruikt werd in de Attische tragedie voor de gezongen gedeelten van het koor terwijl voor de gesproken tekst het Attisch gebruikt werd. Zie Koorlyriek. In de Hellenistische tijd werd het Dorische dialect, evenals de andere dialecten verdrongen door het Koinè-Grieks, een eerste gemeenschappelijke taal voor de Grieken, die afstamde van het klassieke Attisch. Het Dorisch leeft echter nog voort in het Griko van Zuid-Italië en het Tsakonisch van de Peloponnesos. (nl)
- O dórico ou dório era um dialeto do grego antigo. Suas variantes eram faladas no sul e no leste da península do Peloponeso, em Creta, Rodes e em algumas ilhas do sul do mar Egeu, em outras cidades na costa da Ásia Menor, no Sul da Itália, na Sicília, no Epiro e na Macedônia. Juntamente com o , formava o "grupo ocidental" dos dialetos gregos clássicos. No período helenístico a influência da Liga Etólia deu origem a um koiné dórico-aqueu, que exibia diversas peculiaridades comuns a todos os dialetos dóricos, e que impediu o avanço do koiné "oficial", baseado no ático para dentro do Peloponeso até o século II a.C.. Hoje em dia uma teoria aceita amplamente sugere que o dórico se originou nas montanhas do Epiro, no noroeste da Grécia, antiga terra onde habitavam os dórios. O idioma se espalhou para todas as outras regiões durante as invasões dóricas (c. 1150 a.C.) e as colonizações que se seguiram. A presença de um Estado dórico (Dóris) na Grécia central, ao norte do golfo de Corinto, teria originado da teoria que o dórico teria se originado no noroeste da Grécia, ou até mesmo além dos Bálcãs. A extensão da distribuição do dialeto para o norte é desconhecida até hoje, devido à falta de evidências epigráficas. Apenas durante o período helenístico é que as inscrições e outros exemplos escritos do dialeto começam a aparecer nos territórios mais ao norte, como a Macedônia (ver ). (pt)
- Дори́йский или дори́ческий (др.-греч. Δωρικός) — диалект древнегреческого языка. На вариантах этого диалекта говорили жители южного и восточного Пелопоннеса, Крита, Родоса, некоторых островов на юге Эгейского моря, в некоторых городах Малой Азии, Южной Италии, Сицилии, Эпира и Македонии. Вместе с северо-западным диалектом он составляет «западную группу» классических греческих диалектов. В эллинистическую эпоху, при власти Ахейского союза, в так называемом ахейском дорийском койне проявилось множество особенностей, общих для всех дорийских диалектов, задерживающих распространение на Пелопоннес «аттического койне» до II века до н. э. Этот общепринятый диалект стал использоваться в указах Ахейского союза. В Аркадии его появление можно очень легко проследить, так как он существенно отличается от древнего не-дорийского аркадского диалекта. В самой Ахее он удерживал позиции до I века до н. э. Ахейскому дорийскому койне не были присущи те крайние особенности, что являются типичными для эгейского варианта дорийского диалекта и северо-западного дорийского койне. Общепризнано, что дорийский диалект возник в горах Эпира, в северо-западной Греции, на родине дорийцев. Он был распространён на все другие регионы в ходе дорийского вторжения (около 1150 года до н. э.) и последующей колонизации. Существование дорийского государства в Центральной Греции, к северу от Коринфского залива, породило теорию, что дорийский зародился в северо-западной Греции или, возможно, в пределах Балкан. Диалект распространился на север до мегарской колонии Византия и коринфских колоний Потидеи, Эпидамна, Аполлонии и Амбракии. Местные эпиграфические свидетельства ограничены указами Эпирского союза и из Пеллы (оба не раньше IV века до н. э.), и дорийским эпонимом Μαχάτας, впервые зафиксированном в Македонии (ранее V века до н. э.). (ru)
