| dbo:abstract
|
- سام لانجفورد (بالإنجليزية: Sam Langford) مواليد 4 مارس 1883 في نوفا سكوشا - الوفاة 12 يناير 1956 في كامبريدج، كان ملاكم كندي سابق صنّف ضمن فئة الوزن الثقيل. (ar)
- Sam Langford (* 4. März 1883 in , Digby County, Kanada; † 12. Januar 1956 in Cambridge) war ein kanadischer Boxer und einer der besten Boxer der ersten Jahre des 20. Jahrhunderts.Er kämpfte in den USA unter dem Namen Boston Tar Baby. Obwohl er nie um eine Weltmeisterschaft boxte, wurde er 1955 als erster titelloser Boxer in die Hall of Fame gewählt. Die Zeitschrift bezeichnet ihn als besten Fighter aller Zeiten, der keinen Titelkampf bekam (siehe auch Charley Burley) (de)
- Sam Langford est un boxeur canadien né le 4 mars 1883 à Weymouth, Nouvelle-Écosse, et mort le 12 janvier 1956. (fr)
- Samuel Edgar Langford (March 4, 1886 – January 12, 1956), known as the Boston Tar Baby, Boston Terror and Boston Bonecrusher, was a Black Canadian boxing standout of the early part of the 20th century. Called the "Greatest Fighter Nobody Knows", by ESPN, Langford is considered by many boxing historians to be one of the greatest fighters of all time. Originally from Weymouth Falls, a small community in Nova Scotia, he was known as "The Boston Bonecrusher", "The Boston Terror", and his most famous nickname, "The Boston Tar Baby". Langford stood 5 ft 6+1⁄2 in (1.69 m) and weighed 185 lb (84 kg) in his prime. He fought from lightweight to heavyweight and defeated many world champions and legends of the time in each weight class. Considered a devastating puncher even at heavyweight, Langford was rated No. 2 by The Ring on their list of "100 greatest punchers of all time". One boxing historian described Langford as "experienced as a heavyweight James Toney with the punching power of Mike Tyson". He was denied a shot at many World Championships, due to the colour bar and by the refusal of Jack Johnson, the first African-American World Heavyweight Champion, to fight him in a rematch. Langford was the World Colored Heavyweight Champion, a title vacated by Johnson after he won the World Championship, a record five times. Alongside this, Langford also defeated the reigning Lightweight Champion Joe Gans, the first African-American World Champion in boxing history and widely regarded as one of the greatest boxers of all time, in a non-title bout. Many boxing aficionados consider Langford to be the greatest boxer not to have won a world title. On August 13, 2020, the WBC granted Langford to be an honorary world champion. BoxRec ranks him as the 22nd greatest Canadian boxer of all time. (en)
- Sam Langford, soprannominato The Boston Terror (Weymouth, 4 marzo 1883 – Cambridge, 12 gennaio 1956), è stato un pugile canadese.Fu un fenomeno della boxe dei primi decenni del XX secolo. Langford, originario di Weymouth Falls, un villaggio rurale della Nuova Scozia, Canada, era soprannominato anche "Boston Bonecrusher" (lo spaccaossa di Boston), "Boston Terror" o con il nomignolo infamante di "Boston Tar Baby" (il piccino di pece di Boston). Era alto 1,69 metri e, nel suo periodo di massima forma, pesava 84 kg. (it)
- サム・ラングフォード（Sam Langford、1883年3月4日 - 1956年1月12日）は、カナダ出身の元プロボクサー。アメリカ合衆国のリングで活躍した黒人選手。 元来はライト級の選手ながら階級不問で戦った。その漆黒の肌から“ボストン・タール・ベビー”の異名を取る人気選手であった。 極貧の出身で、米国マサチューセッツ州ボストンでプロのリングに上がるようになった。その生涯で、スタンリー・ケッチェル、フィラデルフィア・ジャック・オブライエンら、8人の世界チャンピオン経験者を含む幾多の強豪たちと対戦した。1900年には後に黒人初の世界ヘビー級チャンピオンとなるジャック・ジョンソンと対戦、体格で遙かに上回るジョンソンを持ち前のスピードと強打で苦しめたが、僅差の判定負け。これに懲りたジョンソンはその後二度とラングフォードと対戦しようとしなかったと言われる。 後には眼を痛め、1924年の引退時にはほとんど失明状態だったとも言われる。晩年は不遇だった。 (ja)
