| dbo:abstract
|
- Oswiu (též Oswy nebo Oswig; (staroanglicky: Ōswīg) (asi 612 – 15. února 670), byl králem Bernicie od roku 642 a králem Northumbrie od roku 654 až do své smrti. Hrál významnou roli na v roce 664, která nakonec uvedla církev v Northumbrii do souladu s širší katolickou církví. Oswiu se coby jeden ze synů bernicijského krále Æthelfritha stal králem po smrti svého staršího bratra Oswalda v roce 642. Na rozdíl od Oswalda se Oswiu po většinu své vlády snažil prosadit svou vládu nad Deirou, druhou základní složkou středověkého království Northumbrie. Oswiu a jeho bratři byli vychováni v exilu v irském království Dál Riata v současném Skotsku poté, co jejich otce zabil budoucí northumbrijský král Edwin. Z vyhnanství se vrátili po Edwinově smrti v roce 633. Oswiu se stal králem, když jeho bratr, tehdejší northumbrijský král Oswald, padl v bitvě proti mercijskému králi Pendovi. Počáteční fáze Oswiuovy vlády byla charakterizována bojem o kontrolu nad Deirou a jeho kontroverzním vztahem s králem Pendou, jeho vrchním pánem. V roce 655 Oswiuovo vojsko v rozhodující vítězné krále Pendu zabilo. Po bitvě se král Oswiu stal jedním z nejmocnějších vládců v Británii. Zajistil si kontrolu nad Deirou, když ustanovil svého syna coby jejího podkrále, tři roky ovládal Mercii a vysloužil si uznání coby bretwalda ve velké části Británie. Oswiu byl oddaným křesťanem, propagoval víru mezi svými poddanými a založil řadu klášterů, včetně opatství v Gillingu a opatství ve Whitby. Byl vychován v křesťanské tradici rozšířené po velké části irského světa, na rozdíl od římskokatolické tradice praktikované jižními anglosaskými královstvími a některými členy deirské šlechty, včetně Oswiuovy manželky, královny . V roce 664 předsedal synodě ve Whitby, na němž duchovní rokovali o obou tradicích. Pomohl vyřešit napětí mezi oběma stranami vyhlášením, že se Northumbrie přikloní k římskému ritu. Král Oswiu zemřel v roce 670, jeho nástupcem se stal jeho syn Ecgfrith. Jeho svátek 15. února slaví východní i západní křesťané. (cs)
- Oswiu de Northúmbria (Northúmbria, actual Northumberland, ca. 612 - 670) fou un sobirà del Regne de Bernícia des del 642, que l'unificà amb el Regne de Deira per formar el Regne de Northúmbria. És venerat com a sant per diverses confessions cristianes. (ca)
- أوزوي Oswy المعروف أيضا باسم أو أوزويو Oswiu أو أوزويغ Oswig (بالإنجليزية القديمة: Ōswīg) (حوالي 612 – 15 فبراير 670)، كان ملك برنيسيا في شمال إنجلترا من عام 642 حتى وفاته. وهو أحد أبناء أثيلفريث ملك برنيسيا، وأصبح ملكا بعد وفاة أخيه أوزوالد في 642. وخلافا لأخيه أوزوالد، فقد كافح أوزوي في أغلب سنوات حكمه لبسط سلطته على ديرا، وهي إحدى مملكتين أنجلو سكسونيتين شكلتا مملكة نورثمبريا في العصور الوسطى، والأخرى هي برنيسيا. تربى أوزوي وإخوته في المنفى في مملكة دالريادا الاسكتلندية بعد وفاة والدهم على يد إدوين ملك ديرا، ولم يعودوا إلا بعد وفاة إدوين في 633. تولى أوزوي العرش بعد مقتل شقيقه أوزوالد في معركة ضد بيندا ملك مرسيا. شهدت سنوات حكمه الأولى صراعا لفرض سيطرته على ديرا وكذلك صراعه مع بيندا الذي كان يدين له بالولاء. وفي عام 655، قتل بيندا على يد قوات أوزوي الذي حقق نصرا حاسما في معركة وينواد، وبهذا أصبح أوزوي أحد أقوى الحكام في بريطانيا. أمّن أوزوي سيطرته على مملكة ديرا، وجعل ابنه ألفريث ملكا تابعا، ولثلاث سنوات تلت، امتدت سلطة أوزوي على مملكة مرسيا، فأكسبه اعتراف باقي الزعماء ليكون زعيما على أجزاء كثيرة من بريطانيا العظمى. كان أوزوي مسيحيا مخلصا، ونشر الدين بين رعاياه، وأقام عددا من الأديرة، بما في ذلك دير غيلنغ ودير ويتبي. تربى أوزوي على تعاليم الكنيسة المسيحية الكلتية التي كانت منتشرة في أيرلندا واسكتلندا، وذلك بدلا من التعاليم الرومانية التي مارستها ممالك الأنجلو ساكسون الجنوبية وكذلك بعض النبلاء في ديرا، بما في ذلك عقيلته إينفلاد. وفي عام 664، ترأس أوزوي مجمع ويتبي، حيث تناقش رجال الدين على تعاليم الكنيستين، وساعد في حل التوتر بين الطرفين بأن أعلن أن نورثمبريا ستتبع الأساس الروماني. توفي أوزوي في عام 670 وخلفه ابنه إغفريث. (ar)
