| dbo:abstract
|
- الجزية ما يعطيه أهل الذمة من المال، في مقابل حمايتهم والدفاع عنهم. والجمع الجزى، وهي فعلة من الجزاء؛ ومنه الحديث: ليس على مسلم جزية؛ أراد أن الذمي إذا أسلم وقد مر بعض الحول لم يطالب من الجزية، أعفى الإسلام من أداء الجزية النساء والصبيان والمساكين والرهبان وذوي العاهات، فلا تجبى الجزية من امرأة ولا فتاة، ولا صبي، ولا فقير، ولا شيخ، ولا أعمى، ولا أعرج، ولا راهب، ولا مختل في عقله. بل زاد الإسلام فتكفل بالإنفاق على من شاخ وعجز من أهل الذمة. الجزية كانت غالباً مبلغ ثابت كان يُقدَّر حسب حالتهم الاقتصادية. (ar)
- Džizja (arabsky جزية) byla daň z hlavy dříve vybíraná od jinověrců (především křesťanů a židů) na území pod vládou muslimů. Tímto diskriminačním opatřením však na druhou stranu získávali nárok na ochranu státu (dhimmi) a byli zproštěni vojenské služby. Jedná se o praxi minulosti, dnes se jí snaží oživit některé extremistické skupiny. (cs)
- La jizya (àrab: جزية, jizya) fou l'impost personal que sota el domini de l'islam havien de pagar els ciutadans que no eren musulmans. Aquest impost es cobrava cada any lunar, al contrari dels impostos agrícoles. Sota els mogols l'impost es va suprimir temporalment dels seus dominis, i va desaparèixer progressivament de tots els estats musulmans. (ca)
- Dschizya (arabisch جزية, DMG ǧizya ‚Kopfsteuer, Tribut‘, osmanisch جزيه cizye) ist die Bezeichnung für die den nichtmuslimischen Schutzbefohlenen (Dhimmi) unter islamischer Herrschaft auferlegte Steuer. (de)
- Ĝizia, literumita ankaŭ Jizya aŭ jizyah (arabe جِزْيَة; [d͡ʒizjah]) estas por persono kaj por jaro imposto historie starigita en la formo de financa ŝarĝo sur permanentan ne-islamaj subjektoj ((dhimmi) de ŝtato regata pere de Islama juro. Islamaj juristoj postulas, ke plenkreskaj, liberaj, sanaj viroj inter la "dhimma" komunumo pagu la ĝizia-n, sed oni esceptigas virinojn, infanojn, maljunulojn, handikapulojn, malsanulojn, frenezulojn, monakojn, ermitojn, sklavojn, kaj "musta'min" — eksterlandaj ne-islamanoj kiuj nur provizore loĝas en islamaj landoj. Ankaŭ "dhimmi" kiu elektas aliĝi al militservo estis liberigitaj el tiu pago, same kiel tiuj kiuj ne povas pagi. La Korano kaj la haditoj mencias "ĝizia" sen specifi sian proporcion aŭ kvanton. Tamen, fakuloj amplekse interkonsentas, ke la fruaj islamaj regantoj adaptis la ekzistintajn sistemojn de impostoj, kiuj estis establitaj dum la regadoj de antaŭaj regantoj de la konkerataj taroj, kiel tiuj de la Bizanca kaj de la Sasanida imperioj. La apliko de la "ĝizia" variis en la daŭro de la Historio de Islamo. Kune kun la ĥaraĉo, termino kiu estis foje uzita interŝanĝe kun "ĝizia", nome impostoj starigitaj al ne-islamaj subjektoj estis inter la ĉefaj rimedoj de la enspezoj kolektitaj de kelkaj islamaj entoj, kiel la Otomana Imperio kaj la Hindiaj Islamaj Sultanlandoj. La proporcio de "ĝizia" estis kutime fiksita ĉiujara monkvanto dependanta el la financa kapablo de la paganto. Fontoj komparantaj la impostoj starigitaj al islamanoj kaj la ĝizia diferencas pri la relativa ŝarĝo depende de la epoko, la loko, la specifaj impostoj konsiderataj, kaj aliaj faktoroj. Historie, la "ĝizia" estis komprenita en Islamo kiel pago pro la protektado havigita de la islama reganto al la ne-islamanoj, pro la liberigo el la militservo por ne-islamanoj, pro la permeso praktiki ne-islaman religion kun iom da komunuma aŭtonomeco en islama ŝtato, kaj kiel materia pruvo de la submetigo de ne-islamanoj al la islama ŝtato kaj al ties juro. La "ĝizia" estis komprenita ankaŭ kiel ŝarĝo aŭ stato de humiligo de ne-islamanoj en islama ŝtato pro nekonverto al Islamo, substanca enspezofonto por almenaŭ kelkaj epokoj kaj kelkaj lokoj (kiel la Umajida epoko), dum aliaj argumentas, ke se tio estus puno por alia religio de "dhimmi", monakoj kaj klerikoj ne estus estintaj nepagontaj. La termino aperas en la Korano reference al imposto por la ahl al-kitab nome popoloj de libro, specife judoj kaj kristanoj. Sekvantoj de aliaj religioj kiel zoroastranoj kaj hinduistoj estis poste integritaj en la kategorio de dhimmi kaj oni postulis, ke ili pagu la "ĝizia". En la Hinda Subkontinento la praktiko estis nuligita en la 18-a jarcento. Ĝi preskaŭ malaperis dum la 20-a jarcento pro la malapero de islamaj ŝtatoj kaj disvastigo de la religia toleremo. Tiu imposto ne plu estas metita fare de naciŝtatoj en la Islama mondo, kvankam estas informoj de okazoj de organizoj kiel la Talibana Movado de Pakistano kaj la ISIS kiuj klopodis revivigi tiun praktikon. (eo)
