| dbo:abstract
|
- Δημοκρατία του Αγίου Τίτου ονομάστηκε η αυτόνομη και ανεξάρτητη δημοκρατία που ανακήρυξαν στην Κρήτη το 1363 Κρήτες και Βενετοί τιμαριούχοι, όταν κατέλυσαν τη βενετική κυριαρχία. Η επανάσταση αυτή τερματίστηκε το επόμενο έτος 1364, όταν οι Ενετοί κατέλαβαν το Χάνδακα (Ηράκλειο). Τον 13ο αιώνα με το επίσημο όνομα «Δημοκρατία Αγίου Τίτου» ανακηρύχθηκε η Κρήτη ανεξάρτητη Χώρα. Συγκεκριμένα από εκείνη την εποχή μέχρι τον 18ο αιώνα η Κρήτη διατελούσε υπό τη κυριαρχία των Ενετών, την δε διοίκησή της, ασκούσε η Ενετική Δημοκρατία μέσω αρμοστή που έφερε τον τίτλο Δούκας του Βασιλείου της Κρήτης, με έδρα τον Χάνδακα (σημερινό Ηράκλειο). Για τη μεγαλύτερη ασφάλεια η Ενετία είχε κτίσει πολλά φρούρια (κάστρα) σε διάφορες περιοχές στις οποίες και είχε εγκαταστήσει πολλούς αποίκους ως τιμαριούχους. Στη περίοδο αυτή της Ενετοκρατίας βεβαίως και δεν έπαυσαν οι επαναστάσεις κατά των Ενετών που δεν ήταν και λίγες. Μία από τις σημαντικότερες ήταν και εκείνη του 1363 η οποία είχε το χαρακτηριστικό ότι οργανώθηκε και διεξάχθηκε υπό των Ενετών εποίκων με τη συνεργασία και του ελληνικού στοιχείου. Αιτία της επανάστασης εκείνης ήταν ένα πλήθος από δυσαρέσκειες πρώτα των Ευγενών Ενετών αποίκων της Κρήτης κατά της μητροπολιτικής κυβέρνησης οι οποίοι δεν αναγνωρίζονταν ισότιμοι με εκείνων της Βενετίας αποκλειομένων έτσι επί των ανωτάτων αξιωμάτων όπως π.χ. του Δούκα, των δουκικών συμβούλων, καστελάνων κ.λπ., αλλά και κυρίως από αυθαιρεσίες των εκάστοτε αρμοστών, που εκδηλώθηκε ιδιαίτερα με αφορμή μια νεότερη φορολογία 3.000 υπέρπυρων για τον καθαρισμό και την εκβάθυνση του λιμένα του Χάνδακα, που για κείνη την εποχή κρίθηκε πολύ υψηλή αλλά και ύποπτη προκειμένου να χρησιμοποιηθεί στον ενετοτουρκικό πόλεμο. Έτσι οι έποικοι Ενετοί (οι οικογένειες Gradonico και Venier) υπό την ηγεσία του Οίκου των Γραδενίγων, βοηθούμενοι κυρίως από τον φιλόδοξο Κρητικό Ιωάννη Καλλέργη, ισχυρό προύχοντα της Κρήτης, που συγκρότησε ένοπλες ομάδες Κρητών, στις 8 Αυγούστου του 1363 στην εκκλησία του Αγίου Τίτου πήραν την απόφαση ν΄ αντισταθούν και την επομένη 9 Αυγούστου κατέλαβαν το Δουκικό μέγαρο, συνέλαβαν, καθαίρεσαν και φυλάκισαν τον αρμοστή Λεονάρδο Δάνδολο με τους δύο συμβούλους του, κατέλαβαν όλα τα φρούρια, και κήρυξαν τη Κρήτη ως ανεξάρτητη δημοκρατία. Αμέσως μετά συνήλθε 35μελής επιτροπή, ως είδος συνταγματικής συνέλευσης η οποία εξέλεξε ως Δούκα τον Μάρκο Γραδόνικο (τον πρεσβύτερο) με τον τίτλο του Διοικητή και Ρέκτορα, με τέσσερις συμβούλους καθώς και Μέγα Συμβούλιο με τη συμμετοχή και Κρητών, ενώ στη συνέχεια κατάρτισε τον καταστατικό χάρτη της νέας Πολιτείας. Σύμφωνα μ΄ εκείνο το Χάρτη η Κρήτη ανακηρύχθηκε: "Πολιτεία αυτοκρατής, αδέσποτος, υπό σεπτήν προστασίαν Αγίου θαυματουργού Τίτου, αποστόλου και πάτρωνος της νήσου ταύτης". Συγχρόνως καθιερώθηκε ως επίσημη θρησκεία: "η ιερωτάτη των ιθαγενών γραικική", ενώ καταργήθηκε η σημαία της ενετικής Δημοκρατίας και συστάθηκε ενδεκαμελές εκτελεστικό Σώμα υπό τη προεδρία μέλους της οικογένειας Γραδενίγου στον οποίο και τελικά ανατέθηκε η Κυβέρνηση. Η Δημοκρατία του Αγίου Τίτου διατηρήθηκε μόλις 16 μήνες. Όταν η Γαληνότατη Δημοκρατία πληροφορήθηκε την αποστασία του Βασιλείου (Δουκάτου) της Κρήτης απέστειλε ενισχυμένο στόλο και στρατό όπου και κατέστειλε γρήγορα την επανάσταση επαναφέροντας το πρότερο καθεστώς. (el)