- Ο Οσουί (Oswiu, 612 - 15 Φεβρουαρίου 670) βασιλιάς της Βερνικίας (642 - 670) ήταν γιος του Έθελφριθ της Βερνικίας και της Άχα της Ντέιρα, διαδέχθηκε τον μεγαλύτερο αδελφό του Όσβαλντ. Σε αντίθεση με τον αδελφό του αγωνίστηκε σε όλη την διάρκεια της ζωής του για να αποκτήσει απόλυτη εξουσία στην Ντέιρα το δεύτερο βασίλειο το οποίο μαζί με την Βερνικία αποτελούσε την μεσαιωνική Νορθουμβρία. Ο Οσουί και όλα τα αδέλφια του μεγάλωσαν στην αυλή του Σκωτσέζικου βασιλείου του Νταλ Ριάτα μετά την πτώση του πατέρα τους στην μάχη του ποταμού Ίντλ από τον (616) ο οποίος τοποθέτησε νέο βασιλιά τον δυναστικό του αντίπαλο Έντουιν της Νορθουμβρίας. Ο Έντουιν έπεσε στην μάχη του Χάτφιλντ Τσέιζ με αντιπάλους τον Καντβαλλόν και τον Πέντα της Μερκίας (633), στην Βερνικία τον διαδέχθηκε ο μεγαλύτερος αδελφός του Οσουί Έανφριθ της Βερνικίας ο οποίος δολοφονήθηκε την επόμενη χρονιά από τον Καντβαλλόν (634). Ο επόμενος αδελφός τους Άγιος Όσβαλντ αντιμετώπισε αποφασιστικά τον Καντβαλλόν στην μάχη του Χίβενφιλντ και κυβέρνησε μέχρι τον δικό του τραγικό θάνατο και τον ακρωτηριασμό του από τον Πέντα της Μερκίας στην Μάχη του Μάζερφιλντ (5 Αυγούστου 642). Τον Πέντα διαδέχθηκε ο επόμενος αδελφός του Οσουί, στην μάχη του Βινβάεντ (655) ο Οσουί συνέτριψε και σκότωσε τον Πέντα από τότε έγινε ο ισχυρότερος βασιλιάς στην Βρετανία. Διεκδίκησε τον απόλυτο έλεγχο στην Ντέιρα και τοποθέτησε σε τρία χρόνια υποτελή βασιλιά τον μεγαλύτερο γιο του Άλφριθ. Είχε υπό την εξουσία του ολόκληρη την Μερκία μετά τον φόνο του Πέντα, καταγράφηκε σαν ένας από τους αυτοκρατορικούς πρώτους Σάξονες βασιλείς της Μεγάλης Βρετανίας με τον τίτλο "Βρετβάλντα". Ο Οσουί ήταν πιστός χριστιανός, διέδωσε την χριστιανική πίστη στους υπηκόους του και ίδρυσε έναν μεγάλο αριθμό από μοναστήρια όπως το αβαείο του Γκίλλινγκ και το αβαείο του Ουίτμπι. Ανατράφηκε με την Κέλτικη χριστιανική παράδοση η οποία είχε μεγάλες διαφορές από την Ρωμαϊκή χριστιανική παράδοση στην οποία ανήκαν οι Αγγλοσάξονες και πολλά μέλη της βασιλικής οικογένειας όπως η βασίλισσα . Ο Οσουί συγκάλεσε την Σύνοδο του Ουίτμπι για να λύσει τις θρησκευτικές διαφορές (664) η Σύνοδος κατέληξε τελικά στην υιοθέτηση της Ρωμαϊκής χριστιανικής λατρείας με ήττα του Οσουί. Ο Οσουί πέθανε σε ηλικία 58 ετών (670) και τον διαδέχθηκε ο γιος του Έγκφριθ της Νορθουμβρίας. (el)
- Oswiu (aŭ Oswy, naskiĝis ĉirkaŭ 612, mortis la 15-an de februaro 670) estis reĝo de Northumbria, Anglio, de 642 al sia morto. (eo)
- Oswiu (auch Osuiu; Oswio; Osweo; Oswi; Ossu; Osguid; * um 612; † 15. Februar 670) war von 642 bis 670 König des angelsächsischen Königreiches Bernicia. Von 651 bis zu seinem Tod war er Oberkönig Deiras. Auch in Mercia konnte er sich von 655 bis 658 als Herrscher durchsetzen. Im Eintrag des Jahres 827 (829) des A-Manuskripts der Angelsächsischen Chronik, der wiederum auf Angaben in Bedas Historia ecclesiastica gentis Anglorum beruht, wird er als siebter Bretwalda bezeichnet. (de)
- Oswiu (c. 612–15 de febrero de 670), también se escribe Oswio, Oswy, Oswig y Osuiu, fue Rey de Bernicia desde 642 hasta su muerte y de hecho monarca de toda Northumbria desde 655. Oswiu fue el último rey que Beda menciona haber reinado el imperium; y a finales del siglo IX la Crónica anglosajona se refiere a Oswiu como Bretwalda. (es)
- Oswiu, also known as Oswy or Oswig (Old English: Ōswīg) (c. 612 – 15 February 670), was King of Bernicia from 642 and of Northumbria from 654 until his death. He is notable for his role at the Synod of Whitby in 664, which ultimately brought the church in Northumbria into conformity with the wider Catholic Church. One of the sons of Æthelfrith of Bernicia, Oswiu became king following the death of his brother Oswald in 642. Unlike Oswald, Oswiu struggled to exert authority over Deira, the other constituent kingdom of medieval Northumbria, for much of his reign. Oswiu and his brothers were raised in exile in the Irish kingdom of Dál Riata in present-day Scotland after their father's death at the hands of Edwin of Deira, only returning after Edwin's death in 633. Oswiu rose to the kingship when his brother Oswald was killed