| dbo:abstract
|
- En música, distintes situacions reben el mot de cadència. Una cadència, harmònicament, és un punt de repòs que o bé conclou una frase musical (cadència conclusiva), o bé té un punt de tensió que li dona un caràcter suspensiu (cadència suspensiva). També s'anomena cadència (de l'italià, cadenza) el passatge interpretat pels solistes durant la interpretació d'un concert, la qual pot ser improvisada o no. (ca)
- Kadence (z latinského cadentia / cadere = padat) v hudební harmonii představuje druh , tedy určitou posloupnost akordů základní tóniny, kterou se zakončuje hudební myšlenka nebo celá skladba. Další význam výrazu kadence (italsky cadenza) označuje melodický, intonační nebo rytmický úsek skladby, používá se i pro označení krátkých virtuózních částí v koncertech nebo áriích. Jeho délka se může pohyovat v rozmezí jednoho až několika desítek taktů. (cs)
- القفلة هي تتابع تآلفين (كوردين) بشكل أو نسق معين، وتأتي عادة في نهاية العبارة أو الجملة، و هناك حالات تأتي فيها القفلات في وسط العبارة أو الجملة. (ar)
- En okcidenta muzikteorio,kadenco (latine: cadentia, "falo")estas certa sinsekvo de intervaloj (cezuro) aŭ akordoj,kiuj finas frazon, sekcion, aŭ pecon de muziko.Kadencoj donas al frazoj klaran finon, kiu povas, ekzemple,indiki al la aŭskultanto, ĉu la peco daŭros aŭ konkludiĝos.Oni povas fari analogion al interpunkcio,laŭ kiu iaj malpli fortaj kadencoj agas kiel komoj,indikante paŭzon aŭ momentan silenton,dum pli forta kadenco tiam agas kiel la punkto,indikante la finon de la muzika frazo.Kadencoj estas nomataj "malfortaj" aŭ "fortaj" laŭ tio,kiel fina estas la sento de ili kreata,kaj la perfekta kadenco plenfina estas la plej forta speco. En muziko de la komunpraktika periodo,estas kvar ĉefaj specoj de kadenco:plenfinaj, plagalaj, dominantaj, kaj interrompitaj.Ĉiu el tiuj specoj povas esti plu distingita kiel perfekta aŭ neperfekta.Ĉiu kadenco povas esti priskribita per la romicifera sistemode nomado de triadoj (vidu akordo):
* Kadenco plenfina: V ĝis I. La termino kadenco perfekta estas iafoje uzata kiel sinonimo por kadenco plenfina, sed povas havi ankaŭ pli precizan signifon:
* Perfekta kadenco plenfina: V ĝis I, la akordoj devas esti en radika pozicio, t.e. la radiko de la akordoj devas esti en la baso, kaj la radiko de I devas esti ankaŭ en la plej alta voĉo
* Neperfekta kadenco plenfina: V ĝis I, unu aŭ pli multaj el la akordoj estas invertitaj aŭ ne en radika pozicio aŭ la radiko de la I ne estas en la plej alta voĉo
* Kadenco dominanta (aŭ duonfina): iu ajn akordo (ofte I aŭ IV) ĝis V
* Kadenco plagala: IV ĝis I, konata kiel la "kadenco amena"
* Kadenco interrompita (aŭ surpriza): V ĝis iu ajn akordo krom I (tipe vi) Ni notu, ke tiuj ĉi akordaj sinsekvoj ne nepre konsistigas kadencon— devas esti sento de fermiĝo, kiel je la fino de frazo.Kadencoj en , ekzemple, estas malsamaj kaj pli diversaj,estante bazitaj sur . "Malpermesitaj" sinsekvoj povas estirekonsideritaj kiel permesitaj sinsekvoj.Ekzemple, I-V-IV-I, kiu estas malpermesita pro la movo V-IV,povas esti konsiderata kiel duobligita kadenco plagala: I-IV/V-V-IV-I. konsideris la kadencon la "lulilo de tonaleco".(Judd, 1998) (eo)