- Der Aufstand der venezianischen Siedler auf Kreta war eine der schwersten Erschütterungen des venezianischen Kolonialreichs. Er dauerte von August 1363 bis mindestens April 1366 und zog demographische Verwerfungen auf der Insel Kreta und eine Wirtschaftskrise nach sich. Ein Teil der griechischen Grundbesitzerschicht verbündete sich zeitweise mit den Aufständischen, die in der Schlussphase eine Art Guerillakrieg führten. Niedergeschlagen wurde der Aufstand von Truppen unter Führung eines Condottiere. Infolge des Vierten Kreuzzugs errichteten die Venezianer auf Kreta eine Feudalstruktur nach abendländischem Vorbild und verlangten von ihren seit 1211 auf der Insel ansässigen Siedlern hohe Beiträge zur Lebensmittelversorgung der Mutterstadt und für den Unterhalt ihrer großen Flotten. Dennoch erzielten die Siedler meist relativ niedrige Preise für ihren Weizen, dessen Hauptabnehmer Venedig war. Zudem entzog ihnen die Kommune der Inselhauptstadt Candia (heute Iraklio) Arbeitskräfte in eigenem Interesse. Weiterhin schöpfte Venedig Gewinne aus der erzwungenen Annahme überbewerteter Münzen zu Lasten der Händler und Siedler ab. Außerdem war der ursprünglich starke Einfluss der auf Kreta siedelnden Venezianer auf die Politik der Lagunenstadt stark gesunken. Als Ursache des Aufstandes gilt die auf Versorgung Venedigs mit landwirtschaftlichen Erzeugnissen ausgerichtete Wirtschaftspolitik, wobei zahlreiche Bestimmungen, Einzelmaßnahmen und Gewohnheitsrechte die Grundlage bildeten. Unmittelbarer Auslöser war eine als willkürlich wahrgenommene Festsetzung einer Sonderabgabe für die Infrastruktur. Infolge der Kampfhandlungen, aber auch durch wirtschaftliche Isolierung, wurde die tragende Schicht der von Venedig eingerichteten Feudalstruktur der Insel in Frage gestellt. (de)
- The Revolt of Saint Titus (Greek: Eπανάσταση του Αγίου Τίτου) was a fourteenth-century rebellion against the Republic of Venice in the Venetian colony of Crete. The rebels overthrew the official Venetian authorities and attempted to create an independent state, declaring Crete a republic under the protection of Saint Titus (Άγιος Τίτος): the "Republic of Saint Titus". (en)
- La révolte de Saint Titus (grec moderne : Eπανάσταση του Αγίου Τίτου) est une rébellion du XIVe siècle contre l'autorité de la République de Venise dans la colonie vénitienne de Crète. La rébellion est menée par des colons vénitiens protestant contre un nouvel impôt exigé par Venise. Ils s'allient aux Grecs de l'île, renversent les autorités vénitiennes officielles et créent un État indépendant, déclarant la Crète une république sous la protection de Saint Titus (Άγιος Τίτος) : la « République de Saint Titus ». (fr)
- La rivolta di Creta del 1363-1366 fu l'ultima e la più importante delle ribellioni che opposero gli abitanti dell'isola greca alla Repubblica di Venezia. Fu organizzata da coloni veneziani contrari alla pesante tassazione imposta dal governo centrale. (it)
- Rewolta świętego Tytusa (gr. Eπανάσταση του Αγίου Τίτου) – powstanie ludności kreteńskiej przeciwko Wenecjanom w latach 1363–1368. Celem zrywu było utworzenie niepodległego państwa kreteńskiego „Republiki świętego Tytusa”. Była to pierwsza rebelia na terenach kontrolowanych przez Republikę Wenecką, w której do walki z nią obok ludności greckiej stanęli również łacinnicy. (pl)
- Восстание Святого Тита (греч. Eπανάσταση του Αγίου Τίτου) произошло в XIV веке на острове Крит. Восставшие разгромили местные органы власти, управлявшие островом в интересах метрополии, и провозгласили создание независимого государства, так называемой «Республики Святого Тита». (ru)
|
| dbo:combatant
|
- Latin feudatories allied with the Greek population
|
| dbo:commander
| |
| dbo:place
| |
| dbo:result
|
- Republic of Veniceretains control of Crete
|
| dbo:thumbnail
| |
| dbo:wikiPageID
| |
| dbo:wikiPageLength
|
- 11516 (xsd:nonNegativeInteger)
|
| dbo:wikiPageRevisionID
| |
| dbo:wikiPageWikiLink
| |
| dbp:caption
|
- The winged Lion of Saint Mark, symbol of the Venetian Republic, standing guard over the Regno di Candia (en)
|
| dbp:combatant
|