in battle against Penda of Mercia. The early part of his reign was defined by struggles to assert control over Deira and his contentious relationship with Penda, his overlord. In 655, Oswiu's forces killed Penda in a decisive victory at the Battle of the Winwaed, establishing Oswiu as one of the most powerful rulers in Britain. He secured control of Deira, with his son Alhfrith serving as a sub-king, and for three years, Oswiu's power extended over Mercia, earning him recognition as bretwalda over much of Great Britain. Oswiu was a devoted Christian, promoting the faith among his subjects and establishing a number of monasteries, including Gilling Abbey and Whitby Abbey. He was raised in the Celtic Christian tradition of much of the Irish world, rather than the Roman tradition practiced by the southern Anglo-Saxon kingdoms as well as some members of the Deiran nobility, including Oswiu's queen Eanflæd. In 664, Oswiu presided over the Synod of Whitby, where clerics debated over the two traditions, and helped resolve tension between the parties by decreeing that Northumbria would follow the Roman style. Oswiu died in 670 and was succeeded by his son, Ecgfrith. His feast is 15 February in the East and in the West. (en)
- Oswiu ou Oswy, né vers 611/612 et mort le 15 février 670, est roi de Northumbrie de 642 à sa mort. (fr)
- Oswiu, juga dikenal sebagai Oswy atau Oswig (bahasa Inggris Kuno: Ōswīg) (skt. 612 – 15 Februari 670), adalah dari 642 dan hingga kematiannya. Ia terkenal karena perannya di Sinode Whitby pada tahun 664, yang akhirnya membawa gereja di Northumbria menjadi selaras dengan Gereja Katolik yang lebih luas. Salah satu putra Æthelfrith dari Bernicia, Oswiu menjadi raja setelah kematian saudaranya Oswald pada tahun 642. Tidak seperti Oswald, Oswiu berjuang untuk menggunakan otoritas atas Deira, kerajaan konstituen lain dari Northumbria abad pertengahan, untuk sebagian besar masa pemerintahannya. Oswiu dan saudara-saudaranya dibesarkan di pengasingan di kerajaan Irlandia Dál Riata di Skotlandia setelah kematian ayahanda mereka di tangan Edwin dari Northumbria, hanya kembali setelah kematian Edwin pada tahun 633. Oswiu naik takhta ketika saudaranya Oswald terbunuh dalam pertempuran melawan Penda dari Mercia. Bagian awal pemerintahannya ditentukan oleh perjuangan untuk menegaskan kendali atas Deira dan hubungannya yang kontroversial dengan Penda, tuannya. Pada tahun 655, pasukan Oswiu membunuh Penda dalam kemenangan yang menentukan di Pertempuran Winwaed, menjadikan Oswiu sebagai salah satu penguasa paling kuat di Inggris. Dia mengamankan kendali Deira, dengan putranya Alhfrith menjabat sebagai rekan-raja, dan selama tiga tahun, kekuasaan Oswiu meluas ke Mercia, membuatnya diakui sebagai bretwalda di sebagian besar Inggris Raya. Oswiu adalah seorang Kristiani yang taat, ia juga mendirikan sejumlah biara, termasuk dan Whitby. Ia dibesarkan dalam tradisi Kekristenan Kelt di sebagian besar dunia Irlandia, daripada tradisi Romawi yang dipraktikkan oleh kerajaan Anglo-Saxon selatan serta beberapa anggota bangsawan Deira, termasuk ratu Oswiu Eanflæd. Pada tahun 664, Oswiu memimpin Sinode Whitby, di mana para ulama memperdebatkan kedua tradisi tersebut, dan membantu menyelesaikan ketegangan antara pihak-pihak tersebut dengan memutuskan bahwa Northumbria akan mengikuti gaya Romawi. Oswiu meninggal pada tahun 670 dan digantikan oleh putranya, Ecgfrith. Hari pestanya adalah 15 Februari di Timur dan di Barat. (in)
- Oswiu (612 – 670) fu sovrano di Bernicia dal 642 e riunificò di nuovo questo regno e quello di Deira, governato inizialmente da sovrani dipendenti, ricostituendo così la Northumbria. (it)
