| dbo:abstract
|
- Dobrá víra (lat. bona fides [bona fidēs] – často v ablativu: bona fide [bonā fidē] = v dobré víře, angl. good faith, fr. bonne foi, něm. guter Glauben) je právní pojem a zároveň psychická kategorie. V dobré víře je ten, kdo je důvodně přesvědčen o oprávněnosti svého jednání. Pokud o neoprávněnosti svého jednání věděl, nebo objektivně vzhledem ke všem okolnostem vědět měl, v dobré víře být nemůže. Uplatňuje se zejména v soukromém právu, kde platí, se vychází z domněnky, že ten, kdo jednal určitým způsobem, jednal poctivě a v dobré víře. Jejím opakem je špatná víra (mala fides). (cs)
- حُسن النية في التعاملات البشرية هو إبرام النية الصادقة على التصرف والتعامل بصدق وأمانة وإخلاص بغض النظر عن عاقبة هذا التصرف. يعد مفهوم حسن النية من أساسيات التعامل في مختلف جوانب الحياة اليومية. الكلمة اللاتينية المقابلة لحسن النية هي bona fides؛ ولا تزال تستخدم ضمن هذا السياق في اللغات الأوروبية. (ar)
- Guter Glaube (lateinisch bona fides) ist ein Rechtsbegriff aus der Rechtswissenschaft, der vor allem beim Gutglaubensschutz als Vertrauensschutz in einen Rechtsschein eine Rolle spielt. (de)
- Zuzenbidean, fede ona edo onustea (latinez: bona fides) zuzenbidearen printzipio orokor bat da, hau da, gai, egitate edo iritzi, edo jokabide baten zuzentasunari buruzko uste sendoa. Epaiketa, kontratu edo batean interesa duten alderdiei jokabide zuzena eta zintzoa izatea eskatzen die. (eu)
- In human interactions, good faith (Latin: bona fides) is a sincere intention to be fair, open, and honest, regardless of the outcome of the interaction. Some Latin phrases have lost their literal meaning over centuries, but that is not the case with bona fides, which is still widely used and interchangeable with its generally-accepted modern-day English translation of good faith. It is an important concept within law and business. The opposed concepts are bad faith, mala fides (duplicity) and perfidy (pretense). In contemporary English, the usage of bona fides is synonymous with credentials and identity. The phrase is sometimes used in job advertisements, and should not be confused with the or the employer's good faith effort, as described below. (en)
- La buena fe (del latín, bona fides) es un principio general del derecho, consistente en el estado mental de honradez, de convicción en cuanto a la verdad o exactitud de un asunto, hecho u opinión, título de propiedad, o la rectitud de una conducta. Exige una conducta recta y honesta en relación con las partes interesadas en un acto, contrato o proceso. Además de poner al bien público sobre el privado dando a entender que se beneficiará las causas públicas sobre la de los gobernadores o sectores privados. Para efectos del derecho procesal, Eduardo Couture lo definía como la “calidad jurídica de la conducta legalmente exigida de actuar en el proceso con probidad, con el sincero convencimiento de hallarse asistido de razón”. En este sentido, este principio busca impedir las actuaciones abusivas de las partes, que tengan por finalidad alargar un juicio. La buena fe es aplicada en diversas ramas del derecho. En el derecho civil, por ejemplo, a efectos de la prescripción adquisitiva de un bien, en virtud del cual a quien lo ha poseído de buena fe se le exige un menor tiempo que a aquel que lo ha hecho de mala fe. En general, en las diversas ramas del derecho reciben un tratamiento diferenciado las personas que actuaron de buena o de mala fe. En los circuitos políticos del siglo en curso (generalmente latinoamericanos), se utiliza la denominación "probidad" como condición de bondad, rectitud o transparencia en el proceder de los empleados públicos; puede contraponerse al término "corrupción". (es)
- La bonne foi ou bona fides en latin (bona fide signifiant « de bonne foi ») est un concept qui tente de désigner la bonne intention, l'honnêteté (même si cela amène des conséquences néfastes), la sincérité ou la croyance juste. La bonne foi peut être divisée en trois principes : la garantie au justiciable qu'il peut faire confiance aux promesses des autorités, l'interdiction des comportements contradictoires et l'interdiction des abus de droit. (fr)
