| dbo:abstract
|
- Un noviciat és un període de prova que les congregacions i ordes religiosos cristians posen com a preparació immediata abans de fer els primers vots monàstics. Sol durar de sis mesos a dos anys, tot i que encara depèn molt de la situació personal de cada postulant. Per ingressar-hi cal entrar en contacte amb alguna d'aquestes congregacions i primer viure el procés vocacional, per tal de prendre'n una decisió. És el període en què la persona candidata o novícia, en seguir el camí de la vida religiosa, adquireix fonaments que sostindran el seu compromís. Després d'aquest període, es fa la professió religiosa. Constitueix també un moment perquè la persona aspirant a la vida religiosa conegui bé la congregació i també que, amb l'ajut d'un instructor o mestre de novicis, pugui decidir, lliurement, prendre els vots religiosos o deixar l'orde. (ca)
- Noviciát je období, po které čekatelé na vstup do katolického řeholního společenství (novic, resp. novicka) žijí společně s řeholníky (resp. řeholnicemi). Připravují se tak na skládání slibů, život ve společenství a mají možnost zvážit, zda si do něj skutečně přejí vstoupit. Délka noviciátu se u různých společenství liší, obvykle trvá rok, ale například u jezuitů jde o roky dva. Podobné koncepce existují i u jiných mnišských řádů, například buddhistických. Pokud novicové žijí či tráví část dne ve speciálním domě či části kláštera, popřípadě pokud se novici zaučují pouze v určitém klášteře, nazývá se dotyčná budova (klášter) též noviciát. (cs)
- Oni diras novicado ĝenerale tiun periodon en kiu aspirantoj partoprene aliri monaĥan ordenon engaĝiĝas provi en la praktiko la novan vivon kaj studi la spiritecon kaj celojn de la elektita religia instituto. Tiuj provo kaj studo kutime okazas sub la gvido de spirita spertulo aŭ majstro – aŭ respektive spirita spertulino aŭ majstrino por monaĥinoj aŭ fratinoj. La aspiranto samtempe spertas sian psikan kaj intencan taŭgecon al la nova komunuma vivo. La novicado en la Katolika Eklezio ne povas daŭri malpli ol unu jaro, sed povas plilongiĝis ĝis al du aŭ pli jaroj. Simile en la ortodoksaj kristanaj eklezioj. Ĉe la finiĝo de la novicada periodo la kandidato eniras ordenon aŭ instituton per la pervotaj promesoj de malriĉeco, ĉasteco kaj obeo. La unua pervota ligiĝo validas unujaron kaj povas esti renovigita laŭpete de la kandidato kaj konsente de la ŝarĝitaj superuloj. Post la finiĝo de la periodo de la portempa votiĝo (de minimumo de tri jaroj al maksimumo de naŭ jaroj) la kandidato elmetas la porĉiamajn religiajn votojn (en la religiaj institutoj) aŭ tiun solenan (en religiaj ordenoj), kiu same engaĝas por ĉiam. Kompreneble novicado distingiĝas el noviceco, kiu estas kvalito de la novico. kaj el . kiu estas la establo en kiu la kandidatoj erudicias pri si mem kaj pri la karakterizoj de la elektita institucio, La novicejo kutime stariĝas en lokoj simbolaj por la ordeno aŭ instituto kaj ankaŭ fore el la konfuzego de la ĉirkaŭa mondo. Tiu nomo “novicado” la respektiva praktiko kaj terminologio estas uzataj ankaŭ de asocioj de personoj nekonsekritaj kiel Skoltismo. En la Katolika Eklezio la periodo de la novicado estas normata, krom de la statutoj de la instituto aŭ ordeno, de la kodo de la kanona juro. (eo)
- Das Noviziat (von lateinisch novicius, ‚Neuling‘) ist die Zeit der Ausbildung, in der jemand, der neu in eine christliche Ordensgemeinschaft eingetreten ist, sich in der Ausbildung und Vorbereitung auf die zeitlichen Ordensgelübde befindet. Die neu in die Gemeinschaft Aufgenommenen werden als Novize, beziehungsweise Novizin, bezeichnet (veraltend ist Novize auch als Femininum gebräuchlich). Diese Bezeichnung geht vermutlich auf die Regel des hl. Benedikt zurück, in der es in Kap. 58, 1 heißt: „Noviter veniens quis ad conversationem, non ei facilis tribuatur ingressus (Kommt einer neu und will das klösterliche Leben beginnen, werde ihm der Eintritt nicht leicht gewährt.) RB 58,1“ Im Noviziat wird der Novize durch die Gemeinschaft geprüft, ob er dazu berufen ist, die Ordensgelübde (in der Regel die drei evangelischen Räte Armut, Ehelosigkeit und Gehorsam) zu halten und die Fähigkeit und Neigung hat, im Orden und der konkreten Gemeinschaft zu leben. Desgleichen ist der Novize dazu aufgerufen, sich selbst zu prüfen und den Orden möglichst gut kennenzulernen, um eine vor Gott, dem eigenen Gewissen und den Oberen verantwortete Entscheidung für oder gegen die Ablegung der Profess zu treffen. (de)
- Erlijioan, nobiziotza pertsona batek, nobizio izenekoak, guztiz murgildu aurretik burutu behar duen iniziazio eta proba-aldia da. Hainbat erlijiotan ezartzen den erritu eta araua da; katolizismoan beharrezkoa izaten da komunitate monastiko eta apostoliko bateko kide izateko (moja izateko emakume nobizioak mojagai dira, eta monje eta fraide izateko nobizioak monjegai eta fraidegai). (eu)