- 오스위그(고대 영어: Ōswīg: 612년경-670년 2월 15일)는 642년부터 이었으며 654년부터 노섬브리아 전체의 국왕이었다. 노섬브리아가 켈트식 기독교를 버리고 보다 범용한 로마식 기독교로 전향하게 된 를 개최한 것으로 가장 잘 알려져 있다. 베오르니체 국왕 애설프리스의 아들들 중 하나로, 642년 형 오수알데가 전사하면서 베오르니체 왕위를 이어받았다. 오수알데와 달리 오스위그는 치세 중 대부분의 기간 동안 노섬브리아의 남쪽 절반 데렌리체에 대한 지배권을 행사하지 못하여 그 지배권을 세우기 위해 노력해야 했다. 616년, 아버지 애설프리스가 래드왈드에게 죽은 뒤 래드왈드가 외삼촌 에아드위네를 베오르니체와 데렌리체의 왕으로 꽂으면서 오수알데와 오스위그를 비롯한 형제들은 아일랜드의 게일인 연맹왕국 달 리어타로 망명갔다. 633년 에아드위네가 죽자 형제들은 브리타니아로 돌아갔고, 곧 오수알데는 의 승리로 브리타니아의 패권을 잡았으나, 8년 뒤 에서 머시아 국왕 에게 전사했다. 642년 베오르니체 국왕이 된 오스위그의 초기 치세는 데렌리체에 대한 형의 지배권을 되찾으려는 노력, 그리고 새로이 패자가 된 펜다와의 험악한 관계로 점철되었다. 655년, 오스위그는 에서 머시아에 결정적 승리를 거두고 펜다를 잡아 죽여 새로운 패자가 되었고, 데렌리체까지 손에 넣어 아들 를 데렌리체의 종속왕(sub-king)으로 삼았다. 이후 3년만에 오스위그의 권세는 머시아까지 미쳐 브리타니아의 패자로 인정받았다. (ko)
- Oswiu (circa 612 – 15 februari 670) was koning van Bernicia van 642 tot 655 en koning van heel Northumbria van 655 tot aan zijn dood. Hij was een zoon van koning Aethelfrith en diens derde vrouw. Na de dood van zijn vader in 616 vluchtte zijn familie met hem naar het hof van koning van Dalriada. Deze stuurde Oswiu naar een klooster op Iona waar hij zich tot het christendom bekeerde. In 642 volgde hij zijn halfbroer Oswald van Northumbria op als koning van Northumbria. Zijn aanspraak op de troon werd echter niet erkend in Deira, een van de twee koninkrijken die samen Northumbria vormden. In Bernicia, het andere koninkrijk waaruit Northumbria bestond, werd hij wel als koning erkend. Oswiu probeerde de eenheid in Northumbria te herstellen door Oswins nicht Eanfled, dochter van Edwin van Northumbria, te huwen. Dit huwelijk had niet het gewenste resultaat en Northumbria bleef verdeeld. Meer dan tien jaar lang volgden er regelmatig gewapende conflicten tussen Bernicia en Deira. Daarnaast kreeg Oswiu ook te kampen met koning Penda van Mercia.Uiteindelijk versloeg hij zijn tegenstanders in 655 en kon hij zich koning van heel Northumbria noemen. Vervolgens breidde hij zijn macht verder uit: Mercia kwam een aantal jaar onder zijn bewind, zijn troepen vielen het koninkrijk binnen en hij deed een inval in de gebieden van de Picten. Tijdens zijn regeerperiode had hij niet alleen te maken met militaire conflicten maar ook op godsdienstig vlak staken conflicten de kop op. In een poging om een einde te maken aan een onenigheid tussen de aanhangers van het Keltische christendom en de voorstanders van de Rooms-Katholieke Kerk, liet hij in 664 de Synode van Whitby bijeen roepen. Oswiu overleed in 670 en werd begraven in de abdij van Whitby. (nl)
- Oswiu z Nortumbrii, Oswy, Osuio, Osui, Oswius, Oswie (ur. ok. 612, zm. 670) – władca anglosaskiego królestwa Bernicji w latach 642-654, a następnie do roku 670 Nortumbrii powstałej z połączenia Bernicji i Deiry. Oswiu był trzecim synem Etelfryda. Jego matką była prawdopodobnie Acha, księżniczka Deiry i siostra jej najpotężniejszego władcy, Edwina. Niektórzy historycy uważają jednak, że niechęć obywateli Deiry do Oswiu jako władcy świadczy, iż nie Acha była jego matką, lecz inna, nieznana z imienia, żona Etelfryda. Za tą teorią przemawia fakt, iż Oswald, jedyny pewny syn Achy, został bez problemów zaakceptowany na tronie Deiry. Beda Czcigodny napisał w swej Historii kościelnej..., iż Oswiu w chwili śmierci miał 58 lat, co pozwalałoby wyznaczyć datę jego urodzenia na 612 rok. Był to okres największego rozkwitu władzy Etelfryda. Po śmierci ojca w 616 roku w bitwie nad rzeką Idle z armią Raedwalda z Anglii Wschodniej, Oswiu i jego bracia, w obawie przed Edwinem, który właśnie zasiadł na tronie Bernicji i Deiry, ratowali się ucieczką poza granice kraju. Udali się na zaprzyjaźnione dwory Dalriady i Piktów. Oswiu jako czterolatek trafił do Irlandii i przebywał tam aż do wieku 21 lat. Przyjął wiarę chrześcijańską, został ochrzczony i wychowany w zwyczajach irlandzkich. Beda wspomina, iż był wychowany w tradycji iroszkockiej i biegły w języku irlandzkim. Wziął również ślub z irlandzką księżniczką Fin, z którą miał syna Aldfritha. Zarówno Oswiu, jak i jego bracia powrócili do swego kraju dopiero w 633, kiedy król Edwin zginął w bitwie pod Hatfield Chase. Rozpadła się wówczas słaba unia łącząca Bernicję i Deirę, co otworzyło synom Etelfryda drogę do sukcesji na tronie kraju przodków. Jako pierwszy władzę objął najstarszy Eanfrith, a po nim przyszła kolej