| dbo:abstract
|
- Una ottava rima o octava reial és una de les estrofes més utilitzades al llarg de la Història de la Literatura Universal. Normalment decasíl·labs isosil·làbics. Els sis primers versos de rima encadenada i els dos darrers apariats (ABABABCC). (ca)
- Stance (italsky ottava rima) je osmiveršová strofa a forma básně, která vznikla v 13. století v italské . Většinou je v ní použit jambický verš s deseti až jedenácti slabikami. Vlastní stance se rýmuje podle schématu abababcc, toto rýmování má ale několik obměn a variant (viz níže). je verš utvořen pětistopým jambem a deseti slabikami. Canto l’arme pietose, e ’l CapitanoChe ’l gran sepolcro liberò di Cristo.Molto egli oprò col senno e con la mano;Molto soffrì nel glorioso acquisto:E invan l’Inferno a lui s’oppose; e invanos’armò d’Asia e di Libia il popol misto:Chè ’l Ciel gli diè favore, e sotto ai santiSegni ridusse i suoi compagni erranti.(Torquato Tasso, Osvobozený Jeruzalém) (cs)
- Οκτάβα λέγεται η στροφή που αποτελείται από οκτώ στίχους, με ποικίλη ομοιοκαταληξία . (el)
- Die Stanze (ital. stanza, „Raum“ im Sinne von: Gedanken Raum geben), auch: Oktave (ital. Ottava rima), ist eine aus Italien stammende Strophenform. Eine Stanze besteht aus acht Endecasillabi und hat das Reimschema [abababcc]; im Deutschen wird als Vers der jambische Fünfheber verwendet. (de)
- Stanco (itale stanza [ˈstanːtsa], t.e. ĉambro kaj en pli mallarĝa senco: ujo por versaĵo; alternative itale ottava rima) estas tipa poezivers-mezuro originanta en la itallingva literaturo. (eo)
- La octava real es una estrofa, propia del Renacimiento, de ocho versos endecasílabos (once sílabas) con rima consonante y el siguiente esquema de rimas: 11A 11B 11A 11B 11A 11B 11C 11C. El primer registro que se tiene de esta estrofa es de una obra de Giovanni Bocaccio y, aunque al principio se utilizó con fines líricos, en ese mismo siglo ya se constituyó en vehículo ideal y exclusivo para largos poemas narrativos de desde que los grandes escritores épicos del Renacimiento italiano lo utilizaran en sus obras (Matteo Maria Boiardo en su Orlando Innamorato, Ludovico Ariosto en Orlando Furioso y Torquato Tasso en Jerusalén liberada).Este uso sería imitado en español por Alonso de Ercilla en La Araucana. (es)
- Ottava rima est une forme de strophe rimée, d'origine italienne, qui fait rimer huit vers hendécasyllabes. Utilisé à l'origine pour les longs poèmes sur des thèmes héroïques, il est devenu plus tard populaire dans l'écriture d'œuvres héroï-comiques. Sa première utilisation connue est dans les écrits de Boccace. Autre exemple : Canto l’arme pietos(e) e ’l CapitanoChe ’l gran sepolcro liberò di Cristo.Molt(o) egl(i) oprò col senn(o) e con la mano;Molto soffrì nel glorios(o) acquisto:E (i)nvan' l’Inferno vi s’oppos(e), e (i)nvanos’armò d’Asi(a) e di Libia (i)l popol(o) misto:Chè ’l Ciel gli diè favor(e), e sott(o) ai santiSegni riduss(e) i suoi compagn(i) erranti.(Torquato Tasso, Gerusalemme liberata, 9-16) Octava real, importé d'Italie et introduite par Garcilaso de la Vega et Juan Boscan, a commencé à être utilisé en Espagne pendant le début de la Renaissance. C'est la strophe de l'œuvre épique d'Alonso de Ercilla La Araucana : No las damas, amor, no gentilezasde caballeros canto enamorados,ni las muestras, regalos y ternezasde amorosos afectos y cuidados;mas el valor, los hechos, las proezasde aquellos españoles esforzados,que a la cerviz de Arauco no domadapusieron duro yugo por la espada.