- En la ley islámica, la yizia, yizya o djiziya (en árabe: جزْية; en turco cizye; jizyah en su transcripción inglesa) o capitación es un impuesto per cápita que se impone a los hombres adultos y libres no musulmanes que no estuvieran enfermos, ni fueran mayores ni monjes, conocidos como dhimmíes. Desde el punto de vista de los gobernantes musulmanes, la yizia era una prueba material de la aceptación de los no musulmanes de la sujeción/sumisión al Estado y sus leyes; a cambio, a los sujetos no musulmanes se les permite practicar su fe, para disfrutar de una medida de autonomía comunal, para tener derecho a la protección del Estado musulmán de la agresión exterior, y para la exención del servicio militar y del impuesto zakat que grava a los ciudadanos musulmanes. En la práctica, a los dhimmíes no les estaba permitido hacer proselitismo religioso, y a veces estaba acompañado de otras exigencias, como el no caminar por el lado derecho de la calle, no montar a caballo, solo en mulas, etc. En Marruecos conllevaba el uso de chilabas de color negro, indumentaria impuesta inicialmente por los Almohades, en el siglo XII. La yizia se continuó aplicando en Persia y en muchos países del norte de África hasta el siglo XIX, pero casi desapareció para el siglo XX por la presión ejercida por los países occidentales. En el siglo XXI, es una ley considerada como contraria a la concepción secular contemporánea de los derechos civiles e igualdad ante la ley de los ciudadanos, sobre todo en los países en los que no se aplica la sharia. La Declaración de los Derechos Humanos en el Islam, firmada en El Cairo en 1990, si bien prohíbe la discriminación en base religiosa, en su artículo 24 y 25 establece que todos los derechos y libertades mencionados previamente se basarán en la sharia, la cual sí establece la legalidad de la yizia. (es)
- Jizya (Arabic: جِزْيَة jizyah / ǧizyah [d͡ʒɪzjæ]) is a per capita yearly taxation historically levied in the form of financial charge on dhimmis, that is, permanent non-Muslim subjects of a state governed by Islamic law. The Quran and hadiths mention jizya without specifying its rate or amount, and the application of jizya varied in the course of Islamic history. However, scholars largely agree that early Muslim rulers adapted existing systems of taxation and tribute that were established under previous rulers of the conquered lands, such as those of the Byzantine and Sasanian empires. Initially, Jizyah was only applied onto the Jews and Christians while pagans were not covered under the dhimmi system. As Islam spread to the Indian subcontinent, jizya was applied onto the Hindus as well. Together with kharāj, a term that was sometimes used interchangeably with jizya, taxes levied on non-Muslim subjects were among the main sources of revenues collected by some Islamic polities, such as the Ottoman Empire and Indian Muslim Sultanates. Jizya rate was usually a fixed annual amount depending on the financial capability of the payer. Sources comparing taxes levied on Muslims and jizya differ as to their relative burden depending on time, place, specific taxes under consideration, and other factors. Muslim jurists required adult, free, sane males among the dhimma community to pay the jizya, while exempting women, children, elders, handicapped, the ill, the insane, monks, hermits, slaves, and musta'mins—non-Muslim foreigners who only temporarily reside in Muslim lands. Dhimmis who chose to join military service were also exempted from payment, as were those who could not afford