| dbo:abstract
|
- Opinio juris sive necessitatis (obligación de cumplir un deber jurídico) o simplemente opinio juris (deber jurídico) es la convicción de que una acción se llevó a cabo porque era una obligación jurídica. Esto entra en contraste con una acción que es el resultado de una reacción cognitiva diferente o de comportamientos que eran habituales para el individuo. Este término es usado frecuentemente en procedimientos judiciales como defensa de un caso. Opinio juris es el elemento subjetivo de la costumbre como fuente del derecho, tanto en el ámbito doméstico como en el internacional, ya que se refiere a las creencias. El otro elemento es la práctica del Estado, que es más objetiva, ya que es fácilmente discernible. Para calificarlos como práctica de los Estados, los actos deben ser coherentes y su práctica, en general, internacional. (es)
- Opinio juris sive necessitatis ("an opinion of law or necessity") or simply opinio juris ("an opinion of law") is the belief that an action was carried out as a legal obligation. This is in contrast to an action resulting from cognitive reaction or behaviors habitual to an individual. This term is frequently used in legal proceedings such as a defense for a case. Opinio juris is the subjective element of custom as a source of law, both domestic and international, as it refers to beliefs. The other element is state practice, which is more objective as it is readily discernible. To qualify as state practice, the acts must be consistent and general international practice. A situation where opinio juris would be feasible is a case concerning self-defense. A condition must be met where the usage of force is limited to the situation at hand. The act of striking an attacker may be done with legal justification; however, legal territory limits the acceptability of such a claim. Even in this case, the usage of force must be acceptable to the conditions of the environment, the attacker, and the physical conditions of the people involved, as well as any weapons or tools used. (en)
- Opinio juris sive necessitatis ("opini hukum atau kemestian") atau opinio juris saja ("opini hukum") adalah suatu keyakinan bahwa suatu tindakan atau kebiasaan dilakukan sesuai dengan kewajiban hukum yang ada. Istilah ini biasanya digunakan dalam konteks hukum internasional. Suatu kebiasaan hanya dapat dianggap sebagai sumber hukum internasional apabila dua unsur telah terpenuhi, yaitu unsur material berupa keberadaan suatu praktik internasional dan unsur subjektif berupa opinio juris. Opinio juris di sini berarti suatu negara mendasarkan kebiasaannya dari keyakinan bahwa kebiasaan tersebut diwajibkan oleh hukum. Opinio juris tidak dapat ditunjukkan dari tindakan yang hanya dilakukan atas dasar kepentingan pribadi, kesopanan atau tradisi. Sebagai contoh, seorang kepala negara memiliki kebiasaan untuk berjabat tangan dengan kepala negara lain saat mereka sedang bertemu, tetapi kebiasaan ini tidak dapat dianggap sebagai kebiasaan internasional karena mungkin mereka melakukannya atas dasar kesopanan dan bukan karena mereka merasa bahwa tindakan tersebut diwajibkan oleh hukum. Sementara itu, suatu negara tidak akan menangkap duta besar asing tanpa persetujuan dari negaranya karena mereka tahu bahwa tindakan tersebut melanggar hukum internasional dan mereka akan menghadapi tindakan hukum dari negara asal duta besar tersebut jika mereka berani melakukan hal tersebut, dan ini merupakan bagian dari kebiasaan internasional mengenai kekebalan diplomatik. Opinio juris merupakan unsur subjektif, sehingga sulit untuk dicari dan dibuktikan. Terdapat berbagai sumber yang dapat digunakan untuk mengetahui keberadaan opinio juris, seperti korespondensi diplomatik, rilis pers, pernyataan kebijakan pemerintah, preambul undang-undang, putusan pengadilan nasional dan internasional, serta resolusi dan deklarasi di Perserikatan Bangsa-Bangsa. (in)