- Latin feudatories allied with the Greek population (en)
|
| dbp:commander
|
- Luchino dal Verme (en)
- John Callergi (en)
- Marco Gradenigo, (en)
- Tito Venier, (en)
|
| dbp:conflict
|
- Revolt of Saint Titus (en)
|
| dbp:date
| |
| dbp:imageSize
| |
| dbp:place
| |
| dbp:result
|
- Republic of Venice retains control of Crete (en)
|
| dbp:wikiPageUsesTemplate
| |
| dcterms:subject
| |
| gold:hypernym
| |
| rdf:type
| |
| rdfs:comment
|
- The Revolt of Saint Titus (Greek: Eπανάσταση του Αγίου Τίτου) was a fourteenth-century rebellion against the Republic of Venice in the Venetian colony of Crete. The rebels overthrew the official Venetian authorities and attempted to create an independent state, declaring Crete a republic under the protection of Saint Titus (Άγιος Τίτος): the "Republic of Saint Titus". (en)
- La révolte de Saint Titus (grec moderne : Eπανάσταση του Αγίου Τίτου) est une rébellion du XIVe siècle contre l'autorité de la République de Venise dans la colonie vénitienne de Crète. La rébellion est menée par des colons vénitiens protestant contre un nouvel impôt exigé par Venise. Ils s'allient aux Grecs de l'île, renversent les autorités vénitiennes officielles et créent un État indépendant, déclarant la Crète une république sous la protection de Saint Titus (Άγιος Τίτος) : la « République de Saint Titus ». (fr)
- La rivolta di Creta del 1363-1366 fu l'ultima e la più importante delle ribellioni che opposero gli abitanti dell'isola greca alla Repubblica di Venezia. Fu organizzata da coloni veneziani contrari alla pesante tassazione imposta dal governo centrale. (it)
- Rewolta świętego Tytusa (gr. Eπανάσταση του Αγίου Τίτου) – powstanie ludności kreteńskiej przeciwko Wenecjanom w latach 1363–1368. Celem zrywu było utworzenie niepodległego państwa kreteńskiego „Republiki świętego Tytusa”. Była to pierwsza rebelia na terenach kontrolowanych przez Republikę Wenecką, w której do walki z nią obok ludności greckiej stanęli również łacinnicy. (pl)
- Восстание Святого Тита (греч. Eπανάσταση του Αγίου Τίτου) произошло в XIV веке на острове Крит. Восставшие разгромили местные органы власти, управлявшие островом в интересах метрополии, и провозгласили создание независимого государства, так называемой «Республики Святого Тита». (ru)
- Δημοκρατία του Αγίου Τίτου ονομάστηκε η αυτόνομη και ανεξάρτητη δημοκρατία που ανακήρυξαν στην Κρήτη το 1363 Κρήτες και Βενετοί τιμαριούχοι, όταν κατέλυσαν τη βενετική κυριαρχία. Η επανάσταση αυτή τερματίστηκε το επόμενο έτος 1364, όταν οι Ενετοί κατέλαβαν το Χάνδακα (Ηράκλειο). Τον 13ο αιώνα με το επίσημο όνομα «Δημοκρατία Αγίου Τίτου» ανακηρύχθηκε η Κρήτη ανεξάρτητη Χώρα. (el)
- Der Aufstand der venezianischen Siedler auf Kreta war eine der schwersten Erschütterungen des venezianischen Kolonialreichs. Er dauerte von August 1363 bis mindestens April 1366 und zog demographische Verwerfungen auf der Insel Kreta und eine Wirtschaftskrise nach sich. Ein Teil der griechischen Grundbesitzerschicht verbündete sich zeitweise mit den Aufständischen, die in der Schlussphase eine Art Guerillakrieg führten. Niedergeschlagen wurde der Aufstand von Truppen unter Führung eines Condottiere. (de)
|
| rdfs:label
|
- Aufstand der venezianischen Siedler auf Kreta (1363–1366) (de)
- Δημοκρατία του Αγίου Τίτου (el)
- Révolte de Saint Titus (fr)
- Rivolta di Creta del 1363-1366 (it)
- Revolt of Saint Titus (en)
- Rewolta świętego Tytusa (pl)
- Критское восстание (1363—1366) (ru)
|
| owl:sameAs
| |
| prov:wasDerivedFrom
| |
| foaf:depiction
| |
| foaf:isPrimaryTopicOf
| |
| foaf:name
|
- Revolt of Saint Titus (en)
|
| is dbo:wikiPageRedirects
of | |
| is dbo:wikiPageWikiLink
of | |
| is dbp:event
of | |
| is foaf:primaryTopic
of | |