- Samuel Edgar Langford (Weymouth (Nova Scotia), 4 maart 1886 – Cambridge (Massachusetts), 12 januari 1956), bijgenaamd The Boston Tar Baby, was een Canadees bokser uit het begin van de 20e eeuw. Langford was afkomstig uit Nova Scotia en vertrok tijdens zijn adolescentie naar Boston. Hij vocht in vele gewichtsklasses, van lichtgewicht tot zwaargewicht, en versloeg vele wereldkampioenen van die tijd in elke gewichtsklasse. Langford was een vijfvoudig World Colored Heavyweight Champion (1910-1918), een titel die tot aan het begin van de 20e eeuw werd toegekend aan zwarte boksers. Daarnaast versloeg Langford de regerend lichtgewichtkampioen in een gevecht zonder een wereldtitel. Langford werd vaak geweigerd voor een gevecht om het wereldkampioenschap vanwege de rassensegregatie. Ook weigerde Jack Johnson, de eerste zwarte wereldkampioen zwaargewicht en van wie Langford eerder verloor, om in een rematch zijn titel tegen hem te verdedigen. Veel boksliefhebbers beschouwen Langford als de beste bokser die nooit een wereldtitel heeft gewonnen. ESPN noemde hem "de grootste vechter die niemand kent". (nl)
- Samuel "Sam" E. Langford (4 de Março de 1883 – 12 de janeiro de 1956) foi um boxeador Canadense que se destacou na primeira parte do século 20. Chamado de "Greatest Fighter Nobody Knows (O Grande lutador que ninguém conhece)" pela ESPN, Muitos historiadores do boxe consideram Langford como um, se não, o maior lutador de todos os tempos. Nascido em Weymouth Falls, uma pequena comunidade na Nova Escócia, Canadá. Ele era conhecido como "The Boston Bonecrusher(O Quebra-ossos de Boston)", "The Boston Terror(O terror de Boston)" e seu apelido mais infame, "The Boston Tar Baby(O bebê de piche de Boston)".Langford tinha 1.71 metros e pesava 84kg no seu auge. Ele lutou em várias classes de peso, entre o Peso-leve até ao Peso-Pesado; e derrotou muitos campeões do mundo e lendas do seu tempo em cada uma das classes de peso. Com um Soco devastador mesmo em pesos-pesado. Langford foi classificado como #2, The Ring em sua lista dos "100 greatest punchers of all time (100 lutadores com soco mais forte de todos os tempos)". Um historiador do boxe descreveu Langford como "...experiente como o peso pesado James Toney com o poder de soco de Mike Tyson." Foi-lhe negada a hipótese de disputar o titulo mundial várias vezes devido à cor da sua pele, e pela recusa de Jack Johnson, o primeiro afro-Americano campeão mundial dos pesados, em lutar contra ele. Langford foi o "Campeão do mundo negro", por 5 vezes. Titulo que estava vago depois de Johnson vencer o Mundial. Muitos aficionados do boxe consideram Langford o maior boxeador que nunca teve um título mundial. A BoxRec classifica-o como o 4º maior peso-pesado de todos os tempos, o 7º maior lutador peso-por-peso de todos os tempos e o maior boxeador Canadense de todos os tempos. (pt)
- Sam Langford, właśc. Samuel Langford, pseud. Boston Tar Baby (ur. 4 marca 1883 w , zm. 12 stycznia 1956 w Cambridge) – amerykański bokser pochodzenia kanadyjskiego, uważany za najwspanialszego pięściarza zawodowego spośród tych, którzy nigdy nie zdobyli tytułu światowego. Urodził się 4 marca 1883 r. w (Nowa Szkocja) w Kanadzie, jako dziecko przeniósł się do USA. Karierę bokserską rozpoczął w 1902 roku w Bostonie; po stoczeniu 3 zwycięskich walk jako amator przeszedł na zawodowstwo. Mimo niezbyt pokaźnego wzrostu (171 cm) dysponował ogromną wrodzoną siłą fizyczną i potęgą ciosu, zwłaszcza z lewej ręki. Mówiono, że nigdy nikogo nie uderzył z całej mocy, gdyż bał się zabić swego przeciwnika. Ilekroć jego lewa pięść wylądowała na szczęce rywala nie było takiego, który by to przetrzymał. Sam potrafił natomiast przyjąć najmocniejsze uderzenie. Przy tym nie był jedynie tępym osiłkiem. W