- 法的確信（ほうてきかくしん、羅：opinio juris sive necessitatis）とは、通説によれば国際慣習法の成立要件の一つ。法的信念、必要信念とも呼ばれる。国家による行為（）が国際法上の義務として行われているという認識のこと。法的確信がない国家実行は反復されても国際慣習法を形成しない。 (ja)
- L'opinio iuris sive necessitatis è il convincimento spontaneo di un soggetto, che abbia o meno contribuito all'adozione della norma, che la condotta o i principi stabiliti nella stessa siano giuridicamente obbligatori in quanto "giusti" o "secondo diritto" (opinio iuris) o che sia necessario che lo diventino (sive necessitatis). Un comportamento che risponda ai requisiti di opinio iuris sive necessitatis e diuturnitas, ossia ripetizione costante nella storia, può essere considerato come consuetudine di diritto internazionale, fonte verticistica e vincolante dell'ordinamento di diritto internazionale. Criterio prioritario risulta essere l'opinio iuris sive necessitatis, dal momento che il fattore temporale è inversamente proporzionale rispetto alla diffusione della consuetudine, ossia, maggiore è l'applicazione del comportamento minor tempo sarà necessario affinché assurga a consuetudine di diritto internazionale. (it)
- 법적확신(opinio juris)이란 프랑스의 법학자 프랑수아 제니가 주장한 것으로서, 관습법의 성립에 법적확신이 필요하다는 학설이다. 즉, 관습법이 성립하려면 일반관행과 법적확신이 있어야 한다고 주장한다. 법적확신설은 2010년 현재 국제법에서의 통설, 판례이며, 대한민국 국내법에서의 통설, 판례이다. 국제관습법 형성의 주관적 요소로서 opinio juris는 opinio juris sive necessitatis의 약칭으로서 ‘문제가 된 행위가 법규칙에 의해 필요하다는 의견’이라는 사전적 의미를 지닌 라틴어구로 이해되고 있다. 법적확신이란 "관행을 지키는 것은 의무"라는 신념을 말하며, "관행을 지키지 않아도 될 자유"가 수범자들에게 인정되고 있다면 법적확신이 결여되어 있다고 본다. 법적확신이 없는 관행은 국제예양 또는 사실인 관습이라고 부른다. (ko)
- Een rechtsovertuiging, rechtsopvatting of opinio iuris (sive necessitatis) is een term om een algemeen heersende opvatting in het recht aan te duiden. Zij is met name van belang in het gewoonterecht. De term opinio juris wordt met name in het internationaal recht gebruikt, en duidt dan aan dat de overtuiging dat een bepaalde gedraging volgens het volkenrecht verplicht is. Indien alle relevante staten eenzelfde opinio juris hebben over een bepaald onderwerp én indien zij ook daarnaar handelen (statenpraktijk), dan is er sprake van internationaal gewoonterecht. (nl)
- Opinio juris sive necessitatis (latin: 'förmodan om lag eller nödvändighet') är en folkrättslig term för en stats uppfattning att en av dem utförd handling måste företas med hänsyn till internationell rätt eller nödrätt, eller att de måste bete sig på ett visst sätt med hänsyn till den allmänna rättsnormen, vare sig denna förmodan är korrekt eller inte, jämför mens rea. Opinio juris kan avse förmodad rättspraxis, sedvanerätt, icke nedtecknade konventioner och överenskommelser mellan stater vilka utgör en del av den internationella rätten, medan andra uppfattar det som antaganden som åberopar juridiskt bindande dokument eftersom internationella sedvanor inte kan endast förmodas av dess aktörer (staterna). Opinio necessitatis definierades 1933 av Georges Scelle som känslan eller den allmänna instinkten att ge vika för en social nödvändighet, och har allt sedan dess flitigt använts för att legitimera militära aktioner och krigshandlingar (jämför militär nödvändighet). (sv)
- Opinio juris (рус. Опинио юрис, буквально с латинского — "мнение права") — выражение, которое применяется в международном праве для констатации признания субъектами правотворчества правил поведения как нормы права или убеждение субъектов международного права в юридической полноценности (действительности) нормы права. Opinio juris, или признание в качестве нормы права, придает обычному правилу легитимность, наделяя его авторитетом и юридической силой. Без этого нормативного аспекта, практика является не более чем обычным заведенным порядком либо простой привычкой, но не правом. С этой целью, как подчёркивает Международный Суд ООН, необходимо выяснить, существует ли та или иная норма обычного права в opinio juris государств и убедиться в том, что это подтверждено практикой. Иными словами, необходимо, чтоб практика сопровождалась убежденностью, что она обязывает государства именно как право. На практике это означает признание государством определенного правила в качестве нормы международного права.