Oswalda. Po śmierci króla Oswalda w bitwie przeciw Mercjanom pod Maserfield 5 sierpnia 642 roku, Oswiu został władcą Bernicji, gdyż naturalny sukcesor Oswalda, jego syn Ethelwald, był wówczas jeszcze dzieckiem. Już jako król Bernicji poślubił Rieinmellt, brytyjską księżniczkę z Rheged, co zapewniło poparcie dla jego osoby na tronie Bernicji wśród Brytów. Urodziła mu dwójkę dzieci: syna Alfrida (Eahlfrith) i córkę Ealflaedę (Eahlflæd). Przez pierwsze dziesięć lat swoich rządów pozostawał zależny od Pendy z Mercji. Nie ustąpił jednak w przypadku wiary – nie dokonał apostazji i pozostał wierny wierze chrześcijańskiej, co prawdopodobnie było zasługą biskupa Aidana z Lindisfarne. Od samego początku Oswiu starał się wzmocnić swoją pozycję i czynił starania, by ponownie połączyć Bernicję i Deirę pod swoimi rządami. Miało temu sprzyjać kolejne jego małżeństwo: między 642 a 644 rokiem poślubił Enfledę (Eanflæd), córkę króla Edwina, która od śmierci ojca przebywała na wygnaniu na dworze władcy królestwa Kentu. Enfleda urodziła mu dwóch synów: Egfryta (Ecgfrith) i Elfwine (Ælfwine), oraz dwie córki: Ostryt (Osthryth) i Elfledę (Ælfflæd). Związek ten zapewnił Oswiu przychylność Kentyjczyków i Franków, nie zapewniło jednak usankcjonowania władzy nad Deirą. Na jej tronie zasiadł syn Osrica, Oswine, wywodzący się z deirskiej dynastii królewskiej. Około 651 obaj władcy weszli w konflikt, którego efektem stało się zabójstwo Oswine, zlecone przez Oswiu. Aby nie zaostrzać dodatkowo i tak napiętej sytuacji między obiema państwami, Oswiu osadził na tronie Deiry swego bratanka Etelwalda, syna Oswalda. W ramach pokuty za zabójstwo Oswine przekazał spore nadanie ziem na ręce bliskiego krewnego zamordowanego – mercyjskiego biskupa Trumhere, który założył na nich . Początek lat 50. VII wieku zapisał się w Bernicji zacieśnieniem stosunków z sąsiednią Mercją, co potwierdziły dynastyczne małżeństwa dzieci Oswiu i Pendy: Alfrida z oraz Ealflaedy z . Warunkiem zgody Oswiu na te małżeństwa było ochrzczenie Peady przez biskupa Finana, który zastąpił Aidana. Oswiu sfinansował również misję ewangelizacyjną biskupa Cedda w Mercji, a następnie wraz z Peadą ufundował klasztor w Medeshamstede. Sytuacja zmieniła się dramatycznie w 655 roku, kiedy Penda ze swoją armią wkroczył do Bernicji, docierając aż do jej stolicy, Bamburga. Oswiu zaproponował mu wielki okup i wysłał swego syna Egfryta jako zakładnika do Mercji. Nieznane są szczegóły tego najazdu, ale ich kulminacja nastąpiła w bitwie pod Winwaed, gdzie zginął Penda. W bitwie tej po stronie Mercjan stanął również Etelwald z Deiry, dotąd zależny od Oswiu. Etelwald wprawdzie nie wziął w bitwie aktywnego udziału, jednak wuj nie wybaczył mu zdrady i usunął go z tronu Deiry, sam na krótko obejmując władzę nad królestwem. Nieoczekiwane zwycięstwo pod Winwaed sprawiło, że Oswiu został królem Mercji. Pośrednio lub bezpośrednio zależni od niego byli również władcy sąsiednich królestw anglosaskich: Sigeberht II Dobry z Esseksu oraz , któremu Oswiu pomógł odzyskać władzę. Z kolei bratanek Oswiu Talorgan, został królem Piktów. Wszystko to pozwoliło Oswiu na stworzenie sporego imperium pod swymi rządami, co zapewniło mu tytuł bretwalda. Dominacja Oswiu w Brytanii trwała zaledwie lata. Bezpośrednią przyczyną rozpadu imperium była śmierć Peady, którego podobno otruła jego żona a córka Oswiu. Wydarzenie to stało się powodem buntu mercyjskiej szlachty, która wygnała zwolenników Oswiu i osadziła na tronie Mercji brata Peady, . Z kolei sojusznik Oswiu w Esseksu, Sigeberht, został zamordowany przez swego brata Swithelma, który odsunął się od Oswiu i porzucił tradycje iroszkockie na rzecz liturgii łacińskiej. Również mieszkańcy Deiry nie zapomnieli o zabójstwie Oswine i nie zaakceptowali Oswiu jako władcy, zmuszając go do ustanowienia samodzielnego sub-królestwa i osadzenia na tronie Alfrida. Alfrid szybko udowodnił, że jego celem są rządy samodzielne, co uwidoczniło się zwłaszcza w kwestii religii. Oswiu wychowany