| dbo:abstract
|
- La Banda dels Quatre (xinès tradicional: 四人幫, xinès simplificat: 四人帮, pinyin: Sìrénbāng) és el nom que van rebre un grup d'alts dirigents del Partit Comunista Xinès que van encapçalar la defensa del maoisme després de la mort de Mao Zedong. Uns anys després de la seva mort, van ser expulsats del partit, i arrestats el 1976, declarants culpables dels excessos comesos durant la Revolució cultural i marcant, de fet, la fi d'aquesta barreja d'experiment social i lluita de faccions que Mao llançà el 1966 com a manera de garantir la subsistència del socialisme, enfrontant-se amb altres destacats membres del partit comunista com Liu Shaoqi, Deng Xiaoping i . El grup estava format per la vídua de Mao, Jiang Qing, i tres dels col·laboradors seus: , Yao Wenyuan i . Jiang Qing havia estat posada per Mao en 1966 al capdavant de l'aparell cultural de l'Estat mentre que els altres tres eren dirigents del Partit a Xangai. A aquest grup podrien afegir-se uns altres dos homes, ja morts el 1976, i , que també foren acusats de pertànyer a la banda, així com el líder militar Lin Biao, que va morir en un estrany accident el 1971 i a la campanya de desprestigi del qual es va sumar el mateix Jiang. No obstant això, fou amb la mort de Lin quan la Revolució Cultural va començar a esmorteir, car els nous dirigents de l'exèrcit van començar a pressionar per una tornada a l'ordre en vista de les tensions frontereres amb l'URSS. Aprofitant el moment, Zhou Enlai, que s'havia sabut mantenir equidistant entre les faccions, acceptant la Revolució sense impulsar-la, va aconseguir reintroduir el seu protegit Deng Xiaoping en la cúpula del Partit el 1973. Algunes fonts d'informació xineses afirmen que el mateix Mao es va girar contra la Banda dels Quatre en el seu últim any de vida i que, a la seva mort, aquests van intentar forçar el seu ascens al poder. Avui dia els esdeveniments encara són foscos. El que sí que és obvi és que el grup havia perdut influència abans de 1976, ja que a la mort de Zhou Enlai al gener d'aquest any, el seu successor no va ser un membre de la facció radical sinó el desconegut Hua Guofeng. Posteriorment, a l'abril, l'intent del grup de purgar Deng es va veure també frustrat pel poc suport en l'Exèrcit, que es va fer evident quan el 6 d'octubre, Hua Guofeng, amb suport militar, va arrestar els dirigents radicals, encunyant el terme Banda dels Quatre enmig d'una massiva campanya de desprestigi que els culpava dels excessos de la Revolució Cultural. Cap al 1978, Deng Xiaoping s'havia convertit, de facto, en l'home fort del partit. El 1981, els Quatre van ser sotmesos a un judici públic en el qual se'ls va acusar d'activitats contra el partit. Jiang Qing i es van negar a admetre els càrrecs i foren condemnats per això a la pena de mort mentre que Yao Wenyuan i van declarar penediment i la seva condemna fou de 20 anys d'empresonament. Posteriorment les condemnes a mort foren commutades i amb el temps els quatre van ser posats en llibertat. Jiang Qing se suïcidaria poc després de sortir de la presó el 1991. (ca)
- Gang čtyř (zjednodušená čínština: 四人帮; tradiční čínština: 四人幫; pinyin: Sì rén bāng) byla skupina čtyř členů politického Ústředního výboru Komunistické strany Číny, vedená vdovou po Mao Ce-tungovi Ťiang Čching, která získala vliv za tzv. Velké kulturní proletářské revoluce a po smrti Mao Ce-tunga usilovala o ovládnutí mocenských struktur země. (cs)
- عصابة الأربعة هو اسم أطلق على مجموعة سياسية يسارية مؤلفة من أربعة مسؤولين في الحزب الشيوعي الصيني. برزوا إلى الأضواء أثناء الثورة الثقافية (1966 - 1967) واتهموا بارتكاب سلسلة من جرائم الخيانة. والأعضاء الأربعة هم جيانج كينج وهي زوجة ماو تسي تونغ الأخيرة وكانت عضوا قياديا في الحزب، والمقربين لها تشانغ تشون تشياو وياو ون يوان ووانغ هونغ ون. وسيطرت عصابة الأربعة بشكل فعال على أجهزة السلطة في الحزب الشيوعي الصيني خلال المراحل الأخيرة من الثورة الثقافية، رغم أنه لم يتضح أي من القرارات المتخذة أثناء الثورة كانت بأمر من ماو تسي تونغ وتنفيذهم، وأيها كان من تنفيذهم هم مباشرة. (ar)