- Iktikad baik (ejaan tidak baku: itikad baik, bahasa Inggris: good faith, bahasa Latin: bona fides) adalah sebuah asas hukum dalam hukum perdata dan hukum internasional yang terkait dengan kejujuran, niat baik, dan ketulusan hati. Konsep "iktikad baik" sudah ada dari zaman Romawi Kuno. Dalam hukum internasional, konsep ini pertama kali disebutkan dalam sebuah perjanjian perdamaian antara Prancis dan Spanyol pada tahun 1659 untuk mengakhiri perang yang dimulai dari tahun 1635. Asas ini sering disebutkan dalam konteks perjanjian. Sebagai contoh, Pasal 26 Konvensi Wina tentang Hukum Perjanjian 1969 menyatakan bahwa perjanjian mengikat negara yang melakukan perjanjian dan mereka harus melaksanakannya dengan iktikad baik. (in)
- 他人や物事に対しての良い感情、または見方や好意のこと。日常用語としての善意（ぜんい）とは、相手にとって喜ばしいであろうとすることを行う、思いやりのこと。また、相手によい結果を導こうとして行なう意思を指す。対義語には「悪意」がある。 私法上の法律用語の一つとしての善意 (bona fides) は以下の意味合いで用いられる。
* 民法について以下では、条名のみ記載する。 (ja)
- La buona fede (dal latino bona fides) costituisce un generico dovere che permea l'intera legislazione civilistica italiana, con particolare riferimento all'ambito contrattualistico. In prima approssimazione, essa comporta la convinzione genuina del soggetto di agire in maniera corretta, ossia senza malizia e nel sostanziale rispetto delle regole (anche non scritte) e degli altri soggetti. Suo contrario è la malafede. Il principio di buona fede è un topos ricorrente nella tradizione giuridica occidentale, secondo il quale i rapporti fra soggetti giuridici non devono essere fondati solo sul timore della sanzione, ma anche sulla correttezza. (it)
- ( 다른 뜻에 대해서는 선의 (동음이의) 문서를 참고하십시오.)( 한국어 위키백과의 선의 지침에 대해서는 위키백과:선의(위키백과:좋은 뜻으로 보기) 문서를 보십시오.)
선의(善意)는 다음과 같은 두가지 의미를 가진다. (ko)
- Goede trouw (Latijn: bona fides) is een juridisch begrip en zou vrij vertaald kunnen worden met “handelend vanuit zuivere motieven”. De vraag of een persoon te goeder trouw is komt aan de orde in gevallen waarin de rechtsverhouding niet zo is, als deze lijkt te zijn. In bepaalde, in de wet geregelde gevallen wordt de persoon die uitgaat van een verkeerde voorstelling van de rechtsverhouding toch beschermd, mits hij te goeder trouw is. Het gaat hier om de vraag of een persoon bepaalde tegengeworpen (rechts)feiten kende, maar ook of hij ze had behoren te kennen. Is het antwoord op een beide vragen 'nee', dan is deze persoon te goeder trouw. Is hij niet te goeder trouw, dan geldt de werkelijke rechtsverhouding onverkort en wordt hij niet beschermd. Goede trouw is daarmee in feite een uitzondering op de normale regels. De reden is dat de economie en het rechtsverkeer gebaat zijn bij : partijen moeten tot op zekere hoogte ervan uit kunnen gaan dat de juridische situatie is zoals die gepresenteerd is. Wanneer voor iedere transactie partijen eindeloos onderzoek naar de rechtsverhoudingen moeten verrichten, of het risico lopen dat deze achteraf door de wederpartij of een derde betwist of vernietigd worden, zullen partijen veel minder geneigd zijn zaken met elkaar te doen. Ook zullen buitenlandse zakenpartners een dergelijk land links laten liggen ten voordele van landen met een pragmatischer rechtsstelsel, terwijl op de binnenlandse markt dit tot inefficiëntie leidt omdat men zo veel mogelijk zelf zal willen doen. Rechtszekerheid en de bescherming van de economie zijn dus zeer belangrijke motiveringen achter het beginsel van goede trouw. Het leerstuk van de goede trouw is verwant met dwaling, zij het dat dwaling alleen van toepassing is op het sluiten van overeenkomsten, daar waar goede trouw bij diverse typen rechtshandelingen aan de orde kan komen. In het oude Nederlandse Burgerlijk Wetboek van voor 1992 had goede trouw nog een ruimere betekenis, namelijk ook die wat men later ging aanduiden met redelijkheid en billijkheid. (nl)
- Dobra wiara (łac. bona fides, por. bona fide, łac. – „działający w dobrej wierze”) – domniemanie prawne i zarazem jedno z najważniejszych pojęć prawa cywilnego. W Polsce unormowana została w art. 7 Kodeksu cywilnego, który dzieli osoby na te będące w „dobrej” i te będące w „złej” wierze. Co istotne, pojęcie to odnosi się do intencji danej osoby, niezależnie od rezultatu, jaki przyniosły jej działania. Funkcjonuje już od czasów prawodawstwa rzymskiego. Występuje zarówno w prawie anglosaskim, jak i kontynentalnym. Kryterium, według którego dokonuje się podziału na dobrą i złą wiarę, jest stan psychiczny (nastawienie) osoby odnoszący się do jej wiedzy o istnieniu jakiegoś stosunku prawnego lub wynikającego z niego prawa podmiotowego.