to pay. According to Islamic law, elders, handicapped etc, must be given pensions, and they must not go into begging. Historically, the jizya tax has been understood in Islam as a fee for protection provided by the Muslim ruler to non-Muslims, for the exemption from military service for non-Muslims, for the permission to practice a non-Muslim faith with some communal autonomy in a Muslim state, and as material proof of the non-Muslims' submission to the Muslim state and its laws, Jizya has also been understood by some as a badge or state of humiliation of the non-Muslims in a Muslim state for not converting to Islam, (the Quran calling for unbelievers to pay jizyah "willingly while they are humbled" Q.9:29), a substantial source of revenue for at least some times and places (such as the Umayyad era); while others argue that if it were meant to be a punishment for the dhimmis' unbelief then monks and the clergy wouldn't have been exempted. The term appears in the Quran referring to a tax or tribute from People of the Book, specifically Jews and Christians.Followers of other religions like Zoroastrians and Hindus too were later integrated into the category of dhimmis and required to pay jizya. In the Indian Subcontinent the practice was eradicated by the 18th century. It almost vanished during the 20th century with disappearance of Islamic states and spread of religious tolerance. The tax is no longer imposed by nation states in the Islamic world, although there are reported cases of organizations such as the Pakistani Taliban and ISIS attempting to revive the practice. Some modern Islamic scholars have argued that jizya should be paid by non-Muslim subjects of an Islamic state, offering different rationales. For example, Sayyid Qutb saw it as punishment for "polytheism", while Abdul Rahman Doi viewed it as a counterpart of the zakat tax paid by Muslims. (en)
- La jizîa, djizîa ou djizîat, suivant les transcriptions (arabe : جزية ǧizyah API : [dʒizja] ; turc ottoman : cizye), est dans le monde musulman un impôt annuel de capitation évoqué dans le Coran et collecté sur les hommes pubères non musulmans (dhimmis) en âge d'effectuer le service militaire contre leur protection - en principe. Certains dhimmis en sont théoriquement exemptés : les femmes, les enfants, les personnes âgées, les infirmes, les esclaves, les moines, les anachorètes, et les déments. En sont également exemptés ceux des dhimmis qui sont autorisés à porter les armes pour effectuer un service militaire«_[...]_the_insignificant_amount_of_this_yearly_tax,_the_fact_that_it_was_progressive,_that_elders,_poor_people,_handicapped,_women,_children,_monks_and_hermits_were_exempted,_leave_no_doubt_about_exploitation_or_persecution_of_those_who_did_not_accept_Islam._Comparing_its_amount_to_the_obligatory_zaka_which_an_ex-dhimmi_should_give_to_the_Muslim_state_in_case_he_converts_to_Islam_dismisses_the_claim_that_its_aim_was_forced_conversions_to_Islam._»_9-0" class="reference">, tout comme ceux qui n'ont pas les moyens de la payer, selon certaines sources Le montant de la djizîa, habituellement fixe et annuel, dépend de la capacité financière du redevable, mais connaît des variations. Cette taxe n'est plus imposée actuellement par les États-nations dans le monde musulman, même s'il existe des rapports de cas d’organisations comme les talibans pakistanais et Daesh qui essayent de faire revivre la pratique dans les territoires qu'ils contrôlent ou encore d'autres cas en Égypte ou dans certaines prisons occidentales. D'après Khaled Abou El Fadl, la majorité des musulmans rejettent actuellement le système de la dhimma, qui inclut la djizîa, et le considèrent comme étant inapproprié à l'âge des États-nations et des démocraties. (fr)
- Is cáin bhliantúil per capita a ghearradh go stairiúil mar thobhach do stáit Ioslamacha ar ghéillsinigh neamh-Mhoslamacha áirithe — dhimmis — ina gcónaí go buan i dtíortha Moslamacha faoin dlí Ioslamach é Jizya. (ga)