- La tiel nomata "Bando de la Kvar" (ĉine 四人帮 aŭ 四人幫, pinjine: Sìrénbāng, aŭ "Fikvaropo") estis grupo da kvar dirigentoj de la Ĉina Komunista Partio kies nomoj estas ligitaj kun la Kultura Revolucio (1966-1976). La grupo konsistis el Jiang Qing, kiu estis la edzino de Mao Zedong, , kaj . La lastaj tri estis grava dirigentoj de la partio en Ŝanhajo. La kvar apartenantoj al la "bando" ĉiuj havis gravajn rolojn dum la kultura revolucio, kaj post la morto de Lin Biao en 1971, ili fariĝis la plej radikala frakcio ene de la komunisma partio, kiuj volis daurigi la movadon kaj kontraustaris la pli moderan frakcion kiu konsistis ĉefe el Deng Xiaoping kaj Zhou Enlai. Post la morto de Mao en 1976, la membroj de la bando estis arestitaj. Ĉi tiu ago ofte estas prezentita kiel la fino de la Kultura Revolucio. Komencis agresa kampanjo de la Ĉinaj amas-komunikiloj kiuj prezentis ilin kiel la solaj respondeculoj de la Kultura Revolucio, kiu estis fakte katastrofa kaj kaosa periodo de la ĉina historio. Tamen, laŭ sendependaj fontoj, la respondeco pro tiu katastrofo estis iom pli ampleksa, kaj la komencinto de ĝi fakte estis Mao Zedong mem. La membroj de la Bando de la Kvar estis metitaj sub procezo en 1981, kaj du el ili estis kondamnitaj al mortpuno (sed poste tio estis ŝanĝita al dumviva mallibereco), dum la aliaj du estis kondamnitaj al dumviva mallibereco kaj al dudek jaroj, respektive. Tamen, ili ĉiuj estis poste liberigitaj. Jiang Qing mem mortigis sin en 1991, kaj la aliaj tri mortis pro naturaj kaŭzoj dum la postaj jaroj. (eo)
- Die Viererbande (chin. 四人帮/四人幫 Sìrénbāng) war eine Gruppe von Führungskräften aus dem linken Flügel der Kommunistischen Partei Chinas, die vor und kurz nach Mao Zedongs Tod 1976 große Macht ausübte.Die Viererbande hatte maßgeblichen Einfluss auf den Verlauf der Kulturrevolution. Die Entscheidungen, die von der Viererbande getroffen wurden, sind allerdings schwer von denen zu trennen, die von Mao selbst diktiert wurden. Diese Wissenslücke ermöglichte es späteren chinesischen Führungen, die Schuld an den grausamsten Taten der Kulturrevolution der Viererbande zuzuweisen und die zentrale Gründerfigur Mao damit zu entlasten. (de)
- The Gang of Four (simplified Chinese: 四人帮; traditional Chinese: 四人幫; pinyin: Sì rén bāng) was a Maoist political faction composed of four Chinese Communist Party (CCP) officials. They came to prominence during the Cultural Revolution (1966–1976) and were later charged with a series of treasonous crimes. The gang's leading figure was Jiang Qing (Mao Zedong's last wife). The other members were Zhang Chunqiao, Yao Wenyuan, and Wang Hongwen. The Gang of Four controlled the power organs of the CCP through the later stages of the Cultural Revolution, although it remains unclear which major decisions were made by Mao Zedong and carried out by the Gang, and which were the result of the Gang of Four's own planning. The Gang of Four, together with general Lin Biao (who died in 1971), were labeled the two major "counter-revolutionary forces" of the Cultural Revolution and officially blamed by the Chinese government for the worst excesses of the societal chaos that ensued during the ten years of turmoil. Their downfall on October 6, 1976, a mere month after Mao's death, brought about major celebrations on the streets of Beijing and marked the end of a turbulent political era in China. Their fall did not amount to a rejection of the Cultural Revolution as such, but it was organized by the new leader, Premier Hua Guofeng, and others who had risen during that period. Significant repudiation of the entire process of change came later, with the return of Deng Xiaoping at the 11th National Congress of the Chinese Communist Party and Hua's gradual loss of authority. (en)
