| dbo:abstract
|
- رغم أن إيطاليا كانت عضوًا في الحلف الثلاثي، لكنها لم تنضم إلى دول المركز (ألمانيا والإمبراطورية النمساوية المجرية) عندما بدأت الحرب في الثامن والعشرين من يوليو 1914. في الواقع، شنّ هذان البلدان الهجوم رغم أنه من المفترض أن يكون الحلف الثلاثي حلفًا دفاعياً فقط. بالإضافة إلى ذلك، أدرك الحلف الثلاثي أن كلاً من إيطاليا والإمبراطورية النمساوية المجرية كانتا مهتمتان بالبلقان، وطلب منهما التشاور فيما بينهما قبل تغيير الوضع القائم وتقديم تعويض عن أي تقدم في تلك المنطقة: لم تستشر الإمبراطورية النمساوية المجرية إيطاليا بل استشارت ألمانيا قبل إصدار الإنذار إلى صربيا، ورفضت أي تعويض قبل نهاية الحرب. وبعد مرور عام تقريبًا على بدء الحرب، وبعد مفاوضات سرية موازية مع الجانبين (مع الحلفاء الذين تفاوضت معهم إيطاليا على الأرض إذا انتصرت، ومع دول المركز لكسب الأرض إذا كانت محايدة) دخلت إيطاليا الحرب إلى جانب قوات الحلفاء. وبدأت القتال ضد الإمبراطورية النمساوية المجرية على طول الحدود الشمالية، بما في ذلك مرتفعات جبال الألب الإيطالية بشتائها البارد جدًا وعلى طول نهر إيسونزو. هاجم الجيش الإيطالي مرارًا، ورغم انتصاره بأغلب المعارك، لكنه تكبد خسائر فادحة ولم يحرز تقدمًا يذكر لأن التضاريس الجبلية ساعدت المدافعين. اضطرت إيطاليا عام 1917 إلى التراجع بسبب هجوم مضاد ألماني نمساوي في معركة كابوريتو بعد أن تركت روسيا الحرب وسمحت لدول المركز بنقل التعزيزات من الجبهة الشرقية إلى الجبهة الإيطالية. أوقفت إيطاليا هجوم دول المركز في معركة مونتي غرابا في نوفمبر 1917 ومعركة نهر بيافي في مايو 1918. وشاركت في معركة المارن الثانية وفي هجوم المئة يوم اللاحق في الجبهة الغربية. في 24 أكتوبر 1918، اخترق الإيطاليون الخط النمساوي في فيتوريو فينيتو، رغم أنهم كانوا أقل عددًا منهم، وتسببوا في انهيار إمبراطورية هابسبورغ التي استمرت لقرون. استعادت إيطاليا الأراضي التي فقدتها بعد القتال في كابوريتو في نوفمبر العام السابق وانتقلت إلى ترينتو وجنوب تيرول. انتهى القتال في 4 نوفمبر 1918. شاركت القوات المسلحة الإيطالية أيضًا في المسرح الأفريقي ومسرح البلقان ومسرح الشرق الأوسط، ثم شاركت في احتلال إسطنبول. وفي نهاية الحرب العالمية الأولى، حصلت إيطاليا على مقعد دائم في مجلس عصبة الأمم التنفيذي مع بريطانيا وفرنسا واليابان. (ar)
- La partopreno de Italio al la Unua Mondmilito komenciĝis la 24-an de majo, 1915, ĉirkaŭ dek monatojn post la komenco de la konflikto, dum kiu la lando spertis gravajn politikajn ŝanĝojn, kun la rompado de la Giolitti-aj ekvilibroj kaj la ŝanĝo de la politika kadro kiu tiam iĝis ekspansiisma, ligita al naciisma fervoro de la tiel nomata "Itala nacia releviĝo". Komence la Regno de Italio restis neŭtrala kaj samtempe iuj membroj de la registaro komencis diplomatiajn intertraktadojn kun ambaŭ fortoj sur la kampo, kiuj finiĝis per la subskribo de sekreta pakto kun la potencoj de la Triopa Entento. Dum ĉi tiu longa periodo de intertraktado la publika opinio ludis fundamentan decidan rolon, kaj la elekto eniri aŭ ne eniri la militon estis kondiĉigita de la decidoj de la popularaj amasoj, dividitaj inter intervenistoj kaj neŭtralistoj. Ĉe la fino de la intertraktadoj la Regno de Italio eksiĝis de la Triopa alianco kaj deklaris militon kontraŭ Aŭstrio-Hungario la 23an de majo 1915, komencante la militoperacojn de la sekva tago; Italio poste deklaris militon al la Otomana Imperio la 21an de aŭgusto 1915, al la Regno de Bulgario la 19an de oktobro 1915 kaj al la Germana Imperiestra Regno la 27an de aŭgusto 1916. La eniro de Italio en la militon malfermis longan fronton en la Orientaj Alpoj, etendiĝante de la limo kun Svislando okcidente ĝis la bordoj de la Adriatiko en la oriento: ĉi tie, la fortoj de la itala Reĝa Armeo subtenis sian ĉefan milit-engaĝiĝon kontraŭ la unuoj de la Imperia