| dbo:abstract
|
- اللورد روبرت فيتزوالتر (المتوفي في 9 ديسمبر 1235)، زعيم البارونات الذين عارضوا حكم الملك جون ملك إنجلترا، وواحد من الـ 25 الذين وقّعوا على الماجنا كارتا، وهو ثالث اللوردات من أسرة فيتزوالتر إحدى الأسر الأرستقراطية الرسمية التي أنشأها هنري الأول وهنري الثاني. حارب مع الملك جون في حروبه ضد النورمان، وأسره الملك فيليب أغسطس ملك فرنسا، وأُجبر على دفع فدية كبيرة. تورط فيتزوالتر في مؤامرة البارونات في عام 1212، بعد أن إدعى أن الملك حاول إغواء ابنته الكبرى. غيّر روبرت إدعاءاته من وقت لآخر، ويعتقد أن الدافع وراء تلك الإدعاءات هو غضبه مما أشيع بأن جون سيقوم بتغيير طبقة البارونات بأخرى جديدة. نجا فيتزوالتر من محاكمته بفراره إلى فرنسا، وولم يعد إلا بعد عفو من جون بعد تسوية الخلاف بوساطة البابا. رغم ذلك، واصلت فيتزوالتر تحريض البارونات ضد الملك. وعند اندلاع القتال في عام 1215، انتخب قائدًا لـ «جيش الله والكنيسة المقدسة». أيد أهل لندن جيشه، فاستخدم المدينة كقاعدة لعملياته. تسبب سوء قيادته للمتمردين في إضطرارهم لطلب المساعدة من فرنسا، وكان فيتزوالتر أحد المبعوثين الذين دعوا لويس إلى إنجلترا، وكان أول البارونات تكريمًا للأمير عند دخوله لندن. وعلى الرغم من معاملة الفرنسيين له بطريقة مهينة لخيانته لمليكه الأصلي، إلا أن روبرت خدم لويس بإخلاص حتى أُسر في معركة لنكولن الأولى في مايو 1217. أطلق سراحه بعد إقرار السلام، وعندئذ شارك في الحملة الصليبية الخامسة، ولكنه عاد سريعًا. عاش فيتزوالتر ما تبقى من حياته حياة هادئة، وتوفي في عام 1235. يعد روبرت فيتزوالتر بطل تحرير إنجلترا من ظلم الملك جون ولإجباره جون على التوقيع على الماجنا كارتا، كما أصبح اسمه مألوفًا في الأساطير المختلفة، بما في ذلك أسطورة روبين هود. (ar)
- Robert FitzWalter, auch Robert Fitzwalter (* um 1180; † 9. Dezember 1235), Lord of Dunmow, war ein anglonormannischer Adliger. Er war einer der Führer der Rebellion gegen König Johann Ohneland, die zum Abschluss der Magna Carta und zum Ersten Krieg der Barone führte. (de)
- Robert Fitzwalter (c. 1170 - 9 de diciembre de 1235) fue el líder de la oposición de los barones contra el rey Juan, y uno de los veinticinco firmantes de la Carta Magna. Fue barón feudal de Little Dunmow, Essex y condestable del castillo de Baynard, en Londres, al que se anexó el cargo hereditario de castellano y de banneret jefe de la ciudad de Londres. Formando parte de la aristocracia oficial creada por Enrique I y Enrique II, sirvió a Juan en guerras en Normandía, donde fue hecho prisionero por el rey Felipe II de Francia y obligado a pagar un gran rescate. Fitzwalter estuvo implicado en la conspiración de 1212. Según su propia declaración el rey había intentado seducir a su hija mayor, pero las quejas de Robert cambiaron según el tiempo. Parece que estaba irritado por la sospecha que Juan no consideraba óptima su nueva baronía. Fitzwalter escapó de un juicio huyendo a Francia. Permaneció algún tiempo fuera de la ley, pero volvió bajo una amnistía especial después de la reconciliación de Juan con el Papa. Fitzwalter continuó, sin embargo, en tomar la iniciativa en la agitación baronial contra el rey, y al estallar las hostilidades en 1215 fue elegido "Mariscal del Ejército de Dios y la Santa Iglesia". Fue debido a su influencia en Londres que su partido obtuvo el apoyo de la ciudad y lo utilizó como su base de operaciones. La cláusula de la Carta Magna que prohíbe las sentencias de exilio, salvo como resultado de un juicio lícito, se refiería más particularmente a su caso. Fue uno de los veinticinco barones nombrados para hacer cumplir las promesas de Magna Carta y su actitud agresiva fue una de las causas que contribuyeron al resurgimiento de la guerra civil en el año 1215. El incompetente liderazgo de Fitzwalter hizo necesario que los rebeldes invocaran la ayuda de Francia. Fue