- “Lauen Banda” edo Sirenaren Burrunba ( txinera tradizionalean, 四人幫; txinera sinplifikatuan 四人帮; pinyin, sì rén bāng) Txinako Alderdi Komunistako goi karguko kide batzuen taldeak hartutako izena da. 1976an alderditik kanporatuak eta atxilotuak izan ziren Mao Zedong-en heriotzaren ostean, Iraultza kulturalean egindako krimen eta abusuen erruduntzat jo zituzten. Honek eman zion amaiera Maok 1966an beste lider batzuen aurka , Deng Xiaopzing edo ) abiatutako enfrentamenduaren baitan martxan jarri zuen gizarte-esperimentu eta fakzio-borroka nahasketa horri. (eu)
- La Banda de los Cuatro (en chino tradicional, 四人幫; en chino simplificado, 四人帮; pinyin, sì rén bāng) es el nombre que recibió un grupo de altos dirigentes del Partido Comunista de China que fueron expulsados del mismo y puestos bajo arresto tras la muerte de Mao Zedong en 1976, siendo declarados culpables de crímenes y abusos cometidos durante la Revolución Cultural y marcando, de hecho, el final de esta mezcla de experimento social y lucha de facciones que Mao lanzara en 1966 como parte de su enfrentamiento con otros líderes como Liu Shaoqi, Deng Xiaoping o Peng Zhen. (es)
- La bande des Quatre (chinois simplifié : 四人帮 ; chinois traditionnel : 四人幫 ; pinyin : Sì rén bāng) est le nom d'un groupe de quatre dirigeants chinois — Jiang Qing, Zhang Chunqiao, Yao Wenyuan et Wang Hongwen — qui sont arrêtés et démis de leurs fonctions en 1976, peu de temps après la mort de Mao Zedong. Ils sont alors accusés d'être les instigateurs de la révolution culturelle, qui a fait de nombreuses victimes et a plongé la Chine dans le chaos de 1966 à 1976. La défaite politique de ce groupe et sa mise à l'écart brutale du pouvoir marque la fin définitive de la révolution culturelle et l'échec des maoïstes qui l'ont soutenue au sein du Parti communiste chinois dans la lutte pour la succession du Grand Timonier. (fr)
- Kelompok Empat (Hanzi sederhana: 四人帮; Hanzi tradisional: 四人幫; Pinyin: Sì rén bāng) adalah nama yang diberikan kepada fraksi politik Partai Komunis Tiongkok yang terdiri dari Jiang Qing, Zhang Chunqiao, Yao Wenyuan, dan Wang Hongwen. Kelompok Empat secara efektif mengatur kekuasaan di Partai Komunis Tiongkok pada akhir masa Revolusi Kebudayaan, meskipun tidak terlihat secara pasti mana yang merupakan hasil kerja dari Mao Zedong atau hasil kerja yang murni dilakukan oleh Kelompok Empat. Mereka menjadi terkenal selama Revolusi Kebudayaan (1966-76) dan kemudian didakwa dengan serangkaian kejahatan pengkhianatan. Kelompok Empat, bersama dengan jendral pengkhianat Lin Biao yang meninggal pada tahun 1971 karena kecelakaan pesawat yang ditumpanginya jatuh di daerah Mongolia, dicap sebagai dua kekuatan "kontra-revolusioner utama" dari Revolusi Kebudayaan dan secara resmi disalahkan oleh pemerintah Tiongkok atas dampak buruk dari kekacauan sosial yang ditimbulkannya selama kurang lebih sepuluh tahun. Kejatuhan mereka pada 6 Oktober 1976, hanya sebulan setelah kematian Mao, menjadi sebuah perayaan besar di jalan-jalan Beijing dan menandai berakhirnya era politik yang bergejolak di Tiongkok. Kejatuhan mereka bukan berarti penolakan terhadap Revolusi Kebudayaan. Hal ini diorganisir oleh pemimpin baru, Perdana Menteri Hua Guofeng, dan lainnya yang telah bangkit selama periode itu. Penolakan signifikan terhadap seluruh proses perubahan terjadi setelahnya yaitu dengan kembalinya Deng Xiaoping di Kongres Nasional ke-11 Partai Komunis Tiongkok. Dan Hua perlahan-lahan mulai kehilangan kekuasaan. (in)
- 四人組（よにんぐみ、簡: 四人帮、拼音: Sìrén bāng）は、1960年代から約10年続いた中華人民共和国の文化大革命を主導した4人の政治家、江青・張春橋・姚文元・王洪文を指す呼称。文革四人組とも呼ばれる。 元々、中華人民共和国での彼らの呼称は「上海幇」だったが、逮捕後に「四人幇」という名称を中国共産党が公式に使用し、現在に至る。 四人組はプロレタリア独裁・文化革命を隠れ蓑にして極端な政策を実行し、反対派を徹底的に弾圧、迫害して殺害したが、中国共産党中央委員会主席である毛沢東の死後に失脚した。うち江青と張春橋は既に死亡していた林彪と共に文化大革命の首謀者と見なされ、のちに特別法廷で執行猶予付きの死刑判決を下された。王洪文は武装反乱を組織し、誣告も行ったとして終身刑に処され、姚文元は共産党の宣伝機関を使い「反革命扇動」を行ったとして懲役20年の有期懲役に処された。 (ja)
- La Banda dei Quattro (四人帮S, sì rén bāngP) fu un gruppo di quattro politici della Repubblica Popolare Cinese che furono arrestati nel 1976, dopo la morte di Mao Zedong, ed in seguito processati e condannati. (it)