Reĝa Aŭstro-Hungara Armeo, kun bataloj koncentritaj en la sektoro de la Dolomitoj, la altebenaĵo de Asiago kaj ĉefe en la Karsto laŭ la bordoj de la rivero Isonzo. Samtempe kun la militaj operacoj, la milito ankaŭ havis profundan influon sur la industria disvolviĝo de la lando kaj iniciatis grandajn ŝanĝojn en la socia kaj politika sfero. La enlanda fronto ludis fundamentan rolon por subteni la militan penadon: granda parto de civila kaj industria vivo estis tute realĝustigita al la ekonomiaj kaj sociaj bezonoj, kiujn la fronto trudis, kaj aperis la militigo de industrio, la subpremo de sindikataj rajtoj favore al milita produktado, porciumado de varoj por la loĝantaro, la eniro de virinoj en la mondon de la laboro kaj multaj aliaj sociaj, politikaj kaj kulturaj novigoj. La milito trudis popolan penon neniam antaŭe viditan; grandegaj homamasoj estis mobilizitaj sur la enlanda fronto same kiel sur la batalfronto, kie soldatoj devis adaptiĝi al la severa vivo de la tranĉeoj, materiala senigo kaj la konstanta mortminaco, kiuj devigis la bataladon alfronti grandegajn kolektivajn psikologiajn konsekvencojn, kaj individua, ekde batalneŭrozo ĝis reintegriĝo en la socion ĝis la naskiĝo de veteranaj asocioj. Post longa serio de nekonkludeblaj bataloj, la venko de la aŭstro-germanoj en la Batalo de Caporetto en oktobro-novembro 1917 kaŭzis, ke la fronto retiriĝis al la bordoj de la rivero Piave, kie firmiĝis la itala rezistado; nur la decida kontraŭofensivo de Vittorio Veneto kaj la fina malvenko de la aŭstri-hungaraj trupoj sankciis la subskribon de la armistico de Villa Giusti la 3an de novembro 1918 kaj la fino de malamikecoj, kiuj kostis al la itala popolo ĉirkaŭ 650 000 falintojn kaj unu milionon da vunditoj. La subskribo de la finaj packontraktoj kondukis al malakcepto de la kondiĉoj antaŭe establitaj en la Londona Pakto kaj serio de disputoj pri starigo de la nordaj landlimoj de la lando, kaŭzante gravan internan politikan krizon, kiu rezultis en la tiel nomata "Impresa di Fiume", al kiu aldoniĝis la ekonomiaj kaj sociaj renversiĝoj de la ruĝa dujara periodo; tiuj faktoroj tiam starigis la fundamentojn por la posta apero de la faŝisma reĝimo. (eo)
- La historia de Italia durante la Primera Guerra Mundial comenzó con el país neutral en la «Gran Guerra». Entró en ella en mayo de 1915, con el objetivo de completar la unión de los territorios de población mayoritariamente italiana y de conseguir fronteras de más fácil defensa. Había negociado con los dos bandos, pero las conversaciones con los Imperios centrales fracasaron debido a lo exiguo de los territorios que estos le ofrecieron a Italia y por el desacuerdo sobre cuándo los obtendría. La inicial acometida italiana de 1915 contra las defensas austrohúngaras en el río Isonzo fracasó. En el frente austro-italiano, se libraron doce batallas en el frente del río Isonzo, que concluyeron con un fracaso de las ofensivas italianas en octubre de 1917. En mayo y junio de 1916, los austrohúngaros atacaron a los italianos en el Trentino, pero también sin conseguir avanzar. En octubre de 1917, el Ejército italiano quedó temporalmente desbaratado por las graves derrotas de Caporetto y del Isonzo. Para sostener al país, los Aliados le enviaron un cuerpo expedicionario. El descalabro de Caporetto supuso un punto de inflexión para Italia: la guerra ofensiva que se había sostenido de 1915 hasta entonces se transformó en defensiva. En el conjunto de los Aliados, la derrota de Caporetto y la consecuente pasividad militar durante caso un año hizo del país un miembro secundario, dominado por los más poderosos. En vísperas del final de la guerra, en octubre de 1918, Italia emprendió una nueva ofensiva contra los austriacos, que sería una victoria definitiva: la batalla de Vittorio Veneto. Las derrotas militares llevaron a que, pese a contarse entre los vencedores de la guerra, el país no obtuviese las metas esperadas de la Conferencia de Paz de París. La contienda le costó a país más de un millón cien mil bajas, entre muertos y heridos. (es)