- Дорійський діалект (дав.-гр. Δωρικός) — діалект . На варіантах цього діалекту говорили жителі південного та східного Пелопоннесу, Криту, Родосу, деяких островів на півдні Егейського моря, у деяких містах Малої Азії, Південної Італії, Сицилії, Епіру та Македонії. Разом із північно-західним діалектом він є «західною групою» класичних грецьких діалектів.Єдиним живим нащадком доричної мови є цаконська мова, якою розмовляють у Греції й нині;хоча й знаходиться під загрозою зникнення, залишилося лише кілька сотень – переважно літніх – вільно розмовляючих. В елліністичну епоху, при владі Ахейського союзу, у ахейському дорійському койні виявилося безліч особливостей, загальних для всіх дорійських діалектів, що затримують поширення на Пелопоннес «атичного койне» до II століття до Р. Х. Цей загальноприйнятий діалект почав використовуватися в указах Ахейського союзу. В Аркадії його поява можна дуже легко простежити, оскільки він істотно відрізняється від стародавнього недорійського аркадського діалекту. У самій Ахеї він утримував позиції до I століття до Р. Х.. Ахейському дорійському койне були властиві ті крайні особливості, що є типовими для егейського варіанта дорійського діалекту і північно-західного дорійського койне. Загальновизнано, що дорійський діалект виник у горах Епіра, у північно-західній Греції, батьківщині дорійців. Він був поширений на всю решту регіони під час дорійського вторгнення (близько 1150 до Р.Х.) і наступної колонізації. Існування дорійської держави у Центральній Греції, на північ від Коринфської затоки, породило теорію, що дорійська зародилася у північно-західній Греції або, можливо, у межах Балкан. Діалект поширився на північ до мегарської колонії Візантія та коринфських колоній Потідеї, , Аполлонії та Амбракії. Місцеві епіграфічні свідоцтва обмежені указами Епірського союзу та з Пелли (обидва не раніше IV століття до н.е.), і дорійським епонімом Μαχάτας, вперше зафіксованому в Македонії (раніше V століття до Р.Х).. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Dórština neboli dórský dialekt byla jedno z nářečí starořečtiny. Mluvilo se jí na Peloponésu, Krétě a Rhodu, dále na některých ostrovech na jihu Egejského moře, v některých pobřežních městech Malé Asie, v jižní Itálii a na Sicílii, v Épeiru a v Makedonii. Za místo jejího zrodu se pokládají pohoří Épeiru na severozápadě Řecka, které byly původně osídleny Dóry. (cs)
- الدوريكية أو الدوروكية، كانت واحدة من اللهجات اليونانية القديمة، حيث كانت تُستخدمب صورها المختلفة في جنوبي وشرقي بيلوبونيز وأيضاً في كل من صقلية وإبيروس ومقدونيا وكريت و رودس وفي جنوب إيطاليا، وأيضاً بعض الجزر من بحر إيجة وبعض المدن على شواطئ الأناضول في الجنوب الشرقي. وتشكل مع الشمال الغربي من اليونان «المجموعة الغربية» من اللهجات اليونانية القديمة. في خلال العصر الهلنستي، تحت حُكم اتحاد آخاين، ظهرت الدوريكية الآخينية الكوينيه، حيث أخذت خصائص ومميزات كثيرة من اللهجات الدوريكية في وقتها، وبسبب ذلك تأخرت الأتيكية اليونانية المعتمدة على الكوينيه من الانتشار إليالبيلوبونيز قبل القرن 2 ق.م. (ar)
- Η Δωρική διάλεκτος είναι διάλεκτος της αρχαίας ελληνικής. Η διάλεκτος ομιλούνταν κατά τους κλασικούς χρόνους σε μεγάλο μέρος της Πελοποννήσου, στην Κρήτη, στη Ρόδο, στην Μεγάλη Ελλάδα, και σε περιοχές της Μικράς Ασίας. (el)
- Doric, atau Dorian, adalah sebuah . Ragam-ragamnya dipakai di selatan dan timur serta di Sisilia, Epirus, Italia Selatan, Kreta, Rhodes, beberapa pulau di selatan Laut Aegea dan beberapa kota di pantai tenggara Anatolia. (in)
- Il dialetto dorico è uno dei principali gruppi linguistici del greco antico. Fa parte dei cosiddetti dialetti greci antichi occidentali, ed è però ben distinto dal greco di nord ovest, da cui pure subisce alcuni influssi. (it)
- El grec dòric és un dialecte del grec antic. En l'època clàssica va ser parlat al Peloponès meridional i oriental, Creta, Rodes, algunes illes del sud de l'Egeu, algunes ciutats de l'Àsia Menor, el sud d'Itàlia, Sicília, l'Epir i Macedònia. (ca)
- Das Dorische ist ein altgriechischer Dialekt, der vom Stamm der Dorer gesprochen wurde. Das Verbreitungsgebiet des Dialekts umfasste große Teile der Peloponnes (u. a. Sparta, Argos, Korinth), Kreta, Rhodos, Teile der kleinasiatischen Westküste (u. a. Knidos) sowie die dorischen Kolonien am Schwarzen Meer, auf Sizilien und in Süditalien. Das Dorische wird oft zusammen mit den nah verwandten nordwestgriechischen Dialekten, die in Phokis (Delphi), Lokris und Elis (Olympia) gesprochen wurden, zum Dorisch-Nordwestgriechischen zusammengefasst. (de)
- La dora (antikve-greke Δωρικός) estis dialekto de la antikva greka lingvo. Variaĵojn de ĉi dialekto parolis loĝantoj de suda kaj orienta Peloponezo, Kreto, Rodoso, ĉe kelkaj insuloj en la sudo de la Egea maro, en kelkaj urboj de Malgrandazio, Granda Grekio (suda Italio), Sicilio, Epiro kaj Makedonio. Kun la nord-okcidenta dialekto ĝi konsistigas la «okcidentan grupon» de la klasikaj grekaj dialektoj. (eo)