- Jizyah atau jizya (Arab: جزْية; Bahasa Turki Utsmaniyah: cizye) adalah pajak per kapita yang diberikan oleh penduduk non-Muslim pada suatu negara di bawah peraturan Islam. Sebagai imbalannya, pihak non-Muslim yang membayar Jizyah kepada negara dibiarkan untuk mempraktikkan ibadah mereka, untuk menikmati sejumlah kebebasan komunal tertentu, berhak mendapatkan keamanan dan perlindungan negara atas agresi dari luar, juga pembebasan dari wajib militer (Jihad) dan Zakat yang dikenakan hanya kepada umat muslim. Istilah Arab jizyah ada pada Qur'an At-Taubah:29, tetapi Qur'an tidak menspesifisikan jizya sebagai pajak per kepala Jizyah dikritik karena dikhususkan pada non-Muslim, meski sebenarnya bagi umat muslim sendiripun diwajibkan untuk membayar Zakat, baik zakat tahunan maupun zakat harta, yang diberikan untuk kalangan yang berhak dan membutuhkan. (in)
- ジズヤ（jizya または jizyah、アラビア語： جزْية、トルコ語：cizye）は、イスラム諸王朝における人頭税。 (ja)
- In staten waar islamitisch recht geldt is djizja (Arabisch: جزْية) een belasting die wordt opgelegd aan volwassen niet-islamitische mannen die in een leger zouden kunnen dienen. In principe wordt de djizja niet opgelegd aan slaven, vrouwen, kinderen, monniken, ouden, zieken, kluizenaars en armen, maar in de zogenaamde Geniza-periode (11de tot halverwege 13de eeuw) van de moslimgeschiedenis was deze lijst uitzonderingen niet van toepassing in Egypte door de interpretatie van de daar geldende sjafitische rechtsschool. Niet-moslimse burgers die de belasting betalen mogen hun eigen godsdienst houden en krijgen een zekere mate van gemeentelijke autonomie. Bovendien hebben ze recht op bescherming van moslims tegen bedreiging van buitenaf, en hoeven ze niet te dienen in het leger. Tegenover het betalen van de djizja staat vrijstelling van allerlei vormen van belasting voor moslimburgers. Over het algemeen was de last van de djizja echter zwaarder dan die van moslimbelastingen als de zakat, zodat moslims voordeliger uit waren. De aparte belasting voor niet-moslims is gebaseerd op soera Het Berouw 29: Bestrijdt diegenen onder de mensen van het Boek, die in God noch in de Laatste Dag geloven, noch voor onwettig houden wat God en Zijn boodschapper voor onwettig hebben verklaard, noch de ware godsdienst belijden totdat zij de djizja met eigen hand betalen, terwijl zij onderdanig zijn. In de gebieden die door de islam werden veroverd fungeerde de djizja als een prikkel om de inwoners te bekeren. Veel joden, christenen en zoroastriërs bekeerden zich tot de islam om aan de djizja te ontsnappen en om zich maatschappelijk te verbeteren. In Perzië werd de djizja betaald door zoroastriërs tot de opheffing in 1884, onder druk van een in India gevestigde zoroastrische organisatie op het toen heersende Kadjaren-vorstenhuis van Perzië. In Marokko werd de belasting in ieder geval in 1894 nog geheven, waarschijnlijk is de belasting tot de Franse kolonisatie in 1912 gebruikelijk geweest. Tot op de dag van vandaag wordt in bepaalde Arabische landen al dan niet officieel de djizja geheven, evenals in verscheidene islamitische landen in Afrika.We zagen deze term van 2014 tot 2019 ook steeds vaker opduiken onder het zelfuitgeroepen 'Islamitisch Kalifaat' van ISIS (IS) in Irak & Syrië. (nl)
- 지즈야(아랍어: جزْية jizya, jizyah[*])는 이슬람 왕국에서 무슬림이 아닌 시민에게 일정 기준에 맞춰 부과하는 세금을 뜻한다. 그 세금을 내는 사람들을 딤미라고 불렀다. 세금은 병역수행의 나이가 된 남성에게 부과되는 것을 원칙으로 했다. 무슬림 통치자의 입장에서 지즈야는 다른 종교를 가진 시민이 국가의 국민으로서 법을 따르고 충성을 맹세한다는 증거로서 받아들여졌다. 대가로 다른 종교를 가진 시민들은 자신의 신앙을 유지하고, 자치적인 생활권을 지닐 수 있었으며 외부의 공격에 보호받을 수 있었다. 아랍어로 지즈야는 꾸란 9장 29절에서 나타나며 꾸란에서는 인구 당 세금을 물리는 것 따위로 정확하게 명시하고 있지는 않다. 후대 연구에 따르면 이는 사산 왕조 페르시아의 관세 부과에 기인한 것으로 보인다. (ko)