- In Western musical theory, a cadence (Latin cadentia, "a falling") is the end of a phrase in which the melody or harmony creates a sense of full or partial resolution, especially in music of the 16th century onwards. A harmonic cadence is a progression of two or more chords that concludes a phrase, section, or piece of music. A rhythmic cadence is a characteristic rhythmic pattern that indicates the end of a phrase. A cadence can be labeled "weak" or "strong" depending on the impression of finality it gives. While cadences are usually classified by specific chord or melodic progressions, the use of such progressions does not necessarily constitute a cadence—there must be a sense of closure, as at the end of a phrase. Harmonic rhythm plays an important part in determining where a cadence occurs. Cadences are strong indicators of the tonic or central pitch of a passage or piece. The musicologist Edward Lowinsky proposed that the cadence was the "cradle of tonality". (en)
- In der heutigen Musiktheorie bezeichnet Kadenz (italienisch cadenza, von lateinisch cadere ‚fallen, enden‘) meist eine Akkordfolge, die den Abschluss eines Abschnitts oder eines ganzen Stückes artikuliert. Seit dem 18. Jahrhundert ist der Begriff allerdings mehrdeutig. Denn seitdem wird er in der Harmonielehre auch für bestimmte Akkordfolgen verwendet, die zum Grundbaustein von Harmonik erklärt werden und nicht notwendigerweise einen Abschluss darstellen. Großen Einfluss hatten hierbei die musiktheoretischen Schriften von Jean-Philippe Rameau. Im späteren 19. Jahrhundert hat außerdem Hugo Riemann „Kadenz“ zum Prinzip von musikalischer Form insgesamt erklärt. Vor diesem Hintergrund haben sich Begriffe wie „erweiterte Kadenz“ und „“ etabliert. In einem noch allgemeineren Sinne wird der Begriff heutzutage manchmal für bestimmte klischeehafte Harmoniefolgen verwendet, ohne dass diese dabei zum theoretischen Prinzip erhoben werden (z. B. Andalusische Kadenz). (de)
- En música, la cadencia es una serie de acordes o fórmula de melodía que suele coincidir con el fin de una sección en una obra. Una cadencia es una función armónica y formal caracterizada por una progresión (o encadenamiento) de acordes que suele desembocar en el acorde de tónica o acorde base. (es)
- En musique classique, une cadence est une formule mélodique et harmonique qui ponctue une phrase musicale, une section ou un morceau entier. Ce terme peut aussi désigner une partie improvisée dans un opéra ou un concerto. En harmonie tonale, une cadence est une progression harmonique destinée à marquer la fin d’une pièce ou, plus généralement, d’une phrase musicale, par son caractère conclusif ou suspensif :
* exemple d'enchaînement conclusif : accord de dominante vers un accord de tonique ;
* exemple d'enchaînement suspensif : accord préparatoire vers un accord de dominante. Dans ce sens précis, les cadences sont comparables aux divers signes de ponctuation de la littérature. On peut dire également que les cadences constituent la respiration du discours musical. En jazz, le mot cadence a le sens de suite d'accords donnant un cadre et un accompagnement à un morceau de musique. (fr)
- Sa cheol, foirmle shéiseach nó armónach chun deireadh míre nó deireadh teascáin níos faide a chomharthú. Lándúnadh, cumtha as cordaí an toin cheannasaigh, a chuireann deireadh le píosa de ghnáth. I gcantaireacht eaglasta agus ilfhónacht luath i líne an teanóra, bhíodh claonadh ann an nóta deireanach a bheith céim amháin níos ísle ná an nóta roimhe. (ga)
