| dbo:abstract
|
- الإيمانية هي نظرية إبستمولوجية تدعم وجود الإيمان بشكل مستقل عن العقل، أو أن العقل والإيمان على خصومة مع بعضهما البعض، إذ يحتل الإيمان مكانة أعلى فيما يتعلق بالوصول إلى حقائق معينة (اللاهوت الطبيعي). وتأتي كلمة الإيمانية fideism من الكلمة اللاتينية fides، والتي تعني الإيمان. ويحدد الفلاسفة عددًا من الأشكال المختلفة للإيمانية. وتتعدد الطرق التي يعبر بها الفلاسفة واللاهوتيون عن موضع العقل والإيمان في تحديد حقيقة الأفكار الميتافيزيقية والمعتقدات الأخلاقية والدينية. والإيماني هو الشخص الذي يُحاجج لصالح مذهب الإيمانية. وتُنسب الإيمانية من الناحية التاريخية، إلى أربعة فلاسفة: بليز باسكال وسورين كيركجور ووليام جيمس ولودفيج فيتجنشتاين، وكانت الإيمانية إشارة لمعنى سلبي يستخدمه خصومهم، لكنها لم تُدعم دائمًا بأفكارهم وأعمالهم أو أتباعهم. وينسب الفضل أحيانًا إلى إيمانويل كانط في صياغته لصيغة ناضجة من صيغ الإيمانية، إذ اقترح أننا يجب أن ننكر المعرفة لكي نفسح المجال للإيمان. (ar)
- Fideismus je nauka, vlastní některým směrům křesťanství, které za základ náboženského poznání pokládají víru a odmítají jakékoliv racionální důkazy existence Boha. Existenci Boha je možné poznat jen ze zjevení.
* Nepřijímá tradiční důkazy Boží existence
* Víra je jediným pravým zdrojem náboženského poznání. Žádný jiný způsob poznání (racionální nebo smyslové) nedává člověku jistotu.
* Víra vychází z Božího zjevení, které k nám přichází skrz tradici (viz například Tradicionalismus) Fideismus je nejsilněji vyjádřen v učení Martina Luthera. Podle něj není jen úkolem teologie poznávání křesťanské skutečnosti, ale život s Kristem. Teologie nemá analyzovat a systematizovat zjevené pravdy prostředníctvím rozumového poznání, ale má se v pevné víře oddat Kristu Spasiteli. Jeho teologie (tzv. ) = radikální diskontinuita mezi racionálním řešením a křesťanskou vírou. Jediné kritérium křesťanského řešení je spása skrze kříž, a člověk může získat podíl na této spáse jedině svojí vírou (Lutherova soteriologická zásada sola fides). Vědecká teologie (tzv. ), která se snaží o systematizaci a soulad mezi rozumem a vírou je podle něho temnou teologií (theologia delle tenebre). (cs)
- Fideismo difiniĝas tiu filozofia sistemo kiu nefidas je la kapablo de la homa racio demonstri esencajn verojn jam kredigitajn de la religia kredo. Pro tiu malfido la sistemo fidas nur je la tradiciaj veroj transdonita de la kredo mem. Ĉar la filozofia sistemo enrakikiĝis ĉe la medio kristana, ĉi tie estas konsiderata precipa la sinteno de la kristanaj eklezioj kiuj devis konfrontiĝis kun ĝi. Foje al fideismo asociiĝas ankaŭ tradiciismo kiu tamen ne nepre taksas la racion nekapabla. Foje ankaŭ asociiĝas feblismo aŭ , aŭ sistemo kiu kontentiĝas de malpli dubindaj veroj atingeblaj iamaniere de la racio eĉ se ne certe. Alivorte fideismo estas la sinteno aŭ doktrino de tiu kiu, konstatinte la malakordon inter kredo kaj racio, inkliniĝas sekvi la kredon malatentante la racion. Ĝi ricevis sian impulson ankaŭ el la kreskanta influo en la kristanaj teologioj de pensfluoj inter kiuj moderna pozitivismo emis disvastigi la pretendon ke scienca koincidas kun sperta, kaj do ke ne povas esti scienca kio transcendas la sensoj spertantaj. Fideismo, do diras: pruvi ke Dio ekzistas eblas, certe, sed ne per sciencvojo (ĉi-kaze sciencvojo egalas racivojo), tio ebla nur per la kredo. Evidente la dikredantoj havas motivojn por kredi: ili baziĝas sur la fakto, eventuala diskutata sed la kocerna scienco pruvita dia revelacio. Sed el kelkaj el tiuj kredismoj (fideismoj) fontiĝas ankaŭ la demando: ĉu la homa racio, manke de revelacio, kapablas pruvi la ekziston de Dio kaj trovi la ĝustan fundamenton de la moralo? Kredismo, tial, diras: oni povas pruvi la ekziston de Dio, je kiu estas jam kredate!! Laŭ filozofoj, diskuto pri fideismo eblas nur inter kristanoj kaj aparte inter katolikoj ĉar ĉe ili naskiĝis tiu distingo. Kutime ĉe aliaj religioj la distingo ne okazas pro tio ne reliefiĝas la fenomeno ateismo aŭ la du vojoj senscie kunfandiĝas. (eo)