- Jizya (in arabo: جزية, ğizya) è un termine arabo che indica un'imposta di capitazione, detta di "compensazione", che dal periodo islamico classico fino al XIX secolo ogni suddito non-musulmano non facente parte della umma islamica (detto dhimmi, cioè membro della ahl al-dhimma, "gente protetta") pagava alle autorità islamiche. L'imposta gravava su cristiani, ebrei, zoroastriani, sabei, induisti, ovvero tutti coloro che professavano religioni monoteistiche rivelate praticate prima dell'avvento dell'islam. La dhimma (patto di protezione) garantiva una condizione particolare di protezione (dalle aggressioni esterne, libertà personale, libertà di culto) per i dhimmi (i non musulmani monoteisti), e li esentava dal servizio militare e dal pagamento della zakat. Un precedente cui la Umma islamica assai probabilmente s'ispirò fu la tassazione in vigore nell'Iran sasanide. La riforma fiscale voluta infatti dallo Shāhanshāh Cosroe I (501 ca – 579) - ben conosciuto dagli Arabi, che lo chiamavano Kisrā Anūshīrwān (in arabo: كسرى أنوشيروان), prevedeva che un'imposta di capitazione (presente già come capitatio nel modello romano, mantenuto dai Bizantini) dovesse essere pagata dai sudditi ebrei, cristiani e di altre comunità dell'Impero. Da essa erano esclusi i funzionari imperiali e i mazdei (lo zoroastrismo era religione della Corte). Della sua raccolta erano resi responsabili il capo della comunità israelita, il vescovo dei cristiani e ogni capo delle altre comunità religiose. L'imposta islamica riguardava i sudditi maschi puberi in grado di produrre reddito ma ne erano esentati quasi sempre gli appartenenti al clero di religioni "protette". Basata su prontuari che tenevano conto del livello di ricchezza di un paese e dell'andamento reale dell'economia, essa era percepita da un apposito incaricato statale, detto ʿāmil (agente), che era tenuto a versarla nell'erario statale islamico (il cosiddetto "bayt al-māl" o "casa della ricchezza") perché fosse utilizzata per speciali fini caritatevoli o di pubblica utilità da parte delle autorità. Distinta dalla jizya, ma sempre a carico dei sudditi protetti, è l'imposta del kharāj per ciò che riguardava i beni immobili fondiari. Nell'Impero ottomano la Jizya fu abolita solo alla fine del XIX secolo. Di recente gruppi armati quali lo Stato Islamico hanno imposto la jizya nei territori assoggettati al loro controllo. (it)
- Jizia (transliterada como jizya, jizyah, yizya, djizîa ou djizîat; em árabe: جزية; romaniz.: ǧizyah; AFI: [dʒizja]; em turco otomano: cizye; ambos derivados do pálavi e possivelmente do aramaico gaziyat) é um imposto per capita cobrado a uma parte dos cidadãos não muçulmanos de um estado islâmico. É aplicado aos homens adultos não deficientes em idade de cumprirem o serviço militar e com posses, embora haja algumas situações que dão direito a isenção. Na perspetiva dos governantes muçulmanos, a jizia era uma prova material da aceitação da sujeição ao estado e às suas leis por parte dos não muçulmanos, ao passo que para quem o pagava era, na prática, a continuação dos impostos pagos a regimes anteriores. Em troca desse imposto, os não muçulmanos eram autorizados a praticar a sua religião, gozavam de uma certa autonomia comunitária, recebiam proteção do estado muçulmano contra ameaças externas, e ficavam isentos do serviço militar e dos impostos zakat obrigatoriamente pagos pelos cidadãos muçulmanos. (pt)
- Джи́зья или джи́зия (араб. جزْية), также харач — подушная подать с иноверцев (зимми) в мусульманских государствах. Исламские правоведы рассматривают джизью как выкуп за сохранение жизни и дальнейшую защиту от внутренних и наружных врагов при завоевании. От выплаты подати освобождались женщины, старики, инвалиды, нищие, рабы, монахи (до начала VIII века) и христиане, воевавшие в мусульманской армии. (ru)