* W przypadku dobrej wiary ma się do czynienia z błędnym (ale usprawiedliwionym) przekonaniem jakiejś osoby, że przysługuje jej określone prawo podmiotowe.
* Ze złą wiarą ma się do czynienia wtedy, gdy ktoś wie (albo nie wie, choć powinien wiedzieć), że jakieś prawo mu nie przysługuje. Ponieważ Kodeks cywilny uzależnia w bardzo wielu przypadkach skutki prawne od istnienia „dobrej” lub „złej” wiary, domniemanie to ma kolosalne znaczenie w całym orzecznictwie cywilnym, tym bardziej że wiąże sąd do momentu, gdy nie zostanie obalone. Przykładowo, jednym z wyjątków od zasady nemo plus iuris in alium trasferre potest quam ipse habet („nie można przenieść na inny podmiot więcej praw, niż się samemu posiada”) jest rękojmia wiary publicznej ksiąg wieczystych: nabywca prawa na nieruchomości mającej urządzoną księgę wieczystą nabywa odpłatnie prawo ujawnione w księdze wieczystej nawet w przypadku, gdy nabył je od osoby, która jest wpisana do tej księgi jako uprawniona niezgodnie z rzeczywistym stanem prawnym. Jednak koniecznym warunkiem skuteczności takiej czynności jest działanie bona fide. Podobnie, zasiedzenie rzeczy ruchomej, zgodnie z art. 174 k.c., może mieć miejsce jedynie w dobrej wierze – co jest zasadą sięgającą jeszcze prawa rzymskiego. Analogicznie brak dobrej wiary również ma w prawie określone skutki. Przykładowo, zgodnie z art. 214 kodeksu postępowania cywilnego, nieuzasadnione spowodowanie odroczenia rozprawy może być powodem ukarania strony lub jej pełnomocnika grzywną, jeżeli sąd uzna, że działano w złej wierze. (pl)
- God tro (latin bona fides, franska bonne foi, tyska guter Glauben) är en juridisk term som står för att en person som tar emot något från en annan person har föreställningen eller uppfattning att den senare verkligen är behörig som fångesman. Det innebar, i synnerhet förr i svensk rätt, att den senare personen hade befogenhet att låta mottagaren få den rätt som avses. God tro kan även innebära att part är ovetande om eventuella missförhållanden vid exempelvis ett avtals tillkomst.Begreppet är av stor betydelse för bedömning av om avtal har uppkommit om motparten t.ex. skrivit fel pris i offerten eller utsatts för tvång för att ingå avtalet. (sv)
- Boa-fé (em latim: bona fides) é um conceito que denota boa intenção, honestidade, sinceridade ou crença correta, independentemente dos resultados práticos que as ações desse tipo podem produzir. É também um importante princípio no direito e nos negócios, segundo o qual se presume que as pessoas agem com boas intenções na realização dos negócios jurídicos. (pt)
- Bona fides (бо́на фи́дес — «добрая совесть») — латинский юридический термин, означающий «честные средства», «добрые услуги», «добросовестность», который выражает моральную честность, веру в правдивость (или ) суждения или сущности мнения, или относительно прямоты (или порочности) линии поведения. Это понятие важно в юриспруденции, особенно при использовании права справедливости. Антонимом bona fides является mala fides (лат. — «злая совесть»). (ru)
- 在哲學的概念中，善意（英語：good faith；拉丁語：bona fides 或 bona fide，即“善意的 / in good faith”）指真實的，誠摯的意圖或信念，與行為的結果無關。與其相對的概念为“”、“不誠實的”（“欺騙”）和“背叛”（“虛偽”）。 在法律上，bona fides指对于一个命题（或有一定数量的主张）的正确性或错误性，以及一系列行为的正直性和堕落性的心智或道德上的诚实和信念。作为一个法律概念，bona fides在公平相关的事务中尤其重要（见合同）。 (zh)