- Fideismus (von lateinisch fides „Glaube“) ist eine Glaubenshaltung bzw. eine religionsphilosophische Erkenntnislehre, wonach sich Glaube und Vernunft prinzipiell ausschließen und dennoch – wider die Vernunft – am religiösen Glauben festzuhalten sei. Dem Glauben wird also ein absoluter Vorrang vor der Vernunft beigemessen.Der Fideismus wurde von der katholischen Kirche offiziell verworfen, spielt aber in der evangelischen Tradition eine wichtige Rolle. Fideismus als religions- und glaubensphilosophischer Begriff geht auf Joseph de Maistre und Louis de Bonald zurück und wurde später von Félicité de Lamennais weiterentwickelt. Wichtige Vertreter einer fideistischen Religionsphilosophie sind unter anderem Tertullian (entsprechend dem ihm zugeschriebenen geflügelten Wort Credo, quia absurdum est) und in der evangelischen Tradition Martin Luther (Vernunft als Hure), Sören Kierkegaard (der absurde Sprung in den Glauben, Glaube als existentielles Wagnis) und Karl Barth. Auch Wittgenstein wird des Öfteren als Fideist verstanden. Als Gegenbegriff zum Fideismus kann der Rationalismus betrachtet werden, wonach alle (auch religiöse) Erkenntnis für die menschliche Vernunft zugänglich ist. (de)
- Fideism (/ˈfiːdeɪ.ɪzəm, ˈfaɪdiː-/) is an epistemological theory which maintains that faith is independent of reason, or that reason and faith are hostile to each other and faith is superior at arriving at particular truths (see natural theology). The word fideism comes from fides, the Latin word for faith, and literally means "faith-ism". Philosophers have identified a number of different forms of fideism. Strict fideists hold that reason has no place in discovering theological truths, while moderate fideists hold that though some truth can be known by reason, faith stands above reason. Fideism is historically associated with some forms of Protestantism, but is rejected by the Catholic Church as heretical. Theologians and philosophers have responded in various ways to the place of faith and reason in determining the truth of metaphysical ideas, morality, and religious beliefs. A fideist is one who argues for fideism. Historically, fideism is most commonly ascribed to four philosophers: Søren Kierkegaard, Blaise Pascal, William James, and Ludwig Wittgenstein; with fideism being a label applied in a negative sense by their opponents, but which is not always supported by their own ideas and works or followers. A qualified form of fideism is sometimes attributed to Immanuel Kant's famous suggestion that we must "deny knowledge in order to make room for faith". (en)
- Fideismoa fedea arrazoitik independentea edo haren aurkakoa ez deal baieztatzen duen pentsaera da. Hitza latinezko fides hitzatik dator (euskaraz, fede). Bereziki Eliza Erromatar Katolikoaren baitan sortutako kontzeptua izan da, eta Tertuliano hartzen da fideismoaren aitzindaritzat. (eu)
- Le fidéisme (du latin : fides : confiance, crédit, loyauté, engagement) est une doctrine philosophique ou théorie épistémologique qui fonde la certitude des vérités essentielles de l’ordre moral, non seulement surnaturel mais même naturel, sur la révélation et sur la foi. Le fidéisme était à l'origine une doctrine religieuse, énoncée au XVIIe siècle par Pierre-Daniel Huet, et au XIXe siècle par l'abbé Bautain et Félicité de La Mennais. Cette doctrine religieuse, qui fut condamnée par l'Église catholique en 1838, disqualifiait totalement le rôle de la raison dans la connaissance, affirmant que cette dernière était le fait d'une « intelligence », fondée en dernière instance sur la révélation. Selon cette doctrine, la foi dépendait du sentiment et non de la raison et, dans le domaine religieux, la raison perdait ses droits. Historiquement, les philosophes associés au fidéisme sont Søren Kierkegaard, Blaise Pascal, William James et Ludwig Wittgenstein. (fr)