walce wykazywał się sporym sprytem, co czyniło z niego straszliwego przeciwnika. Nie bał się nikogo, to raczej jego się bano. Wielokrotnie stawał do walki ze znacznie wyższymi i cięższymi bokserami. Wzrost rywali nie robił na nim wrażenia. Poza tym był sympatycznym człowiekiem. Do każdej walki przystępował z uśmiechem na ustach. Karierę zawodową zaczynał od wagi piórkowej w 1902 roku. Już w drugim roku startów spotkał się z mistrzem świata wagi lekkiej Joe Gansem i pokonał go w 15 rundach, ale był to mecz towarzyski. Zanim zorganizowano powtórną walkę, już o tytuł, przybrał na wadze i przeszedł do wagi półśredniej. W tej kategorii, w 1904 roku, spotkał się z mistrzem świata Joe Walcottem i zremisował z nim w 15 rundach. Pojedynek był reklamowany jako walka o tytuł, ale prawdopodobnie obaj przekraczali limit tej kategorii. Tymczasem znalazł się w wadze średniej, którą też szybko przeskoczył i wylądował w półciężkiej, która była dla niego naturalną kategorią. Już w 1905 zaczął się mierzyć z przedstawicielami wagi ciężkiej. W 1906 stoczył pojedynek z Jackiem Johnsonem, późniejszym mistrzem wszechwag i jednym z największych mocarzy ringu. Olbrzymia różnica wzrostu, wagi i doświadczenia spowodowała, że Johnson fatalnie go porozbijał, w rezultacie czego Langford wylądował w szpitalu. Później rozpowszechniano popularną opowieść jakoby walka była wyrównana, ale ostatecznie ustalił jak było naprawdę. W kolejnych jednak latach, gdy Sam nabrał rutyny, stopniowo wykosił całą czołówkę wagi ciężkiej i półciężkiej, której trzon stanowili pięściarze czarnoskórzy. M.in. 7-krotnie pokonał znakomitego Joe Jeannette’a i 5-krotnie potężnego Sama McVea. Bodaj jego największym osiągnięciem jest znokautowanie Jeannette’a w 7. rundzie w 1916 roku. Była to pierwsza porażka przez nokaut w karierze znanego z niesamowitej odporności Jeannette’a. Tylko Johnsonowi nie udało mu się nigdy zrewanżować, gdyż ten unikał starcia z młodszym i niebezpiecznym rywalem. Langford miał jeździć za nim po całym kraju i wyzywać go na pojedynek, ale Johnson przyrzekł sobie, że „nigdy nie wejdzie powtórnie na ring z tym małym diabłem”. Z kolei istniejąca wówczas bariera rasowa powodowała, że promotorzy nie mieli interesu w tym, by Johnsona zamieniać na innego czarnoskórego boksera. Z kolei o tytuł w kategorii półciężkiej nie ubiegał się, gdyż kategoria ta praktycznie wówczas nie istniała. Niektórzy za jej mistrza uznawali „Philadelphia” Jacka O’Briena, ale po zdobyciu tego tytułu w 1905 roku nigdy go nie bronił. W 1911 obaj spotkali się na ringu i Langford bez problemu znokautował go w 5. rundzie (w walce tej ważył ok. 175 funtów, czyli mieścił się w dzisiejszym limicie wagi półciężkiej). W 1910 Langford stoczył pamiętny pojedynek z championem wagi średniej Stanleyem Ketchelem. Choć była to zaledwie 6-rundowa walka no-decision dostarczyła widowni niesamowitych emocji, jako że obaj znani byli z atomowego uderzenia. Planowano ich rewanżowe spotkanie na maratońskim dystansie 45 rund, ale plany te pokrzyżowała tragiczna śmierć Ketchela. W 1914, w miarę jak Johnson zaczął schodzić z ringu i wyjechał do Europy, Langford stał się pierwszoplanową postacią wagi ciężkiej, rozgrywając pojedynki o tzw. czarnoskóry championat wagi ciężkiej. Rozpoczął też wielką serię (łącznie 17) pojedynków z kolejnym murzyńskim pięściarzem, . Wills miał wspaniałe warunki fizyczne, z racji których nazywany był Czarną Panterą. Mimo różnicy wzrostu i wagi Langford początkowo udzielał rywalowi twardych lekcji boksu, kilkakrotnie go pokonując, w tym przez nokaut w 1914 i 1916 roku. Potem jednak Wills odkuł się. Za zmierzch kariery Sama uznaje się ich walkę w 1920, kiedy