został w tradycji kościoła iroszkockiego, zaś Alfrid zdecydował się uznać wyższość liturgii łacińskiej. Jego sojuszniczką w tej kwestii była Enfleda, która w królestwie Kentu poznała obrządek łaciński. Aby raz na zawsze zakończyć spory między zwolennikami obu obrządków, Oswiu zwołał w 664 roku synod w opactwie w Whitby, który ujednolicił liturgię, doprowadzając do likwidacji obrządku iroszkockiego. W tym samym roku Oswiu usunął swego syna z tronu Deiry, ponownie włączając królestwo pod swe rządy. Aż do swej śmierci pozostawał jednym z najpotężniejszych władców w Brytanii. W 669 roku przyjął wizytę nowo mianowanego arcybiskupa Canterbury Teodora. Planował pielgrzymkę do Rzymu, jednak nie udało mu się jej zrealizować. Zmarł 15 lutego 670 roku, po krótkiej chorobie. Pochowany został w opactwie w Whitby, obok króla Edwina. Jego następcami zostali synowie: Egfryt w Bernicji i Elfwine w Deirze, jako władca zależny. Kiedy Elfwine zginął w bitwie z Mercjanami nad rzeką Trent, ponownie oba królestwa zostały zjednoczone pod rządami Egfryda, tworząc Nortumbrię. (pl)
- Osvio (em inglês: Oswiu; em latim: Oswius/Osvius ou Osvigo (em inglês antigo: Ōswīg; em latim: Osvigus; c. 612 – 15 de fevereiro de 670) foi um rei da Bernícia. Seu pai, Etelfrido da Nortúmbria, foi morto na batalha, lutando contra Redualdo da Ânglia Oriental e Eduíno da Nortúmbria no Rio Idle em 616. Junto com seus irmãos e os apoiadores deles, Osvio se manteve exilado até a morte de Eduíno em 633. Após a morte de seu irmão Osvaldo, derrotado por Penda na em 5 de agosto 642, Osvio se tornou rei da Bernícia. Ele passou a próxima década na obscuridade, como um dos muitos reis sujeitos a Penda. Em 655, Penda invadiu a Bernícia, fazendo com que Osvio fosse antes dele. Os detalhes da campanha não são claros, mas Osvio inesperadamente derrotou e matou Penda. Esta vitória foi seguida por um imperium de curta duração de Osvio — ele é tradicionalmente considerado um Bretwalda — sobre boa parte da Grã-Bretanha. Ele se estabeleceu como rei de Mércia, destinando a seu genro Peada, filho de Penda, o cargo de rei subordinado. A Dominação incontestada Osvio sobre a Grã-Bretanha durou apenas um curto período de tempo, terminando com uma revolta entre os mercianos que estabeleceu Vulfero, filho de Penda, como o rei deles. Uma solução negociada parece ter sido a preferida de ambos os lados para evitar a guerra. Divisões dentro da Igreja da Nortúmbria levaram ao Sínodo de Whitby em 664, onde Osvio concordou em resolver a controvérsia da Páscoa, adotando a datação romana. Seus últimos anos foram marcados por conflitos com seu filho Ealfrido. Osvio morreu em 670 e foi sucedido por seu filho Egfrido. (pt)
- Освиу (др.-англ. Oswiu, Oswy; около 612—15 февраля 670) — король Берниции в 642—655 годах и король Нортумбрии в 655—670 годах из династии Идингов. (ru)
- Oswiu, även Oswy eller Oswig (fornengelska: Ōswīg), född cirka 612, död 15 februari 670, var från år 642 till sin död. Han var son till och blev kung då brodern Oswald avled 642. Till skillnad från Oswald fick Oswiu kämpa för att behålla kontrollen över Deira, den andra delen av Northumbria, under stora delar av sin regeringstid. Oswiu och hans bröder växte upp i exil i det skotska kungadömet Dál Riata efter att fadern dödats av och man kom inte att återvända till Bernicia förrän efter Edwins död år 633. Oswiu utsågs till kung då hans bror Oswald dog i strid med Penda av Mercia. Hans tidiga regeringstid dominerades av kamp för att få kontroll över Deira och av förhållandet till hans stridslystne länsherre Penda. År 655 dödade Oswius styrkor Penda genom en avgörande seger i , vilket gjorde Oswiu till en av de mäktigaste personerna i Britannien. Han tog kontroll över Deira och satte sin son som vicekung. Under tre år styrde Oswiu även Mercia, vilket gav honom titeln över stora delar av Britannien. Oswiu var varmt troende kristen och framhävde trons betydelse för sina undersåtar. Han grundade även ett antal kloster, bland annat och Whitby Abbey. Han uppfostrades i den keltiskt kristna traditionen som kom från den iriska världen. På detta sätt skilde han sig från de sydengelska kungarikena och från en del adelsmän i Deira, inklusive sin egen hustru, drottning Eanflæd, som alla var romersk-katolskt troende. År 664 ledde Oswiu synoden i Whitby, där teologiskt lärda diskuterade de olika traditionerna. Oswiu bestämde att man skulle tillämpa romersk-katolsk praxis och lättade därmed spänningarna mellan de båda lägren. Oswiu avled 670 och efterträddes av sin son, Ecgfrith. (sv)
