| dbo:abstract
|
- The Duchy of Sieradz (Latin: ducatus Siradiae, Polish: Księstwo Sieradzkie), also known as the Duchy of Siradia, was one of the territories created during the period of the fragmentation of Poland. It was originally part of the central Seniorate Province, but became separated upon the death of High Duke Władysław III Spindleshanks in 1231, ruled by the rivaling Masovian branch of the Piast dynasty. In 1299 Duke Władysław I the Elbow-high had to cede Sieradz to King Wenceslaus II of Bohemia, who had also obtained the Seniorate Duchy of Kraków in 1291. Nevertheless, upon the extinction of the Bohemian Přemyslid dynasty in 1306, it was reunited with the Kingdom of Poland as a vassal duchy, and after 1339 incorporated by King Casimir III the Great into the Lands of the Polish Crown as Sieradz Voivodship. Around that time, the term Sieradz Land (terra Siradiensi, ziemia sieradzka) begun replacing the older Duchy nomenclature. The importance of the territory is reflected in the Latin title of Polish kings: nec non terrarum Cracovie, Sandomirrie, Lancicie, Cuyavie, Syradziensis dux. (en)
- Le duché de Sieradz, (en polonais : Księstwo sieradzkie) est un ancien duché de la Pologne médiévale. Sieradz en est la capitale. (fr)
- Księstwo sieradzkie (łac. ducatus Siradiae) – po podważeniu zasady senioratu w 1146 r., wykształconego w następstwie realizacji testamentu Bolesława Krzywoustego z 1138 r., na ziemiach polskich pojawiły się udzielne księstwa, które zmieniły obraz polityczny Państwa Polskiego. Kasztelanie: łęczycka, spicymierska, sieradzka (wraz z opolem chropskim), rozpierska i wolborska, wchodzące w skład dzielnicy Leszka Białego, po objęciu władzy nad tym terenem w 1228/1229 r. przez brata Leszka, Konrada mazowieckiego weszły w skład Księstwa łęczyckiego, które miało znaczenie prowincji. Jednakże już w 1233 r. syn Konrada – Bolesław Konradowic, krótko wprawdzie, bo tylko do 1234 r., tytułował się księciem sieradzkim, w tym bowiem roku ojciec przeniósł go na Mazowsze, a sam objął znowu Sieradz w bezpośrednie władanie. Po śmierci Konrada w 1247 r. jego drugi syn Kazimierz I, książę kujawski objął księstwo łęczyckie, w którego składzie w dalszym ciągu była ziemia sieradzka. Jednak w wyniku buntu synów Kazimierza I: Leszka Czarnego i Ziemomysła inowrocławskiego w 1260 r. ks. sieradzkie się wyodrębniło, a w l. 1263/1264 nastąpiło porozumienie Leszka Czarnego z ojcem, i od września 1264 r., Leszek Czarny stale już używał tytułu księcia sieradzkiego (dux de Siraz), co oznaczało zaistnienie odrębnego księstwa sieradzkiego obejmującego kasztelanię sieradzką wraz z , spicymierską, rozpierską i część wolborskiej. Wydzielenie księstwa spowodowało potrzebę wprowadzenia nowej pieczęci, na której Leszek był wyobrażony w walce z gryfem na tle murów miejskich i z napisem w otoku: " S. Lestconis Dei Gra. Ducis Siradiensis". Wytworzyła się sieradzka dworsko-dzielnicowa hierarchia urzędnicza, w której skład, poza wojewodą, weszli: kanclerz, podkanclerzy, skarbnik, sędzia i podsędek, podstoli, cześnik, łowczy, koniuszy i podkomorzy. W spuściźnie po Leszku Czarnym księstwo sieradzkie przypadło Władysławowi Łokietkowi, który też od 1290 r. używał tytułu księcia sieradzkiego. Pod władzą Łokietka pozostawało do 1300 r., kiedy to książę został wypędzony z Polski przez czeskiego Wacława II. Panowanie czeskie nie trwało jednak długo, bowiem w 1306 r. Łokietek odzyskał Sieradz i Łęczycę wraz z Małopolską, Kujawami i częścią Wielkopolski. Ziemie te weszły w skład zasadniczego zrębu odbudowanego Królestwa Polskiego, ale nawet po koronacji w panującej tytulaturze po terminie rex Poloniae była używana przez króla formuła: "nec non terrarum Cracovie, Sandomirrie, Lancicie, Cuyavie, Syradziensis dux". Księstwo sieradzkie w 1327 lub następnym roku zostało oddane w lenno przez króla Władysława Łokietka na dożywocie Przemysłowi, który sprawował w nim władzę do swej śmierci, która nastąpiła zapewne w ostatnich miesiącach 1338, lub na początku 1339 roku. Później już jako ziemia, potem województwo sieradzkie stanowiło integralną część Państwa Polskiego. (pl)
- Серадзское княжество (польск. Księstwo sieradzkie) — польское удельное княжество, существовавшее в 1231—1338/1339 годах. (ru)
|
| rdfs:comment
|
- Le duché de Sieradz, (en polonais : Księstwo sieradzkie) est un ancien duché de la Pologne médiévale. Sieradz en est la capitale. (fr)
- Серадзское княжество (польск. Księstwo sieradzkie) — польское удельное княжество, существовавшее в 1231—1338/1339 годах. (ru)
- The Duchy of Sieradz (Latin: ducatus Siradiae, Polish: Księstwo Sieradzkie), also known as the Duchy of Siradia, was one of the territories created during the period of the fragmentation of Poland. It was originally part of the central Seniorate Province, but became separated upon the death of High Duke Władysław III Spindleshanks in 1231, ruled by the rivaling Masovian branch of the Piast dynasty. The importance of the territory is reflected in the Latin title of Polish kings: nec non terrarum Cracovie, Sandomirrie, Lancicie, Cuyavie, Syradziensis dux. (en)
- Księstwo sieradzkie (łac. ducatus Siradiae) – po podważeniu zasady senioratu w 1146 r., wykształconego w następstwie realizacji testamentu Bolesława Krzywoustego z 1138 r., na ziemiach polskich pojawiły się udzielne księstwa, które zmieniły obraz polityczny Państwa Polskiego. Kasztelanie: łęczycka, spicymierska, sieradzka (wraz z opolem chropskim), rozpierska i wolborska, wchodzące w skład dzielnicy Leszka Białego, po objęciu władzy nad tym terenem w 1228/1229 r. przez brata Leszka, Konrada mazowieckiego weszły w skład Księstwa łęczyckiego, które miało znaczenie prowincji. Jednakże już w 1233 r. syn Konrada – Bolesław Konradowic, krótko wprawdzie, bo tylko do 1234 r., tytułował się księciem sieradzkim, w tym bowiem roku ojciec przeniósł go na Mazowsze, a sam objął znowu Sieradz w bezpośred (pl)
|