uno de los enviados que invitó al príncipe Luis a Inglaterra, y fue el primero de los barones en rendir homenaje cuando Luis entró en Londres. Despreciado por los franceses como un traidor a su señor natural, sirvió a Luis con fidelidad hasta que fue capturado en la batalla de Lincoln en mayo de 1217. Liberado en conclusión de paz, se enroló en la Quinta Cruzada, pero volvió pronto para hacer las paces con la regencia. El resto de su vida transcurrió sin incidentes y murió pacíficamente en 1235. Fue el padre de tres hijos: Matilda, Robert y Cristina (que se casó con William FitzGeoffrey de Mandeville, 3er Conde de Essex). Es recordado como un campeón de la libertad inglesa, y también se ha asociado con varias leyendas, incluyendo la de Robin Hood. (es)
- Robert Fitzwalter (died 9 December 1235) was one of the leaders of the baronial opposition against King John, and one of the twenty-five sureties of Magna Carta. He was feudal baron of Little Dunmow, Essex and constable of Baynard's Castle, in London, to which was annexed the hereditary office of castellan and chief knight banneret of the City of London. Part of the official aristocracy created by Henry I and Henry II, he served John in the wars in Normandy, in which he was taken prisoner by King Philip II of France and forced to pay a heavy ransom. Fitzwalter was implicated in the baronial conspiracy of 1212. According to his own statement the king had attempted to seduce his eldest daughter, but Robert's account of his grievances varied from time to time. The truth seems to be that he was irritated by the suspicion with which John regarded the new baronage. Fitzwalter escaped a trial by fleeing to France. He was outlawed, but returned under a special amnesty after John's reconciliation with the pope. Fitzwalter continued, however, to take the lead in the baronial agitation against the king, and upon the outbreak of hostilities in 1215 was elected "Marshal of the Army of God and Holy Church". It was due to his influence in London that his party obtained the support of the city and used it as their base of operations. The clause in Magna Carta prohibiting sentences of exile, except as the result of a lawful trial, refers more particularly to his case. He was one of the twenty-five barons appointed to enforce the promises of Magna Carta, and his aggressive attitude was one of the causes which contributed to the revival of civil war later in 1215. He was one of the envoys who invited Prince Louis to England, and was the first of the barons to do homage when Louis entered London. Slighted by the French as a traitor to his natural lord, he served Louis with fidelity until he was captured at the Battle of Lincoln in May 1217. Released on the conclusion of peace, he joined the Fifth Crusade, but returned at an early date to make his peace with the regency. The remainder of his life was uneventful, and he died peacefully in 1235. He was the father of three children: Matilda, Robert, and Christina (who married William FitzGeoffrey de Mandeville, 3rd Earl of Essex). He is remembered as a champion of English liberty, and has also become associated with various legends, including that of Robin Hood. (en)