w wieku 37 lat został fatalnie zdemolowany, już w 1. rundzie 4-krotnie będąc na deskach. Obniżająca się forma sportowa nie wynikała jednak u Langforda z upadku sił fizycznych, ale była efektem postępującej ślepoty. Gdy wykryto u niego kataraktę, tak długo odwlekał operację, że nastąpiły przerzuty z jednego oka na drugie. Podczas ostatnich pojedynków, które stoczył w 1926 roku, był już tak ociemniały, że nie był w stanie wejść na ring o własnych siłach. Mimo to wciąż potrafił zwyciężać przez nokaut. Wystarczył jeden dobry cios, by pojedynek się zakończył. Tylko kalectwo uniemożliwiło mu pobicie wszelkich rekordów w ilości zwycięstw przez nokaut. Jak wyliczono miał ich na koncie 130, o 1 mniej od rekordowego osiągnięcia Archie Moore’a (te liczby mogą się różnić w zależności od źródła, za oficjalne można uznać podawane w internetowej bazie danych BoxRec). Wciąż jednak odkrywane są kolejne nazwiska jego rywali, więc niewykluczone, że pewnego dnia historycy boksu ogłoszą go za rekordzistę w tej dziedzinie. Po zejściu z ringu znalazł się w zakładzie opieki. Choć stoczył przeszło 300 walk, na boksie nie dorobił się majątku. W tamtych czasach murzyńscy pięściarze zarabiali wielokrotnie mniejsze pieniądze niż biali. Fani nie zapomnieli jednak o nim. Stworzono specjalny fundusz pomocy, który pozwolił mu przeżyć godnie starość. Zmarł w 1956 roku w Cambridge w stanie Massachusetts, przeżywszy aż 73 lata. W 1990 roku wybrano go do International Boxing Hall of Fame. Pamięć o jego wspaniałych sukcesach wciąż jest żywa, mimo że jedyne istniejące materiały filmowe pokazujące go w akcji są niezwykle skromne i nie obejmują najbardziej znanych pojedynków. (pl)
- Сэмюэл Эдгар (Сэм) Лэнгфорд (англ. Samuel Edgar "Sam" Langford; 4 марта 1886, , Новая Шотландия — 12 января 1956, Кембридж, Массачусетс) — канадский и американский профессиональный боксёр начала XX века, выступающий в тяжёлой весовой категории. Чемпион Австралии в тяжёлом весе (1911—1912). Чемпион Мексики в тяжёлом весе (1923). Первый боксёр, удостоившийся звания Боксёр десятилетия по версии журнала «The Ring» и единственный из них, кто не был чемпионом мира. Первый боксёр без звания чемпиона мира, увековеченный в Зале славы бокса. (ru)
|
| rdfs:comment
|
- سام لانجفورد (بالإنجليزية: Sam Langford) مواليد 4 مارس 1883 في نوفا سكوشا - الوفاة 12 يناير 1956 في كامبريدج، كان ملاكم كندي سابق صنّف ضمن فئة الوزن الثقيل. (ar)
- Sam Langford (* 4. März 1883 in , Digby County, Kanada; † 12. Januar 1956 in Cambridge) war ein kanadischer Boxer und einer der besten Boxer der ersten Jahre des 20. Jahrhunderts.Er kämpfte in den USA unter dem Namen Boston Tar Baby. Obwohl er nie um eine Weltmeisterschaft boxte, wurde er 1955 als erster titelloser Boxer in die Hall of Fame gewählt. Die Zeitschrift bezeichnet ihn als besten Fighter aller Zeiten, der keinen Titelkampf bekam (siehe auch Charley Burley) (de)
- Sam Langford est un boxeur canadien né le 4 mars 1883 à Weymouth, Nouvelle-Écosse, et mort le 12 janvier 1956. (fr)
- Sam Langford, soprannominato The Boston Terror (Weymouth, 4 marzo 1883 – Cambridge, 12 gennaio 1956), è stato un pugile canadese.Fu un fenomeno della boxe dei primi decenni del XX secolo. Langford, originario di Weymouth Falls, un villaggio rurale della Nuova Scozia, Canada, era soprannominato anche "Boston Bonecrusher" (lo spaccaossa di Boston), "Boston Terror" o con il nomignolo infamante di "Boston Tar Baby" (il piccino di pece di Boston). Era alto 1,69 metri e, nel suo periodo di massima forma, pesava 84 kg. (it)