(Alonso de Ercilla, La Araucana, 1-8) Les Lusiades, un poème épique de Luís de Camões, se compose de 1 102 strophes au total. Ottava rima en portugais s’appelle oitava rima. As armas e os barões assinalados,Que da ocidental praia Lusitana,Por mares nunca de antes navegados,Passaram ainda além da Taprobana,Em perigos e guerras esforçados,Mais do que prometia a força humana,E entre gente remota edificaramNovo Reino, que tanto sublimaram;(Os Lusíadas, 1-8) (fr)
- Ottava rima is a rhyming stanza form of Italian origin. Originally used for long poems on heroic themes, it later came to be popular in the writing of mock-heroic works. Its earliest known use is in the writings of Giovanni Boccaccio. The ottava rima stanza in English consists of eight iambic lines, usually iambic pentameters. Each stanza consists of three alternate rhymes and one double rhyme, following the ABABABCC rhyme scheme. The form is similar to the older Sicilian octave, but evolved separately and is unrelated. The Sicilian octave is derived from the medieval strambotto and was a crucial step in the development of the sonnet, whereas the ottava rima is related to the canzone, a stanza form. (en)
- L'ottava rima, o semplicemente l'ottava, è una strofa di otto endecasillabi rimati, di cui i primi sei a rima alternata e gli ultimi due a rima baciata (ABABABCC). È il metro usato nell'Orlando furioso di Ludovico Ariosto e nella Gerusalemme liberata di Torquato Tasso. Non è certo chi l'abbia inventata, ma il suo uso può essere rintracciato fin dal XIV secolo, nei cantari trecenteschi e nei poemetti del Boccaccio. La prima testimonianza si trova appunto nel Filostrato di Giovanni Boccaccio, che lo adoperò anche nel Ninfale fiesolano, tant'è che si tende a pensare che sia stato il grande autore del trecento italiano a inventare l'ottava rima, partendo dall'esempio degli huitains francesi in lingua d'oil ; altro esempio ne è il Britto di Bretagna di Antonio Pucci. Diventerà poi il metro di poeti popolari come Antonio Pucci e di scrittori colti come Franco Sacchetti, che lasceranno al Pulci, al Boiardo e soprattutto all'Ariosto e al Tasso di elevarlo alle più alte cime. La popolarità dell'ottava riuscì in questo modo a eguagliare la terzina dantesca. È ancora questo metro che sarà utilizzato dai poeti estemporanei per i loro contrasti di improvvisazione fino ai nostri giorni. (it)
- オッターヴァ・リーマ（Ottava rima、八行詩体）とは、イタリア起源の押韻されたスタンザ（詩節、連）のこと。元々は英雄的テーマの長詩に使われた。最初に使ったのはジョヴァンニ・ボッカッチョ（ボッカチオ）である。しかし後には、擬似英雄詩を書く時に人気の詩体となった。 (ja)
- De ottava rima, stanze of stanza is een rijmschema, dat in de veertiende eeuw werd gebruikt door Italiaanse dichters, onder wie Boccaccio. Het is onzeker wie het heeft uitgevonden, maar het vroegste gebruik valt aan te wijzen in het gedicht Brito di Brettagna (datering onbekend, maar voor 1388) van . Na hem gebruikten ook en in later tijden Luigi Pulci, Matteo Maria Boiardo, Ludovico Ariosto en Torquato Tasso dit schema. Dankzij de populariteit van dit rijmschema kwam de vorm van de terzine, die door Dante werd gebruikt, steeds minder voor. De ottava rima wordt tot op de huidige dag gebruikt door Italiaanse improvisatiedichters in zogeheten strijdgedichten. (nl)