- Dżizja (arab. جزية) – nakładany dawniej na innowierców w krajach muzułmańskich podatek pogłówny, ściągany w pieniądzu. Dżizja została usankcjonowana przez Koran Zwalczaj tych, którzy nie wierzą w Allaha ani w Dzień Ostateczny, ani nie uznają za zabronione tego, co zostało zabronione przez Allaha i Jego Proroka, ani nie uznają religii Prawdy (nawet jeśli są) Ludem Księgi, dopóki nie zapłacą dżizję z wolą podporządkowania się i sami nie poczują się poddanymi. /Koran 9:29/ W islamie dżizja była tłumaczona jako opłata za zwolnienie ze służby wojskowej i obronę ze strony muzułmanów oraz przywilej życia na terytorium muzułmańskim. Niewierni byli obywatelami drugiej kategorii i nie mogli zajmować wysokich pozycji państwowych. Podatek ten był wprowadzany na terenach podbitych przez kalifów muzułmańskich. Na przykład w trakcie arabskich podbojów Iranu, za czasu kalifatu Umajjadów dżizja była źródłem tak znacznych dochodów dla muzułmańskich władców, że nie zależało im, by ludność miejscowa, tzw. zimmi, przechodziła na islam. Nakładania tego podatku zaniechano w połowie XIX w. Obecnie dżizję stosuje na terenach opanowanych przez tzw. Państwo Islamskie, próby wprowadzenia podatku mają miejsce w Egipcie. Liczne przypadki wymuszeń dżizji zanotowano w brytyjskich więzieniach, gdzie muzułmańscy przestępcy pobierali haracze od współwięźniów innych wyznań. (pl)
- Джизія або джиз'я (араб. جزْية) — подушний податок із іновірців (зиммі) в мусульманських державах. Ісламські правники розглядають джизію як викуп за збереження життя при завоюванні. Від виплати податку звільняли жінок, старих, інвалідів, жебраків, рабів, монахів (до поч. 8 ст.) і християн, що воювали в мусульманській армії. Термін "джизія" трапляється в 29-ому аяті сури Ат-Тауба. Середньовічні правники сумнівалися в тому, що в цьому аяті під ним розуміють певний податок, а не просто "відплата". В 7 ст. джизію змішували з хараджем, оскільки весь податок із завойованої області розглядали як викуп іновірців. В першій чверті 8 ст. джизію виділяли в особливий податок з індивідуальною відповідальністю. Через збільшення загальної суми податків у податкових округах і зникненню допомоги кругової поруки сталося погіршення становища населення, що підпадало під цей податок. (uk)
- Jizya är en årlig skatt från icke-muslimska i muslimska stater. Islamiska jurister betraktar jizya som en lösensumma för att bevara liv och ytterligare skydd mot inre och yttre fiender vid erövring. Kvinnor, äldre svaga, handikappade, tiggare, slavar, munkar (fram till början av 800-talet) och icke--muslimska som kämpade i den muslimska armén var befriade från att betala skatt. (sv)
- 吉茲亞（阿拉伯语：جزية）是一種曾經在伊斯蘭國家向非穆斯林人民（齊米）實施的人頭稅，徵稅對象，通常是有體力當兵及有財力繳稅的成年男子，不包括奴隸。 《古蘭經》第9章29節說：「當抵抗不信真主和末日，不遵真主及其使者的戒律，不奉真教的人，即曾受天經的人，你們要與他們戰鬥，直到他們依照自己的能力，規規矩矩地交納丁稅。」 穆斯林統治者容許繳納了吉茲亞稅的非穆斯林居民繼續信仰其原有宗教，而非穆斯林也不需服兵役及不需繳交適用於穆斯林居民的天課。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- الجزية ما يعطيه أهل الذمة من المال، في مقابل حمايتهم والدفاع عنهم. والجمع الجزى، وهي فعلة من الجزاء؛ ومنه الحديث: ليس على مسلم جزية؛ أراد أن الذمي إذا أسلم وقد مر بعض الحول لم يطالب من الجزية، أعفى الإسلام من أداء الجزية النساء والصبيان والمساكين والرهبان وذوي العاهات، فلا تجبى الجزية من امرأة ولا فتاة، ولا صبي، ولا فقير، ولا شيخ، ولا أعمى، ولا أعرج، ولا راهب، ولا مختل في عقله. بل زاد الإسلام فتكفل بالإنفاق على من شاخ وعجز من أهل الذمة. الجزية كانت غالباً مبلغ ثابت كان يُقدَّر حسب حالتهم الاقتصادية. (ar)
- Džizja (arabsky جزية) byla daň z hlavy dříve vybíraná od jinověrců (především křesťanů a židů) na území pod vládou muslimů. Tímto diskriminačním opatřením však na druhou stranu získávali nárok na ochranu státu (dhimmi) a byli zproštěni vojenské služby. Jedná se o praxi minulosti, dnes se jí snaží oživit některé extremistické skupiny. (cs)
- La jizya (àrab: جزية, jizya) fou l'impost personal que sota el domini de l'islam havien de pagar els ciutadans que no eren musulmans. Aquest impost es cobrava cada any lunar, al contrari dels impostos agrícoles. Sota els mogols l'impost es va suprimir temporalment dels seus dominis, i va desaparèixer progressivament de tots els estats musulmans. (ca)
- Dschizya (arabisch جزية, DMG ǧizya ‚Kopfsteuer, Tribut‘, osmanisch جزيه cizye) ist die Bezeichnung für die den nichtmuslimischen Schutzbefohlenen (Dhimmi) unter islamischer Herrschaft auferlegte Steuer. (de)
- Is cáin bhliantúil per capita a ghearradh go stairiúil mar thobhach do stáit Ioslamacha ar ghéillsinigh neamh-Mhoslamacha áirithe — dhimmis — ina gcónaí go buan i dtíortha Moslamacha faoin dlí Ioslamach é Jizya. (ga)