- El fideísmo es la doctrina, profesada por algunos religiosos, de que a Dios no se puede llegar por la razón, sino solamente a través de la fe. En la teología de varias iglesias cristianas (a excepción del catolicismo, que lo niega), el fideísmo es una de muchas perspectivas. Un sentido más amplio del término es que el fideísmo, al contrario del deísmo, esencialmente enseña que el razonamiento es más o menos irrelevante para la creencia religiosa. Específicamente, enseña que los argumentos sobre la existencia de Dios son falaces e irrelevantes, y que no tienen nada que ver con la teología cristiana. En resumen, sus argumentos son:
* La teología cristiana enseña que la gente es salvada por la fe.
* Pero, si la existencia de Dios puede ser probada, tanto por empirismo como por uso de la lógica, la fe sería irrelevante.
* Ergo, si la teología cristiana es verdadera, ninguna prueba de la existencia de Dios es posible. Mientras que el centralismo de los asuntos de la fe y su rol en la salvación hacen al fideísmo de gran valía para el cristianismo, puede existir en otras religiones también. En el Islam, el teólogo Al-Ghazali tiende a una posición similar al fideísmo tertulianista en su Talafut al-falasafa (La Incoherencia de los filósofos). Donde los clamores de la razón entran en conflicto con la revelación, la razón cederá paso a la revelación. Esta posición se convirtió en la creencia estándar de la exégesis musulmana ortodoxa. En general, entre los protestantes es donde se encuentran más frecuentemente actitudes fideístas. La Iglesia católica considera equivocada esta postura, que menosprecia la capacidad de la razón; sin embargo, en la práctica hay católicos que parecen sostenerla. (es)
- Fideisme (dari bahasa Latin: fides, iman, percaya) adalah pandangan epistemologis yang memahami bahwa keimanan adalah suatu hal yang terpisah dari nalar. Dalam artian lain, iman dinilai lebih tinggi ketimbang nalar dalam menentukan justifikasi atas kebenaran—nalar dinilai tak tepat atau tidak kompeten untuk dilibatkan dalam urusan keimanan. Justifkasi kebenaran yang dimaksudkan fideisme tidak terbatas pada justifikasi kebenaran supernatural, melainkan dapat mencakup kebenaran natural. Secara umum fideisme mempertahankan pemahaman bahwa upaya pembuktian rasional maupun pembuktian ilmiah atas hal ilahi dinilai sesat pikir atau tidak relevan sama sekali. Dalam sejarah perkembangannya, fideisme dapat berarti sebagai suatu formasi dan reaksi atas ketidakseimbangan pemikiran mengenai agama dan religiositas yang melulu bergantung terhadap intelektual dan mengabaikan intuisi. Dalam sejarah kefilsafatan, banyak teolog dan filsuf mempersoalkan posisi yang tepat antara nalar dan iman untuk menemukan kebenaran atas , moralitas, dan kebenaran atas ide atau konsepsi metafisis. (in)
- 信仰主義 は、信仰と理性は独立したものである、という認識論の理論である。信仰と理性は相反するものであり、特定の真実にたどり着くためには、信仰の方が重要であると主張される。 神学者や哲学者は、形而上学的な事柄、道徳、宗教的信念の真実を捉える際に、様々な方法で信仰と理性を考察してきた。 信仰主義は一般的に次の四人の哲学者に帰するとされる。
* パスカル
* セーレン・キェルケゴール
* ウィリアム・ジェームズ
* ルートヴィヒ・ウィトゲンシュタイン 信仰主義には多くの形態があるので、ある形態の信仰主義が必ずしも支持されるわけではない。 (ja)
