| dbo:abstract
|
- Ekkehard IV. von St. Gallen, häufig auch Ekkehart IV. geschrieben, (* um 980; † nach 1057 in St. Gallen) war ein mittellateinisch und althochdeutsch schreibender Gelehrter, Chronist, Dichter, Übersetzer und Glossator. (de)
- Ekkehard IV (c. 980 – c. 1056) was a monk of the Abbey of Saint Gall and the author of the Casus sancti Galli and Liber Benedictionum. (en)
- Ekkehardo IV de San Galo (~980-~Abadía de San Galo, 1056) erudito y monje germánico. Fue pupilo de Notker Labeo en la Abadía de San Galo. Entre 1022 y 1031, a petición del archiduque fue escolástico en Maguncia, antes de regresar a San Galo. Continuó las crónicas religiosas de , el Casus Sancti Galli entre 890 et 972. Sus descripciones han sido inspiración para las Bilder aus der deutschen Vergangenheit de Gustav Freytag y la novela Ekkehard de (dedicada ). (es)
- Ekkehard IV de Saint-Gall ou Eckhard, Eckhart Ekkehart (né vers 980, mort après 1057 à Saint-Gall) est un érudit, chroniqueur et poète latin. Il est l’élève de Notker Labeo à Saint-Gall. Entre 1022 et 1031, à la demande de l'archevêque Aribon, il est écolâtre de Mayence, puis revient à Saint-Gall. Il poursuit les chroniques religieuses de , le Casus Sancti Galli pour les événements s'étalant entre 890 et 972. Ses descriptions ont inspiré aussi bien les Images du passé de l'Allemagne (Bilder aus der deutschen Vergangenheit) de Gustav Freytag que le roman Ekkehard de (consacré à Ekkehard II). Il traduit en outre en latin la Louange de Saint-Gall (Lobgesang auf den heiligen Gallus) et retravaille (à la demande de l'archevêque Aribon) le style de la Vita Waltharii manufortis d’Ekkehard Ier, souvent identifiée dans les publications de recherche avec l'épopée Waltharius, mais qui était plus vraisemblablement une hagiographie. Il composa vers 1030 son recueil de poèmes Liber benedictionum pour les besoins de l'enseignement. (fr)
- Eccardo IV di San Gallo, in tedesco Ekkeard (verso il 980 – Abbazia di San Gallo, dopo il 1057), fu un monaco svizzero, erudito cronista e scrittore lirico, oltre che proseguitore delle Cronache di San Gallo. (it)
- Ekkehard IV (zmarł po 1057 roku) – benedyktyn z St. Gallen. W latach około 1040–1050 sporządził kronikę (Przypadki) obejmującą dzieje klasztoru w latach 883–972. Niemiecki pisarz Joseph Victor von Scheffel napisał na jej podstawie powieść historyczną Ekkehard (1855). Podstawowym źródłem informacji była dla Ekkeharda IV ustna tradycja opactwa; w minimalnym stopniu wykorzystał źródła pisane (roczniki klasztoru, dokumenty z przywilejami, żywoty św. Udalryka z Augsburga, Galla, Otmara, Wiborady). Ponieważ nie konfrontował ich ze sobą jego relacja charakteryzuje się zaburzoną chronologią wydarzeń, myleniem dat i osób. Skupia się głównie na opisie działalności szkolnej i artystycznej swojej wspólnoty, charakterystykach jej najważniejszych członków (braci Notkera „Jąkały”, Izona, Marcellusa, Ratperta, Tuotilona, Hartmanna), obyczajowości, przestrzeganiu reguł zakonu. Na szczególną uwagę zasługuje opis najazdu Węgrów na klasztor w 926 r. oraz wizyty władców niemieckich Karola III Grubego (4–6 XII 883), Konrada I Frankońskiego (26–29 XII 911), Ottona I Wielkiego i jego syna Ottona II (14 VIII 972). Styl dzieła jest zbliżony do gawędziarskiego i pełen anegdot. Przyczyny niedokończenia pracy nie są znane. Zachowała się w sześciu kopiach (XII–XV w.). Przeredagował też najstarszy żywot św. Wiborady i dialog Notkera „Jąkały” pt. Metrum de vita sancti Galli. (pl)