- Oktawa - strofa złożona z ośmiu wersów (jedenastozgłoskowych) o układzie rymów abababcc,gdzie ababab to sytuacja dramatyczna, natomiast cc to często sentencja. Oktawa jest przedłużeniem sekstyny ababcc.Tradycyjna strofa epiki renesansowej i barokowej. U schyłku średniowiecza wprowadził ją do poezji włoskiej Giovanni Boccaccio, używając jej między innymi w poemacie Tezeida. Występuje ona między innymi w eposach Mattea Boiarda (Roland zakochany), Luigiego Pulciego (Morgante), Ludovica Ariosta (Orland szalony), Torquata Tassa (Jerozolima wyzwolona), (Angeleida), Luísa de Camõesa (Luzjady), Lucrezii Marinelli (Henryk, albo Bizancjum zdobyte), Giambattisty Marina (Adonis) i Alonsa Ercilla y Zúñiga (Araukana). Oktawa była popularna w literaturze portugalskiej, z której powoli wyłaniała się odrębna literatura brazylijska. Strofą abababcc, nazywaną po portugalsku oitava rima, posługiwali się Gabriel Pereira de Castro (Ulisseja, czyli założenie Lizbony), Vasco Mouzinho de Quevedo (Afonso Africano), Manuel Mendes de Barbuda e Vasconcelos (Virginidos ou a vida da Virgem), Francisco de Sá de Meneses (Malakka zdobyta), (Prosopopéia), Brás Garcia de Mascarenhas (Viriato Trágico) i (Caramuru). W 1842 ukazał się też A redempção : poema epico em seis cantos. W literaturze angielskiej ekspansję oktawy ograniczyła popularność rodzimych strof, strofy królewskiej i strofy spenserowskiej. W okresie romantyzmu oktawę stosowali George Gordon Byron (Beppo, Don Juan), Percy Bysshe Shelley (Question) i John Keats (Isabella). Za oceanem strofę abababcc wykorzystywała Emma Lazarus (In exile). Elizabeth Fries Ellet napisała oktawą wiersz Lake Ontario (Jezioro Ontario). Natomiast Richard Henry Wilde napisał przy użyciu strofy abababcc poemat Hesperia, który był swego rodzaju amerykańskim eposem narodowym. Oktawy nie zabrakło w dziele Henry'ego Wadswortha Longfellowa Tales of a Wayside Inn (Opowieści z przydrożnej gospody), będącym otwartym nawiązaniem do Opowieści kanterberyjskich Geoffreya Chaucera. Oktawą została ułożona po części ostatnia z przedstawionych historii, The Poets's Tale (Opowieść poety). It was the season, when through all the landThe merle and mavis build, and building singThose lovely lyrics, written by His hand,Whom Saxon Caedmon calls the Blitheheart King;When on the boughs the purple buds expand,The banners of the vanguard of the Spring,And rivulets, rejoicing, rush and leap,And wave their fluttering signals from the steep. Użycie oktawy przez Longfellowa i innych poetów amerykańskich XIX wieku miało na celu pokazanie zarówno Amerykanom, jak i całemu światu, że młoda literatura amerykańska jest wyrafinowana w tym samym stopniu, co literatury Europy.Jako pierwszy w Polsce oktawą posłużył się Sebastian Grabowiecki, a spopularyzował ją swoim przekładem Jerozolimy wyzwolonej Tassa Piotr Kochanowski. W okresie baroku oktawą posługiwali się Jan Andrzej Morsztyn (Psyche), Stanisław Herakliusz Lubomirski (Tobiasz wyzwolony), Wespazjan Kochowski (Dzieło boskie), Samuel Twardowski (Dafnis) i Wacław Potocki (Judyta). Obróć łaskawe, panno, ku mnie oczy.