- Doric or Dorian (Ancient Greek: Δωρισμός, romanized: Dōrismós), also known as West Greek, was a group of Ancient Greek dialects; its varieties are divided into the Doric proper and Northwest Doric subgroups. Doric was spoken in a vast area, that included northern Greece (Acarnania, Aetolia, Epirus, western and eastern Locris, Phocis, Doris, and possibly ancient Macedonia), most of the Peloponnese (Achaea, Elis, Messenia, Laconia, Argolid, Aegina, Corinth, and Megara), the southern Aegean (Kythira, Milos, Thera, Crete, Karpathos, and Rhodes), as well as the colonies of some of the aforementioned regions, in Cyrene, Magna Graecia, the Black Sea, the Ionian Sea and the Adriatic Sea. It was also spoken in the Greek sanctuaries of Dodona, Delphi, and Olympia, as well as at the four Panhellenic (en)
- El dórico (en griego: Δωρική διάλεκτος; en latín: Dialectus Dorica) es un dialecto del griego antiguo que probablemente se introdujo en la península griega desde los Balcanes durante la invasión doria (cerca de 1150 a. C.), y que en época clásica era hablado en muchas partes del Peloponeso, en el noroeste de Grecia, en Corinto, en Mégara, en las islas de Creta y de Rodas, además del sur de la actual Italia (Magna Grecia). (es)
- Le dorien (Δωρίδα (γλῶσσα) / Dorída (glỗssa) en grec ancien) est un dialecte du grec ancien. Ses variantes ont été parlées au sud et à l'est du Péloponnèse, en Crète, à Rhodes, dans quelques îles du sud de la mer Égée, ainsi que dans quelques villes côtières d'Asie Mineure, en Grande-Grèce, en Épire et en Macédoine. (fr)
- Het Dorisch was een Oudgrieks dialect dat door de stam van de Doriërs gesproken werd. Het Dorisch werd gesproken op de Peloponnesos (onder andere in Sparta, Argos en Korinthe) op Kreta en de zuidelijke Cycladen, in Zuid-Italië en Sicilië. Het Dorisch werd vaak samen met de verwante Noordwest-Griekse dialecten, die in Phocis, Locris en Elis gesproken werden, tot het Dorisch-Noordwestgrieks samengevoegd. (nl)
- Dialekt dorycki – jeden z głównych dialektów klasycznego języka greckiego, rozpadający się na kilka odmian, rozpowszechniony w okresie klasycznym na obszarze południowego i zachodniego Peloponezu (w Lakonii, Mesenii, Argolidzie i Koryncie), na wyspach Dodekanezu, niektórych wyspach południowych Cyklad (m.in. na Santorynie) i na Krecie, a także w części archipelagu Wysp Jońskich i Epiru. Dialekt dorycki blisko spokrewniony jest z dialektami północno-zachodnimi, używanymi w Achai i Elidzie oraz na północ od Zatoki Korynckiej – m.in. w Etolii, Akarnanii, Fokidzie i Lokrydzie. Wraz z nimi tworzy zespół zachodni dialektów klasycznej greki. Dialekty północno-zachodnie różnią się od odmian dialektu doryckiego dwoma cechami: końcówką celownika liczby mnogiej rzeczowników III deklinacji -οις (-ois) (pl)
- O dórico ou dório era um dialeto do grego antigo. Suas variantes eram faladas no sul e no leste da península do Peloponeso, em Creta, Rodes e em algumas ilhas do sul do mar Egeu, em outras cidades na costa da Ásia Menor, no Sul da Itália, na Sicília, no Epiro e na Macedônia. (pt)
- Дори́йский или дори́ческий (др.-греч. Δωρικός) — диалект древнегреческого языка. На вариантах этого диалекта говорили жители южного и восточного Пелопоннеса, Крита, Родоса, некоторых островов на юге Эгейского моря, в некоторых городах Малой Азии, Южной Италии, Сицилии, Эпира и Македонии. Вместе с северо-западным диалектом он составляет «западную группу» классических греческих диалектов. Местные эпиграфические свидетельства ограничены указами Эпирского союза и из Пеллы (оба не раньше IV века до н. э.), и дорийским эпонимом Μαχάτας, впервые зафиксированном в Македонии (ранее V века до н. э.). (ru)
- Дорійський діалект (дав.-гр. Δωρικός) — діалект . На варіантах цього діалекту говорили жителі південного та східного Пелопоннесу, Криту, Родосу, деяких островів на півдні Егейського моря, у деяких містах Малої Азії, Південної Італії, Сицилії, Епіру та Македонії. Разом із північно-західним діалектом він є «західною групою» класичних грецьких діалектів.Єдиним живим нащадком доричної мови є цаконська мова, якою розмовляють у Греції й нині;хоча й знаходиться під загрозою зникнення, залишилося лише кілька сотень – переважно літніх – вільно розмовляючих. (uk)
|
