| dbo:abstract
|
- Els sal·luvis, sàlies, salis o sàl·lies (llatí: Salluvii, Salyes, Salyi, Sallyes o Sallies; grec antic: Σάλυες segons Esteve de Bizanci) eren un poble gal. El seu nom apareix escrit de moltes maneres, entre elles la forma grega Ligyes (aquí només s'esmenten les quatre principals). El seu territori depenia de Massàlia i era anomenat Ligystice en temps d'Estrabó. El geògraf vol dir que els antics grecs no coneixien el nom de sal·luvis, sinó només el del poble al que pertanyien. Titus Livi diu que quan els foceus van fundar Massàlia, van ser atacats pels sal·luvis. (ca)
- Οι Σάλυες, ή Σαλλούβιοι, (λατινικά Salluvii), ήταν αρχαίος λαός της Ευρώπης, της αρχαίας Γαλατίας, που κατοικούσε μεταξύ του Ροδανού και των Άλπεων, στη σημερινή Προβηγκία. Ο λαός αυτός αρχικά απωθήθηκε από τους αρχαίους Έλληνες που κατοικούσαν στη Μασσαλία. Το 123 π.Χ. ο Ρωμαίος Σέξτιος Καλβίνος τους πολέμησε και κατατρόπωσε ιδρύοντας στην περιοχή τους την πόλη Άκουαι Σέξτιαι (Aquae Sextiae), (σημερινή Αιξ-αν-Προβάνς}. (el)
- Die Salluvier (lat. Salluvii, in den Quellen auch Salyes (gr. Σάλυες), Sallyes (Σάλλυες) oder Sallui) waren ein Volksstamm, der im Altertum im südöstlichen Gallien siedelte. Die Salluvier, ein keltisch-ligurisches Mischvolk, siedelten zwischen der Rhone und den südfranzösischen Seealpen beim Luberon und der Verdonschlucht. Ihr Hauptort war Entremont. Um 600 v. Chr. gründeten die Phokäer, griechische Siedler, auf dem Gebiet der Salluvier die Stadt Massilia, heute Marseille. Die Salluvier gehörten in der Folgezeit zu den mächtigsten Stämmen Galliens und waren mit einer Vielzahl kleinerer Völker verbündet, darunter die und die . Im 2. Jahrhundert v. Chr. bedrohten sie mehrmals Massilia, das daraufhin schließlich die Römer um Hilfe rief. Diese entsandten 125/124 v. Chr. ihren Konsul Marcus Fulvius Flaccus, dem ein Sieg gegen die Ligurer, Vocontier und Salluvier gelang. Ein Jahr später kämpfte abermals ein römischer Konsul, Gaius Sextius Calvinus, gegen dieselben Volksstämme. 122 v. Chr. konnte Calvinus die Salluvier endgültig besiegen. Er ließ ihren Hauptort zerstören und dessen Einwohner – bis auf einige romfreundliche Gallier – versklaven. Anschließend gründete er in der Nähe das Kastell Aquae Sextiae Salluviorum (heute Aix-en-Provence) und machte das Gebiet zur römischen Provinz Gallia Narbonensis. Aufstände der Salluvier sind danach für das Jahr 90 v. Chr. und die Zeit Caesars bezeugt. (de)
- Salubiarrak edo Salii (antzinako grezieraz: Σάλυες, Salyes; latinez: Salluvĭi edo Saluvĭi) egungo hegoaldeko Frantziako Durance ibaiaren lautada okupatzen zuen tribu zelto-ligur bat izan zen. Ventimiglia eta Marseilla artean bizi zirela uste da. Bere hiriburua, Entremonteko oppiduma zen, Duranceko pasabideetatik Alpeetako pasabideetara bitarteko barne ibilbidearen eta kostalderako bidearen arteko bidegurutzean. Hiriburuaz gain, bere lurraldeko hiriak ziren Tarusco edo Tarasco (Tarascon), Arelate (Arles), Glanum (Saint-Rémy-de-Provence) eta Ernaginum (Saint-Gabriel, egun Tarascon barnean). Erromatarrek menderatutako Galiako lehen herria izan ziren, Proventzaren konkista hasiz. (eu)
- Los saluvios o salii (en griego antiguo: Σάλυες, "Salyes"; latino: Salluvĭi o Saluvĭi) fueron una tribu celtoligur que ocupaba la llanura del río Durance en la actual Francia meridional. Se presume que habitaban las zonas entre Ventimiglia y Marsella. Su capital era el oppidum de Entremont, en el cruce entre la ruta interior desde los vados del Durance a los pasos alpino y la vía hacia la costa. Además de su capital, su territorio incluía las ciudades de Tarusco o Tarasco (Tarascon), Arelate (Arlés), Glanum (Saint-Rémy-de-Provence) y Ernaginum (Saint-Gabriel, hoy parte de Tarascon). Fueron el primer pueblo de la Galia sometido por los romanos, iniciando la conquista de la Provenza. (es)