- ジズヤ（jizya または jizyah、アラビア語： جزْية、トルコ語：cizye）は、イスラム諸王朝における人頭税。 (ja)
- 지즈야(아랍어: جزْية jizya, jizyah[*])는 이슬람 왕국에서 무슬림이 아닌 시민에게 일정 기준에 맞춰 부과하는 세금을 뜻한다. 그 세금을 내는 사람들을 딤미라고 불렀다. 세금은 병역수행의 나이가 된 남성에게 부과되는 것을 원칙으로 했다. 무슬림 통치자의 입장에서 지즈야는 다른 종교를 가진 시민이 국가의 국민으로서 법을 따르고 충성을 맹세한다는 증거로서 받아들여졌다. 대가로 다른 종교를 가진 시민들은 자신의 신앙을 유지하고, 자치적인 생활권을 지닐 수 있었으며 외부의 공격에 보호받을 수 있었다. 아랍어로 지즈야는 꾸란 9장 29절에서 나타나며 꾸란에서는 인구 당 세금을 물리는 것 따위로 정확하게 명시하고 있지는 않다. 후대 연구에 따르면 이는 사산 왕조 페르시아의 관세 부과에 기인한 것으로 보인다. (ko)
- Джи́зья или джи́зия (араб. جزْية), также харач — подушная подать с иноверцев (зимми) в мусульманских государствах. Исламские правоведы рассматривают джизью как выкуп за сохранение жизни и дальнейшую защиту от внутренних и наружных врагов при завоевании. От выплаты подати освобождались женщины, старики, инвалиды, нищие, рабы, монахи (до начала VIII века) и христиане, воевавшие в мусульманской армии. (ru)
- Jizya är en årlig skatt från icke-muslimska i muslimska stater. Islamiska jurister betraktar jizya som en lösensumma för att bevara liv och ytterligare skydd mot inre och yttre fiender vid erövring. Kvinnor, äldre svaga, handikappade, tiggare, slavar, munkar (fram till början av 800-talet) och icke--muslimska som kämpade i den muslimska armén var befriade från att betala skatt. (sv)
- 吉茲亞（阿拉伯语：جزية）是一種曾經在伊斯蘭國家向非穆斯林人民（齊米）實施的人頭稅，徵稅對象，通常是有體力當兵及有財力繳稅的成年男子，不包括奴隸。 《古蘭經》第9章29節說：「當抵抗不信真主和末日，不遵真主及其使者的戒律，不奉真教的人，即曾受天經的人，你們要與他們戰鬥，直到他們依照自己的能力，規規矩矩地交納丁稅。」 穆斯林統治者容許繳納了吉茲亞稅的非穆斯林居民繼續信仰其原有宗教，而非穆斯林也不需服兵役及不需繳交適用於穆斯林居民的天課。 (zh)
- Ĝizia, literumita ankaŭ Jizya aŭ jizyah (arabe جِزْيَة; [d͡ʒizjah]) estas por persono kaj por jaro imposto historie starigita en la formo de financa ŝarĝo sur permanentan ne-islamaj subjektoj ((dhimmi) de ŝtato regata pere de Islama juro. Islamaj juristoj postulas, ke plenkreskaj, liberaj, sanaj viroj inter la "dhimma" komunumo pagu la ĝizia-n, sed oni esceptigas virinojn, infanojn, maljunulojn, handikapulojn, malsanulojn, frenezulojn, monakojn, ermitojn, sklavojn, kaj "musta'min" — eksterlandaj ne-islamanoj kiuj nur provizore loĝas en islamaj landoj. Ankaŭ "dhimmi" kiu elektas aliĝi al militservo estis liberigitaj el tiu pago, same kiel tiuj kiuj ne povas pagi. (eo)
- Jizya (Arabic: جِزْيَة jizyah / ǧizyah [d͡ʒɪzjæ]) is a per capita yearly taxation historically levied in the form of financial charge on dhimmis, that is, permanent non-Muslim subjects of a state governed by Islamic law. The Quran and hadiths mention jizya without specifying its rate or amount, and the application of jizya varied in the course of Islamic history. However, scholars largely agree that early Muslim rulers adapted existing systems of taxation and tribute that were established under previous rulers of the conquered lands, such as those of the Byzantine and Sasanian empires. Initially, Jizyah was only applied onto the Jews and Christians while pagans were not covered under the dhimmi system. As Islam spread to the Indian subcontinent, jizya was applied onto the Hindus as well. (en)
- En la ley islámica, la yizia, yizya o djiziya (en árabe: جزْية; en turco cizye; jizyah en su transcripción inglesa) o capitación es un impuesto per cápita que se impone a los hombres adultos y libres no musulmanes que no estuvieran enfermos, ni fueran mayores ni monjes, conocidos como dhimmíes. Desde el punto de vista de los gobernantes musulmanes, la yizia era una prueba material de la aceptación de los no musulmanes de la sujeción/sumisión al Estado y sus leyes; a cambio, a los sujetos no musulmanes se les permite practicar su fe, para disfrutar de una medida de autonomía comunal, para tener derecho a la protección del Estado musulmán de la agresión exterior, y para la exención del servicio militar y del impuesto zakat que grava a los ciudadanos musulmanes. En la práctica, a los dhimm (es)
