| dbo:abstract
|
- El comerç romà va ser el motor que va conduir a l'economia de finals de la República i principis de l'Imperi. Modes i tendències de la historiografia i la cultura popular han tendit a no ocupar-se de la base econòmica de l'imperi en favor de lingua franca que va ser el llatí i les gestes de les legions. Tant la llengua com les legions van ser recolzades pel comerç, sent al mateix temps part de la seva espina dorsal. Els romans eren homes de negocis i la longevitat del seu imperi es va deure al seu comerç. Encara que en teoria els membres del Senat i les seves famílies tenien prohibit dedicar-se al comerç, els membres de l'ordre eqüestre sí que el van exercir, malgrat els seus aristocràtics valors que feien èmfasis en passatemps militars i activitats recreatives. Els plebeus i lliures tenien botigues o atenien llocs als mercats mentre grans quantitats d'esclaus feien gairebé tot el treball dur. Els propis esclaus eren a més objecte de transaccions comercials, i donada la seva alta proporció en la societat (comparada amb l'antiga Grècia) i la realitat de les fugides, les guerres servils i les revoltes menors, van donar un toc distintiu al comerç romà. La intricada, complexa i extensa comptabilitat del comerç romà va ser efectuada amb l'ajuda de taulers comptables i àbacs romans. Aquests, que usaven nombres romans, estaven especialment ideats per als comptes en monedes i unitats romanes. El comerç era molt intens. A principis de l'Imperi el port romà de Myoshormes, va rebre mercaderies romanes per cinc milions de sestercis. L'Escítia servia de trànsit per les mercaderies de l'Índia (seda, bàlsams i pedres precioses); de Germània arribaven l'ambre i pedres precioses; d'Ístria i Rècia procedia el vi dolç i aromàtic; d'Il·líria, les pells i bestiar; de Nòrica el ferro; de les Gàl·lies, cabres, cavalls, llana i or; dels Pirineus, teles i draps; d'Hispània, plata, mel, alum, cera, safrà, peix, blat, cànem i lli; de Britània, estany i plom; de Grècia, coure, mel, llanes, púrpures i oli; d'Àsia Menor, ferro, fusta, goma i llanes; d'Aràbia, mirra, canyella, arbres olorosos i encens; de Pèrsia i Síria, seda i pells; de Tir, porpra; d'Etiòpia, perfums, marfil, cotó i feres. Amb Claudi es va iniciar la concessió de monopolis comercials, que van fer augmentar el preu dels productes obligant a fixar el seu preu màxim per llei. Posat cas que algun monopolista retirés el producte de la circulació (augmentant el seu preu) el monopoli passava a un altre comerciant. La concessió de monopolis va ser freqüent en tota l'època imperial. (ca)
- El comercio romano fue el motor que condujo a la economía de finales de la República y principios del Imperio. Modas y tendencias de la historiografía y cultura popular han tendido a no ocuparse de la base económica del imperio en favor de lingua franca que fue el latín y las hazañas de las legiones. Tanto la lengua como las legiones fueron apoyadas por el comercio, siendo al mismo tiempo parte de su espina dorsal. Los romanos eran hombres de negocios y la longevidad de su imperio se debió a su comercio. Aunque en teoría los miembros del Senado y sus familias tenían prohibido dedicarse al comercio, los miembros de la orden ecuestre sí lo ejercieron, a pesar de sus aristocráticos valores que hacían énfasis en pasatiempos militares y actividades recreativos. Los plebeyos y libres tenían tiendas o atendían puestos en los mercados mientras grandes cantidades de esclavos hacían casi todo el trabajo duro. Los propios esclavos eran además objeto de transacciones comerciales, y dada su alta proporción en la sociedad (comparada con la Grecia Antigua) y la realidad de las fugas, las guerras serviles y las sublevaciones menores, dieron un toque distintivo al comercio romano. La intrincada, compleja y extensa contabilidad del comercio romano fue efectuada con la ayuda de tableros contables y , que usaban números romanos, estaban especialmente ideados para las cuentas en monedas y romanas. (es)
- Roman commerce was a major sector of the Roman economy during the later generations of the Republic and throughout most of the imperial period. Fashions and trends in historiography and in popular culture have tended to neglect the economic basis of the empire in favor of the lingua franca of Latin and the exploits of the Roman legions. The language and the legions were supported by trade and were part of its backbone. The Romans were businessmen, and the longevity of their empire was caused by their commercial trade. Whereas in theory members of the Roman Senate and their sons were restricted when engaging in trade, the members of the equestrian order were involved in businesses despite their upper-class values, which laid the emphasis on military pursuits and leisure activities. Plebeians and freedmen held shop or manned stalls at markets, and vast numbers of slaves did most of the hard work. The slaves were themselves also the subject of commercial transactions. Probably because of their high proportion in society compared to that in Classical Greece, the reality of runaways, and the Servile Wars and minor uprisings, they gave a distinct flavor to Roman commerce. The intricate, complex, and extensive accounting of Roman trade was conducted with counting boards and the Roman abacus. The abacus, which used Roman numerals, was ideally suited to the counting of Roman currency and tallying of Roman measures. (en)