- The Salyes or Salluvii (Greek: Σάλυες) were an ancient Celto-Ligurian people dwelling between the Durance river and the Greek colony of Massalia during the Iron Age. Although earlier writers called them 'Ligurian', Strabo used the denomination 'Celto-ligurian', and a Celtic influence is noticeable in their religion, which centred on the cult of the tête coupée ('severed head'). In fact, the Salyes were most likely at the head of a political and military confederation that united both Gallic and Ligurian tribes. During most of the early history, the Salyes were in conflict with the neighbouring Greek inhabitants of Massalia, and later on with their ally the Roman Republic, until the consul Gaius Sextius Calvinus sacked their hill-fort Entremont ca. 122 BC. Revolts against the Roman conquerors were crushed in 90 and 83 BC. (en)
- Les Salyens, appelés aussi Salluviens (en latin Salluvii), formaient une confédération localisée dans la majeure partie de la basse-Provence et dont la capitale était Entremont sur l'actuelle commune d'Aix-en-Provence. Au même titre que les Ligures, on ne sait que peu de choses sur cette alliance politique et de nombreuses théories courent à son sujet.Les chercheurs modernes, en se basant sur les sites de fouilles et les récits des anciens grecs et romains, qualifient généralement les Salyens, soit de Ligures, soit de Celtes, soit comme une alliance entre peuples Celtes et Ligures qualifiée de « Celto-Ligures ». Les sites de fouilles sont nombreux dans la Provence rhodanienne, réputée celtique ou celtisée, alors que dans la Provence orientale, réputée « ligure », les informations manquent de cohésion. Toutefois, pour , « En dépit de ces constatations, certains traits culturels, liés aux pratiques architecturales ou aux productions de mobilier, semblent réellement propres à chacune de ces zones. ». La bassin d'Aix-en-Provence semble être « une zone de contact ». (fr)
- De Salluviërs (lat. Salluvii, in de bronnen ook Salyes (gr. Σάλυες), Sallyes (Σάλλυες) of Sallui genoemd) waren een Keltische staat of stam die in de oudheid het zuidoosten van Gallië bevolkte. De Salluviërs vormden in feite een Keltisch-Ligurisch mengvolk dat tussen de Rhône en de Zuid-Franse Maritieme Alpen woonde bij de Luberon en de Kloof van de Verdon. Hun hoofdplaats was de oppidum Entremont, die in de 3e eeuw v.Chr. al bestond. Omstreeks 600 v.Chr. hadden de Phocaeërs, een Griekse groep immigranten, de stad Massalia, (het hedendaags Marseille) in dat gebied gesticht. Zij hadden daarvoor de goedkeuring en medewerking van deze Kelten, met wie de Oude Grieken doorgaans goede handelsbetrekkingen onderhielden. De Salluviërs waren toen een van de machtigste stammen van Gallië, die ook betrekkingen met een groot aantal kleinere stammen onderhield, zoals de en de . De Salluviërs, zoals de bewoners door antieke auteurs worden genoemd, droegen wel de verantwoordelijkheid voor een aaneensluiting van volken in de omgeving van de Rhône en de Var, waarmee zij zich tegen de Griekse invloed van Massalia weerden. In de 2e eeuw v.Chr. hebben ze meerdere malen Massalia bedreigd, dat daarom uiteindelijk beroep deed op hulp van de Romeinen. Die stuurden ergens in het jaar 125/124 v.Chr. hun consul Marcus Fulvius Flaccus, die een overwinning op de Liguriërs, en Salluviërs behaalde.Een jaar later voerde alweer een Romeins consul strijd tegen diezelfde volksstammen, Gaius Sextius Calvinus. Uiteindelijk wist Calvinus in 122 v.Chr. de Salluviërs te overmeesteren. Hij liet hun hoofdplaats vernietigen en de inwoners ervan, op enkele Rome-gezinde Galliërs na, tot slaven maken. Aansluitend daarop vestigde hij in de omgeving het Castellum Aquae Sextiae Salluviorum (het tegenwoordige Aix-en-Provence) en maakte van het gebied de Romeinse provincie Gallia Narbonensis. Er zijn nog opstanden geweest van de Salluviërs in 90 v. Chr. en in de tijd van Caesar. (nl)