- La jizîa, djizîa ou djizîat, suivant les transcriptions (arabe : جزية ǧizyah API : [dʒizja] ; turc ottoman : cizye), est dans le monde musulman un impôt annuel de capitation évoqué dans le Coran et collecté sur les hommes pubères non musulmans (dhimmis) en âge d'effectuer le service militaire contre leur protection - en principe. Certains dhimmis en sont théoriquement exemptés : les femmes, les enfants, les personnes âgées, les infirmes, les esclaves, les moines, les anachorètes, et les déments. En sont également exemptés ceux des dhimmis qui sont autorisés à porter les armes pour effectuer un service militaire«_[...]_the_insignificant_amount_of_this_yearly_tax,_the_fact_that_it_was_progressive,_that_elders,_poor_people,_handicapped,_women,_children,_monks_and_hermits_were_exempted,_leave_ (fr)
- Jizyah atau jizya (Arab: جزْية; Bahasa Turki Utsmaniyah: cizye) adalah pajak per kapita yang diberikan oleh penduduk non-Muslim pada suatu negara di bawah peraturan Islam. Sebagai imbalannya, pihak non-Muslim yang membayar Jizyah kepada negara dibiarkan untuk mempraktikkan ibadah mereka, untuk menikmati sejumlah kebebasan komunal tertentu, berhak mendapatkan keamanan dan perlindungan negara atas agresi dari luar, juga pembebasan dari wajib militer (Jihad) dan Zakat yang dikenakan hanya kepada umat muslim. (in)
- Jizya (in arabo: جزية, ğizya) è un termine arabo che indica un'imposta di capitazione, detta di "compensazione", che dal periodo islamico classico fino al XIX secolo ogni suddito non-musulmano non facente parte della umma islamica (detto dhimmi, cioè membro della ahl al-dhimma, "gente protetta") pagava alle autorità islamiche. L'imposta gravava su cristiani, ebrei, zoroastriani, sabei, induisti, ovvero tutti coloro che professavano religioni monoteistiche rivelate praticate prima dell'avvento dell'islam. La dhimma (patto di protezione) garantiva una condizione particolare di protezione (dalle aggressioni esterne, libertà personale, libertà di culto) per i dhimmi (i non musulmani monoteisti), e li esentava dal servizio militare e dal pagamento della zakat. (it)
- In staten waar islamitisch recht geldt is djizja (Arabisch: جزْية) een belasting die wordt opgelegd aan volwassen niet-islamitische mannen die in een leger zouden kunnen dienen. In principe wordt de djizja niet opgelegd aan slaven, vrouwen, kinderen, monniken, ouden, zieken, kluizenaars en armen, maar in de zogenaamde Geniza-periode (11de tot halverwege 13de eeuw) van de moslimgeschiedenis was deze lijst uitzonderingen niet van toepassing in Egypte door de interpretatie van de daar geldende sjafitische rechtsschool. Niet-moslimse burgers die de belasting betalen mogen hun eigen godsdienst houden en krijgen een zekere mate van gemeentelijke autonomie. Bovendien hebben ze recht op bescherming van moslims tegen bedreiging van buitenaf, en hoeven ze niet te dienen in het leger. Tegenover het (nl)
- Dżizja (arab. جزية) – nakładany dawniej na innowierców w krajach muzułmańskich podatek pogłówny, ściągany w pieniądzu. Dżizja została usankcjonowana przez Koran Zwalczaj tych, którzy nie wierzą w Allaha ani w Dzień Ostateczny, ani nie uznają za zabronione tego, co zostało zabronione przez Allaha i Jego Proroka, ani nie uznają religii Prawdy (nawet jeśli są) Ludem Księgi, dopóki nie zapłacą dżizję z wolą podporządkowania się i sami nie poczują się poddanymi. /Koran 9:29/ (pl)
- Jizia (transliterada como jizya, jizyah, yizya, djizîa ou djizîat; em árabe: جزية; romaniz.: ǧizyah; AFI: [dʒizja]; em turco otomano: cizye; ambos derivados do pálavi e possivelmente do aramaico gaziyat) é um imposto per capita cobrado a uma parte dos cidadãos não muçulmanos de um estado islâmico. É aplicado aos homens adultos não deficientes em idade de cumprirem o serviço militar e com posses, embora haja algumas situações que dão direito a isenção. (pt)
- Джизія або джиз'я (араб. جزْية) — подушний податок із іновірців (зиммі) в мусульманських державах. Ісламські правники розглядають джизію як викуп за збереження життя при завоюванні. Від виплати податку звільняли жінок, старих, інвалідів, жебраків, рабів, монахів (до поч. 8 ст.) і християн, що воювали в мусульманській армії. (uk)
|