- 終止（しゅうし）とは、音楽用語で、音楽の段落の終わりのことである。楽節と呼ばれる、おおむね4小節から8小節の長さのまとまりの終わりには、この終止が置かれる。終止とはいうものの、その終止感の大きさはさまざまであり、曲の終わる感じはしないが、少し区切りを感じる、というものも含まれる。なお、一般に終止形の語は、日本語では別の概念である。 以下、移動ドを用いて説明する (ja)
- Onder cadens (toonval, vroeger cadans geheten, uit het Latijn: cadere = vallen) wordt in de muziektheorie verstaan: een opeenvolging van tonen of akkoorden, die de toonsoort definieert en daarmee een voorlopig of definitief rustpunt in de muziek betekent. In geval van tonen spreekt men van een melodische cadens, bij akkoorden van een harmonische cadens. Om een toonsoort hoorbaar te maken, wordt gebruikgemaakt van drie belangrijke tonen:
* tonica (T, grondtoon, I),
* dominant (D, kwint, V) en
* subdominant (S, kwart, IV) of hun harmonische functie in de drieklanken op deze tonen: tonica-drieklank (I), dominant-drieklank (V) en subdominant-drieklank (IV). De tonica is de grondtoon van de toonsoort, de dominant het spanningspunt, de subdominant het ontspanningspunt. Wanneer een subdominant door een bijbehorende dominant wordt gevolgd, is de tonica al in de voorstelling aanwezig, als oplossing 'op afstand'. In feite is het dus mogelijk, een toonsoort hoorbaar te maken, zonder de feitelijke grondtoon te spelen; een merkwaardig verschijnsel, dat in de zwevende tonaliteit wordt gebruikt. Men verdeelt cadensen in
* volledige, waarin alle drie de functies voorkomen en
* onvolledige, waarin er slechts twee voorkomen. De muziektheorie onderscheidt de volgende cadensen:
* authentiek of volledig slot: T-S-D-T (I-IV-V-I),
* plagaal: T-S-T (I-IV-I),
* bedrieglijk slot: na de D (V) volgt niet T (I), maar een daarop lijkende toon of akkoord. Dit is vrijwel altijd de sext (VI), de mineur parallel van de tonica (I).
* open einde, of halfslot: T-D (I-V). Een veelvoorkomende variant op de authentieke cadens is ook:
* I - IV - I - V - I, waarin de overgang van IV naar V wordt onderbroken door de tweede omkering ( I ) van de eerste trap. I is een voorhoudingsakkoord voor V: De grondtoon van I is voorhouding voor de terts van V en de terts van I is voorhouding voor de kwint van V. I is dus eigenlijk een V met 2 voorhoudingen. Cadensen kunnen worden uitgebreid door bijvoorbeeld gebruik van tussendominanten.
* Voorbeeld: I - (V →) - IV - I - (V →) V - I , wat in C-groot de volgende progressie oplevert: C - C - F - C - D - G - C Cadensen kunnen ook worden uitgebreid door gebruik te maken van akkoorden die niet in de originele toonaard staan, maar wel een logische progressie vormen. Hierbij zijn twee soorten ‘geleende’ akkoorden mogelijk, namelijk Moll-Dur en verlaagde akkoorden. Moll-Dur-akkoorden zijn mineurakkoorden die voorkomen in de mineurtoonaard van dezelfde tonica. Zo is in C-groot de Moll-Dur van F Fm en van Dm Dm. Moll-Dur wordt aangegeven door achter het trapsymbool de letters MD te zetten. Uiteraard is dit ook omkeerbaar voor mineur. Een majeurakkoord waar eigenlijk een mineur zou moeten komen wordt als Dur-Moll benoemd.
* Voorbeeld: IV - IVMD - I, wat in C-groot de volgende progressie oplevert: F - Fm - C (plagaal). Verlaagde akkoorden zijn ook akkoorden, geleend uit een andere toonaard, maar hebben geen directe relatie met mineur of majeur. Een verlaagd akkoord wordt aangegeven met een voor het trapsymbool.