- In de christelijke theologie is fideïsme de naam voor een aantal opvattingen die, op verschillende gronden, beweren dat de rede niet relevant is voor het geloof.Volgens sommige versies van fideïsme is de rede een antithese van geloof. Volgens anderen, heeft het geloof meer gezag dan de rede, en omdat rede dus ondergeschikt is aan geloof kan het geloof niet bewezen of ontkracht worden door de rede.Het woord is afgeleid van het Latijnse fides (= geloof) en kenschetst de houding van de gelovige die zegt: "Ik geloof nu eenmaal, God heeft mij dit geschenk gegeven. Ik aanvaard het, belijd en beleef het en denk er verder niet over na."Fideïsten verdedigen hun geloof niet volgens de lijn van de apologetiek. Een veelvoorkomend fideïstisch leerstuk is dat redelijke of wetenschappelijke bewijzen voor het bestaan van God niet ter zake zijn en ondeugdelijk, deze godsbewijzen hebben geen enkele reden van bestaan in de fideïstische theologie. De redenering is vaak als volgt: de christelijke theologie leert dat de mens door het geloof in God wordt gered (dat wil zeggen door te vertrouwen op het empirisch onbewijsbare). Maar als het bestaan van God bewezen kan worden, dan wordt het geloof overbodig. Dus, als de christelijke, fideïstsche theologie juist is, kan er geen direct bewijs voor het bestaan van God zijn. (nl)
- Il fideismo è l'atteggiamento o la dottrina di chi, constatando discordanza tra fede e ragione, è incline a seguire la prima senza tenere conto della seconda. Nella teologia cristiana, diversi sistemi di credo che sostengono, su basi diverse, che la ragione è irrilevante per la fede religiosa, sono stati etichettati con il termine fideismo. La parola viene talvolta usata anche per riferirsi al credo protestante per cui i cristiani sono salvati dalla sola fede (si veda sola fide). Questa posizione viene talvolta chiamata solifidianismo. Blaise Pascal credeva che le argomentazioni dirette a favore dell'esistenza di Dio fossero futili, sosteneva invece che la pratica religiosa fosse una buona idea. (it)
- Fideizm (od łac. fides „wiara”) – pogląd filozoficzny i teologiczny głoszący prymat wiary nad poznaniem rozumowym i teoriami naukowymi. Według fideisty poznanie religijne w postaci objawienia wyprzedza poznanie rozumowe, a jedynym źródłem wiedzy w kwestiach wiary i etyki może być jedynie stała tradycja ludzkości oparta ostatecznie na pierwotnym Bożym Objawieniu. Jest to więc antyracjonalizm lub irracjonalizm, bo przyjmuje się istnienie prawd niedostępnych poznaniu rozumowemu. (pl)
- Fideism är uppfattningen att tron (latin: fides) är den enda grundvalen för kunskap om Gud och därmed överordnad förnuftet. Detta begrepp används främst i katolsk kritik av reformatorerna. (sv)
- Fideísmo (do latim fides, fé) é uma doutrina religiosa que prega que as verdades metafísicas, morais e religiosas, como a existência de Deus, a justiça divina após a morte e a imortalidade, são inalcançáveis através da razão, e só serão compreendidas por intermédio da fé. Foi condenado pela Igreja Católica, pelo seu líder à época, o Papa Pio IX, no século XIX por meio do concílio Vaticano I. Os fideístas procuram se esquivar de qualquer tipo de argumentação para que possam apoiar sua fé em Deus sem qualquer tipo de racionalização. Porém, esta corrente teológica é flagrada em aparente contradição quando utiliza a própria razão para expor sua doutrina e depois negar seu emprego em questões de fé. A principal critica ao fideísmo está relacionada a esta aparente contradição, como diz Norman Geisler: A ideia central do fideísmo é que as questões religiosas não podem ser justificadas por meio de argumentos ou provas, mas apenas pela fé. Os fideístas mais radicais, como o filósofo dinamarquês Kierkegaard, defendem que justificar a nossa crença em Deus é impossível, pois a natureza