- Bende van Vier (Chinees: 四人帮/四人幫, Hanyu pinyin: Sìrénbāng) is de benaming voor de zogenaamde Culturele Revolutie-groep in de Volksrepubliek China, een door partijleider Mao Zedong vanaf 1965 geprotegeerde groep van radicale nieuwkomers in de Communistische Partij. Deze groep werd ook wel de Kleine Groep voor de Culturele Revolutie of de Kerngroep voor de Grote Proletarische Culturele Revolutie genoemd. De Bende van Vier speelde een prominente rol tijdens de Culturele Revolutie. De activiteiten kregen de volle steun van Mao en de vier maakten een snelle promotie in de partijrangen. Wang Hongwen werd zelfs als mogelijk opvolger van Mao gepositioneerd. Na de dood van Mao in 1976 kregen critici van Mao’s beleid de overhand. De Bende verzette zich fel tegen de meer pragmatische koers die de partij ging volgen. Hun verzet werd snel gebroken en de vier werden uit de partij gestoten en gearresteerd. Vier jaar later, op 20 november 1980 begon het proces tegen tien personen met de Bende van Vier als belangrijkste verdachten. Er waren tientallen aanklachten die in vier groepen zijn te verdelen: (1) systematisch verdachtmaking en vervolging van partijleden en militairen tot op de hoogste niveaus, (2) de vervolging van 700.000 partijleden en burgers met 35.000 doden als gevolg, (3) het in gang zetten van een militaire coup en (4) maken van plannen voor een gewapende opstand in Shanghai direct na Mao’s overlijden. Voor het proces was een aparte rechtbank opgericht. Hier werden gedurende zes dagen per week in zes weken alle getuigen gehoord en het bewijsmateriaal getoond. De meeste verdachten waren zwijgzaam met uitzondering van Mao's weduwe Jiang Qing. Zij zei Mao blind te volgen en dat door haar te belasteren ook Mao werd belasterd (Engels: To vilify me is to vilify Mao!). Na vier weken werd het vonnis bekendgemaakt, alle tien werden schuldig bevonden. Jiang Qing en Zhang Chunqiao werden ter dood veroordeeld, maar hun vonnissen werden na twee jaar omgezet in een levenslange gevangenschap. Wang Hongwen en Yao Wenyuan werden tot langdurige gevangenisstraffen veroordeeld. (nl)
- ( 음악 그룹에 대해서는 사인방 (음악 그룹) 문서를 참고하십시오.) 사인방(중국어 간체자: 四人帮, 정체자: 四人幫, 병음: Sì rén bāng 쓰런방[*])은 문화 대혁명 기간 동안에 무소불위의 권력을 휘둘렀던 4명(장칭(江青), 왕훙원(王洪文), 장춘차오(張春橋), 야오원위안(姚文元))의 중국 공산당 지도자를 뜻한다. (ko)
- De fyras gäng (四人帮, pinyin: sìrénbāng) är en nedsättande benämning på en grupp av ledare inom Kinas kommunistiska parti, vilka hade ledande befattningar under "Den stora proletära kulturrevolutionen" i Kina åren 1966–1976. Gruppen bestod av Jiang Qing, Zhang Chunqiao, Yao Wenyuan och Wang Hongwen, och de framträdde som en tydlig gruppering i den radikala vänstern efter kommunistpartiets tionde kongress 1973. Efter Mao Zedongs död avsattes de från sina poster, greps och blev föremål för en rättegång. De dömdes 1981 till vad som senare omvandlades till livstids fängelse, för sin roll i kaoset under och efter kulturrevolutionen. (sv)
- Banda czworga (chiń. upr. 四人帮; chiń. trad. 四人幫; pinyin Sì rén bāng) – nazwa odnosząca się do czwórki radykalnych i skrajnie lewicowych działaczy Komunistycznej Partii Chin (KPCh), którzy odgrywali czołową rolę w czasie rewolucji kulturalnej, a po śmierci Mao Zedonga usiłowali przejąć władzę. Termin „banda czworga” po raz pierwszy pojawił się w chińskich mediach po aresztowaniu jej członków w październiku 1976. W skład bandy czworga wchodzili Jiang Qing (żona Mao Zedonga) oraz trzech działaczy KPCh z Szanghaju: Zhang Chunqiao, Wang Hongwen i Yao Wenyuan. Z bandą ściśle współpracowali Kang Sheng, Xie Fuzhi i Chen Boda. Grupa uaktywniła się po odsunięciu od władzy Lin Biao w 1971. Z powodu choroby Mao Zedonga osoby skupione wokół Jiang Qing przejęły faktyczną kontrolę nad państwem. Próbowali utrzymać rewolucję kulturalną i rozpoczęli eliminację swoich przeciwników politycznych, m.in. rozpętali w 1973 Kampanię Przeciw Lin Biao i Konfucjuszowi (批林批孔运动), wymierzoną w premiera Zhou Enlaia. Wraz ze zbliżającą się