- サム・ラングフォード（Sam Langford、1883年3月4日 - 1956年1月12日）は、カナダ出身の元プロボクサー。アメリカ合衆国のリングで活躍した黒人選手。 元来はライト級の選手ながら階級不問で戦った。その漆黒の肌から“ボストン・タール・ベビー”の異名を取る人気選手であった。 極貧の出身で、米国マサチューセッツ州ボストンでプロのリングに上がるようになった。その生涯で、スタンリー・ケッチェル、フィラデルフィア・ジャック・オブライエンら、8人の世界チャンピオン経験者を含む幾多の強豪たちと対戦した。1900年には後に黒人初の世界ヘビー級チャンピオンとなるジャック・ジョンソンと対戦、体格で遙かに上回るジョンソンを持ち前のスピードと強打で苦しめたが、僅差の判定負け。これに懲りたジョンソンはその後二度とラングフォードと対戦しようとしなかったと言われる。 後には眼を痛め、1924年の引退時にはほとんど失明状態だったとも言われる。晩年は不遇だった。 (ja)
- Сэмюэл Эдгар (Сэм) Лэнгфорд (англ. Samuel Edgar "Sam" Langford; 4 марта 1886, , Новая Шотландия — 12 января 1956, Кембридж, Массачусетс) — канадский и американский профессиональный боксёр начала XX века, выступающий в тяжёлой весовой категории. Чемпион Австралии в тяжёлом весе (1911—1912). Чемпион Мексики в тяжёлом весе (1923). Первый боксёр, удостоившийся звания Боксёр десятилетия по версии журнала «The Ring» и единственный из них, кто не был чемпионом мира. Первый боксёр без звания чемпиона мира, увековеченный в Зале славы бокса. (ru)
- Samuel Edgar Langford (March 4, 1886 – January 12, 1956), known as the Boston Tar Baby, Boston Terror and Boston Bonecrusher, was a Black Canadian boxing standout of the early part of the 20th century. Called the "Greatest Fighter Nobody Knows", by ESPN, Langford is considered by many boxing historians to be one of the greatest fighters of all time. Originally from Weymouth Falls, a small community in Nova Scotia, he was known as "The Boston Bonecrusher", "The Boston Terror", and his most famous nickname, "The Boston Tar Baby". Langford stood 5 ft 6+1⁄2 in (1.69 m) and weighed 185 lb (84 kg) in his prime. He fought from lightweight to heavyweight and defeated many world champions and legends of the time in each weight class. Considered a devastating puncher even at heavyweight, Langford wa (en)
- Samuel Edgar Langford (Weymouth (Nova Scotia), 4 maart 1886 – Cambridge (Massachusetts), 12 januari 1956), bijgenaamd The Boston Tar Baby, was een Canadees bokser uit het begin van de 20e eeuw. Langford was afkomstig uit Nova Scotia en vertrok tijdens zijn adolescentie naar Boston. Hij vocht in vele gewichtsklasses, van lichtgewicht tot zwaargewicht, en versloeg vele wereldkampioenen van die tijd in elke gewichtsklasse. Langford was een vijfvoudig World Colored Heavyweight Champion (1910-1918), een titel die tot aan het begin van de 20e eeuw werd toegekend aan zwarte boksers. Daarnaast versloeg Langford de regerend lichtgewichtkampioen in een gevecht zonder een wereldtitel. (nl)
- Sam Langford, właśc. Samuel Langford, pseud. Boston Tar Baby (ur. 4 marca 1883 w , zm. 12 stycznia 1956 w Cambridge) – amerykański bokser pochodzenia kanadyjskiego, uważany za najwspanialszego pięściarza zawodowego spośród tych, którzy nigdy nie zdobyli tytułu światowego. Urodził się 4 marca 1883 r. w (Nowa Szkocja) w Kanadzie, jako dziecko przeniósł się do USA. Karierę bokserską rozpoczął w 1902 roku w Bostonie; po stoczeniu 3 zwycięskich walk jako amator przeszedł na zawodowstwo. (pl)
- Samuel "Sam" E. Langford (4 de Março de 1883 – 12 de janeiro de 1956) foi um boxeador Canadense que se destacou na primeira parte do século 20. Chamado de "Greatest Fighter Nobody Knows (O Grande lutador que ninguém conhece)" pela ESPN, Muitos historiadores do boxe consideram Langford como um, se não, o maior lutador de todos os tempos. Nascido em Weymouth Falls, uma pequena comunidade na Nova Escócia, Canadá. Ele era conhecido como "The Boston Bonecrusher(O Quebra-ossos de Boston)", "The Boston Terror(O terror de Boston)" e seu apelido mais infame, "The Boston Tar Baby(O bebê de piche de Boston)".Langford tinha 1.71 metros e pesava 84kg no seu auge. Ele lutou em várias classes de peso, entre o Peso-leve até ao Peso-Pesado; e derrotou muitos campeões do mundo e lendas do seu tempo em cada (pt)
|