- Dans toutes les traditions religieuses, occidentales, comme orientales — y compris non chrétiennes — le noviciat est une période d’initiation et de probation (incluant des « épreuves ») à la vie religieuse stable. Par extension, dans la tradition catholique, il a pris le sens canonique de lieu (bâtiment) où se fait cette initiation. (fr)
- Un noviciado es un período de prueba que las congregaciones y órdenes religiosas, cristiana ponen como preparación inmediata antes de hacer los primeros votos monásticos. Suele estar comprendido entre los seis meses y los dos años, aunque también depende mucho de la situación personal de cada uno. Para ingresar se necesita entrar en contacto con alguna de esas congregaciones y primero vivir el proceso vocacional, a fin de tomar una decisión. Es el período en el que la persona candidata o novicia, al seguir el camino de la vida religiosa, adquiere fundamentos que sostendrán su compromiso. Después de este período, se hace la profesión religiosa. Constituye también un momento para que la persona aspirante a la vida religiosa conozca bien la congregación y también que, con la ayuda de un instructor o maestro(a) de novicios pueda decidir, libremente, tomar los votos religiosos o seguir por otro camino. (es)
- The novitiate, also called the noviciate, is the period of training and preparation that a Christian novice (or prospective) monastic, apostolic, or member of a religious order undergoes prior to taking vows in order to discern whether they are called to vowed religious life. It often includes times of intense study, prayer, living in community, studying the vowed life, deepening one's relationship with God, and deepening one's self-awareness. The canonical time of the novitiate is one year; in case of additional length, it must not be extended over two years. In the Eastern Orthodox Church, the novitiate is officially set at three years before one may be tonsured a monk or nun, though this requirement may be waived. The novitiate is in any case a time both for the novice to get to know the community and the community to get to know the novice. The novice should aspire to deepening their relationship to God and discovering the community's charism. The novitiate in many communities includes a concentrated program of prayer, study, reflection and limited ministerial engagement. The novitiate, through which life in an institute is begun, is arranged so that the novices better understand their divine vocation, and indeed one which is proper to the institute, experience the manner of living of the institute, and form their mind and heart in its spirit, and so that their intention and suitability are tested. —CIC, can. 646 In some novitiate communities, mostly monastic, the novice often wears clothing that is distinct from secular dress but is not the full habit worn by professed members of the community. The novices' day normally includes participation in the canonical hours, manual labor, and classes about the religious life. Spiritual exercises and tests of humility are common features of a novitiate. A superior should ideally appoint an experienced member of the community to serve as novice master or mistress. Different religious communities have varying requirements for the duration of the novitiate. The novice must complete a postulancy before being admitted to the novitiate, the duration of which can be short or extend up to three years. A novice is free to leave the novitiate at any time and in most communities, the superiors are free to dismiss them with or without cause. At the end of the novitiate, the novices are either admitted to temporary vows or asked to leave. The binding, life-long commitment to consecrated life comes at a later point. The term novitiate also refers to the building, house, or complex devoted to the novices' cells or dormitory and other needs, such as study and education. (en)
- Novisiat adalah istilah untuk masa pendidikan awal bagi seorang (selibat) dalam Agama Katolik.Selama masa novisiat para diperkenalkan kepada suatu cara hidup tarekat religius.Hukum kanonik no. 646 menyebutkan bahwa seluruh kehidupan religius seseorang dimulai di novisiat.Masa novisiat dikatakan sah jika memenuhi rentang waktu selama 12 bulan. Dua tujuan utama masa novisiat adalah sebagai tempat percobaan dan pembinaan.Hidup sehari-hari novisiat diisi dengan doa, kerja tangan, dan kegiatan lain sesuai kekhasan masing-masing atau tarekat. (in)
- Si dice noviziato quel periodo in cui un gruppo di persone che intendono entrare a far parte di un ordine religioso, si impegnano, sotto la guida di un padre maestro - o di una madre maestra - a conoscere il significato della vita religiosa e ad approfondire le caratteristiche dell'istituto. Per estensione, con noviziato si intende il luogo in cui i novizi trascorrono il loro periodo di conoscenza della vita religiosa e dell'istituto. (it)
- Nowicjat (łac. novitiatum) – nie dłuższy niż dwuletni okres rozpoczynający życie we wspólnocie zakonnej. Nowicjat ma na celu:
* dokładniejsze rozpoznawanie Bożego powołania, właściwego danej wspólnocie.
