| dbo:abstract
|
- Marc Corneli Frontó (llatí: Marcus Cornelius Fronto), conegut com «l'Orador» pels escriptors dels segles III i IV, va ser un destacat orador romà del segle ii, que va ser considerat pels seus contemporanis el més important després de Ciceró. (ca)
- Marcus Cornelius Fronto (kolem 100 – asi 175), byl římský řečník, právník a básník. Fronto získal, po svém příchodu do Říma, svými soudními obhajobami poměrně velkou popularitu.Roku 142 krátce působil jako konzul. (cs)
- Marco Cornelio Frontón (en latín, Marcus Cornelius Fronto; c. 95-c. 167) fue un senador romano, gramático, retórico, epistológrafo y abogado romano de la etapa altoimperial. Aunque también llegó al consulado, se le conoce principalmente por haber sido maestro y amigo personal del emperador Marco Aurelio. La correspondencia que mantuvo con él y con otros personajes próximos a la familia imperial es una de las fuentes principales que se conservan del final del periodo de los Antoninos. (es)
- Marcus Cornelius Fronto (* um 100; † um 170) war ein römischer Grammatiker, Rhetoriker und Anwalt. (de)
- Marcus Cornelius Fronto (c. 100 – late 160s AD), best known as Fronto, was a Roman grammarian, rhetorician, and advocate. Of Berber origin, he was born at Cirta (modern-day Constantine, Algeria) in Numidia. He was suffect consul for the nundinium of July-August 142 with as his colleague. Emperor Antoninus Pius appointed him tutor to his adopted sons and future emperors, Marcus Aurelius and Lucius Verus. (en)
- Marco Cornelio Frontone (in latino: Marcus Cornelius Fronto; Cirta, 100 – Roma, 166/170) è stato uno scrittore e oratore romano, fra i più significativi del II secolo, precettore di Marco Aurelio e Lucio Vero. Nel 1815 il filologo Angelo Mai ritrovò in un palinsesto nel monastero di Bobbio la corrispondenza tra i due principi e il precettore. Di lui restano pochi frammenti e lettere, e nessun ritratto, tuttavia all'epoca era considerato un grande esperto di retorica latina, in grado di rivaleggiare con la seconda sofistica greca, nonché il più importante avvocato romano del periodo antonino. Per i contemporanei Frontone era addirittura quasi un "secondo Cicerone", una fama che tuttavia è andata perduta nei secoli. (it)
- Fronton (en latin Marcus Cornelius Fronto, Cirta, Numidie, v. 95, ou v. 100 – 166 ou 167) est un grammairien, rhéteur et avocat romain d'origine berbère, né en Afrique à Cirta (actuelle Algérie). (fr)
- 마르쿠스 코르넬리우스 프론토(Marcus Cornelius Fronto, 100년경 – 160년대 말)는 고대 로마의 문법학자, 수사학자, 변호사이다. 베르베르인 출신이던, 그는 누미디아의 키르타에서 태어났다. 를 직권집정관으로 둔 142년 7-8월의 기간 보좌집정관이었다. 안토니누스 피우스 로마 황제가 그를 양자들이자 미래의 황제들인 마르쿠스 아우렐리우스와 루키우스 베루스의 가정교사로 임명한바 있었다. (ko)
- Marcus Cornelius Fronto (±95 - ±167) was een Romeins retoricus/advocaat en literair criticus. Zijn correspondentie met onder meer keizer Marcus Aurelius is bewaard gebleven. (nl)
- Marco Cornélio Frontão (em latim: Marcus Cornelius Fronto; ca. 100 — 170) foi um gramático, retórico e advogado romano do período imperial, originário da África. Nascido no seio de uma família itálica de Cirta, na Numídia (a atual Constantina, na Argélia), estabeleceu-se em Roma durante o reinado de Adriano, e pronto alcançou grande renome como advogado e orador, a ponto de ser considerado somente inferior a Cícero. Reuniu uma grande fortuna, erigiu magníficas edificações e comprou os famosos Jardins de Mecenas. Antonino Pio, consciente da sua reputação, escolheu-o como tutor dos seus filhos adotivos, Lúcio Vero e Marco Aurélio. Em 142 d.C., foi cônsul durante dois meses mas recusou o proconsulado da Ásia por problemas de saúde. Os seus últimos anos foram amargos pela perda de todos os seus filhos