divina está além de nossa compreensão, e também uma opção indesejável, pois ao fazê-la retiramos parte da essência da fé, que seria acreditar mesmo sem provas. Este tipo de fideísmo é muitas vezes qualificado como uma forma de irracionalismo (negação da razão). Por outro lado, Blaise Pascal e Santo Agostinho defendem uma forma mais moderada de fideísmo segundo a qual, apesar de a fé ter um estatuto privilegiado em matérias religiosas, podemos apelar à razão para fundamentá-la. A Igreja Católica condenou o fideísmo porque dentro da crença católica defende-se a existência de uma faculdade especial, partilhada por poucos e determinada pela fé, destinada à interpretação dos mistérios. Embora, a partir da definição clássica de fideísmo, a própria Igreja Católica tenha sido qualificada como fideísta em certos momentos. (pt)
- Фидеизм (от лат. fidēs — вера) — философское учение, утверждающее главенство веры над разумом и основывающееся на простом убеждении в истинах откровения. Существенной частью фидеизма является алогизм. Философское обоснование фидеизма чаще всего приписывают пяти мыслителям: Монтеню, Паскалю, Кьеркегору, Уильяму Джеймсу и Витгенштейну; причём их оппоненты употребляют термин «фидеизм» с негативным оттенком, однако философские идеи и труды этих мыслителей не дают достаточных оснований для этого. Существует множество разновидностей фидеизма, из-за того, что различные конфессии и школы не одинаково воспринимают роль веры и разума в богопознании. Фидеисты считают, что наука ищет лишь знание фактов, вторичных (физических) причин, но не способна раскрыть первичные (сверхъестественные) причины, объяснить более глубокие источники бытия. Фидеистское учение о границах знания ставит перед собой цель полностью лишить науку широкого мировоззренческого, методологического значения. Последователи фидеизма говорят, что только религия даёт подлинное объяснение принципам существования и назначения мироздания, придает смысл жизни человека, наука же всегда предоставляет лишь некоторые средства для осуществления этой цели. (ru)
- Фідеїзм — релігійний світогляд, що стверджує примат віри над розумом; характерний для теїстичних релігій. Також ідеалістичний напрям філософії, що намагається підмінити знання релігійною вірою й підпорядкувати науку релігії. (uk)
- 信仰主義，信仰主义這詞来自拉丁文的名词fides（信仰），及-ism（主義），合併成為fideism。是一種認為信仰不是建立於理性與經驗上，且信仰的價值是高於理性、科學的學說。它可以分为广义及狭义两方面： (zh)
|
| rdfs:comment
|
- Fideismoa fedea arrazoitik independentea edo haren aurkakoa ez deal baieztatzen duen pentsaera da. Hitza latinezko fides hitzatik dator (euskaraz, fede). Bereziki Eliza Erromatar Katolikoaren baitan sortutako kontzeptua izan da, eta Tertuliano hartzen da fideismoaren aitzindaritzat. (eu)
- 信仰主義 は、信仰と理性は独立したものである、という認識論の理論である。信仰と理性は相反するものであり、特定の真実にたどり着くためには、信仰の方が重要であると主張される。 神学者や哲学者は、形而上学的な事柄、道徳、宗教的信念の真実を捉える際に、様々な方法で信仰と理性を考察してきた。 信仰主義は一般的に次の四人の哲学者に帰するとされる。
* パスカル
* セーレン・キェルケゴール
* ウィリアム・ジェームズ
* ルートヴィヒ・ウィトゲンシュタイン 信仰主義には多くの形態があるので、ある形態の信仰主義が必ずしも支持されるわけではない。 (ja)
- Fideizm (od łac. fides „wiara”) – pogląd filozoficzny i teologiczny głoszący prymat wiary nad poznaniem rozumowym i teoriami naukowymi. Według fideisty poznanie religijne w postaci objawienia wyprzedza poznanie rozumowe, a jedynym źródłem wiedzy w kwestiach wiary i etyki może być jedynie stała tradycja ludzkości oparta ostatecznie na pierwotnym Bożym Objawieniu. Jest to więc antyracjonalizm lub irracjonalizm, bo przyjmuje się istnienie prawd niedostępnych poznaniu rozumowemu. (pl)
- Fideism är uppfattningen att tron (latin: fides) är den enda grundvalen för kunskap om Gud och därmed överordnad förnuftet. Detta begrepp används främst i katolsk kritik av reformatorerna. (sv)