- Освіу (давн-англ. Oswiu, Oswio, Oswy, Oswig, Osuiu; близько 612 — 15 лютого 670) — король Нортумбрії у 654—670 роках, король Мерсії 655—658 роках. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Oswiu de Northúmbria (Northúmbria, actual Northumberland, ca. 612 - 670) fou un sobirà del Regne de Bernícia des del 642, que l'unificà amb el Regne de Deira per formar el Regne de Northúmbria. És venerat com a sant per diverses confessions cristianes. (ca)
- Oswiu (aŭ Oswy, naskiĝis ĉirkaŭ 612, mortis la 15-an de februaro 670) estis reĝo de Northumbria, Anglio, de 642 al sia morto. (eo)
- Oswiu (auch Osuiu; Oswio; Osweo; Oswi; Ossu; Osguid; * um 612; † 15. Februar 670) war von 642 bis 670 König des angelsächsischen Königreiches Bernicia. Von 651 bis zu seinem Tod war er Oberkönig Deiras. Auch in Mercia konnte er sich von 655 bis 658 als Herrscher durchsetzen. Im Eintrag des Jahres 827 (829) des A-Manuskripts der Angelsächsischen Chronik, der wiederum auf Angaben in Bedas Historia ecclesiastica gentis Anglorum beruht, wird er als siebter Bretwalda bezeichnet. (de)
- Oswiu (c. 612–15 de febrero de 670), también se escribe Oswio, Oswy, Oswig y Osuiu, fue Rey de Bernicia desde 642 hasta su muerte y de hecho monarca de toda Northumbria desde 655. Oswiu fue el último rey que Beda menciona haber reinado el imperium; y a finales del siglo IX la Crónica anglosajona se refiere a Oswiu como Bretwalda. (es)
- Oswiu ou Oswy, né vers 611/612 et mort le 15 février 670, est roi de Northumbrie de 642 à sa mort. (fr)
- Oswiu (612 – 670) fu sovrano di Bernicia dal 642 e riunificò di nuovo questo regno e quello di Deira, governato inizialmente da sovrani dipendenti, ricostituendo così la Northumbria. (it)
- Освиу (др.-англ. Oswiu, Oswy; около 612—15 февраля 670) — король Берниции в 642—655 годах и король Нортумбрии в 655—670 годах из династии Идингов. (ru)
- Освіу (давн-англ. Oswiu, Oswio, Oswy, Oswig, Osuiu; близько 612 — 15 лютого 670) — король Нортумбрії у 654—670 роках, король Мерсії 655—658 роках. (uk)
- أوزوي Oswy المعروف أيضا باسم أو أوزويو Oswiu أو أوزويغ Oswig (بالإنجليزية القديمة: Ōswīg) (حوالي 612 – 15 فبراير 670)، كان ملك برنيسيا في شمال إنجلترا من عام 642 حتى وفاته. وهو أحد أبناء أثيلفريث ملك برنيسيا، وأصبح ملكا بعد وفاة أخيه أوزوالد في 642. وخلافا لأخيه أوزوالد، فقد كافح أوزوي في أغلب سنوات حكمه لبسط سلطته على ديرا، وهي إحدى مملكتين أنجلو سكسونيتين شكلتا مملكة نورثمبريا في العصور الوسطى، والأخرى هي برنيسيا. (ar)
- Oswiu (též Oswy nebo Oswig; (staroanglicky: Ōswīg) (asi 612 – 15. února 670), byl králem Bernicie od roku 642 a králem Northumbrie od roku 654 až do své smrti. Hrál významnou roli na v roce 664, která nakonec uvedla církev v Northumbrii do souladu s širší katolickou církví. Oswiu se coby jeden ze synů bernicijského krále Æthelfritha stal králem po smrti svého staršího bratra Oswalda v roce 642. Na rozdíl od Oswalda se Oswiu po většinu své vlády snažil prosadit svou vládu nad Deirou, druhou základní složkou středověkého království Northumbrie. (cs)