- This article is about Italian military operations in World War I. Although a member of the Triple Alliance, Italy did not join the Central Powers – Germany and Austria-Hungary – when the war started with Austria-Hungary's declaration of war on Serbia on 28 July 1914. In fact, the two Central Powers had taken the offensive while the Triple Alliance was supposed to be a defensive alliance. Moreover the Triple Alliance recognized that both Italy and Austria-Hungary were interested in the Balkans and required both to consult each other before changing the status quo and to provide compensation for whatever advantage in that area: Austria-Hungary did consult Germany but not Italy before issuing the ultimatum to Serbia, and refused any compensation before the end of the war. Almost a year after the war's commencement, after secret parallel negotiations with both sides (with the Allies in which Italy negotiated for territory if victorious, and with the Central Powers to gain territory if neutral) Italy entered the war on the side of the Allied Powers. Italy began to fight against Austria-Hungary along the northern border, including high up in the now-Italian Alps with very cold winters and along the Isonzo river. The Italian army repeatedly attacked and, despite winning a majority of the battles, suffered heavy losses and made little progress as the mountainous terrain favoured the defender. Italy was then forced to retreat in 1917 by a German-Austrian counteroffensive at the Battle of Caporetto after Russia left the war, allowing the Central Powers to move reinforcements to the Italian Front from the Eastern Front. The offensive of the Central Powers was stopped by Italy at the Battle of Monte Grappa in November 1917 and the Battle of the Piave River in May 1918. Italy took part in the Second Battle of the Marne and the subsequent Hundred Days Offensive in the Western Front. On 24 October 1918 the Italians, despite being outnumbered, breached the Austrian line in Vittorio Veneto and caused the collapse of the centuries-old Habsburg Empire. Italy recovered the territory lost after the fighting at Caporetto in November the previous year and moved into Trento and South Tyrol. Fighting ended on 4 November 1918. Italian armed forces were also involved in the African theatre, the Balkan theatre, the Middle Eastern theatre and then took part in the Occupation of Constantinople. At the end of World War I, Italy was recognized with a permanent seat in the League of Nations' executive council along with Britain, France and Japan. Roy Pryce summarized the bitter experience: The government's hope was that the war would be the culmination of Italy's struggle for national independence. Her new allies promised her the "natural frontiers" which she had so long sought-the Trentino and Trieste-and something more. At the end of hostilities she did indeed extend her territory, but she came away from the peace conference dissatisfied with her reward for three and a half years' bitter warfare, having lost half a million of her noblest youth, with her economy impoverished and internal divisions more bitter than ever. That strife could not be resolved within the framework of the old parliamentary regime. The war that was to have been the climax of the Risorgimento produced the Fascist dictatorship. Something, somewhere, had gone wrong. (en)