- I Salluvi o Salii (greco antico: Σάλυες, "Salyes"; latino: Salluvĭi o Saluvĭi) erano una tribù ligure, di quella che, anni dopo la loro sconfitta, sarebbe diventata la Gallia narbonense (l'attuale Francia meridionale). Si presume abitassero le zone tra Ventimiglia e Marsiglia. La loro capitale era l'oppidum di Entremont. Vengono citati da diverse fonti antiche (Tito Livio, Appiano, Polibio); in esse si dice che i Salluvi entrarono in conflitto con i Romani in seguito all'aggressione di Massilia nell'anno 125 a.C. La città, colonia focese, era alleata dei Romani da lungo tempo: a titolo di esempio, ai tempi della calata di Annibale aveva opposto resistenza all'avanzata del cartaginese. In occasione della guerra contro i Salluvi quindi gli abitanti di Massilia non esitarono a chiamare in aiuto le armi romane, i quali inviarono il console Marco Fulvio Flacco, che li sconfisse e trionfò su di loro.Questa vittoria costituì il presupposto per la colonizzazione di quella che sarebbe poi diventata una provincia romana (Gallia narbonense), al punto da essere denominata tutt'oggi Provenza, cioè provincia. Infatti i Romani nel 123 a.C. colsero l'occasione, con il console Gaio Sesto Calvino, di costituire la prima colonia romana della Gallia Transalpina: l'oppidum Aquae Sextiae, odierna Aix en Provence. Inoltre il fatto che il re dei Salluvi, (o Teutomalius), sfuggito alla cattura trovò rifugio tra gli Allobrogi, diede ai Romani il pretesto per continuare la guerra nell'area. (it)
- Салювії (лат. Salluvii), також Салії (дав.-гр. Σάλυες) — кельто-лігурійське плем'я, що жило на півдні античної Галлії від Родану до Приморських Альп. В межі розселення племені входили античні поселення Масалія, Арелат, опідуми Гланум і Антремон. До салювіїв також зараховують менші племена — коммонів, аватиків, оксибіїв, декувіатів, альбієнсів та ін. Перші відомості про них подає Тит Лівій, розповідаючи про переселення галлів через Альпи. В одному з розділів він згадує плем'я Саліїв, яке ворогувало із грецькими колоністами Массалії, і розповідає що галли допомогли массилійцям укріпитись на узбережжі, оскільки вбачали добрим знаком допомогу таким же переселенцям, як і вони самі. В наступному розділі він розповідає що Салювії і Лібуї перейшли Альпи і осіли біля Тицину, потіснивши місцевих лігурів. 124 року до н. е., потерпаючи від нападів салювіїв, мешканці Массалії звертаються за допомогою до Риму. Марк Фульвій Флакк, скориставшись цим, розбиває військо салювіїв, спалює антремонський опідум і приєднує до римських володінь Південну (майбутню Нарбонську) Галлію. Лівій вказує, що таким чином салювії стали першим лігурійським племенем по інший бік Альп, яке скорилось Риму. Війни салювіїв проти римлян тривали до 122 року до н. е., коли заснування проконсулом Галлії Гаєм Секстієм Кальвіном колонії Секстієві Акви (Aquae Sextiae Salluviorum) поруч зі зруйнованим опідумом салювіїв, остаточно закріпило Нарбонську Галлію за Римом. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Els sal·luvis, sàlies, salis o sàl·lies (llatí: Salluvii, Salyes, Salyi, Sallyes o Sallies; grec antic: Σάλυες segons Esteve de Bizanci) eren un poble gal. El seu nom apareix escrit de moltes maneres, entre elles la forma grega Ligyes (aquí només s'esmenten les quatre principals). El seu territori depenia de Massàlia i era anomenat Ligystice en temps d'Estrabó. El geògraf vol dir que els antics grecs no coneixien el nom de sal·luvis, sinó només el del poble al que pertanyien. Titus Livi diu que quan els foceus van fundar Massàlia, van ser atacats pels sal·luvis. (ca)
- Οι Σάλυες, ή Σαλλούβιοι, (λατινικά Salluvii), ήταν αρχαίος λαός της Ευρώπης, της αρχαίας Γαλατίας, που κατοικούσε μεταξύ του Ροδανού και των Άλπεων, στη σημερινή Προβηγκία. Ο λαός αυτός αρχικά απωθήθηκε από τους αρχαίους Έλληνες που κατοικούσαν στη Μασσαλία. Το 123 π.Χ. ο Ρωμαίος Σέξτιος Καλβίνος τους πολέμησε και κατατρόπωσε ιδρύοντας στην περιοχή τους την πόλη Άκουαι Σέξτιαι (Aquae Sextiae), (σημερινή Αιξ-αν-Προβάνς}. (el)