- Robert Fitzwalter (zm. 9 grudnia 1235), jeden z liderów opozycji baronów przeciwko królowi Janowi bez Ziemi, współautor Wielkiej Karty Swobód. Syna Waltera Fitz Roberta i Maud de Lucy, córki Richarda de Lucy of Diss. Początkowo stał po stronie Jana bez Ziemi i brał udział w walkach na kontynencie z królem Francji Filpem Augustem. Dostał się nawet do francuskiej niewoli. Do opozycji baronów przyłączył się w 1212 r. Jan chciał go za to postawić przed sądem, ale Robert uciekł do Francji. Powrócił po specjalnej amnestii, którą wymógł na królu papież Innocenty III za cenę zniesienia ekskomuniki. Jednak złamanie przez króla postanowień ugody z baronami wywołało wojnę. W 1215 r. Robert został wybrany marszałkiem armii baronów. Robert cieszył się poparciem mieszczan Londynu i to jego działaniom baronowie zawdzięczają poparcie stolicy. Podczas negocjacji z królem Robert był jednym z 25 przedstawicieli baronów. Brał udział w tworzeniu Wielkiej Karty Swobód. Kiedy król Jan złamał i to porozumienie Robert poparł kandydaturę księcia Ludwika francuskiego na tron Anglii. Był jednym z delegatów, którzy witali Ludwika po jego przybyciu do Anglii i pierwszym, który złożył mu hołd po zajęciu Londynu. Robert służył Ludwikowi przez cały okres trwania wojny, aż do klęski w w 1217 r. W bitwie tej Robert dostał się do niewoli. Uwolniono go na mocy porozumień pokojowych. Po uwolnieniu Robert wziął udział w V wyprawie krzyżowej. Po powrocie ułożył sobie poprawne stosunki z królem Henrykiem III i jego otoczeniem. Zmarł w 1235 r. Był żonaty z Gunnorą de Valoniis, córką Roberta de Valoniis of Bennington. Miał z nią co najmniej troje dzieci:
* Matilda Fitzwalter.
* Christian FitzWalter, żona
* Walter Fitzwalter of Dunmow Castle (ok. 1222 - 1258), ożenił się z Ida de Longspree (pl)
- Robert Fitzwalter (1174 ? – 9 dicembre 1235) è stato un condottiero e nobile inglese che prese parte alla rivolta dei baroni inglesi contro il re Giovanni senza terra nel 1216 a seguito della promulgazione della Magna Charta (Fitzwalter era uno dei garanti della Magna Charta). (it)
- Роберт Фиц-Уолтер (англ. Robert Fitzwalter; ум. 9 декабря 1235) — английский государственный деятель, лидер баронской оппозиции против короля Иоанна Безземельного. Известно, что он принадлежал к аристократии, возникшей в период правления Генриха I и Генриха II, — был сыном Уолтера Фиц-Роберта. О его детстве и юности, однако, не сохранилось никаких сведений. Он служил под началом короля Иоанна во время Нормандских войн и был взят в плен Филиппом, королём Франции, будучи вынужден заплатить за свою свободу большой выкуп. Фиц-Уолтер был вовлечён в баронский заговор 1212 года. Согласно его собственному заявлению, король попытался обольстить свою собственную старшую дочь, однако истинные причины участия Роберта в этом заговоре доподлинно неизвестны и разными историками считаются разными. Предполагается, что он был оскорблён подозрением, с которым Иоанн относился к новому баронству страны. Фиц-Уолтер избежал суда, бежав во Францию. Он был объявлен вне закона, но возвратился в рамках специальной амнистии после соглашения о ней между Иоанном и Папой Римским. Он, однако, продолжал активно заниматься подстреканием баронов против короля и после начала военных действий был избран «маршалом воинства Божьего и Святой церкви» (1215). Благодаря его влиянию в Лондоне его сторонники смогли получить поддержку со стороны местных властей и использовали город в качестве базы для проведения дальнейших операций. Известный параграф Великой хартии вольностей (§ 39), запрещавший предложения об изгнании, за исключением случаев вынесения такого приговора в суде, относился как раз к его случаю. Он был одним из двадцати пяти деятелей, назначенных претворять в жизнь обещания, изложенные в Великой хартии вольностей, и его агрессивное поведение при этом стало одной из причин, способствовавших возобновлению в Англии гражданской войны (1215). Из-за его некомпетентного командования мятежникам пришлось просить помощи во Франции. Он был одним из посланников, пригласивших короля Людовика в Англию, и первым из баронов, выразивших почтение, когда тот вступил в Лондон. Хотя французы относились к нему с пренебрежением как предавшему своего прежнего сюзерена, он верно служил Людовику, пока не был пленён в сражении Линкольна (май 1217 года). Выпущенный на свободу после заключения мира, он присоединился к Пятому крестовому походу в 1219 году, но вскоре возвратился, чтобы заключить мир с регентом. Остаток его карьеры не был богат событиями, он скончался мирно в 1235 году. (ru)