Że przy ich świetle lutnią mą nastroję,Te oczy. z których ten wiersz, że się toczy,Bierze swój pochop i rozrywkę swoje,Bez których rady na śliskiej uboczyMiłosnych myśli trudno się ostoję,Te niech mi z czarnych źrenic z śniegiem szczeremPłci twojej dadzą inkaust z papierem.Jan Andrzej Morsztyn, Do panny W epoce oświecenia oktawą Ignacy Krasicki napisał swoje poematy heroikomiczne Myszeida, Monachomachia i Antymonachomachia. Wzorując się na Byronie, Juliusz Słowacki użył oktawy w swoich poematach Beniowski i Król Duch. Oktawy używali też Cyprian Kamil Norwid, Adam Asnyk i Maria Konopnicka, która napisała nią epos Pan Balcer w Brazylii. W okresie Młodej Polski oktawę wykorzystywali Kazimierz Przerwa-Tetmajer (Pour passer le temps), Lucjan Rydel (Procesja), a zwłaszcza Stanisław Wyspiański (rapsody Bolesław Śmiały, Kazimierz Wielki). Bronisława Ostrowska napisała oktawą wiersze Rusałki i Miłowanie. Po 1918 roku oktawa była stosowana o wiele rzadziej. Zofia Reutt-Witkowska napisała nią poemat Pielgrzym, wydany w 1925. Lucjan Szenwald posłużył się tą formą w utworze Oktawy o piątej kolumnie, powstałym na Syberii w 1943 i wydanym w tomiku Z ziemi gościnnej do Polski.W literaturze rosyjskiej oktawa występuje w poemacie Aleksandra Puszkina . W pierwszej strofie poeta pisze o wyborze tej właśnie formy Четырёстопный ямб мне надоел:Им пишет всякий. Мальчикам в забавуПора б его оставить. Я хотелДавным-давно приняться за октаву.А в самом деле: я бы совладелС тройным созвучием. Пущусь на славу!Ведь рифмы запросто со мной живут;Две придут сами, третью приведут. W literaturze niemieckiej oktawę wykorzystywali Johann Wolfgang von Goethe (prolog do Fausta), noblista Paul Heyse i Rainer Maria Rilke (Winterliche Stanzen): Nun sollen wir versagte Tage langeertragen in des Widerstandes Rinde;uns immer wehrend, nimmer an der Wangedas Tiefe fühlend aufgetaner Winde.Die Nacht ist stark, doch von so fernem Gange,die schwache Lampe überredet linde.Laß dichs getrösten: Frost und Harsch bereitendie Spannung künftiger Empfänglichkeiten. Warto zwrócić uwagę, że w tej strofie Rilke stosuje harmonię wokaliczną stawiając pod akcentem metrycznym głównie samogłoski i oraz a: ertragen in des Widerstandes Rinde.W literaturze czeskiej oktawą posługiwał się Jaroslav Vrchlický. Wykorzystał ją między innymi w dwuzwrotkowym wierszu Odpověď (Odpowiedź) z tomu Bodláčí z Parnassu (Osty z Parnasu), przeplatając rymy męskie z żeńskimi. Nemysli na ty, kterým podal’s píta kteří do tvé naplivali číše,všech srdce s tvým přec v souhlas nemůž’ bít,týž hvozd, jenž jedněm v dumy úkoj dýše,zas dráždí jiné, snět mu urazit;ty’s třeba mechem jeho kráčel tiše,co jiný prchal. Však nad cizím plesema cizí zlobou les dál zůstal lesem. Poza tym poeta zastosował stancę abababcc w dłuższym wierszu Ahasver na věži Eiffelově (Ahaswer na Wieży Eiffela) i w nawiązującym do niego utworze Druhý list Ahasvera královně Semiramidě po desíti letech (Drugi list Ahaswera do królowej Semiramidy po dziesięciu latach). Vrchlický osiągnął mistrzostwo również w przekładzie eposów pisanych oktawą.W literaturze słoweńskiej oktawa buduje zasadniczą część poematu Chrzest nad Sawicą France Prešerena. Utwór ten odgrywa rolę narodowego eposu Słoweńców. Na język polski przełożył go Marian Piechal. Mož in oblakov vojsko je obojnokončala temna noč, kar svetla zarjazlatí z rumenmi žarki glavo trojnosnežnikov kranjskih sivga poglavarja,Bohinjsko jezero stoji pokojno,sledu ni več vunanjega viharja;al somov vojska pod vodó ne mine,in drugih roparjov v dnu globočine. W literaturze szwedzkiej oktawa występuje w niektórych partiach Sagi o Fritjofie Izajasza Tegnera, natomiast w literaturze fińskiej pojawia się ona w cyklu Pieśni księcia Jana i Katarzyny Jagiellonki autorstwa Eina Leiny. Układ rymów oktawy jest bardzo charakterystyczny i raczej