* Voorbeeld: bVI - bVII - I, wat in C-groot de volgende progressie oplevert: A - B - C (nl)
- Kadencja harmoniczna (od łac. cadere „opadać”) – połączenie akordów mające charakter "interpunkcji" muzycznej. Kadencje mogą stanowić wyraziste zakończenie odcinka utworu muzycznego, jego części lub całości. Jednak mogą również przyjmować formę zatrzymania narracji, znaku zapytania, przecinka lub zaskakującej zmiany. Zależnie od zawartości harmonicznej wyróżniamy różne rodzaje kadencji:
* kadencje doskonałe*:
* wielka doskonała: (°)S – D – (°)T. Zazwyczaj używana jako jasne zakończenie.
* mała doskonała: D – (°)T.
* kadencja plagalna (zwana też kadencją kościelną): (°)S – (°)T.
* kadencja eolska: o D - o T.
* kadencja dorycka: + S - o T lub + S - D - o T.
* kadencje zawieszone:
* kadencja zawieszona (nazywana kadencją niepełną lub półkadencją): (°)S – D lub (°)T – D. Daje efekt zawieszenia, oddziela dwa zdania muzyczne.
* kadencja frygijska: °S – D.
* kadencje zwodnicze:
* D – (°)TVI, w której dominanta rozwiązuje się na tonikę szóstego stopnia. Jak na to wskazuje nazwa, po dominancie naturalnie oczekiwana jest tonika, natomiast następstwo toniki szóstego stopnia daje efekt zaskoczenia.
* D – (°)TIII – jak wyżej; rozwiązanie na mediantę górną jest jednak zdecydowanie rzadsze od rozwiązania na mediantę dolną.
* kadencja pikardyjska: D – °T3. Wykorzystywana najczęściej w baroku, możliwa tylko w tonacjach molowych; dominanta rozwiązuje się na tonikę z tercją pikardyjską (tercją podwyższoną), co brzmi durowo. Nie należy tego nazywać toniką durową, gdyż w trybie molowym pojęcie toniki durowej nie istnieje.
* kadencja neapolitańska: °SII obn. – D – (°)T. Kadencje ogółem można jeszcze klasyfikować podług rozmiaru:
* kadencja wielka: trzy bądź więcej akordów
* kadencja mała: dwa akordy. *Kadencje doskonałe mogą różnić się pod względem mocy, tzn. wyrazistości harmonicznej. Mocna kadencja występuje wówczas, gdy D i następująca po niej T są akordami bez przewrotu i dodatkowo kończąca tonika w najwyższym głosie zawiera prymę. Każde odstępstwo od tych zasad, np. użycie akordów w przewrotach czy użycie opóźnień składników akordu w kończącej tonice daje w efekcie kadencję słabszą harmonicznie. Dodatkowo wydziela się jeszcze kadencje rozszerzone, czyli kadencje (najczęściej wielkie) z w dominancie. Kadencje są nieraz bardzo rozbudowane, zwłaszcza w większych formach, jak symfonia, koncert. Często improwizowane w oparciu o wybraną kadencję harmoniczną polegały na popisie wirtuozerii solisty, podczas gdy orkiestra milkła. Potem stały się integralną częścią kompozycji, rozpisaną przez kompozytora nuta po nucie. Pojawiły się w baroku, razem z koncertem solowym i rozwijały równolegle z rozwojem skrzypiec i ich doskonaleniem przez włoskich mistrzów lutnictwa (Stradivari, Amati). Wirtuozeria taka była wówczas bardzo pożądana, wynikała bowiem z zamiłowania publiczności do opery i równie wirtuozowskich arii da capo, improwizowanych na podobnej zasadzie. (pl)