- Bona fides (бона фідес) — латинський юридичний термін, який означає «чесні засоби», «добрі послуги», «сумлінність», та виражає моральну чесність, віру в істинність або хибність судження або думки, або стосується доброчесності поведінки. Це поняття має важливе значення в юриспруденції, особливо в разі застосування або трактування права справедливості. Протилежним концептом до bona fides є mala fides. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Dobrá víra (lat. bona fides [bona fidēs] – často v ablativu: bona fide [bonā fidē] = v dobré víře, angl. good faith, fr. bonne foi, něm. guter Glauben) je právní pojem a zároveň psychická kategorie. V dobré víře je ten, kdo je důvodně přesvědčen o oprávněnosti svého jednání. Pokud o neoprávněnosti svého jednání věděl, nebo objektivně vzhledem ke všem okolnostem vědět měl, v dobré víře být nemůže. Uplatňuje se zejména v soukromém právu, kde platí, se vychází z domněnky, že ten, kdo jednal určitým způsobem, jednal poctivě a v dobré víře. Jejím opakem je špatná víra (mala fides). (cs)
- حُسن النية في التعاملات البشرية هو إبرام النية الصادقة على التصرف والتعامل بصدق وأمانة وإخلاص بغض النظر عن عاقبة هذا التصرف. يعد مفهوم حسن النية من أساسيات التعامل في مختلف جوانب الحياة اليومية. الكلمة اللاتينية المقابلة لحسن النية هي bona fides؛ ولا تزال تستخدم ضمن هذا السياق في اللغات الأوروبية. (ar)
- Guter Glaube (lateinisch bona fides) ist ein Rechtsbegriff aus der Rechtswissenschaft, der vor allem beim Gutglaubensschutz als Vertrauensschutz in einen Rechtsschein eine Rolle spielt. (de)
- Zuzenbidean, fede ona edo onustea (latinez: bona fides) zuzenbidearen printzipio orokor bat da, hau da, gai, egitate edo iritzi, edo jokabide baten zuzentasunari buruzko uste sendoa. Epaiketa, kontratu edo batean interesa duten alderdiei jokabide zuzena eta zintzoa izatea eskatzen die. (eu)
- In human interactions, good faith (Latin: bona fides) is a sincere intention to be fair, open, and honest, regardless of the outcome of the interaction. Some Latin phrases have lost their literal meaning over centuries, but that is not the case with bona fides, which is still widely used and interchangeable with its generally-accepted modern-day English translation of good faith. It is an important concept within law and business. The opposed concepts are bad faith, mala fides (duplicity) and perfidy (pretense). In contemporary English, the usage of bona fides is synonymous with credentials and identity. The phrase is sometimes used in job advertisements, and should not be confused with the or the employer's good faith effort, as described below. (en)
- La bonne foi ou bona fides en latin (bona fide signifiant « de bonne foi ») est un concept qui tente de désigner la bonne intention, l'honnêteté (même si cela amène des conséquences néfastes), la sincérité ou la croyance juste. La bonne foi peut être divisée en trois principes : la garantie au justiciable qu'il peut faire confiance aux promesses des autorités, l'interdiction des comportements contradictoires et l'interdiction des abus de droit. (fr)
- 他人や物事に対しての良い感情、または見方や好意のこと。日常用語としての善意（ぜんい）とは、相手にとって喜ばしいであろうとすることを行う、思いやりのこと。また、相手によい結果を導こうとして行なう意思を指す。対義語には「悪意」がある。 私法上の法律用語の一つとしての善意 (bona fides) は以下の意味合いで用いられる。
* 民法について以下では、条名のみ記載する。 (ja)
- ( 다른 뜻에 대해서는 선의 (동음이의) 문서를 참고하십시오.)( 한국어 위키백과의 선의 지침에 대해서는 위키백과:선의(위키백과:좋은 뜻으로 보기) 문서를 보십시오.)