- Фідеїзм — релігійний світогляд, що стверджує примат віри над розумом; характерний для теїстичних релігій. Також ідеалістичний напрям філософії, що намагається підмінити знання релігійною вірою й підпорядкувати науку релігії. (uk)
- 信仰主義，信仰主义這詞来自拉丁文的名词fides（信仰），及-ism（主義），合併成為fideism。是一種認為信仰不是建立於理性與經驗上，且信仰的價值是高於理性、科學的學說。它可以分为广义及狭义两方面： (zh)
- الإيمانية هي نظرية إبستمولوجية تدعم وجود الإيمان بشكل مستقل عن العقل، أو أن العقل والإيمان على خصومة مع بعضهما البعض، إذ يحتل الإيمان مكانة أعلى فيما يتعلق بالوصول إلى حقائق معينة (اللاهوت الطبيعي). وتأتي كلمة الإيمانية fideism من الكلمة اللاتينية fides، والتي تعني الإيمان. ويحدد الفلاسفة عددًا من الأشكال المختلفة للإيمانية. وتتعدد الطرق التي يعبر بها الفلاسفة واللاهوتيون عن موضع العقل والإيمان في تحديد حقيقة الأفكار الميتافيزيقية والمعتقدات الأخلاقية والدينية. والإيماني هو الشخص الذي يُحاجج لصالح مذهب الإيمانية. وتُنسب الإيمانية من الناحية التاريخية، إلى أربعة فلاسفة: بليز باسكال وسورين كيركجور ووليام جيمس ولودفيج فيتجنشتاين، وكانت الإيمانية إشارة لمعنى سلبي يستخدمه خصومهم، لكنها لم تُدعم دائمًا بأفكارهم وأعمالهم أو أتباعهم. وينسب الفضل أحيانًا إلى إيمانويل كانط في صياغته لصيغة ناضجة من ص (ar)
- Fideismus je nauka, vlastní některým směrům křesťanství, které za základ náboženského poznání pokládají víru a odmítají jakékoliv racionální důkazy existence Boha. Existenci Boha je možné poznat jen ze zjevení.
* Nepřijímá tradiční důkazy Boží existence
* Víra je jediným pravým zdrojem náboženského poznání. Žádný jiný způsob poznání (racionální nebo smyslové) nedává člověku jistotu.
* Víra vychází z Božího zjevení, které k nám přichází skrz tradici (viz například Tradicionalismus) (cs)
- Fideismus (von lateinisch fides „Glaube“) ist eine Glaubenshaltung bzw. eine religionsphilosophische Erkenntnislehre, wonach sich Glaube und Vernunft prinzipiell ausschließen und dennoch – wider die Vernunft – am religiösen Glauben festzuhalten sei. Dem Glauben wird also ein absoluter Vorrang vor der Vernunft beigemessen.Der Fideismus wurde von der katholischen Kirche offiziell verworfen, spielt aber in der evangelischen Tradition eine wichtige Rolle. Fideismus als religions- und glaubensphilosophischer Begriff geht auf Joseph de Maistre und Louis de Bonald zurück und wurde später von Félicité de Lamennais weiterentwickelt. (de)
- Fideismo difiniĝas tiu filozofia sistemo kiu nefidas je la kapablo de la homa racio demonstri esencajn verojn jam kredigitajn de la religia kredo. Pro tiu malfido la sistemo fidas nur je la tradiciaj veroj transdonita de la kredo mem. Ĉar la filozofia sistemo enrakikiĝis ĉe la medio kristana, ĉi tie estas konsiderata precipa la sinteno de la kristanaj eklezioj kiuj devis konfrontiĝis kun ĝi. (eo)
- Fideism (/ˈfiːdeɪ.ɪzəm, ˈfaɪdiː-/) is an epistemological theory which maintains that faith is independent of reason, or that reason and faith are hostile to each other and faith is superior at arriving at particular truths (see natural theology). The word fideism comes from fides, the Latin word for faith, and literally means "faith-ism". Philosophers have identified a number of different forms of fideism. Strict fideists hold that reason has no place in discovering theological truths, while moderate fideists hold that though some truth can be known by reason, faith stands above reason. Fideism is historically associated with some forms of Protestantism, but is rejected by the Catholic Church as heretical. (en)