- Una cadenza, nella teoria musicale, è una formula armonico-melodica che conclude un discorso musicale, sia questo una frase o una composizione. Consiste solitamente nella successione di due o più accordi. Nel linguaggio musicale le cadenze hanno un ruolo per certi versi paragonabile a quello della punteggiatura nell'espressione verbale. In alcune forme musicali, come l'aria d'opera o il concerto solistico, la cadenza conclusiva del brano era talora espansa in un lungo assolo di carattere virtuosistico, spesso improvvisato dall'esecutore: da ciò l'uso del termine "cadenza", al di fuori dello stretto contesto della teoria musicale, anche per denotare un lungo inciso solistico che precede la conclusione di un brano. (it)
- Cadência ou (Suspensão Ornamentada) é uma sucessão de notas musicais e ornamentos que formam desenhos melódicos, logo a seguir a uma suspensão, essas notas e ornamentos perdem o valor rigoroso determinado, a melodia é executada à vontade de forma mais livre, o executante apenas se preocupa em atribuir às notas musicais um valor temporal aproximado em relação umas às outras, por ex.: atribuir a uma colcheia metade do valor temporal que atribui à semínima e assim sucessivamente. Com a introdução da cadência na música (ao eliminar a linha de divisão dos compassos) o compositor dá um sinal ao intérprete (Cantor, Pianista, Maestro, etc.) para executar a melodia duma forma mais sentida menos mecânica assim a marcação do compasso é interrompida e dá lugar a uma interpretação com mais sentimento, alegria, tristeza, êxtase, etc. A cadência é um recurso poderoso de expressão. Cadência Harmônica ou Progressão de Acordes ou simplesmente Cadência (do latim cadere, cair ou decisão) na teoria musical são sequências padrões de acordes de acordo com as suas funções harmônicas que produzem efeitos harmônicos peculiares (Harmonia Funcional), isto é, são sequências de funções harmônicas muito usadas nas músicas como pontuação musical e para finalizar uma frase ou seção de modo particular. Várias músicas contém a mesma sequência de acordes ou cadência, tocadas seguindo a tonalidade, o campo harmônico e as funções harmônicas das notas e acordes. Servindo assim, para confirmando uma tonalidade. Considerado os dois últimos acordes. Podendo ser de dois modos, pode sugerir ao ouvinte uma pausa ou uma conclusão, isto é, se a peça continuará ou se foi finalizada. Uma analogia semelhante a pontuação, com algumas cadências mais fracas funcionando como vírgulas, indicando uma pausa, enquanto que uma cadência mais forte irá atuar como o ponto final de uma frase ou sentença musical. Existe também a Cadência Rítmica, determinada pela sequencia dos compassos, com a repetição das pausas e acentos (Progressão Melódica) que indicam o andamento e o ritmo de uma composição musical. Cadência sentida instintivamente pelo corpo que reage com alguma ação. (pt)
- Каде́нция (итал. cadenza, от лат. cadere — падать, также каданс фр. cadence) в тональной музыке — типовой гармонический оборот, завершающий музыкальное построение любого уровня (фразу, период, раздел формы, всю композицию). Типовой завершающий гармонический и/или мелодический оборот в старинной модальной музыке (XI—XVI веков) называется также каденцией либо клаузулой. (ru)
- Каденція (італ. cadenza, від лат. cado — «падаю, закінчуюся») — музичний термін, що може вживатися в кількох значеннях,
* 1) гармонічний або мелодичний зворот, що завершує музичну побудову і що додає йому закінченість, цілісність. В українській мові частіше вживається термін «каданс» (походить від французької форми фр. cadence).