- Lorsque la Première Guerre mondiale éclate en 1914, l'Italie qui jusque-là était alliée de la Triple-Alliance (Autriche-Hongrie, Allemagne, Italie) décide de rester neutre avant de s'engager auprès de la Triple-Entente (France, Russie, Royaume-Uni) qui lui consent de nombreuses concessions territoriales en cas de victoire. Les opérations italiennes restent limitées à un front qui les oppose, la plus grande partie de la guerre, à l'Autriche-Hongrie. De 1915 à 1917 l'armée italienne, mal équipée et mal commandée, arrive néanmoins à pénétrer de quelques kilomètres en territoire ennemi, les Autrichiens restent en général sur la défensive. Cependant à l'automne 1917 les Italiens subissent une cuisante défaite à Caporetto avant d'obtenir la victoire à Vittorio Veneto en novembre 1918 qui amène l'Empire austro-hongrois à demander l'armistice qui met fin au conflit. (fr)
- La partecipazione dell'Italia alla prima guerra mondiale ebbe inizio il 24 maggio 1915, circa dieci mesi dopo l'avvio del conflitto, durante i quali il paese conobbe grandi mutamenti politici, con la rottura degli equilibri giolittiani e l'affermazione di un quadro politico rivolto a mire espansionistiche, legate al fervore patriottico e a ideali risorgimentali. Inizialmente il Regno d'Italia si mantenne neutrale e parallelamente alcuni esponenti del governo iniziarono trattative diplomatiche con entrambe le forze in campo, che si conclusero con la sigla di un patto segreto con le potenze della Triplice intesa. Durante questo lungo periodo di trattative l'opinione pubblica giocò un ruolo decisionale fondamentale e la scelta o meno di entrare in guerra fu condizionata dalle decisioni delle masse popolari, divise tra interventisti e neutralisti. A conclusione delle trattative, il Regno d'Italia abbandonò lo schieramento della Triplice alleanza e dichiarò guerra all'Austria-Ungheria il 23 maggio 1915, avviando le operazioni belliche a partire dal giorno seguente; l'Italia dichiarò poi guerra all'Impero ottomano il 21 agosto 1915, al Regno di Bulgaria il 19 ottobre 1915 e all'Impero tedesco il 27 agosto 1916. L'entrata in guerra dell'Italia aprì un lungo fronte sulle Alpi Orientali, esteso dal confine con la Svizzera a ovest fino alle rive del mare Adriatico a est: qui, le forze del Regio Esercito sostennero il loro principale sforzo bellico contro le unità dell'Imperial regio Esercito austro-ungarico, con combattimenti concentrati nel settore delle Dolomiti, dell'Altopiano di Asiago e soprattutto nel Carso lungo le rive del fiume Isonzo. Contemporaneamente alle operazioni belliche, la guerra ebbe anche una profonda influenza sullo sviluppo industriale del paese, oltre ad avviare grandi cambiamenti in ambito sociale e politico. Il fronte interno giocò un ruolo fondamentale per il sostegno dello sforzo bellico: gran parte della vita civile e industriale fu completamente riadattata alle esigenze economiche e sociali che il fronte imponeva e comparvero la militarizzazione dell'industria, la soppressione dei diritti sindacali a favore della produzione di guerra, i razionamenti per la popolazione, l'entrata della donna nel mondo del lavoro