niezmienny, choć w utworach pisanych tą strofą zdarzają się pojedyncze zwrotki o zmodyfikowanym układzie współbrzmień, na przykład ababbacc.Angielski poeta Algernon Charles Swinburne w dramacie Atalanta w Kalidonie, znanym w Polsce z przekładu Jana Kasprowicza zaproponował oryginalny układ ababccab. When the hounds of spring are on winter's traces,The mother of months in meadow or plainFills the shadows and windy placesWith lisp of leaves and ripple of rain;And the brown bright nightingale amorousIs half assuaged for Itylus,For the Thracian ships and the foreign faces,The tongueless vigil, and all the pain. W dramacie Swinburne'a, w tym także w zacytowanej strofie, można zauważyć konsekwentne zastosowanie aliteracji. Modyfikacją oktawy jest też strofa abbaabcc zastosowana przez chilijskiego poetę w poemacie, zainspirowanym wspomnianą Araukaną Alonsa Ercilla y Zuñiga, zatytułowanym Arauco Domado. Strofa ta może być też interpretowana jako połączenie meandru i końcowego dystychu. (pl)
- A oitava, também conhecida como oitava rima (do italiano ottava rima), oitava real ou oitava heróica é uma estrofe, surgida no final do século XIII e início do XIV, de oito versos decassílabos, com rima consoante e o seguinte esquema de rimas: ABABABCC. (pt)
- Ottava rima, i litteraturen emellanåt kallat för sin franska beteckning ottave rime, ibland även kallat stans, är en femfotad jambisk strof i åtta rader, med en sådan rimflätning att raderna ett, tre och fem rimmar inbördes, rad två, fyra och sex likaså och slutligen rad sju och åtta som bildar ett rimpar, enligt schemat a b a b a b c c eller oftare A b A b A b C C (versalerna anger tvåstaviga, så kallade kvinnliga rim och gemenerna enstaviga, så kallade manliga). Versmåttets ursprung är osäkert, men det användes i sånger på 1300-talet i Italien. Och Boccaccio gjorde bruk av det i sin dikt Ninfale fiesolano (1344). Det återanvändes senare av epikerna under den italienska renässansen, Luigi Pulci i Morgante, Matteo Maria Boiardo i Orlando innamorato, Ludovico Ariosto i Den rasande Roland och Torquato Tasso i Det befriade Jerusalem. I England användes det i synnerhet av romantikerna i början av 1800-talet, till exempel av Lord Byron i de båda dikterna Beppo och Don Juan. Irländaren William Butler Yeats gjorde långt senare bruk av ottava rima i sin berömda dikt Sailing to Byzantium (1928). Nordamerikanen Kenneth Koch använde det i tre av sina långa dikter genom åren, Ko; or, A Season on Earth (1960), The Duplications (1977) och Seasons on Earth (1987). I Sverige har versmåttet använts av bland andra Esaias Tegnér i hans dikt Mjältsjukan: Jag stod | på höj- | den av | min lev- | nads bran- | terdär va- | ttendra- | gen de- | la sig | och gåmed skum- | mig böl- | ja hän | åt skil- | da kan- | ter,klart var | därupp- | e, där | var skönt | att stå.Jag såg | åt so- | len och | dess an- | förvan- | tersom, sen | hon slock- | nat, ski- | na i | det blå,jag såg | åt jor- | den, hon | var grön | och här | ligoch Gud | var god | och männ- | iskan | var är- | lig (sv)