śmiercią Mao doprowadzili w kwietniu 1976 do odsunięcia od władzy reformatorsko nastawionego Deng Xiaopinga. Po śmierci Mao członkowie bandy czworga próbowali przejąć kontrolę nad armią, co dałoby im klucz do władzy w państwie. W całym kraju zaczęło narastać niezadowolenie, zaś w Pekinie doszło do kilku masowych demonstracji przeciwko władzy, brutalnie rozpędzonych przez policję. Banda czworga próbowała przeciągnąć na swoją stronę następcę Mao, Hua Guofenga, jednak ten ostatecznie pod wpływem grupy zwolenników Deng Xiaopinga oskarżył „czwórkę” o próbę zamachu stanu i wydał nakaz ich aresztowania. W nocy z 5 na 6 października 1976 członkowie bandy czworga zostali aresztowani. 20 listopada 1980 rozpoczął się proces, w którym członkowie bandy postawieni zostali w stan oskarżenia za działalność antypartyjną i antypaństwową. Wraz z nimi sądzonych było sześciu członków kliki Lin Biao: Huang Yongsheng, Wu Faxian, Li Zuopeng, , Chen Boda i . Podczas procesu Jiang Qing stawiała czynny opór, głośno protestowała i często uciekała się do płaczu, Zhang Chunqiao odmówił przyznania się do popełnienia zarzucanych mu czynów, a Yao Wenyan i Wang Hongwen wykazali żal i skruchę oraz przyznali się do zbrodni. W wydanym 25 stycznia 1981 wyroku Jiang Qing i Zhang Chunqiao zostali skazani na karę śmierci, która później została zamieniona na dożywotnie pozbawienie wolności. Wang Hongwen i Yao Wenyuan zostali skazani na 20 lat więzienia. (pl)
- A Camarilha dos Quatro (chinês tradicional: 四人幫, chinês simplificado: 四人帮, pinyin: Sìrén bāng; também chamada de Gangue dos Quatro ou Bando dos Quatro) é a designação atribuída a uma facção composta por quatro membros do Partido Comunista da China que ganharam proeminência no período de implementação da Grande Revolução Cultural Proletária (1966-1976): Jiang Qing (esposa de Mao Tse-tung), Zhang Chunqiao, Wang Hongwen e Yao Wenyuan. O grupo controlou os principais órgãos de poder do Partido Comunista durante os estágios finais da Revolução Cultural, embora permaneça incerto quais decisões eram tomadas por Mao e realizadas pela Gangue, e quais eram resultado do planejamento do grupo. A Gangue dos Quatro e o general Lin Biao acabaram sendo classificados como as duas maiores "forças contrarrevolucionárias" da Revolução Cultural e foram oficialmente responsabilizados pelo governo chinês pelos maiores excessos cometidos durante os dez anos de agitação. Sua queda, em 6 de outubro de 1976, um mês após a morte de Mao, deu início a uma série de grande celebrações nas ruas de Pequim e marcou o fim de uma era de turbulência política na China. Após a morte de Mao, uma das primeiras ações do novo líder da China, Hua Guofeng, foi prender os membros do grupo. As autoridades chinesas consideram atualmente "alegar inocência da gangue" um "ato contrarrevolucionário". Um oficial do partido em Kiangsi que defendeu o grupo foi "denunciado por seu crime" em uma reunião de 4 000 pessoas. O julgamento dos membros da Camarilha dos Quatro decorreu em 1980. Jiang Qing e Zhang Chunqiao foram condenados à pena de morte (penas comutadas para prisão perpétua), enquanto Yao Wenyuan e Wang Hongwen condenados a vinte anos de prisão. (pt)
- Ба́нда чоти́рьох (кит. 四人幫) — у китайській історії головні члени радикального об'єднання, що зіграли ключову роль у проведенні Культурної революції і намагалися захопити владу після смерті комуністичного лідера Мао Цзедуна в 1976. У банду чотирьох увійшла його вдова Цзян Цін, , і . Після спроби невдалого перевороту їх привселюдно судили і визнали винними в державній зраді. На честь об'єднання було названо британський рок-гурт Gang of Four, утворений в 1977 році. (uk)
