| dbo:abstract
|
- Latina obscaena (sc. verba), t. e., "latinaj nedecaj" (vortoj), rilatas al profanaj, nedecaj aŭ malnoblaj vortoj en latina lingvo kaj ilia uzo. Nedeca vortaro latina, plejparte, rilatas al seksumado kaj . Oni konas ilin per erotika literaturo kaj de romia erao. La studo de latina obscaena estas grava al historia lingvistiko kaj al filologio. (eo)
- Latin obscenity is the profane, indecent, or impolite vocabulary of Latin, and its uses. Words deemed obscene were described as obsc(a)ena (obscene, lewd, unfit for public use), or improba (improper, in poor taste, undignified). Documented obscenities occurred rarely in classical Latin literature, limited to certain types of writing such as epigrams, but they are commonly used in the graffiti written on the walls of Pompeii and Herculaneum. Among the documents of interest in this area is a letter written by Cicero in 45 BC (ad Fam. 9.22) to a friend called Paetus, in which he alludes to a number of obscene words without actually naming them. Apart from graffiti, the writers who used obscene words most were Catullus and Martial in their shorter poems. Another source is the anonymous Priapeia (see External links below), a collection of 95 epigrams supposedly written to adorn statues of the fertility god Priapus, whose wooden image was customarily set up to protect orchards against thieves. The earlier poems of Horace also contained some obscenities. However, the satirists Persius and Juvenal, although often describing obscene acts, did so without mentioning the obscene words. Medical, especially veterinary, texts also use certain anatomical words that, outside of their technical context, might have been considered obscene. (en)
- Lenguaje soez en latín es el vocabulario grosero, impúdico u obsceno del idioma latín y su uso. El vocabulario obsceno del latín vulgar consistía principalmente en términos sexuales y : la gran cantidad de groserías religiosas que se encuentran en las lenguas romanas es un desarrollo del cristianismo y como tal no aparece en el latín clásico. En el latín vulgar, las palabras que se consideraban como groseras se las describía como obsc(a)ena, ‘obsceno, vulgar’, inadecuadas para el uso público o improba, ‘impropias, de mal gusto o impúdicas’. En latín clásico, más formal, no hay registros de zafiedad excepto en trabajos satíricos, o en discusiones sobre las susodichas palabras. Puesto que lenguaje soez, por definición, abarca las palabras usadas de manera muy informal, cabe destacar las fuentes de las groserías latinas: El conocimiento acerca de las malas palabras latinas proviene de una variedad de fuentes:
* Poetas satíricos, particularmente Cayo Valerio Catulo y Marco Valerio Marcial, usan palabras malsonantes en obras literarias que se conservan. El augusto Horacio las utilizaba en sus primeros poemas. El anónimo Priapeos es otra fuente literaria de importancia.
* La obra del orador y abogado Cicerón, (‘Cartas a mis amigos’) versa sobre las groserías latinas, y confirma la condición de profanas y obscenas de muchas palabras.
* Una serie de textos medicinales o veterinarios emplean las palabras como parte de su vocabulario técnico, donde no eran consideradas obscenas sino simplemente argot.