- Окта́ва (лат. octava — восьма) — восьмивірш, строфа з восьми рядків п'ятистопного або шестистопного ямба за жорсткою схемою римування (абабабвв) при обов'язковому чергуванні окситонних та парокситонних клаузул. Потрійні рими надають віршовому мовленню ефект милозвучності, витворюють чуття його тяглості, що обривається прикінцевим двовіршем (диптихом). Вважається, що октава виникла із сициліани (абабабаб) і свого розквіту досягла в італійській ренесансній ліриці (Л. Аріосто, Т. Тассо та інші), використовуючи одинадцятискладовий силабічний вірш. Своєю внутрішньою розгорненістю ліричного сюжету, викінченістю думки, гнучкістю та шляхетністю форми октава зручна і для віршових мініатюр, і для поем. В українській поезії яскраві приклади октави спостерігаються в І. Франка, С. Гординського і Юрія Клена тощо. Класичним взірцем октави є поеми М. Рильського «Чумаки»: Звичайно, про Довейка і ДомейкаТепер писать — то був би кепський тон.Тепер на місце квітки і соловейкаЗвитяжно стали криця і бетон.Я згоджуюсь: і Галя, і Зюлейка —Давно набридлий і нудний шаблон…Та чую небезпеку і з бетоном,Що стане він, а може й став шаблоном. (uk)
- Окта́ва (от лат. octo — «восемь») — стихотворение (или строфа) из восьми строк с единой схемой рифмовки «a b a b a b c c». (ru)
|
| rdfs:comment
|
- Una ottava rima o octava reial és una de les estrofes més utilitzades al llarg de la Història de la Literatura Universal. Normalment decasíl·labs isosil·làbics. Els sis primers versos de rima encadenada i els dos darrers apariats (ABABABCC). (ca)
- Οκτάβα λέγεται η στροφή που αποτελείται από οκτώ στίχους, με ποικίλη ομοιοκαταληξία . (el)
- Die Stanze (ital. stanza, „Raum“ im Sinne von: Gedanken Raum geben), auch: Oktave (ital. Ottava rima), ist eine aus Italien stammende Strophenform. Eine Stanze besteht aus acht Endecasillabi und hat das Reimschema [abababcc]; im Deutschen wird als Vers der jambische Fünfheber verwendet. (de)
- Stanco (itale stanza [ˈstanːtsa], t.e. ĉambro kaj en pli mallarĝa senco: ujo por versaĵo; alternative itale ottava rima) estas tipa poezivers-mezuro originanta en la itallingva literaturo. (eo)
- La octava real es una estrofa, propia del Renacimiento, de ocho versos endecasílabos (once sílabas) con rima consonante y el siguiente esquema de rimas: 11A 11B 11A 11B 11A 11B 11C 11C. El primer registro que se tiene de esta estrofa es de una obra de Giovanni Bocaccio y, aunque al principio se utilizó con fines líricos, en ese mismo siglo ya se constituyó en vehículo ideal y exclusivo para largos poemas narrativos de desde que los grandes escritores épicos del Renacimiento italiano lo utilizaran en sus obras (Matteo Maria Boiardo en su Orlando Innamorato, Ludovico Ariosto en Orlando Furioso y Torquato Tasso en Jerusalén liberada).Este uso sería imitado en español por Alonso de Ercilla en La Araucana. (es)
- オッターヴァ・リーマ（Ottava rima、八行詩体）とは、イタリア起源の押韻されたスタンザ（詩節、連）のこと。元々は英雄的テーマの長詩に使われた。最初に使ったのはジョヴァンニ・ボッカッチョ（ボッカチオ）である。しかし後には、擬似英雄詩を書く時に人気の詩体となった。 (ja)
- De ottava rima, stanze of stanza is een rijmschema, dat in de veertiende eeuw werd gebruikt door Italiaanse dichters, onder wie Boccaccio. Het is onzeker wie het heeft uitgevonden, maar het vroegste gebruik valt aan te wijzen in het gedicht Brito di Brettagna (datering onbekend, maar voor 1388) van . Na hem gebruikten ook en in later tijden Luigi Pulci, Matteo Maria Boiardo, Ludovico Ariosto en Torquato Tasso dit schema. Dankzij de populariteit van dit rijmschema kwam de vorm van de terzine, die door Dante werd gebruikt, steeds minder voor. De ottava rima wordt tot op de huidige dag gebruikt door Italiaanse improvisatiedichters in zogeheten strijdgedichten. (nl)