* 2) вільна, віртуозна, багато орнаментована вставка в музичний твір, переважно в італійській опері XVII — XVIII ст. і в музиці XIX ст. для виконавців соло інструментів;
* 3) більш розгорнена, але теж вставна і витримана в дусі імпровізації форма. Каденція поміщається в кінці якої-небудь частини концерту для солюючого інструменту з оркестром і виконується солістом без оркестрового супроводу, даючи виконавцеві можливість виявити технічну майстерність.В бароковій та класичній музиці каденції створювались самими виконавцями. Каденція в опері дозволяла продемонструвати не тільки вокальну техніку, але і творчий дар, оскільки за традицією співак повинен був імпровізувати при кожному виконанні. Каденції в інструментальному концерті будувалися в рапсодичному стилі і використовували тематичний матеріал твору; в них часто застосовувалися трелі, арпеджіо, гамоподібні пасажі. Такі каденції теж імпровізувалися аж до початку XIX століття; проте вже Бетховен у своєму П'ятому фортепіанному концерті дав зразок каденції, яка повинна була виконуватися по авторському тексту і точно відповідати стилю твору. В романтичній та сучасній академічній музиці каденції майже завжди пишуться самими композиторами. (uk)
- En kadens (uttalat /kaˈdɛns/ även /kaˈdaŋs/; italienska cadenza, franska cadence, ytterst av det latinska verbet cadere (cado) 'falla') i musiken betecknar en (ofta stereotyp) ackordföljd som avslutar en fras, ett avsnitt eller ett helt tonalt musikstycke. Motsvarande begrepp för en ensam melodi är slutfall. En solokadens är en (ofta, men inte alltid) improviserad utsmyckning av en solist över kadensens harmonik. Ackorden i en kadens kallas Ultima (sista ackordet), Penultima (näst sista ackordet) och Antepenultima (näst näst sista ackordet). (sv)
- 終止（Cadence）是指以旋律或和聲上的配置作為樂曲的解決或歇止。在調性音樂中終止是用來強調樂句的主音（"Tonic"）的主要方法。 和聲終止（Harmonic cadence）指以最少兩個和弦的進行作出終止。节奏終止（Rhythmic cadence）指以一個节奏的模式標示樂曲的終止。 終止也有強弱之分，弱終止標記樂曲的停頓，強終止標記樂句的歇止，而終止的強弱取決於其"完結"的感覺，此外具有終止的和弦進行但沒有"完結"的感覺也不能算是終止。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- En música, distintes situacions reben el mot de cadència. Una cadència, harmònicament, és un punt de repòs que o bé conclou una frase musical (cadència conclusiva), o bé té un punt de tensió que li dona un caràcter suspensiu (cadència suspensiva). També s'anomena cadència (de l'italià, cadenza) el passatge interpretat pels solistes durant la interpretació d'un concert, la qual pot ser improvisada o no. (ca)
- Kadence (z latinského cadentia / cadere = padat) v hudební harmonii představuje druh , tedy určitou posloupnost akordů základní tóniny, kterou se zakončuje hudební myšlenka nebo celá skladba. Další význam výrazu kadence (italsky cadenza) označuje melodický, intonační nebo rytmický úsek skladby, používá se i pro označení krátkých virtuózních částí v koncertech nebo áriích. Jeho délka se může pohyovat v rozmezí jednoho až několika desítek taktů. (cs)
- القفلة هي تتابع تآلفين (كوردين) بشكل أو نسق معين، وتأتي عادة في نهاية العبارة أو الجملة، و هناك حالات تأتي فيها القفلات في وسط العبارة أو الجملة. (ar)
- En música, la cadencia es una serie de acordes o fórmula de melodía que suele coincidir con el fin de una sección en una obra. Una cadencia es una función armónica y formal caracterizada por una progresión (o encadenamiento) de acordes que suele desembocar en el acorde de tónica o acorde base. (es)
- Sa cheol, foirmle shéiseach nó armónach chun deireadh míre nó deireadh teascáin níos faide a chomharthú. Lándúnadh, cumtha as cordaí an toin cheannasaigh, a chuireann deireadh le píosa de ghnáth. I gcantaireacht eaglasta agus ilfhónacht luath i líne an teanóra, bhíodh claonadh ann an nóta deireanach a bheith céim amháin níos ísle ná an nóta roimhe. (ga)