- «Ба́нда четырёх» (кит. трад. 四人幫, упр. 四人帮, пиньинь Sìrén bāng, палл. Сы жэнь бан) — термин (фактически идеологический ярлык), используемый в официальной китайской пропаганде и историографии для обозначения группы высших руководителей Коммунистической партии Китая, выдвинувшихся в ходе Культурной революции 1966—1976 годов, являвшихся наиболее приближёнными к Мао Цзэдуну лицами в последние годы его жизни. Согласно официальной версии, после смерти Мао члены «банды четырёх» намеревались узурпировать высшую власть, но были разоблачены и арестованы. В состав этой группы входили: Цзян Цин — последняя жена Мао, а также Ван Хунвэнь (один из пяти заместителей Председателя ЦК КПК, член Политбюро ЦК КПК и Постоянного комитета Политбюро ЦК КПК, член Постоянного комитета Всекитайского собрания народных представителей), Чжан Чуньцяо (мэр Шанхая и секретарь Шанхайского горкома КПК) и Яо Вэньюань (член Политбюро, ответственный за идеологическую работу). Фактически четвёрка представляла собой фракцию «левых» в высшем руководстве Компартии Китая, которая контролировала деятельность властных органов КПК и КНР на последних этапах Культурной революции, действуя от имени Мао Цзэдуна. Участники группировки были арестованы вскоре после окончания траурных церемоний в связи со смертью Мао Цзэдуна, впоследствии обвинены в совершении ряда государственных преступлений. «Банда четырёх» вместе с ранее дискредитированным маршалом Линь Бяо были объявлены опаснейшими контрреволюционными силами. Таким образом новое руководство КПК переложило на них ответственность за эксцессы и репрессии против руководящих кадров в период Культурной революции.Разгром «банды четырёх» являлся важнейшим эпизодом борьбы за власть между наследниками Мао. В результате новому лидеру Хуа Гофэну, опиравшемуся на поддержку ветеранов партии, высший генералитет НОАК и группу т. н. «прагматиков», удалось устранить своих наиболее опасных конкурентов. (ru)
- 四人幫为中國共產黨文化大革命時期（1966年—1976年）形成的一個政治集團的名稱，形成於1973年中國共產黨第十次全國代表大會之後，其成員按“粉碎四人幫”時中共中央公布的顺序依次为王洪文、张春桥、江青和姚文元，合称“王张江姚反党集团”。江青为毛泽东第三任妻子，张春桥、姚文元和王洪文均由毛泽东从上海提拔到中共中央并委以重任，四人在文革后期皆为中共中央政治局委员，王洪文和张春桥二人在中共十大上成为排名第三和第八的中共中央政治局常委，而四人帮里最年轻的王洪文更是成为中共中央副主席，一度被认为是毛泽东的接班人。 1976年10月6日，毛泽东逝世一个月后，时任中共中央第一副主席、国务院总理华国锋、时任中共中央军委副主席兼秘书长叶剑英、时任中共中央办公厅主任汪东兴与时任中共中央军委常务委员陈锡联以及时任北京市革命委员会主任吴德等人联手粉碎四人幫，将王洪文、张春桥、江青、姚文元以及毛泽东的侄子毛远新五人拘禁，其主要追随者亦在随后的政治斗争中遭到清洗。1977年7月，中共十届三中全会决定开除王洪文、张春桥、江青、姚文元四人的党籍并撤销党内外一切职务。 1980年四人帮被公审的时候，四人帮被正式命名为“江青反革命集团”。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- Gang čtyř (zjednodušená čínština: 四人帮; tradiční čínština: 四人幫; pinyin: Sì rén bāng) byla skupina čtyř členů politického Ústředního výboru Komunistické strany Číny, vedená vdovou po Mao Ce-tungovi Ťiang Čching, která získala vliv za tzv. Velké kulturní proletářské revoluce a po smrti Mao Ce-tunga usilovala o ovládnutí mocenských struktur země. (cs)
- عصابة الأربعة هو اسم أطلق على مجموعة سياسية يسارية مؤلفة من أربعة مسؤولين في الحزب الشيوعي الصيني. برزوا إلى الأضواء أثناء الثورة الثقافية (1966 - 1967) واتهموا بارتكاب سلسلة من جرائم الخيانة. والأعضاء الأربعة هم جيانج كينج وهي زوجة ماو تسي تونغ الأخيرة وكانت عضوا قياديا في الحزب، والمقربين لها تشانغ تشون تشياو وياو ون يوان ووانغ هونغ ون. وسيطرت عصابة الأربعة بشكل فعال على أجهزة السلطة في الحزب الشيوعي الصيني خلال المراحل الأخيرة من الثورة الثقافية، رغم أنه لم يتضح أي من القرارات المتخذة أثناء الثورة كانت بأمر من ماو تسي تونغ وتنفيذهم، وأيها كان من تنفيذهم هم مباشرة. (ar)
- Die Viererbande (chin. 四人帮/四人幫 Sìrénbāng) war eine Gruppe von Führungskräften aus dem linken Flügel der Kommunistischen Partei Chinas, die vor und kurz nach Mao Zedongs Tod 1976 große Macht ausübte.Die Viererbande hatte maßgeblichen Einfluss auf den Verlauf der Kulturrevolution. Die Entscheidungen, die von der Viererbande getroffen wurden, sind allerdings schwer von denen zu trennen, die von Mao selbst diktiert wurden. Diese Wissenslücke ermöglichte es späteren chinesischen Führungen, die Schuld an den grausamsten Taten der Kulturrevolution der Viererbande zuzuweisen und die zentrale Gründerfigur Mao damit zu entlasten. (de)