선의(善意)는 다음과 같은 두가지 의미를 가진다. (ko)
- Boa-fé (em latim: bona fides) é um conceito que denota boa intenção, honestidade, sinceridade ou crença correta, independentemente dos resultados práticos que as ações desse tipo podem produzir. É também um importante princípio no direito e nos negócios, segundo o qual se presume que as pessoas agem com boas intenções na realização dos negócios jurídicos. (pt)
- Bona fides (бо́на фи́дес — «добрая совесть») — латинский юридический термин, означающий «честные средства», «добрые услуги», «добросовестность», который выражает моральную честность, веру в правдивость (или ) суждения или сущности мнения, или относительно прямоты (или порочности) линии поведения. Это понятие важно в юриспруденции, особенно при использовании права справедливости. Антонимом bona fides является mala fides (лат. — «злая совесть»). (ru)
- 在哲學的概念中，善意（英語：good faith；拉丁語：bona fides 或 bona fide，即“善意的 / in good faith”）指真實的，誠摯的意圖或信念，與行為的結果無關。與其相對的概念为“”、“不誠實的”（“欺騙”）和“背叛”（“虛偽”）。 在法律上，bona fides指对于一个命题（或有一定数量的主张）的正确性或错误性，以及一系列行为的正直性和堕落性的心智或道德上的诚实和信念。作为一个法律概念，bona fides在公平相关的事务中尤其重要（见合同）。 (zh)
- Bona fides (бона фідес) — латинський юридичний термін, який означає «чесні засоби», «добрі послуги», «сумлінність», та виражає моральну чесність, віру в істинність або хибність судження або думки, або стосується доброчесності поведінки. Це поняття має важливе значення в юриспруденції, особливо в разі застосування або трактування права справедливості. Протилежним концептом до bona fides є mala fides. (uk)
- La buena fe (del latín, bona fides) es un principio general del derecho, consistente en el estado mental de honradez, de convicción en cuanto a la verdad o exactitud de un asunto, hecho u opinión, título de propiedad, o la rectitud de una conducta. Exige una conducta recta y honesta en relación con las partes interesadas en un acto, contrato o proceso. Además de poner al bien público sobre el privado dando a entender que se beneficiará las causas públicas sobre la de los gobernadores o sectores privados. (es)
- Iktikad baik (ejaan tidak baku: itikad baik, bahasa Inggris: good faith, bahasa Latin: bona fides) adalah sebuah asas hukum dalam hukum perdata dan hukum internasional yang terkait dengan kejujuran, niat baik, dan ketulusan hati. Konsep "iktikad baik" sudah ada dari zaman Romawi Kuno. Dalam hukum internasional, konsep ini pertama kali disebutkan dalam sebuah perjanjian perdamaian antara Prancis dan Spanyol pada tahun 1659 untuk mengakhiri perang yang dimulai dari tahun 1635. (in)
- La buona fede (dal latino bona fides) costituisce un generico dovere che permea l'intera legislazione civilistica italiana, con particolare riferimento all'ambito contrattualistico. In prima approssimazione, essa comporta la convinzione genuina del soggetto di agire in maniera corretta, ossia senza malizia e nel sostanziale rispetto delle regole (anche non scritte) e degli altri soggetti. Suo contrario è la malafede. (it)
- Dobra wiara (łac. bona fides, por. bona fide, łac. – „działający w dobrej wierze”) – domniemanie prawne i zarazem jedno z najważniejszych pojęć prawa cywilnego. W Polsce unormowana została w art. 7 Kodeksu cywilnego, który dzieli osoby na te będące w „dobrej” i te będące w „złej” wierze. Co istotne, pojęcie to odnosi się do intencji danej osoby, niezależnie od rezultatu, jaki przyniosły jej działania. Funkcjonuje już od czasów prawodawstwa rzymskiego. Występuje zarówno w prawie anglosaskim, jak i kontynentalnym. (pl)
- Goede trouw (Latijn: bona fides) is een juridisch begrip en zou vrij vertaald kunnen worden met “handelend vanuit zuivere motieven”. De vraag of een persoon te goeder trouw is komt aan de orde in gevallen waarin de rechtsverhouding niet zo is, als deze lijkt te zijn. In bepaalde, in de wet geregelde gevallen wordt de persoon die uitgaat van een verkeerde voorstelling van de rechtsverhouding toch beschermd, mits hij te goeder trouw is. Het gaat hier om de vraag of een persoon bepaalde tegengeworpen (rechts)feiten kende, maar ook of hij ze had behoren te kennen. Is het antwoord op een beide vragen 'nee', dan is deze persoon te goeder trouw. Is hij niet te goeder trouw, dan geldt de werkelijke rechtsverhouding onverkort en wordt hij niet beschermd. (nl)
- God tro (latin bona fides, franska bonne foi, tyska guter Glauben) är en juridisk term som står för att en person som tar emot något från en annan person har föreställningen eller uppfattning att den senare verkligen är behörig som fångesman. Det innebar, i synnerhet förr i svensk rätt, att den senare personen hade befogenhet att låta mottagaren få den rätt som avses. (sv)
|