- 終止（しゅうし）とは、音楽用語で、音楽の段落の終わりのことである。楽節と呼ばれる、おおむね4小節から8小節の長さのまとまりの終わりには、この終止が置かれる。終止とはいうものの、その終止感の大きさはさまざまであり、曲の終わる感じはしないが、少し区切りを感じる、というものも含まれる。なお、一般に終止形の語は、日本語では別の概念である。 以下、移動ドを用いて説明する (ja)
- Каде́нция (итал. cadenza, от лат. cadere — падать, также каданс фр. cadence) в тональной музыке — типовой гармонический оборот, завершающий музыкальное построение любого уровня (фразу, период, раздел формы, всю композицию). Типовой завершающий гармонический и/или мелодический оборот в старинной модальной музыке (XI—XVI веков) называется также каденцией либо клаузулой. (ru)
- En kadens (uttalat /kaˈdɛns/ även /kaˈdaŋs/; italienska cadenza, franska cadence, ytterst av det latinska verbet cadere (cado) 'falla') i musiken betecknar en (ofta stereotyp) ackordföljd som avslutar en fras, ett avsnitt eller ett helt tonalt musikstycke. Motsvarande begrepp för en ensam melodi är slutfall. En solokadens är en (ofta, men inte alltid) improviserad utsmyckning av en solist över kadensens harmonik. Ackorden i en kadens kallas Ultima (sista ackordet), Penultima (näst sista ackordet) och Antepenultima (näst näst sista ackordet). (sv)
- 終止（Cadence）是指以旋律或和聲上的配置作為樂曲的解決或歇止。在調性音樂中終止是用來強調樂句的主音（"Tonic"）的主要方法。 和聲終止（Harmonic cadence）指以最少兩個和弦的進行作出終止。节奏終止（Rhythmic cadence）指以一個节奏的模式標示樂曲的終止。 終止也有強弱之分，弱終止標記樂曲的停頓，強終止標記樂句的歇止，而終止的強弱取決於其"完結"的感覺，此外具有終止的和弦進行但沒有"完結"的感覺也不能算是終止。 (zh)
- En okcidenta muzikteorio,kadenco (latine: cadentia, "falo")estas certa sinsekvo de intervaloj (cezuro) aŭ akordoj,kiuj finas frazon, sekcion, aŭ pecon de muziko.Kadencoj donas al frazoj klaran finon, kiu povas, ekzemple,indiki al la aŭskultanto, ĉu la peco daŭros aŭ konkludiĝos.Oni povas fari analogion al interpunkcio,laŭ kiu iaj malpli fortaj kadencoj agas kiel komoj,indikante paŭzon aŭ momentan silenton,dum pli forta kadenco tiam agas kiel la punkto,indikante la finon de la muzika frazo.Kadencoj estas nomataj "malfortaj" aŭ "fortaj" laŭ tio,kiel fina estas la sento de ili kreata,kaj la perfekta kadenco plenfina estas la plej forta speco. (eo)
- In Western musical theory, a cadence (Latin cadentia, "a falling") is the end of a phrase in which the melody or harmony creates a sense of full or partial resolution, especially in music of the 16th century onwards. A harmonic cadence is a progression of two or more chords that concludes a phrase, section, or piece of music. A rhythmic cadence is a characteristic rhythmic pattern that indicates the end of a phrase. A cadence can be labeled "weak" or "strong" depending on the impression of finality it gives. While cadences are usually classified by specific chord or melodic progressions, the use of such progressions does not necessarily constitute a cadence—there must be a sense of closure, as at the end of a phrase. Harmonic rhythm plays an important part in determining where a cadence oc (en)
- In der heutigen Musiktheorie bezeichnet Kadenz (italienisch cadenza, von lateinisch cadere ‚fallen, enden‘) meist eine Akkordfolge, die den Abschluss eines Abschnitts oder eines ganzen Stückes artikuliert. Seit dem 18. Jahrhundert ist der Begriff allerdings mehrdeutig. Denn seitdem wird er in der Harmonielehre auch für bestimmte Akkordfolgen verwendet, die zum Grundbaustein von Harmonik erklärt werden und nicht notwendigerweise einen Abschluss darstellen. Großen Einfluss hatten hierbei die musiktheoretischen Schriften von Jean-Philippe Rameau. (de)