e moltissime altre innovazioni sociali, politiche e culturali. La guerra impose uno sforzo popolare mai visto prima; enormi masse di uomini furono mobilitate sul fronte interno così come sul fronte di battaglia, dove i soldati dovettero adattarsi alla dura vita di trincea, alle privazioni materiali e alla costante minaccia della morte, che impose ai combattenti la necessità di dover affrontare enormi conseguenze psicologiche collettive ed individuali, che andavano dalla nevrosi da combattimento, al reinserimento nella società, fino alla nascita delle associazioni dei reduci. Dopo una lunga serie di inconcludenti battaglie, la vittoria degli austro-tedeschi nella battaglia di Caporetto dell'ottobre-novembre 1917 fece arretrare il fronte fino alle rive del fiume Piave, dove la resistenza italiana si consolidò; solo la decisiva controffensiva di Vittorio Veneto e la rotta delle forze austro-ungariche sancì la stipula dell'armistizio di Villa Giusti il 3 novembre 1918 e la fine delle ostilità, che costarono al popolo italiano circa 650.000 caduti e un milione di feriti. La firma dei trattati di pace finali portò a un rigetto delle condizioni a suo tempo fissate nel Patto di Londra e a una serie di contese sulla fissazione dei confini orientali del paese, innescando una grave crisi politica interna sfociata nella cosiddetta "Impresa di Fiume", cui si sommarono i rivolgimenti economici e sociali del biennio rosso; questi fattori gettarono poi le basi per il successivo avvento del regime fascista. (it)
- Італія в Першій світовій війні — участь Італії в Першій світовій війні, як союзника Антанти. До 1915 року Італія разом з Німеччиною та Австро-Угорщиною перебувала у Троїстому союзі. Італії обіцяли низку територій, що входили до складу Османської й Австро-Угорської імперії, а саме: область Трентіно-Альто-Адідже, Трієст, Південний Тіроль, Істрію та Далмацію. 23 травня Італія оголосила війну Австро-Угорщині. В результаті війни, Італія стала «переможеною» серед переможців, оскільки більшість обіцянок з боку Антанти не були виконані, що пізніше стане однією з головних причин приходу до влади фашистського режиму Муссоліні. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Італія в Першій світовій війні — участь Італії в Першій світовій війні, як союзника Антанти. До 1915 року Італія разом з Німеччиною та Австро-Угорщиною перебувала у Троїстому союзі. Італії обіцяли низку територій, що входили до складу Османської й Австро-Угорської імперії, а саме: область Трентіно-Альто-Адідже, Трієст, Південний Тіроль, Істрію та Далмацію. 23 травня Італія оголосила війну Австро-Угорщині. В результаті війни, Італія стала «переможеною» серед переможців, оскільки більшість обіцянок з боку Антанти не були виконані, що пізніше стане однією з головних причин приходу до влади фашистського режиму Муссоліні. (uk)
- رغم أن إيطاليا كانت عضوًا في الحلف الثلاثي، لكنها لم تنضم إلى دول المركز (ألمانيا والإمبراطورية النمساوية المجرية) عندما بدأت الحرب في الثامن والعشرين من يوليو 1914. في الواقع، شنّ هذان البلدان الهجوم رغم أنه من المفترض أن يكون الحلف الثلاثي حلفًا دفاعياً فقط. بالإضافة إلى ذلك، أدرك الحلف الثلاثي أن كلاً من إيطاليا والإمبراطورية النمساوية المجرية كانتا مهتمتان بالبلقان، وطلب منهما التشاور فيما بينهما قبل تغيير الوضع القائم وتقديم تعويض عن أي تقدم في تلك المنطقة: لم تستشر الإمبراطورية النمساوية المجرية إيطاليا بل استشارت ألمانيا قبل إصدار الإنذار إلى صربيا، ورفضت أي تعويض قبل نهاية الحرب. (ar)