- Die Salluvier (lat. Salluvii, in den Quellen auch Salyes (gr. Σάλυες), Sallyes (Σάλλυες) oder Sallui) waren ein Volksstamm, der im Altertum im südöstlichen Gallien siedelte. Die Salluvier, ein keltisch-ligurisches Mischvolk, siedelten zwischen der Rhone und den südfranzösischen Seealpen beim Luberon und der Verdonschlucht. Ihr Hauptort war Entremont. Um 600 v. Chr. gründeten die Phokäer, griechische Siedler, auf dem Gebiet der Salluvier die Stadt Massilia, heute Marseille. Die Salluvier gehörten in der Folgezeit zu den mächtigsten Stämmen Galliens und waren mit einer Vielzahl kleinerer Völker verbündet, darunter die und die . Im 2. Jahrhundert v. Chr. bedrohten sie mehrmals Massilia, das daraufhin schließlich die Römer um Hilfe rief. Diese entsandten 125/124 v. Chr. ihren Konsul Marcus Fu (de)
- Los saluvios o salii (en griego antiguo: Σάλυες, "Salyes"; latino: Salluvĭi o Saluvĭi) fueron una tribu celtoligur que ocupaba la llanura del río Durance en la actual Francia meridional. Se presume que habitaban las zonas entre Ventimiglia y Marsella. Su capital era el oppidum de Entremont, en el cruce entre la ruta interior desde los vados del Durance a los pasos alpino y la vía hacia la costa. Además de su capital, su territorio incluía las ciudades de Tarusco o Tarasco (Tarascon), Arelate (Arlés), Glanum (Saint-Rémy-de-Provence) y Ernaginum (Saint-Gabriel, hoy parte de Tarascon). (es)
- Salubiarrak edo Salii (antzinako grezieraz: Σάλυες, Salyes; latinez: Salluvĭi edo Saluvĭi) egungo hegoaldeko Frantziako Durance ibaiaren lautada okupatzen zuen tribu zelto-ligur bat izan zen. Ventimiglia eta Marseilla artean bizi zirela uste da. Bere hiriburua, Entremonteko oppiduma zen, Duranceko pasabideetatik Alpeetako pasabideetara bitarteko barne ibilbidearen eta kostalderako bidearen arteko bidegurutzean. Hiriburuaz gain, bere lurraldeko hiriak ziren Tarusco edo Tarasco (Tarascon), Arelate (Arles), Glanum (Saint-Rémy-de-Provence) eta Ernaginum (Saint-Gabriel, egun Tarascon barnean). (eu)
- The Salyes or Salluvii (Greek: Σάλυες) were an ancient Celto-Ligurian people dwelling between the Durance river and the Greek colony of Massalia during the Iron Age. Although earlier writers called them 'Ligurian', Strabo used the denomination 'Celto-ligurian', and a Celtic influence is noticeable in their religion, which centred on the cult of the tête coupée ('severed head'). In fact, the Salyes were most likely at the head of a political and military confederation that united both Gallic and Ligurian tribes. (en)
- I Salluvi o Salii (greco antico: Σάλυες, "Salyes"; latino: Salluvĭi o Saluvĭi) erano una tribù ligure, di quella che, anni dopo la loro sconfitta, sarebbe diventata la Gallia narbonense (l'attuale Francia meridionale). Si presume abitassero le zone tra Ventimiglia e Marsiglia. La loro capitale era l'oppidum di Entremont. (it)
- Les Salyens, appelés aussi Salluviens (en latin Salluvii), formaient une confédération localisée dans la majeure partie de la basse-Provence et dont la capitale était Entremont sur l'actuelle commune d'Aix-en-Provence. (fr)
- De Salluviërs (lat. Salluvii, in de bronnen ook Salyes (gr. Σάλυες), Sallyes (Σάλλυες) of Sallui genoemd) waren een Keltische staat of stam die in de oudheid het zuidoosten van Gallië bevolkte. De Salluviërs vormden in feite een Keltisch-Ligurisch mengvolk dat tussen de Rhône en de Zuid-Franse Maritieme Alpen woonde bij de Luberon en de Kloof van de Verdon. Hun hoofdplaats was de oppidum Entremont, die in de 3e eeuw v.Chr. al bestond. Omstreeks 600 v.Chr. hadden de Phocaeërs, een Griekse groep immigranten, de stad Massalia, (het hedendaags Marseille) in dat gebied gesticht. Zij hadden daarvoor de goedkeuring en medewerking van deze Kelten, met wie de Oude Grieken doorgaans goede handelsbetrekkingen onderhielden. De Salluviërs waren toen een van de machtigste stammen van Gallië, die ook bet (nl)
- Салювії (лат. Salluvii), також Салії (дав.-гр. Σάλυες) — кельто-лігурійське плем'я, що жило на півдні античної Галлії від Родану до Приморських Альп. В межі розселення племені входили античні поселення Масалія, Арелат, опідуми Гланум і Антремон. До салювіїв також зараховують менші племена — коммонів, аватиків, оксибіїв, декувіатів, альбієнсів та ін. (uk)
|