Такое признание может быть явно выраженным или молчаливым. Явно выраженное признание закрепляется в договорах в письменной форме и, как правило, не вызывает необходимости выяснять, является ли признанное правило поведения нормой права. Явно выраженное признание осуществляется чаще всего в форме заявления и является наиболее предпочтительной формой признания, поскольку не вызывает вопросов и разногласий. Исходя из этого, значение различных заявлений государств для установления opinio juris превосходит значение фактических действий. В случае фактических действий, правда, также действует презумпция, что государства совершают их исходя из признания их юридической обязательности. Но именно делая заявление, государство недвусмысленно высказывает свою точку зрения. Сложнее выяснить признание нормы права правилом поведения, становление которой происходит в молчаливой форме. Речь идет о международно-правовом обычае, которое является повторением определенного типа поведения (элемент первый, объективный), и которое к тому должно рассматриваться государствами как норма права на основе их убежденности в том, что эта норма юридически обязательна (элемент второй, субъективный). Положение об Опинио юрис закреплено в Уставе Международного суда ООН и гласит: «Международный обычай как доказательство общей практики, признанной как правовая норма» (ст. 38 § 1 «b»). Правоведы, выясняя, существует ли Опинио юрис, ссылаются на заявления государств, акты межнародных организаций, решения судов и т. п.. Характерным примером Опинио юрис является решение Международного суда ООН от 25 сентября 1997 года по спору между Венгрией и Словакией (Проект -Надьмарош (Венгрия против Словакии)), в котором Суд, выясняя, есть ли определенное правило нормой права (Опинио юрис), сослался на ответственный комментарий Комиссии международного права ООН (хотя этот документ, как таковой, не является источником международного права). Такая логическая конструкция играет важную роль при анализе уже существующих норм обычного права. Но более проблемно присутствие этой конструкции при появлении новых обычных норм. Если практика не контролируется нормами обычного права, становится логичным необходимость выявления убежденности государства о том, что оно действовало легально, создавая такую практику. Этот парадокс разрешается в некоторой степени концепцией "кристаллизации", согласно которой практика и обязанности государства эволюционируют вместе и в конце концов перерастают в право. Не меньшее значение, чем явное признание имеет и прямое возражение государства против возникающей нормы (например, в форме протеста). Такое возражение (как и явно выраженное признание) дает возможность четко определить позицию государства в процессе формирования обычая и, соответственно, будет свидетельствовать об отсутствии его согласия с формирующейся нормой – opinio non juris. (ru)
- 法律确信（Opinio juris sive necessitatis或opinio juris）是一种认为某行为是法律义务的信念。这种信念引发的行为与基于个人习惯或认知而作出的行为有显著不同。这一术语常被应用于司法程序中，如辩护。 法律确信是一种信念，是习惯作为法律渊源的主观要件，在国内法和国际法中都是如此。国际法中习惯作为法律渊源的另一要件是国家实践，它更容易辨认，所以更加客观。某行为要成为习惯国际法，它必须是长期的和一般的国际惯例。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- 法的確信（ほうてきかくしん、羅：opinio juris sive necessitatis）とは、通説によれば国際慣習法の成立要件の一つ。法的信念、必要信念とも呼ばれる。国家による行為（）が国際法上の義務として行われているという認識のこと。法的確信がない国家実行は反復されても国際慣習法を形成しない。 (ja)
- 법적확신(opinio juris)이란 프랑스의 법학자 프랑수아 제니가 주장한 것으로서, 관습법의 성립에 법적확신이 필요하다는 학설이다. 즉, 관습법이 성립하려면 일반관행과 법적확신이 있어야 한다고 주장한다. 법적확신설은 2010년 현재 국제법에서의 통설, 판례이며, 대한민국 국내법에서의 통설, 판례이다. 국제관습법 형성의 주관적 요소로서 opinio juris는 opinio juris sive necessitatis의 약칭으로서 ‘문제가 된 행위가 법규칙에 의해 필요하다는 의견’이라는 사전적 의미를 지닌 라틴어구로 이해되고 있다. 법적확신이란 "관행을 지키는 것은 의무"라는 신념을 말하며, "관행을 지키지 않아도 될 자유"가 수범자들에게 인정되고 있다면 법적확신이 결여되어 있다고 본다. 법적확신이 없는 관행은 국제예양 또는 사실인 관습이라고 부른다. (ko)