exceto uma filha. O seu talento como orador e retórico foi admirado pelos seus coetâneos, alguns dos quais formaram uma escola chamada na sua honra Frontonianos (Frontoniani), cujo propósito era restaurar a antiga pureza e simplicidade da língua latina em lugar das exagerações da escola sofista grega ou das artificialidades dos autores do século I, como Sêneca. Embora sua intenção pudesse ser louvável, os autores da era júlio-claudiana foram muito menosprezados, enquanto Ênio, Plauto, e Salústio foram tidos como modelos. Até 1815, os únicos trabalhos existentes atribuídos (erroneamente) a Frontão foram dois tratados gramaticais, De nominum verborumque differentiis e Exempla elocutionum (este último de Arusiano Méssio). Naquele ano, porém, Angelo Mai descobriu na Biblioteca Ambrosiana, em Milão, um manuscrito palimpsesto (e depois, algumas folhas mais no Vaticano), em que haviam sido escritas originalmente algumas das cartas que Frontão dirigira aos seus alunos, bem como as suas respostas. Estes palimpsestos pertenceram ao famoso convento de Santa Columba, em Bobbio, e os monges reescreveram neles os atos do primeiro Concílio de Calcedônia. As cartas, com outros fragmentos do palimpsesto, foram publicadas em Roma em 1823. A descoberta desses documentos desiludiu os eruditos românticos porque não correspondiam à reputação do autor. Mas, atualmente, reunidas num Epistolário, são consideradas com maior benevolência. As cartas contêm a correspondência com Antonino Pio (um livro) e com seus alunos, Marco Aurélio (cinco livros do período de sua juventude e cinco de quando já era imperador) e Lúcio Vero (dois livros). Nas cartas de Marco Aurélio e Lúcio Vero, o caráter de Frontão aparece sob uma luz muito favorável, provavelmente pelo afeto que ambos nutriam por seu velho mestre. Há também cartas a amigos (outros dois livros), especialmente cartas de recomendação. A coleção contém, ainda, tratados sobre a eloquência, fragmentos históricos e também algumas frivolidades literárias, como o elogio ao fumo e ao pó e considerações sobre a negligência, além de uma dissertação sobre Árion de Lesbos. O seu principal mérito consiste em preservar extratos de escritores antigos que, de outra maneira, teriam desaparecido. (pt)
- Marek Korneliusz Fronton (łac. Marcus Cornelius Fronto) – żyjący w II wieku rzymski retor, nauczyciel wymowy i pisarz. Pochodził z w północnej Afryce. Osiadł w Rzymie, gdzie prowadził własną szkołę wymowy, przyjaźnił się z Herodem Attykiem. W 142 roku pełnił urząd konsula dodatkowego (consul suffectus), jednak z powodu słabego zdrowia i nieszczęść rodzinnych szybko wycofał się z życia publicznego. Był nauczycielem retoryki Marka Aureliusza, z którym prowadził przez trzydzieści lat korespondencję (będącą ważnym źródłem wiedzy o życiu dworu cesarskiego), i który wspomniał go potem w swoich Rozmyślaniach. Większość dzieł Frontona znana jest dzięki palimpsestowi odkrytemu w 1815 roku. Pisał listy literackie w języku greckim (utrzymane w stylu attycyzmu) oraz po łacinie (w stylu archaizującym). Tworzył także mowy popisowe, np. pochwałę dymu i kurzu oraz pochwałę lenistwa, a także mowy polityczne. Zachowała się jego mowa przeciwko chrześcijanom, przytoczona w dialogu Oktawiusz Minucjusza Feliksa. Mowa ta ma charakter inwektywy, autor nie znając nawet podstaw nauki chrześcijańskiej zarzuca chrześcijanom m.in. uprawianie kazirodztwa, czczenie oślej głowy (onolatria) oraz mordy rytualne na niemowlętach. (pl)