- “Lauen Banda” edo Sirenaren Burrunba ( txinera tradizionalean, 四人幫; txinera sinplifikatuan 四人帮; pinyin, sì rén bāng) Txinako Alderdi Komunistako goi karguko kide batzuen taldeak hartutako izena da. 1976an alderditik kanporatuak eta atxilotuak izan ziren Mao Zedong-en heriotzaren ostean, Iraultza kulturalean egindako krimen eta abusuen erruduntzat jo zituzten. Honek eman zion amaiera Maok 1966an beste lider batzuen aurka , Deng Xiaopzing edo ) abiatutako enfrentamenduaren baitan martxan jarri zuen gizarte-esperimentu eta fakzio-borroka nahasketa horri. (eu)
- La Banda de los Cuatro (en chino tradicional, 四人幫; en chino simplificado, 四人帮; pinyin, sì rén bāng) es el nombre que recibió un grupo de altos dirigentes del Partido Comunista de China que fueron expulsados del mismo y puestos bajo arresto tras la muerte de Mao Zedong en 1976, siendo declarados culpables de crímenes y abusos cometidos durante la Revolución Cultural y marcando, de hecho, el final de esta mezcla de experimento social y lucha de facciones que Mao lanzara en 1966 como parte de su enfrentamiento con otros líderes como Liu Shaoqi, Deng Xiaoping o Peng Zhen. (es)
- 四人組（よにんぐみ、簡: 四人帮、拼音: Sìrén bāng）は、1960年代から約10年続いた中華人民共和国の文化大革命を主導した4人の政治家、江青・張春橋・姚文元・王洪文を指す呼称。文革四人組とも呼ばれる。 元々、中華人民共和国での彼らの呼称は「上海幇」だったが、逮捕後に「四人幇」という名称を中国共産党が公式に使用し、現在に至る。 四人組はプロレタリア独裁・文化革命を隠れ蓑にして極端な政策を実行し、反対派を徹底的に弾圧、迫害して殺害したが、中国共産党中央委員会主席である毛沢東の死後に失脚した。うち江青と張春橋は既に死亡していた林彪と共に文化大革命の首謀者と見なされ、のちに特別法廷で執行猶予付きの死刑判決を下された。王洪文は武装反乱を組織し、誣告も行ったとして終身刑に処され、姚文元は共産党の宣伝機関を使い「反革命扇動」を行ったとして懲役20年の有期懲役に処された。 (ja)
- La Banda dei Quattro (四人帮S, sì rén bāngP) fu un gruppo di quattro politici della Repubblica Popolare Cinese che furono arrestati nel 1976, dopo la morte di Mao Zedong, ed in seguito processati e condannati. (it)
- ( 음악 그룹에 대해서는 사인방 (음악 그룹) 문서를 참고하십시오.) 사인방(중국어 간체자: 四人帮, 정체자: 四人幫, 병음: Sì rén bāng 쓰런방[*])은 문화 대혁명 기간 동안에 무소불위의 권력을 휘둘렀던 4명(장칭(江青), 왕훙원(王洪文), 장춘차오(張春橋), 야오원위안(姚文元))의 중국 공산당 지도자를 뜻한다. (ko)
- De fyras gäng (四人帮, pinyin: sìrénbāng) är en nedsättande benämning på en grupp av ledare inom Kinas kommunistiska parti, vilka hade ledande befattningar under "Den stora proletära kulturrevolutionen" i Kina åren 1966–1976. Gruppen bestod av Jiang Qing, Zhang Chunqiao, Yao Wenyuan och Wang Hongwen, och de framträdde som en tydlig gruppering i den radikala vänstern efter kommunistpartiets tionde kongress 1973. Efter Mao Zedongs död avsattes de från sina poster, greps och blev föremål för en rättegång. De dömdes 1981 till vad som senare omvandlades till livstids fängelse, för sin roll i kaoset under och efter kulturrevolutionen. (sv)
- Ба́нда чоти́рьох (кит. 四人幫) — у китайській історії головні члени радикального об'єднання, що зіграли ключову роль у проведенні Культурної революції і намагалися захопити владу після смерті комуністичного лідера Мао Цзедуна в 1976. У банду чотирьох увійшла його вдова Цзян Цін, , і . Після спроби невдалого перевороту їх привселюдно судили і визнали винними в державній зраді. На честь об'єднання було названо британський рок-гурт Gang of Four, утворений в 1977 році. (uk)
- 四人幫为中國共產黨文化大革命時期（1966年—1976年）形成的一個政治集團的名稱，形成於1973年中國共產黨第十次全國代表大會之後，其成員按“粉碎四人幫”時中共中央公布的顺序依次为王洪文、张春桥、江青和姚文元，合称“王张江姚反党集团”。江青为毛泽东第三任妻子，张春桥、姚文元和王洪文均由毛泽东从上海提拔到中共中央并委以重任，四人在文革后期皆为中共中央政治局委员，王洪文和张春桥二人在中共十大上成为排名第三和第八的中共中央政治局常委，而四人帮里最年轻的王洪文更是成为中共中央副主席，一度被认为是毛泽东的接班人。 1976年10月6日，毛泽东逝世一个月后，时任中共中央第一副主席、国务院总理华国锋、时任中共中央军委副主席兼秘书长叶剑英、时任中共中央办公厅主任汪东兴与时任中共中央军委常务委员陈锡联以及时任北京市革命委员会主任吴德等人联手粉碎四人幫，将王洪文、张春桥、江青、姚文元以及毛泽东的侄子毛远新五人拘禁，其主要追随者亦在随后的政治斗争中遭到清洗。1977年7月，中共十届三中全会决定开除王洪文、张春桥、江青、姚文元四人的党籍并撤销党内外一切职务。 1980年四人帮被公审的时候，四人帮被正式命名为“江青反革命集团”。 (zh)
- La Banda dels Quatre (xinès tradicional: 四人幫, xinès simplificat: 四人帮, pinyin: Sìrénbāng) és el nom que van rebre un grup d'alts dirigents del Partit Comunista Xinès que van encapçalar la defensa del maoisme després de la mort de Mao Zedong. Uns anys després de la seva mort, van ser expulsats del partit, i arrestats el 1976, declarants culpables dels excessos comesos durant la Revolució cultural i marcant, de fet, la fi d'aquesta barreja d'experiment social i lluita de faccions que Mao llançà el 1966 com a manera de garantir la subsistència del socialisme, enfrontant-se amb altres destacats membres del partit comunista com Liu Shaoqi, Deng Xiaoping i . (ca)