- Эккехард IV Санкт-Галленский (нем. Ekkehard, Ekkehart, лат. Ekkehardus, Ekkehartus; около 980 — не ранее 21 октября 1056 или 1057) — средневековый хронист, церковный писатель и педагог, монах-бенедиктинец из Санкт-Галленского монастыря (Швейцария), автор «Истории Санкт-Галленского монастыря» (лат. Casus sancti Galli). (ru)
|
| rdfs:comment
|
- Ekkehard IV. von St. Gallen, häufig auch Ekkehart IV. geschrieben, (* um 980; † nach 1057 in St. Gallen) war ein mittellateinisch und althochdeutsch schreibender Gelehrter, Chronist, Dichter, Übersetzer und Glossator. (de)
- Ekkehard IV (c. 980 – c. 1056) was a monk of the Abbey of Saint Gall and the author of the Casus sancti Galli and Liber Benedictionum. (en)
- Ekkehardo IV de San Galo (~980-~Abadía de San Galo, 1056) erudito y monje germánico. Fue pupilo de Notker Labeo en la Abadía de San Galo. Entre 1022 y 1031, a petición del archiduque fue escolástico en Maguncia, antes de regresar a San Galo. Continuó las crónicas religiosas de , el Casus Sancti Galli entre 890 et 972. Sus descripciones han sido inspiración para las Bilder aus der deutschen Vergangenheit de Gustav Freytag y la novela Ekkehard de (dedicada ). (es)
- Eccardo IV di San Gallo, in tedesco Ekkeard (verso il 980 – Abbazia di San Gallo, dopo il 1057), fu un monaco svizzero, erudito cronista e scrittore lirico, oltre che proseguitore delle Cronache di San Gallo. (it)
- Эккехард IV Санкт-Галленский (нем. Ekkehard, Ekkehart, лат. Ekkehardus, Ekkehartus; около 980 — не ранее 21 октября 1056 или 1057) — средневековый хронист, церковный писатель и педагог, монах-бенедиктинец из Санкт-Галленского монастыря (Швейцария), автор «Истории Санкт-Галленского монастыря» (лат. Casus sancti Galli). (ru)
- Ekkehard IV de Saint-Gall ou Eckhard, Eckhart Ekkehart (né vers 980, mort après 1057 à Saint-Gall) est un érudit, chroniqueur et poète latin. Il est l’élève de Notker Labeo à Saint-Gall. Entre 1022 et 1031, à la demande de l'archevêque Aribon, il est écolâtre de Mayence, puis revient à Saint-Gall. Il poursuit les chroniques religieuses de , le Casus Sancti Galli pour les événements s'étalant entre 890 et 972. Ses descriptions ont inspiré aussi bien les Images du passé de l'Allemagne (Bilder aus der deutschen Vergangenheit) de Gustav Freytag que le roman Ekkehard de (consacré à Ekkehard II). (fr)
- Ekkehard IV (zmarł po 1057 roku) – benedyktyn z St. Gallen. W latach około 1040–1050 sporządził kronikę (Przypadki) obejmującą dzieje klasztoru w latach 883–972. Niemiecki pisarz Joseph Victor von Scheffel napisał na jej podstawie powieść historyczną Ekkehard (1855). Styl dzieła jest zbliżony do gawędziarskiego i pełen anegdot. Przyczyny niedokończenia pracy nie są znane. Zachowała się w sześciu kopiach (XII–XV w.). Przeredagował też najstarszy żywot św. Wiborady i dialog Notkera „Jąkały” pt. Metrum de vita sancti Galli. (pl)
|