- El fideísmo es la doctrina, profesada por algunos religiosos, de que a Dios no se puede llegar por la razón, sino solamente a través de la fe. En la teología de varias iglesias cristianas (a excepción del catolicismo, que lo niega), el fideísmo es una de muchas perspectivas. Un sentido más amplio del término es que el fideísmo, al contrario del deísmo, esencialmente enseña que el razonamiento es más o menos irrelevante para la creencia religiosa. Específicamente, enseña que los argumentos sobre la existencia de Dios son falaces e irrelevantes, y que no tienen nada que ver con la teología cristiana. En resumen, sus argumentos son: (es)
- Le fidéisme (du latin : fides : confiance, crédit, loyauté, engagement) est une doctrine philosophique ou théorie épistémologique qui fonde la certitude des vérités essentielles de l’ordre moral, non seulement surnaturel mais même naturel, sur la révélation et sur la foi. (fr)
- Fideisme (dari bahasa Latin: fides, iman, percaya) adalah pandangan epistemologis yang memahami bahwa keimanan adalah suatu hal yang terpisah dari nalar. Dalam artian lain, iman dinilai lebih tinggi ketimbang nalar dalam menentukan justifikasi atas kebenaran—nalar dinilai tak tepat atau tidak kompeten untuk dilibatkan dalam urusan keimanan. Justifkasi kebenaran yang dimaksudkan fideisme tidak terbatas pada justifikasi kebenaran supernatural, melainkan dapat mencakup kebenaran natural. (in)
- Il fideismo è l'atteggiamento o la dottrina di chi, constatando discordanza tra fede e ragione, è incline a seguire la prima senza tenere conto della seconda. Nella teologia cristiana, diversi sistemi di credo che sostengono, su basi diverse, che la ragione è irrilevante per la fede religiosa, sono stati etichettati con il termine fideismo. La parola viene talvolta usata anche per riferirsi al credo protestante per cui i cristiani sono salvati dalla sola fede (si veda sola fide). Questa posizione viene talvolta chiamata solifidianismo. (it)
- Fideísmo (do latim fides, fé) é uma doutrina religiosa que prega que as verdades metafísicas, morais e religiosas, como a existência de Deus, a justiça divina após a morte e a imortalidade, são inalcançáveis através da razão, e só serão compreendidas por intermédio da fé. Foi condenado pela Igreja Católica, pelo seu líder à época, o Papa Pio IX, no século XIX por meio do concílio Vaticano I. (pt)
- In de christelijke theologie is fideïsme de naam voor een aantal opvattingen die, op verschillende gronden, beweren dat de rede niet relevant is voor het geloof.Volgens sommige versies van fideïsme is de rede een antithese van geloof. Volgens anderen, heeft het geloof meer gezag dan de rede, en omdat rede dus ondergeschikt is aan geloof kan het geloof niet bewezen of ontkracht worden door de rede.Het woord is afgeleid van het Latijnse fides (= geloof) en kenschetst de houding van de gelovige die zegt: "Ik geloof nu eenmaal, God heeft mij dit geschenk gegeven. Ik aanvaard het, belijd en beleef het en denk er verder niet over na."Fideïsten verdedigen hun geloof niet volgens de lijn van de apologetiek. (nl)
- Фидеизм (от лат. fidēs — вера) — философское учение, утверждающее главенство веры над разумом и основывающееся на простом убеждении в истинах откровения. Существенной частью фидеизма является алогизм. Философское обоснование фидеизма чаще всего приписывают пяти мыслителям: Монтеню, Паскалю, Кьеркегору, Уильяму Джеймсу и Витгенштейну; причём их оппоненты употребляют термин «фидеизм» с негативным оттенком, однако философские идеи и труды этих мыслителей не дают достаточных оснований для этого. Существует множество разновидностей фидеизма, из-за того, что различные конфессии и школы не одинаково воспринимают роль веры и разума в богопознании. (ru)
|
._Fil%C3%B3sofo_ingl%C3%AAs,_tamb%C3%A9m_conhecido_como_o_%22doutor_invenc%C3%ADvel%22_(Doctor_Invincibilis)_e_o_%22iniciador_vener%C3%A1vel%22_(Venerabilis_Inceptor),.jpg?width=300)