* doświadczenie sposobu życia zgromadzenia (kan. 646). Prawo kanoniczne stanowi, że nowicjusze powinni być doprowadzeni do zdobycia cnót ludzkich i chrześcijańskich. (pl)
- Noviciado é o período da formação de um religioso ou de uma religiosa que precede a emissão de seus votos. O termo designa também o prédio e a comunidade onde se realiza este período. Noviço ou noviça é a designação dada à pessoa que se prepara, no noviciado, sob a direção de um mestre ou mestra, para a sua consagração religiosa. Na Igreja Católica, o Direito Canônico define que "o noviciado, com o qual se começa a vida no instituto, destina-se a que os noviços conheçam melhor a vocação divina, a vocação própria do instituto, façam experiência do modo de viver do instituto, conformem com o espírito dele a mente e o coração e comprovem sua intenção e idoneidade" (Cân. 646). Segundo a norma canônica o noviciado deve ter um tempo mínimo de duração de um ano e máximo de dois anos. O superior ou superiora do noviciado chama-se "mestre dos noviços" ou "mestre de noviças" e tem a responsabilidade de formá-los. O mestre deve, segundo o direito canônico, "ser membro do instituto, tenha professado os votos perpétuos e seja legitimamente nomeado". Em muitas ordens e congregações religiosas o noviciado é precedido pelo postulantado e seguido pelo juniorado. (pt)
- Новициа́т (от лат. noviciatus, novitiatus «новый, неопытный», из novus «новый») — в Католической церкви период послушничества, то есть испытания вступающих в монашеский орден новициев. Минимальная продолжительность новициата в латинском обряде составляет 12 месяцев, заключается в соблюдении общих орденских правил и специальной духовной работы над собой в монастыре под руководством специального «наставника новициев». Прохождение новициата — обязательное условие для принесения монашеских обетов. Новиций носит особую одежду ордена, отличную от мирской, выполняет устав ордена и подчиняется его начальству, но в любой момент может покинуть обитель и вернуться в мир, хотя такой поступок может повлечь за собой отказ в принятии в новициат в будущем. Каноническое право регулирует общие условия принятия, прохождения и завершения новициата, но более частные особенности жизни новициев специфичны для каждого монашеского института. Новиций должен быть католиком не моложе семнадцати лет, свободным от уз брака и каких-либо обетов. По окончании установленного срока прохождения новициата настоятель общины принимает решение о дальнейшей судьбе послушника — он может быть допущен к принесению обетов, удалён из общины, либо ему может быть продлён срок новициата. В случае положительного решения в адрес новиция следует «профессия» — торжественное принятие в орден. Новиций становится полноправным монахом после пострижения. В восточнокатолических церквях срок новициата, как правило, составляет не менее трёх лет. Новициатом называется также помещение в монастыре, предназначенное для новициев. (ru)