* Grafitos preservados del periodo romano utilizan estas palabras. Una gran cantidad de ejemplos de latín soez se descubrieron en los muros de Pompeya y Herculano. (es)
- Gli antichi Romani, che avevano un'etica sessuale disinibita, in varie occasioni si esprimevano liberamente con un linguaggio volgare, ma intorno al III secolo a.C. si preoccuparono di tutelare con la legge Lex de adtemptata pudicitia l'onorabilità della donna romana sposata, vedova o vergine, e dei giovanetti fatti oggetto di molestie o di espressioni indecenti. Il giurista Ulpiano (II-III secolo d.C.) chiariva che il termine "appellare" (rivolgere la parola a qualcuno) usato dalla legge andava riferito non solo a chi usava termini osceni ma anche a chi infastidiva una matrona invitandola a un comportamento immorale. (it)
- Латинская брань — группа слов в латинском языке, относящаяся к нецензурной лексике. Некоторые слова не имеют точного перевода. Римляне часто употребляли ругательства и обсценную лексику (от лат. obscenus «непристойный, распутный, безнравственный»). Ругательства были неотъемлемой частью жизни, их употребляли в ссорах, на рынках, в питейных заведениях, дома, для оскорбления или очернения политических противников. В комедиях Плавта содержится множество примеров древнеримских ругательств: caenum «скотина; грязь», bustirapus «осквернитель могил», patricida «отцеубийца».Цицерон в своих речах против политических противников также применял различные ругательства: «гнилой кусок мяса», sentina rei publicae «подонки государства». (ru)
- Latinska invektiv är ett samlande begrepp för svordomar, oanständigheter och fula ord på det latinska språket. Sådana förekom sällan i klassisk latin och då mest i satiriska verk och kommentarer om ords användning. De var däremot relativt vanligt förekommande i vulgärlatinet. (sv)
- Лати́нська ла́йка — група слів у латинській мові, що належить до нецензурної лексики. Латинська лайка охоплює ширше коло понять, аніж те, що прийнято звати «матюками». Деякі лайливі слова в латині не мають точного перекладу, володіють змістовними особливостями чи моральними межами. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Latina obscaena (sc. verba), t. e., "latinaj nedecaj" (vortoj), rilatas al profanaj, nedecaj aŭ malnoblaj vortoj en latina lingvo kaj ilia uzo. Nedeca vortaro latina, plejparte, rilatas al seksumado kaj . Oni konas ilin per erotika literaturo kaj de romia erao. La studo de latina obscaena estas grava al historia lingvistiko kaj al filologio. (eo)
- Gli antichi Romani, che avevano un'etica sessuale disinibita, in varie occasioni si esprimevano liberamente con un linguaggio volgare, ma intorno al III secolo a.C. si preoccuparono di tutelare con la legge Lex de adtemptata pudicitia l'onorabilità della donna romana sposata, vedova o vergine, e dei giovanetti fatti oggetto di molestie o di espressioni indecenti. Il giurista Ulpiano (II-III secolo d.C.) chiariva che il termine "appellare" (rivolgere la parola a qualcuno) usato dalla legge andava riferito non solo a chi usava termini osceni ma anche a chi infastidiva una matrona invitandola a un comportamento immorale. (it)
- Latinska invektiv är ett samlande begrepp för svordomar, oanständigheter och fula ord på det latinska språket. Sådana förekom sällan i klassisk latin och då mest i satiriska verk och kommentarer om ords användning. De var däremot relativt vanligt förekommande i vulgärlatinet. (sv)
- Лати́нська ла́йка — група слів у латинській мові, що належить до нецензурної лексики. Латинська лайка охоплює ширше коло понять, аніж те, що прийнято звати «матюками». Деякі лайливі слова в латині не мають точного перекладу, володіють змістовними особливостями чи моральними межами. (uk)
- Lenguaje soez en latín es el vocabulario grosero, impúdico u obsceno del idioma latín y su uso. El vocabulario obsceno del latín vulgar consistía principalmente en términos sexuales y : la gran cantidad de groserías religiosas que se encuentran en las lenguas romanas es un desarrollo del cristianismo y como tal no aparece en el latín clásico. En el latín vulgar, las palabras que se consideraban como groseras se las describía como obsc(a)ena, ‘obsceno, vulgar’, inadecuadas para el uso público o improba, ‘impropias, de mal gusto o impúdicas’. En latín clásico, más formal, no hay registros de zafiedad excepto en trabajos satíricos, o en discusiones sobre las susodichas palabras. (es)
- Latin obscenity is the profane, indecent, or impolite vocabulary of Latin, and its uses. Words deemed obscene were described as obsc(a)ena (obscene, lewd, unfit for public use), or improba (improper, in poor taste, undignified). Documented obscenities occurred rarely in classical Latin literature, limited to certain types of writing such as epigrams, but they are commonly used in the graffiti written on the walls of Pompeii and Herculaneum. Medical, especially veterinary, texts also use certain anatomical words that, outside of their technical context, might have been considered obscene. (en)
- Латинская брань — группа слов в латинском языке, относящаяся к нецензурной лексике. Некоторые слова не имеют точного перевода. Римляне часто употребляли ругательства и обсценную лексику (от лат. obscenus «непристойный, распутный, безнравственный»). Ругательства были неотъемлемой частью жизни, их употребляли в ссорах, на рынках, в питейных заведениях, дома, для оскорбления или очернения политических противников. (ru)
|