- En musique classique, une cadence est une formule mélodique et harmonique qui ponctue une phrase musicale, une section ou un morceau entier. Ce terme peut aussi désigner une partie improvisée dans un opéra ou un concerto. En harmonie tonale, une cadence est une progression harmonique destinée à marquer la fin d’une pièce ou, plus généralement, d’une phrase musicale, par son caractère conclusif ou suspensif :
* exemple d'enchaînement conclusif : accord de dominante vers un accord de tonique ;
* exemple d'enchaînement suspensif : accord préparatoire vers un accord de dominante. (fr)
- Una cadenza, nella teoria musicale, è una formula armonico-melodica che conclude un discorso musicale, sia questo una frase o una composizione. Consiste solitamente nella successione di due o più accordi. Nel linguaggio musicale le cadenze hanno un ruolo per certi versi paragonabile a quello della punteggiatura nell'espressione verbale. (it)
- Onder cadens (toonval, vroeger cadans geheten, uit het Latijn: cadere = vallen) wordt in de muziektheorie verstaan: een opeenvolging van tonen of akkoorden, die de toonsoort definieert en daarmee een voorlopig of definitief rustpunt in de muziek betekent. In geval van tonen spreekt men van een melodische cadens, bij akkoorden van een harmonische cadens. Om een toonsoort hoorbaar te maken, wordt gebruikgemaakt van drie belangrijke tonen:
* tonica (T, grondtoon, I),
* dominant (D, kwint, V) en
* subdominant (S, kwart, IV) Men verdeelt cadensen in (nl)
- Kadencja harmoniczna (od łac. cadere „opadać”) – połączenie akordów mające charakter "interpunkcji" muzycznej. Kadencje mogą stanowić wyraziste zakończenie odcinka utworu muzycznego, jego części lub całości. Jednak mogą również przyjmować formę zatrzymania narracji, znaku zapytania, przecinka lub zaskakującej zmiany. Zależnie od zawartości harmonicznej wyróżniamy różne rodzaje kadencji: Kadencje ogółem można jeszcze klasyfikować podług rozmiaru:
* kadencja wielka: trzy bądź więcej akordów
* kadencja mała: dwa akordy. (pl)
- Cadência ou (Suspensão Ornamentada) é uma sucessão de notas musicais e ornamentos que formam desenhos melódicos, logo a seguir a uma suspensão, essas notas e ornamentos perdem o valor rigoroso determinado, a melodia é executada à vontade de forma mais livre, o executante apenas se preocupa em atribuir às notas musicais um valor temporal aproximado em relação umas às outras, por ex.: atribuir a uma colcheia metade do valor temporal que atribui à semínima e assim sucessivamente. Com a introdução da cadência na música (ao eliminar a linha de divisão dos compassos) o compositor dá um sinal ao intérprete (Cantor, Pianista, Maestro, etc.) para executar a melodia duma forma mais sentida menos mecânica assim a marcação do compasso é interrompida e dá lugar a uma interpretação com mais sentimento, (pt)
- Каденція (італ. cadenza, від лат. cado — «падаю, закінчуюся») — музичний термін, що може вживатися в кількох значеннях,
* 1) гармонічний або мелодичний зворот, що завершує музичну побудову і що додає йому закінченість, цілісність. В українській мові частіше вживається термін «каданс» (походить від французької форми фр. cadence).
* 2) вільна, віртуозна, багато орнаментована вставка в музичний твір, переважно в італійській опері XVII — XVIII ст. і в музиці XIX ст. для виконавців соло інструментів;
* 3) більш розгорнена, але теж вставна і витримана в дусі імпровізації форма. Каденція поміщається в кінці якої-небудь частини концерту для солюючого інструменту з оркестром і виконується солістом без оркестрового супроводу, даючи виконавцеві можливість виявити технічну майстерність.В бароковій (uk)
|