|
| rdfs:comment
|
- Robert FitzWalter, auch Robert Fitzwalter (* um 1180; † 9. Dezember 1235), Lord of Dunmow, war ein anglonormannischer Adliger. Er war einer der Führer der Rebellion gegen König Johann Ohneland, die zum Abschluss der Magna Carta und zum Ersten Krieg der Barone führte. (de)
- Robert Fitzwalter (1174 ? – 9 dicembre 1235) è stato un condottiero e nobile inglese che prese parte alla rivolta dei baroni inglesi contro il re Giovanni senza terra nel 1216 a seguito della promulgazione della Magna Charta (Fitzwalter era uno dei garanti della Magna Charta). (it)
- اللورد روبرت فيتزوالتر (المتوفي في 9 ديسمبر 1235)، زعيم البارونات الذين عارضوا حكم الملك جون ملك إنجلترا، وواحد من الـ 25 الذين وقّعوا على الماجنا كارتا، وهو ثالث اللوردات من أسرة فيتزوالتر إحدى الأسر الأرستقراطية الرسمية التي أنشأها هنري الأول وهنري الثاني. حارب مع الملك جون في حروبه ضد النورمان، وأسره الملك فيليب أغسطس ملك فرنسا، وأُجبر على دفع فدية كبيرة. (ar)
- Robert Fitzwalter (c. 1170 - 9 de diciembre de 1235) fue el líder de la oposición de los barones contra el rey Juan, y uno de los veinticinco firmantes de la Carta Magna. Fue barón feudal de Little Dunmow, Essex y condestable del castillo de Baynard, en Londres, al que se anexó el cargo hereditario de castellano y de banneret jefe de la ciudad de Londres. Formando parte de la aristocracia oficial creada por Enrique I y Enrique II, sirvió a Juan en guerras en Normandía, donde fue hecho prisionero por el rey Felipe II de Francia y obligado a pagar un gran rescate. (es)
- Robert Fitzwalter (died 9 December 1235) was one of the leaders of the baronial opposition against King John, and one of the twenty-five sureties of Magna Carta. He was feudal baron of Little Dunmow, Essex and constable of Baynard's Castle, in London, to which was annexed the hereditary office of castellan and chief knight banneret of the City of London. Part of the official aristocracy created by Henry I and Henry II, he served John in the wars in Normandy, in which he was taken prisoner by King Philip II of France and forced to pay a heavy ransom. (en)
- Robert Fitzwalter (zm. 9 grudnia 1235), jeden z liderów opozycji baronów przeciwko królowi Janowi bez Ziemi, współautor Wielkiej Karty Swobód. Syna Waltera Fitz Roberta i Maud de Lucy, córki Richarda de Lucy of Diss. W bitwie tej Robert dostał się do niewoli. Uwolniono go na mocy porozumień pokojowych. Po uwolnieniu Robert wziął udział w V wyprawie krzyżowej. Po powrocie ułożył sobie poprawne stosunki z królem Henrykiem III i jego otoczeniem. Zmarł w 1235 r. Był żonaty z Gunnorą de Valoniis, córką Roberta de Valoniis of Bennington. Miał z nią co najmniej troje dzieci: (pl)
- Роберт Фиц-Уолтер (англ. Robert Fitzwalter; ум. 9 декабря 1235) — английский государственный деятель, лидер баронской оппозиции против короля Иоанна Безземельного. Известно, что он принадлежал к аристократии, возникшей в период правления Генриха I и Генриха II, — был сыном Уолтера Фиц-Роберта. О его детстве и юности, однако, не сохранилось никаких сведений. Остаток его карьеры не был богат событиями, он скончался мирно в 1235 году. (ru)
|