- La tiel nomata "Bando de la Kvar" (ĉine 四人帮 aŭ 四人幫, pinjine: Sìrénbāng, aŭ "Fikvaropo") estis grupo da kvar dirigentoj de la Ĉina Komunista Partio kies nomoj estas ligitaj kun la Kultura Revolucio (1966-1976). (eo)
- The Gang of Four (simplified Chinese: 四人帮; traditional Chinese: 四人幫; pinyin: Sì rén bāng) was a Maoist political faction composed of four Chinese Communist Party (CCP) officials. They came to prominence during the Cultural Revolution (1966–1976) and were later charged with a series of treasonous crimes. The gang's leading figure was Jiang Qing (Mao Zedong's last wife). The other members were Zhang Chunqiao, Yao Wenyuan, and Wang Hongwen. (en)
- Kelompok Empat (Hanzi sederhana: 四人帮; Hanzi tradisional: 四人幫; Pinyin: Sì rén bāng) adalah nama yang diberikan kepada fraksi politik Partai Komunis Tiongkok yang terdiri dari Jiang Qing, Zhang Chunqiao, Yao Wenyuan, dan Wang Hongwen. Kelompok Empat secara efektif mengatur kekuasaan di Partai Komunis Tiongkok pada akhir masa Revolusi Kebudayaan, meskipun tidak terlihat secara pasti mana yang merupakan hasil kerja dari Mao Zedong atau hasil kerja yang murni dilakukan oleh Kelompok Empat. Mereka menjadi terkenal selama Revolusi Kebudayaan (1966-76) dan kemudian didakwa dengan serangkaian kejahatan pengkhianatan. (in)
- La bande des Quatre (chinois simplifié : 四人帮 ; chinois traditionnel : 四人幫 ; pinyin : Sì rén bāng) est le nom d'un groupe de quatre dirigeants chinois — Jiang Qing, Zhang Chunqiao, Yao Wenyuan et Wang Hongwen — qui sont arrêtés et démis de leurs fonctions en 1976, peu de temps après la mort de Mao Zedong. Ils sont alors accusés d'être les instigateurs de la révolution culturelle, qui a fait de nombreuses victimes et a plongé la Chine dans le chaos de 1966 à 1976. (fr)
- Bende van Vier (Chinees: 四人帮/四人幫, Hanyu pinyin: Sìrénbāng) is de benaming voor de zogenaamde Culturele Revolutie-groep in de Volksrepubliek China, een door partijleider Mao Zedong vanaf 1965 geprotegeerde groep van radicale nieuwkomers in de Communistische Partij. Deze groep werd ook wel de Kleine Groep voor de Culturele Revolutie of de Kerngroep voor de Grote Proletarische Culturele Revolutie genoemd. (nl)
- A Camarilha dos Quatro (chinês tradicional: 四人幫, chinês simplificado: 四人帮, pinyin: Sìrén bāng; também chamada de Gangue dos Quatro ou Bando dos Quatro) é a designação atribuída a uma facção composta por quatro membros do Partido Comunista da China que ganharam proeminência no período de implementação da Grande Revolução Cultural Proletária (1966-1976): Jiang Qing (esposa de Mao Tse-tung), Zhang Chunqiao, Wang Hongwen e Yao Wenyuan. (pt)
- Banda czworga (chiń. upr. 四人帮; chiń. trad. 四人幫; pinyin Sì rén bāng) – nazwa odnosząca się do czwórki radykalnych i skrajnie lewicowych działaczy Komunistycznej Partii Chin (KPCh), którzy odgrywali czołową rolę w czasie rewolucji kulturalnej, a po śmierci Mao Zedonga usiłowali przejąć władzę. Termin „banda czworga” po raz pierwszy pojawił się w chińskich mediach po aresztowaniu jej członków w październiku 1976. (pl)
- «Ба́нда четырёх» (кит. трад. 四人幫, упр. 四人帮, пиньинь Sìrén bāng, палл. Сы жэнь бан) — термин (фактически идеологический ярлык), используемый в официальной китайской пропаганде и историографии для обозначения группы высших руководителей Коммунистической партии Китая, выдвинувшихся в ходе Культурной революции 1966—1976 годов, являвшихся наиболее приближёнными к Мао Цзэдуну лицами в последние годы его жизни. Согласно официальной версии, после смерти Мао члены «банды четырёх» намеревались узурпировать высшую власть, но были разоблачены и арестованы. В состав этой группы входили: Цзян Цин — последняя жена Мао, а также Ван Хунвэнь (один из пяти заместителей Председателя ЦК КПК, член Политбюро ЦК КПК и Постоянного комитета Политбюро ЦК КПК, член Постоянного комитета Всекитайского собрания народных (ru)
|
.jpg?width=300)