- Новіція́т (іноді новіціат, від лат. noviciatus, novitiatus «новий, недосвідчений», з novus «новий») — у католицькій церкві період послуху, тобто випробування вступників у чернечий орден — «новіціїв» (або: «новиків»). Мінімальна тривалість новіціяту в латинському обряді становить 12 місяців і полягає в дотриманні загальних правил ордену та спеціальної духовної праці над собою в монастирі під керівництвом спеціального «наставника новіціїв» («магістра новиків»). Проходження новіціяту — обов'язкова умова для принесення чернечих обітниць. Новіцій носить особливий одяг ордену, відмінний від мирського, виконує статут ордену і підкоряється його керівництву, але в будь-який момент може покинути обитель і повернутися в світ, хоча такий вчинок може спричинити відмову в прийнятті в новіціят у майбутньому. Канонічне право регулює загальні засади прийняття, проходження і завершення новіціяту, але детальніші особливості життя новіціїв специфічні для кожного чернечого інституту. Новіцій повинен бути католиком, не молодшим 17 років, вільним від шлюбу і яких-небудь обітниць. Після закінчення встановленого терміну проходження новіціяту настоятель общини ухвалює рішення про подальшу долю послушника — він може бути допущений до принесення чернечих обітів, видалений зі спільноти, або йому може бути продовжений термін новіціяту. У разі позитивного рішення на новіція чекає професія — урочисте прийняття в орден через складення обітів. Новіцій ставав повноправним ченцем після постригу і вручення чернечих одеж. У традиційних східних католицьких монастирях термін новіціяту, як правило, складає не менше трьох років, а в східних орденах і конгрегаціях, організованих на зразок латинських чернечих інститутів, — один рік. Новіціятом називають також приміщення в монастирі, призначене для новіціїв. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Erlijioan, nobiziotza pertsona batek, nobizio izenekoak, guztiz murgildu aurretik burutu behar duen iniziazio eta proba-aldia da. Hainbat erlijiotan ezartzen den erritu eta araua da; katolizismoan beharrezkoa izaten da komunitate monastiko eta apostoliko bateko kide izateko (moja izateko emakume nobizioak mojagai dira, eta monje eta fraide izateko nobizioak monjegai eta fraidegai). (eu)
- Dans toutes les traditions religieuses, occidentales, comme orientales — y compris non chrétiennes — le noviciat est une période d’initiation et de probation (incluant des « épreuves ») à la vie religieuse stable. Par extension, dans la tradition catholique, il a pris le sens canonique de lieu (bâtiment) où se fait cette initiation. (fr)
- Novisiat adalah istilah untuk masa pendidikan awal bagi seorang (selibat) dalam Agama Katolik.Selama masa novisiat para diperkenalkan kepada suatu cara hidup tarekat religius.Hukum kanonik no. 646 menyebutkan bahwa seluruh kehidupan religius seseorang dimulai di novisiat.Masa novisiat dikatakan sah jika memenuhi rentang waktu selama 12 bulan. Dua tujuan utama masa novisiat adalah sebagai tempat percobaan dan pembinaan.Hidup sehari-hari novisiat diisi dengan doa, kerja tangan, dan kegiatan lain sesuai kekhasan masing-masing atau tarekat. (in)
- Si dice noviziato quel periodo in cui un gruppo di persone che intendono entrare a far parte di un ordine religioso, si impegnano, sotto la guida di un padre maestro - o di una madre maestra - a conoscere il significato della vita religiosa e ad approfondire le caratteristiche dell'istituto. Per estensione, con noviziato si intende il luogo in cui i novizi trascorrono il loro periodo di conoscenza della vita religiosa e dell'istituto. (it)
- Nowicjat (łac. novitiatum) – nie dłuższy niż dwuletni okres rozpoczynający życie we wspólnocie zakonnej. Nowicjat ma na celu:
* dokładniejsze rozpoznawanie Bożego powołania, właściwego danej wspólnocie.