- A oitava, também conhecida como oitava rima (do italiano ottava rima), oitava real ou oitava heróica é uma estrofe, surgida no final do século XIII e início do XIV, de oito versos decassílabos, com rima consoante e o seguinte esquema de rimas: ABABABCC. (pt)
- Окта́ва (от лат. octo — «восемь») — стихотворение (или строфа) из восьми строк с единой схемой рифмовки «a b a b a b c c». (ru)
- Stance (italsky ottava rima) je osmiveršová strofa a forma básně, která vznikla v 13. století v italské . Většinou je v ní použit jambický verš s deseti až jedenácti slabikami. Vlastní stance se rýmuje podle schématu abababcc, toto rýmování má ale několik obměn a variant (viz níže). je verš utvořen pětistopým jambem a deseti slabikami. (cs)
- Ottava rima is a rhyming stanza form of Italian origin. Originally used for long poems on heroic themes, it later came to be popular in the writing of mock-heroic works. Its earliest known use is in the writings of Giovanni Boccaccio. (en)
- L'ottava rima, o semplicemente l'ottava, è una strofa di otto endecasillabi rimati, di cui i primi sei a rima alternata e gli ultimi due a rima baciata (ABABABCC). È il metro usato nell'Orlando furioso di Ludovico Ariosto e nella Gerusalemme liberata di Torquato Tasso. (it)
- Ottava rima est une forme de strophe rimée, d'origine italienne, qui fait rimer huit vers hendécasyllabes. Utilisé à l'origine pour les longs poèmes sur des thèmes héroïques, il est devenu plus tard populaire dans l'écriture d'œuvres héroï-comiques. Sa première utilisation connue est dans les écrits de Boccace. Autre exemple : Octava real, importé d'Italie et introduite par Garcilaso de la Vega et Juan Boscan, a commencé à être utilisé en Espagne pendant le début de la Renaissance. C'est la strophe de l'œuvre épique d'Alonso de Ercilla La Araucana : (fr)
- Oktawa - strofa złożona z ośmiu wersów (jedenastozgłoskowych) o układzie rymów abababcc,gdzie ababab to sytuacja dramatyczna, natomiast cc to często sentencja. Oktawa jest przedłużeniem sekstyny ababcc.Tradycyjna strofa epiki renesansowej i barokowej. U schyłku średniowiecza wprowadził ją do poezji włoskiej Giovanni Boccaccio, używając jej między innymi w poemacie Tezeida. Występuje ona między innymi w eposach Mattea Boiarda (Roland zakochany), Luigiego Pulciego (Morgante), Ludovica Ariosta (Orland szalony), Torquata Tassa (Jerozolima wyzwolona), (Angeleida), Luísa de Camõesa (Luzjady), Lucrezii Marinelli (Henryk, albo Bizancjum zdobyte), Giambattisty Marina (Adonis) i Alonsa Ercilla y Zúñiga (Araukana). Oktawa była popularna w literaturze portugalskiej, z której powoli wyłaniała się odrę (pl)
- Ottava rima, i litteraturen emellanåt kallat för sin franska beteckning ottave rime, ibland även kallat stans, är en femfotad jambisk strof i åtta rader, med en sådan rimflätning att raderna ett, tre och fem rimmar inbördes, rad två, fyra och sex likaså och slutligen rad sju och åtta som bildar ett rimpar, enligt schemat a b a b a b c c eller oftare A b A b A b C C (versalerna anger tvåstaviga, så kallade kvinnliga rim och gemenerna enstaviga, så kallade manliga). (sv)
- Окта́ва (лат. octava — восьма) — восьмивірш, строфа з восьми рядків п'ятистопного або шестистопного ямба за жорсткою схемою римування (абабабвв) при обов'язковому чергуванні окситонних та парокситонних клаузул. В українській поезії яскраві приклади октави спостерігаються в І. Франка, С. Гординського і Юрія Клена тощо. Класичним взірцем октави є поеми М. Рильського «Чумаки»: (uk)
|