- Perdagangan Kekaisaran Romawi adalah sebuah sektor utama dari ekonomi Romawi pada awal zaman Republik dan sepanjang sebagian besar periode kekaisaran. Mode dan tren dalam historiografi dan budaya populer menunjukkan dasar ekonomi dalam hal lingua franca Latin dan pengeksploitasian legiun-legiun Romawi. Bahasa dan legiun didukung oleh perdagangan sementara pada saat yang sama menjadi bagian dari timbal baliknya. Bangsa Romawi adalah pengusaha dan berumur panjang karena perdagangan komersial mereka. Meskipun dalam teori para anggota Senat Romawi dan putra-putra mereka terbatas saat melakukan perdagangan, para anggota ordo terlibat dalam bisnis, disamping nilai-nilai kelas atas memberikan mereka kesempatan militer dan kegiatan waktu luang. (in)
- De koopvaardijhandel in de Romeinse keizertijd (begin jaartelling - 395) was een bloeiende handel in verscheidene producten. Het constante transport van zware producten leidde tot zeer gespecialiseerde schepen. Ze zorgden voor de aanvoer van levensmiddelen die noodzakelijk was voor de grote stad. In de keizertijd was Rome een bloeiende stad met circa 1.000.000 inwoners. Om deze bevolking te voeden, had de stad extra voedingsbronnen nodig. De handel was dus vooral in graan. Die kwam uit Egypte, meer bepaald uit de stad Alexandrië. Naast graan werden er ook wijn, olie (zowel voor in de keuken als voor ander gebruik) en 'garum' een soort vissaus geïmporteerd. Deze levensmiddelen werden vervoerd in amforae. Er werd ook metaal in de vorm van ijzeren, loden en koperen staven ingevoerd. Verder werden er allerlei luxeproducten aangevoerd, marmeren tafels uit Afrika en Klein-Azië en graniet uit Egypte en zijde uit het Midden-Oosten, en exotische dieren die zouden dienen als circusattractie. (nl)
- Торго́вля в Дре́внем Ри́ме была весомым сектором римской экономики в поздней Республике и в течение всего имперского периода. Римляне активно занимались торговлей, и долговечность их Империи была тесно связана с коммерцией. Хотя римские сенаторы и их сыновья имели ограничения на участие в торговле, представители всаднического сословия занимались различными видами бизнеса, несмотря на ценности их класса, где главное внимание уделялось военной службе и досугу. Плебеи и вольноотпущенные держали магазины или палатки для розничной торговли на рынках, а рабы выполняли большую часть тяжёлой работы. Рабы также были предметом коммерческих операций, хотя работорговля утратила свою масштабность к концу существования Западной Римской империи. Бухгалтерия римской торговли велась со счётными досками и римскими счётами. Абак, который использовал римские цифры, идеально подходил для подсчёта римской валюты и учёта римских мер. (ru)
- O comércio do Império Romano era um setor muito importante da economia durante a República no início e durante a maior parte do período imperial. Modas e tendências na historiografia e na cultura popular tendem a negligenciar a base econômica do império a favor da língua franca-latina e as façanhas das legiões romanas. A língua e as legiões foram apoiadas pelo comércio embora ao mesmo tempo, sendo parte de sua espinha dorsal. Os romanos eram homens de negócios e a longevidade de seu império foi em grande devido a suas relações comerciais. A sociedade da Roma antiga demonstrou ser segmentada em torno das áreas e atividades comerciais. Considerando que, em teoria membros do Senado romano e seus filhos eram restritos no envolvimento em comércio, os membros da Ordem equestre estavam envolvidos em negócios, apesar de seus valores de classe superior lançarem ênfase em atividades militares e atividades de lazer. Plebeus e libertos mantinham lojas ou barracas em mercados enquanto uma enorme quantidade de escravos faziam a maior parte do trabalho pesado. Os escravos eram, eles próprios, igualmente objeto da transações comerciais. Provavelmente devido à sua elevada proporção na sociedade e da realidade do escravos fugidos; bem como, as Guerras Servis e revoltas menores, eles deram um sabor distinto ao comércio romano A intricada, complexa e extensiva contabilização do comércio romano era conduzida com quadros de contagem e o ábaco romano. O ábaco, usando algarismos romanos, era ideal para a contagem da moeda romana e para registrar medidas romanas. (pt)
- Торгівля Римської імперії була вагомим сектором Римської економіки у ранній Республіці і протягом всього імперського періоду. Моди і тенденції в історіографії і в популярній культурі, як правило, нехтують економічною основою імперії на користь лінгви-франка латини та пригод римських легіонів. Мову і легіони підтримувала торгівля, одночасно і спираючись на них. Римляни були бізнесменами, а довговічність їх імперії була пов'язана з їх комерційною торгівлею. Хоча в теорії члени Римського Сенату та їхні сини мали обмеження на участь у торгівлі, члени класу вершників займалися різними бізнесами, незважаючи на цінності їх вищого класу, що мали акцент на військових заняттях та дозвіллі. Плебеї і вільновідпущені тримали магазини або намети з продавцем на ринках, а величезна кількість рабів робила більшу частину важкої роботи. Самі раби також були предметом комерційних операцій. Ймовірно, через їх високу частку в суспільстві (порівняно з класичною Грецією) і реальністю втікачів, а також через Підневільні війни і дрібні заворушення, вони мали відбиток на римській торгівлі. Бухгалтерія римської торгівлі велася за допомогою підрахункових дощок і римських абаків. Абак, який використовував римські цифри, ідеально підходив для підрахунку римської валюти та обліку римських мір. (uk)
|