* doświadczenie sposobu życia zgromadzenia (kan. 646). Prawo kanoniczne stanowi, że nowicjusze powinni być doprowadzeni do zdobycia cnót ludzkich i chrześcijańskich. (pl)
- Un noviciat és un període de prova que les congregacions i ordes religiosos cristians posen com a preparació immediata abans de fer els primers vots monàstics. Sol durar de sis mesos a dos anys, tot i que encara depèn molt de la situació personal de cada postulant. Per ingressar-hi cal entrar en contacte amb alguna d'aquestes congregacions i primer viure el procés vocacional, per tal de prendre'n una decisió. És el període en què la persona candidata o novícia, en seguir el camí de la vida religiosa, adquireix fonaments que sostindran el seu compromís. Després d'aquest període, es fa la professió religiosa. Constitueix també un moment perquè la persona aspirant a la vida religiosa conegui bé la congregació i també que, amb l'ajut d'un instructor o mestre de novicis, pugui decidir, lliureme (ca)
- Noviciát je období, po které čekatelé na vstup do katolického řeholního společenství (novic, resp. novicka) žijí společně s řeholníky (resp. řeholnicemi). Připravují se tak na skládání slibů, život ve společenství a mají možnost zvážit, zda si do něj skutečně přejí vstoupit. Délka noviciátu se u různých společenství liší, obvykle trvá rok, ale například u jezuitů jde o roky dva. (cs)
- Das Noviziat (von lateinisch novicius, ‚Neuling‘) ist die Zeit der Ausbildung, in der jemand, der neu in eine christliche Ordensgemeinschaft eingetreten ist, sich in der Ausbildung und Vorbereitung auf die zeitlichen Ordensgelübde befindet. Die neu in die Gemeinschaft Aufgenommenen werden als Novize, beziehungsweise Novizin, bezeichnet (veraltend ist Novize auch als Femininum gebräuchlich). Diese Bezeichnung geht vermutlich auf die Regel des hl. Benedikt zurück, in der es in Kap. 58, 1 heißt: (de)
- Oni diras novicado ĝenerale tiun periodon en kiu aspirantoj partoprene aliri monaĥan ordenon engaĝiĝas provi en la praktiko la novan vivon kaj studi la spiritecon kaj celojn de la elektita religia instituto. Tiuj provo kaj studo kutime okazas sub la gvido de spirita spertulo aŭ majstro – aŭ respektive spirita spertulino aŭ majstrino por monaĥinoj aŭ fratinoj. La aspiranto samtempe spertas sian psikan kaj intencan taŭgecon al la nova komunuma vivo. En la Katolika Eklezio la periodo de la novicado estas normata, krom de la statutoj de la instituto aŭ ordeno, de la kodo de la kanona juro. (eo)
- Un noviciado es un período de prueba que las congregaciones y órdenes religiosas, cristiana ponen como preparación inmediata antes de hacer los primeros votos monásticos. Suele estar comprendido entre los seis meses y los dos años, aunque también depende mucho de la situación personal de cada uno. Para ingresar se necesita entrar en contacto con alguna de esas congregaciones y primero vivir el proceso vocacional, a fin de tomar una decisión. Es el período en el que la persona candidata o novicia, al seguir el camino de la vida religiosa, adquiere fundamentos que sostendrán su compromiso. Después de este período, se hace la profesión religiosa. Constituye también un momento para que la persona aspirante a la vida religiosa conozca bien la congregación y también que, con la ayuda de un instr (es)
- The novitiate, also called the noviciate, is the period of training and preparation that a Christian novice (or prospective) monastic, apostolic, or member of a religious order undergoes prior to taking vows in order to discern whether they are called to vowed religious life. It often includes times of intense study, prayer, living in community, studying the vowed life, deepening one's relationship with God, and deepening one's self-awareness. The canonical time of the novitiate is one year; in case of additional length, it must not be extended over two years. In the Eastern Orthodox Church, the novitiate is officially set at three years before one may be tonsured a monk or nun, though this requirement may be waived. The novitiate is in any case a time both for the novice to get to know th (en)
- Noviciado é o período da formação de um religioso ou de uma religiosa que precede a emissão de seus votos. O termo designa também o prédio e a comunidade onde se realiza este período. Noviço ou noviça é a designação dada à pessoa que se prepara, no noviciado, sob a direção de um mestre ou mestra, para a sua consagração religiosa. Em muitas ordens e congregações religiosas o noviciado é precedido pelo postulantado e seguido pelo juniorado. (pt)
- Новициа́т (от лат. noviciatus, novitiatus «новый, неопытный», из novus «новый») — в Католической церкви период послушничества, то есть испытания вступающих в монашеский орден новициев. Минимальная продолжительность новициата в латинском обряде составляет 12 месяцев, заключается в соблюдении общих орденских правил и специальной духовной работы над собой в монастыре под руководством специального «наставника новициев». Прохождение новициата — обязательное условие для принесения монашеских обетов. Новиций носит особую одежду ордена, отличную от мирской, выполняет устав ордена и подчиняется его начальству, но в любой момент может покинуть обитель и вернуться в мир, хотя такой поступок может повлечь за собой отказ в принятии в новициат в будущем. (ru)
- Новіція́т (іноді новіціат, від лат. noviciatus, novitiatus «новий, недосвідчений», з novus «новий») — у католицькій церкві період послуху, тобто випробування вступників у чернечий орден — «новіціїв» (або: «новиків»). У традиційних східних католицьких монастирях термін новіціяту, як правило, складає не менше трьох років, а в східних орденах і конгрегаціях, організованих на зразок латинських чернечих інститутів, — один рік. Новіціятом називають також приміщення в монастирі, призначене для новіціїв. (uk)
|