- La partopreno de Italio al la Unua Mondmilito komenciĝis la 24-an de majo, 1915, ĉirkaŭ dek monatojn post la komenco de la konflikto, dum kiu la lando spertis gravajn politikajn ŝanĝojn, kun la rompado de la Giolitti-aj ekvilibroj kaj la ŝanĝo de la politika kadro kiu tiam iĝis ekspansiisma, ligita al naciisma fervoro de la tiel nomata "Itala nacia releviĝo". Komence la Regno de Italio restis neŭtrala kaj samtempe iuj membroj de la registaro komencis diplomatiajn intertraktadojn kun ambaŭ fortoj sur la kampo, kiuj finiĝis per la subskribo de sekreta pakto kun la potencoj de la Triopa Entento. (eo)
- La historia de Italia durante la Primera Guerra Mundial comenzó con el país neutral en la «Gran Guerra». Entró en ella en mayo de 1915, con el objetivo de completar la unión de los territorios de población mayoritariamente italiana y de conseguir fronteras de más fácil defensa. Había negociado con los dos bandos, pero las conversaciones con los Imperios centrales fracasaron debido a lo exiguo de los territorios que estos le ofrecieron a Italia y por el desacuerdo sobre cuándo los obtendría. La inicial acometida italiana de 1915 contra las defensas austrohúngaras en el río Isonzo fracasó. (es)
- This article is about Italian military operations in World War I. Although a member of the Triple Alliance, Italy did not join the Central Powers – Germany and Austria-Hungary – when the war started with Austria-Hungary's declaration of war on Serbia on 28 July 1914. In fact, the two Central Powers had taken the offensive while the Triple Alliance was supposed to be a defensive alliance. Moreover the Triple Alliance recognized that both Italy and Austria-Hungary were interested in the Balkans and required both to consult each other before changing the status quo and to provide compensation for whatever advantage in that area: Austria-Hungary did consult Germany but not Italy before issuing the ultimatum to Serbia, and refused any compensation before the end of the war. (en)
- Lorsque la Première Guerre mondiale éclate en 1914, l'Italie qui jusque-là était alliée de la Triple-Alliance (Autriche-Hongrie, Allemagne, Italie) décide de rester neutre avant de s'engager auprès de la Triple-Entente (France, Russie, Royaume-Uni) qui lui consent de nombreuses concessions territoriales en cas de victoire. Les opérations italiennes restent limitées à un front qui les oppose, la plus grande partie de la guerre, à l'Autriche-Hongrie. De 1915 à 1917 l'armée italienne, mal équipée et mal commandée, arrive néanmoins à pénétrer de quelques kilomètres en territoire ennemi, les Autrichiens restent en général sur la défensive. Cependant à l'automne 1917 les Italiens subissent une cuisante défaite à Caporetto avant d'obtenir la victoire à Vittorio Veneto en novembre 1918 qui amène l (fr)
- La partecipazione dell'Italia alla prima guerra mondiale ebbe inizio il 24 maggio 1915, circa dieci mesi dopo l'avvio del conflitto, durante i quali il paese conobbe grandi mutamenti politici, con la rottura degli equilibri giolittiani e l'affermazione di un quadro politico rivolto a mire espansionistiche, legate al fervore patriottico e a ideali risorgimentali. Inizialmente il Regno d'Italia si mantenne neutrale e parallelamente alcuni esponenti del governo iniziarono trattative diplomatiche con entrambe le forze in campo, che si conclusero con la sigla di un patto segreto con le potenze della Triplice intesa. (it)
|
_-_Salonique_-_Médiathèque_de_l'architecture_et_du_patrimoine_-_APOR058245.jpg){kind=link}
_-_Salonique_-_Médiathèque_de_l'architecture_et_du_patrimoine_-_APOR058245.jpg){kind=link}