- Ο Οσουί (Oswiu, 612 - 15 Φεβρουαρίου 670) βασιλιάς της Βερνικίας (642 - 670) ήταν γιος του Έθελφριθ της Βερνικίας και της Άχα της Ντέιρα, διαδέχθηκε τον μεγαλύτερο αδελφό του Όσβαλντ. Σε αντίθεση με τον αδελφό του αγωνίστηκε σε όλη την διάρκεια της ζωής του για να αποκτήσει απόλυτη εξουσία στην Ντέιρα το δεύτερο βασίλειο το οποίο μαζί με την Βερνικία αποτελούσε την μεσαιωνική Νορθουμβρία. Ο Οσουί και όλα τα αδέλφια του μεγάλωσαν στην αυλή του Σκωτσέζικου βασιλείου του Νταλ Ριάτα μετά την πτώση του πατέρα τους στην μάχη του ποταμού Ίντλ από τον (616) ο οποίος τοποθέτησε νέο βασιλιά τον δυναστικό του αντίπαλο Έντουιν της Νορθουμβρίας. Ο Έντουιν έπεσε στην μάχη του Χάτφιλντ Τσέιζ με αντιπάλους τον Καντβαλλόν και τον Πέντα της Μερκίας (633), στην Βερνικία τον διαδέχθηκε ο μεγαλύτερος αδελφός (el)
- Oswiu, also known as Oswy or Oswig (Old English: Ōswīg) (c. 612 – 15 February 670), was King of Bernicia from 642 and of Northumbria from 654 until his death. He is notable for his role at the Synod of Whitby in 664, which ultimately brought the church in Northumbria into conformity with the wider Catholic Church. One of the sons of Æthelfrith of Bernicia, Oswiu became king following the death of his brother Oswald in 642. Unlike Oswald, Oswiu struggled to exert authority over Deira, the other constituent kingdom of medieval Northumbria, for much of his reign. (en)
- Oswiu, juga dikenal sebagai Oswy atau Oswig (bahasa Inggris Kuno: Ōswīg) (skt. 612 – 15 Februari 670), adalah dari 642 dan hingga kematiannya. Ia terkenal karena perannya di Sinode Whitby pada tahun 664, yang akhirnya membawa gereja di Northumbria menjadi selaras dengan Gereja Katolik yang lebih luas. Salah satu putra Æthelfrith dari Bernicia, Oswiu menjadi raja setelah kematian saudaranya Oswald pada tahun 642. Tidak seperti Oswald, Oswiu berjuang untuk menggunakan otoritas atas Deira, kerajaan konstituen lain dari Northumbria abad pertengahan, untuk sebagian besar masa pemerintahannya. (in)
- 오스위그(고대 영어: Ōswīg: 612년경-670년 2월 15일)는 642년부터 이었으며 654년부터 노섬브리아 전체의 국왕이었다. 노섬브리아가 켈트식 기독교를 버리고 보다 범용한 로마식 기독교로 전향하게 된 를 개최한 것으로 가장 잘 알려져 있다. 베오르니체 국왕 애설프리스의 아들들 중 하나로, 642년 형 오수알데가 전사하면서 베오르니체 왕위를 이어받았다. 오수알데와 달리 오스위그는 치세 중 대부분의 기간 동안 노섬브리아의 남쪽 절반 데렌리체에 대한 지배권을 행사하지 못하여 그 지배권을 세우기 위해 노력해야 했다. 616년, 아버지 애설프리스가 래드왈드에게 죽은 뒤 래드왈드가 외삼촌 에아드위네를 베오르니체와 데렌리체의 왕으로 꽂으면서 오수알데와 오스위그를 비롯한 형제들은 아일랜드의 게일인 연맹왕국 달 리어타로 망명갔다. 633년 에아드위네가 죽자 형제들은 브리타니아로 돌아갔고, 곧 오수알데는 의 승리로 브리타니아의 패권을 잡았으나, 8년 뒤 에서 머시아 국왕 에게 전사했다. (ko)
- Oswiu (circa 612 – 15 februari 670) was koning van Bernicia van 642 tot 655 en koning van heel Northumbria van 655 tot aan zijn dood. Hij was een zoon van koning Aethelfrith en diens derde vrouw. Na de dood van zijn vader in 616 vluchtte zijn familie met hem naar het hof van koning van Dalriada. Deze stuurde Oswiu naar een klooster op Iona waar hij zich tot het christendom bekeerde. Vervolgens breidde hij zijn macht verder uit: Mercia kwam een aantal jaar onder zijn bewind, zijn troepen vielen het koninkrijk binnen en hij deed een inval in de gebieden van de Picten. (nl)
- Oswiu z Nortumbrii, Oswy, Osuio, Osui, Oswius, Oswie (ur. ok. 612, zm. 670) – władca anglosaskiego królestwa Bernicji w latach 642-654, a następnie do roku 670 Nortumbrii powstałej z połączenia Bernicji i Deiry. Już jako król Bernicji poślubił Rieinmellt, brytyjską księżniczkę z Rheged, co zapewniło poparcie dla jego osoby na tronie Bernicji wśród Brytów. Urodziła mu dwójkę dzieci: syna Alfrida (Eahlfrith) i córkę Ealflaedę (Eahlflæd). Zmarł 15 lutego 670 roku, po krótkiej chorobie. Pochowany został w opactwie w Whitby, obok króla Edwina. (pl)
- Osvio (em inglês: Oswiu; em latim: Oswius/Osvius ou Osvigo (em inglês antigo: Ōswīg; em latim: Osvigus; c. 612 – 15 de fevereiro de 670) foi um rei da Bernícia. Seu pai, Etelfrido da Nortúmbria, foi morto na batalha, lutando contra Redualdo da Ânglia Oriental e Eduíno da Nortúmbria no Rio Idle em 616. Junto com seus irmãos e os apoiadores deles, Osvio se manteve exilado até a morte de Eduíno em 633. (pt)
- Oswiu, även Oswy eller Oswig (fornengelska: Ōswīg), född cirka 612, död 15 februari 670, var från år 642 till sin död. Han var son till och blev kung då brodern Oswald avled 642. Till skillnad från Oswald fick Oswiu kämpa för att behålla kontrollen över Deira, den andra delen av Northumbria, under stora delar av sin regeringstid. (sv)
|