- Marcus Cornelius Fronto, född 100 i provinsen Africa, död 170, var en romersk retoriker och författare. Fronto förvärvade sig anseende och rikedom i Rom under kejsarna Hadrianus (117–138) och Antoninus Pius (138–161) som sakförare och lärare i vältalighet, blev utsedd att uppfostra de unga Marcus Aurelius och Lucius Verus och var konsul 142. Han avled under Marcus Aurelius kejsartid (161–180). Fronto prisades av sina samtida som en vältalare och författare av första rangen, och en hel skola uppstod efter honom. De av hans skrifter, som finns i behåll (upptäckta 1815), särskilt hans brev, ger inte bekräftelse åt samtidens starka lovord. Han tog sina mönster från den avlägsna forntiden och sökte efter arkaiska uttryck och vändningar. (sv)
- Марк Корнелій Фронтон (лат. Marcus Cornelius Fronto; приблизно 100–170) — консул-суффект 142 року, римський граматик, ритор і адвокат. Народився у Цирті, адміністративному центрі провінції Нова Африка (Нумідія). За його власними словами, походив з місцевого роду, хоча номен «Корнелій» свідчить, що рід цей щонайменше був цілком романізований. Освіту отримав у Карфагені та Римі. З часом здобув славу оратора і адвоката, що за вправністю поступався хіба що Цицерону. Статки Фронтона дозволили йому купити сади Мецената і за власний кошт зводити громадські споруди. У 142 році обіймав посаду консула-суффекта, але від подальшого керівництва Африкою як проконсула відмовився, мотивуючи поганим станом здоров'я. Натомість імператор Антонін Пій, призначив його наставником своїх названих синів — Марка Аврелія і Луція Вера. Помер Корнелій, ймовірно, від хвороби, що у вигляді пандемії вирувала на той час у Римській імперії та Римі. Її в подальшому назвали «чума Антоніна». (uk)
- 弗朗托（英語：Marcus Cornelius Fronto），（100年－170年）。古罗马与文学家，出生于。早年曾在罗马城求学，后凭借出色的口才而为人所熟知。曾于马尔库斯·奥里略和路奇烏斯·維魯斯等人身边供职。公元143年担任执政官。著有《弗朗托致马尔库斯·奥里略的书信》等著作。他亦被认为是仅次于西塞罗的演说家之一，他凭借其才能积累了惊人的财富。晚年生活凄凉，其作品现仅存残篇。 (zh)
- Марк Корне́лий Фронто́н (лат. Marcus Cornelius Fronto; ок. 100—170 годы) — римский грамматик, ритор и адвокат. Родился в столице Нумидии, городе Цирта. В 142 году занимал должность консула Римской империи. (ru)
|
| rdfs:comment
|
- Marc Corneli Frontó (llatí: Marcus Cornelius Fronto), conegut com «l'Orador» pels escriptors dels segles III i IV, va ser un destacat orador romà del segle ii, que va ser considerat pels seus contemporanis el més important després de Ciceró. (ca)
- Marcus Cornelius Fronto (kolem 100 – asi 175), byl římský řečník, právník a básník. Fronto získal, po svém příchodu do Říma, svými soudními obhajobami poměrně velkou popularitu.Roku 142 krátce působil jako konzul. (cs)
- Marco Cornelio Frontón (en latín, Marcus Cornelius Fronto; c. 95-c. 167) fue un senador romano, gramático, retórico, epistológrafo y abogado romano de la etapa altoimperial. Aunque también llegó al consulado, se le conoce principalmente por haber sido maestro y amigo personal del emperador Marco Aurelio. La correspondencia que mantuvo con él y con otros personajes próximos a la familia imperial es una de las fuentes principales que se conservan del final del periodo de los Antoninos. (es)
- Marcus Cornelius Fronto (* um 100; † um 170) war ein römischer Grammatiker, Rhetoriker und Anwalt. (de)
- Marcus Cornelius Fronto (c. 100 – late 160s AD), best known as Fronto, was a Roman grammarian, rhetorician, and advocate. Of Berber origin, he was born at Cirta (modern-day Constantine, Algeria) in Numidia. He was suffect consul for the nundinium of July-August 142 with as his colleague. Emperor Antoninus Pius appointed him tutor to his adopted sons and future emperors, Marcus Aurelius and Lucius Verus. (en)
- Fronton (en latin Marcus Cornelius Fronto, Cirta, Numidie, v. 95, ou v. 100 – 166 ou 167) est un grammairien, rhéteur et avocat romain d'origine berbère, né en Afrique à Cirta (actuelle Algérie). (fr)