- Een rechtsovertuiging, rechtsopvatting of opinio iuris (sive necessitatis) is een term om een algemeen heersende opvatting in het recht aan te duiden. Zij is met name van belang in het gewoonterecht. De term opinio juris wordt met name in het internationaal recht gebruikt, en duidt dan aan dat de overtuiging dat een bepaalde gedraging volgens het volkenrecht verplicht is. Indien alle relevante staten eenzelfde opinio juris hebben over een bepaald onderwerp én indien zij ook daarnaar handelen (statenpraktijk), dan is er sprake van internationaal gewoonterecht. (nl)
- 法律确信（Opinio juris sive necessitatis或opinio juris）是一种认为某行为是法律义务的信念。这种信念引发的行为与基于个人习惯或认知而作出的行为有显著不同。这一术语常被应用于司法程序中，如辩护。 法律确信是一种信念，是习惯作为法律渊源的主观要件，在国内法和国际法中都是如此。国际法中习惯作为法律渊源的另一要件是国家实践，它更容易辨认，所以更加客观。某行为要成为习惯国际法，它必须是长期的和一般的国际惯例。 (zh)
- Opinio juris sive necessitatis (obligación de cumplir un deber jurídico) o simplemente opinio juris (deber jurídico) es la convicción de que una acción se llevó a cabo porque era una obligación jurídica. Esto entra en contraste con una acción que es el resultado de una reacción cognitiva diferente o de comportamientos que eran habituales para el individuo. Este término es usado frecuentemente en procedimientos judiciales como defensa de un caso. (es)
- Opinio juris sive necessitatis ("an opinion of law or necessity") or simply opinio juris ("an opinion of law") is the belief that an action was carried out as a legal obligation. This is in contrast to an action resulting from cognitive reaction or behaviors habitual to an individual. This term is frequently used in legal proceedings such as a defense for a case. (en)
- Opinio juris sive necessitatis ("opini hukum atau kemestian") atau opinio juris saja ("opini hukum") adalah suatu keyakinan bahwa suatu tindakan atau kebiasaan dilakukan sesuai dengan kewajiban hukum yang ada. Istilah ini biasanya digunakan dalam konteks hukum internasional. Suatu kebiasaan hanya dapat dianggap sebagai sumber hukum internasional apabila dua unsur telah terpenuhi, yaitu unsur material berupa keberadaan suatu praktik internasional dan unsur subjektif berupa opinio juris. Opinio juris di sini berarti suatu negara mendasarkan kebiasaannya dari keyakinan bahwa kebiasaan tersebut diwajibkan oleh hukum. Opinio juris tidak dapat ditunjukkan dari tindakan yang hanya dilakukan atas dasar kepentingan pribadi, kesopanan atau tradisi. (in)
- L'opinio iuris sive necessitatis è il convincimento spontaneo di un soggetto, che abbia o meno contribuito all'adozione della norma, che la condotta o i principi stabiliti nella stessa siano giuridicamente obbligatori in quanto "giusti" o "secondo diritto" (opinio iuris) o che sia necessario che lo diventino (sive necessitatis). (it)
- Opinio juris sive necessitatis (latin: 'förmodan om lag eller nödvändighet') är en folkrättslig term för en stats uppfattning att en av dem utförd handling måste företas med hänsyn till internationell rätt eller nödrätt, eller att de måste bete sig på ett visst sätt med hänsyn till den allmänna rättsnormen, vare sig denna förmodan är korrekt eller inte, jämför mens rea. Opinio juris kan avse förmodad rättspraxis, sedvanerätt, icke nedtecknade konventioner och överenskommelser mellan stater vilka utgör en del av den internationella rätten, medan andra uppfattar det som antaganden som åberopar juridiskt bindande dokument eftersom internationella sedvanor inte kan endast förmodas av dess aktörer (staterna). Opinio necessitatis definierades 1933 av Georges Scelle som känslan eller den allmänna (sv)
- Opinio juris (рус. Опинио юрис, буквально с латинского — "мнение права") — выражение, которое применяется в международном праве для констатации признания субъектами правотворчества правил поведения как нормы права или убеждение субъектов международного права в юридической полноценности (действительности) нормы права. Положение об Опинио юрис закреплено в Уставе Международного суда ООН и гласит: «Международный обычай как доказательство общей практики, признанной как правовая норма» (ст. 38 § 1 «b»). (ru)
|