- 마르쿠스 코르넬리우스 프론토(Marcus Cornelius Fronto, 100년경 – 160년대 말)는 고대 로마의 문법학자, 수사학자, 변호사이다. 베르베르인 출신이던, 그는 누미디아의 키르타에서 태어났다. 를 직권집정관으로 둔 142년 7-8월의 기간 보좌집정관이었다. 안토니누스 피우스 로마 황제가 그를 양자들이자 미래의 황제들인 마르쿠스 아우렐리우스와 루키우스 베루스의 가정교사로 임명한바 있었다. (ko)
- Marcus Cornelius Fronto (±95 - ±167) was een Romeins retoricus/advocaat en literair criticus. Zijn correspondentie met onder meer keizer Marcus Aurelius is bewaard gebleven. (nl)
- 弗朗托（英語：Marcus Cornelius Fronto），（100年－170年）。古罗马与文学家，出生于。早年曾在罗马城求学，后凭借出色的口才而为人所熟知。曾于马尔库斯·奥里略和路奇烏斯·維魯斯等人身边供职。公元143年担任执政官。著有《弗朗托致马尔库斯·奥里略的书信》等著作。他亦被认为是仅次于西塞罗的演说家之一，他凭借其才能积累了惊人的财富。晚年生活凄凉，其作品现仅存残篇。 (zh)
- Марк Корне́лий Фронто́н (лат. Marcus Cornelius Fronto; ок. 100—170 годы) — римский грамматик, ритор и адвокат. Родился в столице Нумидии, городе Цирта. В 142 году занимал должность консула Римской империи. (ru)
- Marco Cornelio Frontone (in latino: Marcus Cornelius Fronto; Cirta, 100 – Roma, 166/170) è stato uno scrittore e oratore romano, fra i più significativi del II secolo, precettore di Marco Aurelio e Lucio Vero. Nel 1815 il filologo Angelo Mai ritrovò in un palinsesto nel monastero di Bobbio la corrispondenza tra i due principi e il precettore. (it)
- Marek Korneliusz Fronton (łac. Marcus Cornelius Fronto) – żyjący w II wieku rzymski retor, nauczyciel wymowy i pisarz. Pochodził z w północnej Afryce. Osiadł w Rzymie, gdzie prowadził własną szkołę wymowy, przyjaźnił się z Herodem Attykiem. W 142 roku pełnił urząd konsula dodatkowego (consul suffectus), jednak z powodu słabego zdrowia i nieszczęść rodzinnych szybko wycofał się z życia publicznego. Był nauczycielem retoryki Marka Aureliusza, z którym prowadził przez trzydzieści lat korespondencję (będącą ważnym źródłem wiedzy o życiu dworu cesarskiego), i który wspomniał go potem w swoich Rozmyślaniach. Większość dzieł Frontona znana jest dzięki palimpsestowi odkrytemu w 1815 roku. (pl)
- Marco Cornélio Frontão (em latim: Marcus Cornelius Fronto; ca. 100 — 170) foi um gramático, retórico e advogado romano do período imperial, originário da África. Nascido no seio de uma família itálica de Cirta, na Numídia (a atual Constantina, na Argélia), estabeleceu-se em Roma durante o reinado de Adriano, e pronto alcançou grande renome como advogado e orador, a ponto de ser considerado somente inferior a Cícero. Reuniu uma grande fortuna, erigiu magníficas edificações e comprou os famosos Jardins de Mecenas. Antonino Pio, consciente da sua reputação, escolheu-o como tutor dos seus filhos adotivos, Lúcio Vero e Marco Aurélio. (pt)
- Marcus Cornelius Fronto, född 100 i provinsen Africa, död 170, var en romersk retoriker och författare. Fronto förvärvade sig anseende och rikedom i Rom under kejsarna Hadrianus (117–138) och Antoninus Pius (138–161) som sakförare och lärare i vältalighet, blev utsedd att uppfostra de unga Marcus Aurelius och Lucius Verus och var konsul 142. (sv)
- Марк Корнелій Фронтон (лат. Marcus Cornelius Fronto; приблизно 100–170) — консул-суффект 142 року, римський граматик, ритор і адвокат. Народився у Цирті, адміністративному центрі провінції Нова Африка (Нумідія). За його власними словами, походив з місцевого роду, хоча номен «Корнелій» свідчить, що рід цей щонайменше був цілком романізований. Освіту отримав у Карфагені та Римі. З часом здобув славу оратора і адвоката, що за вправністю поступався хіба що Цицерону. Статки Фронтона дозволили йому купити сади Мецената і за власний кошт зводити громадські споруди. У 142 році обіймав посаду консула-суффекта, але від подальшого керівництва Африкою як проконсула відмовився, мотивуючи поганим станом здоров'я. Натомість імператор Антонін Пій, призначив його наставником своїх названих синів — Марка Ав (uk)
|
