| dbo:abstract
|
- El vedutisme (de veduta, 'vista' en italià; plural: vedute) és un gènere pictòric molt típic del . Emmarcades dins el paisatgisme, les vedute són vistes generalment urbanes, en perspectiva, i arriben a vegades a un estil cartogràfic, en què es reprodueixen imatges panoràmiques de la ciutat, descrivint amb minuciositat els canals, monuments i llocs més típics de Venècia, sols o amb la presència de la figura humana, generalment de mida petita i en grans grups de gent. Aquest tipus de pintura es va desenvolupar sobretot a Venècia al llarg de tot el segle xviii, encara que es va estendre a altres parts d'Europa. Concebudes com a records -gairebé com a postals- per a viatgers estrangers, les vedute van tenir molt d'èxit, i arribà la seva influència a gairebé tots els racons d'Europa, i iniciaren una característica forma de representar el paisatge que va ser imitada per molts artistes europeus. Els seus majors exponents van ser Canaletto, Bernardo Bellotto, Francesco Guardi, Michele Marieschi i Luca Carlevarijs. A Catalunya, hi ha un exponent vuitcentista del vedutisme en la figura del pintor de Trieste Achille Battistuzzi. (ca)
- Veduta je věcný, topograficky přesný malířský nebo grafický záznam například výseku krajiny s bočním pohledem na město, obvykle v širším zorném úhlu. (cs)
- Eine Vedute (italienisch veduta ‚Ansicht‘, ‚Aussicht‘) ist in der bildenden Kunst (Malerei, Grafik) die wirklichkeitsgetreue Darstellung einer Landschaft oder eines Stadtbildes. Gemäß der Kunsttheorie des 17. und 18. Jahrhunderts ist das Ziel die Wiedererkennbarkeit. Alle anderen Aspekte der Bildgestaltung (Licht und Schatten, Farben etc.) sind weniger wichtig. In der Geschichte der Gartenkunst wird häufig auch die einzelne, von einem oder mehreren festgelegten Blickpunkten zu beobachtende Gartenszenerie als Vedute bezeichnet. (de)
- Le védutisme est un genre pictural basé sur la représentation perspective de paysages urbains. Il prospère aux Pays-Bas et en Italie et principalement à Venise au XVIIIe siècle. En français, on parle aussi de vue topographique, définie comme une représentation fidèle d'une ville ou d'un site réalisée d'après nature. (fr)
- El vedutismo (de veduta, ‘vista’ en italiano; plural, vedute) es un género pictórico muy típico del Settecento (siglo XVIII) italiano, desarrollado sobre todo en Venecia. Enmarcado dentro del paisajismo, en el vedutismo se representan vistas generalmente urbanas, en perspectiva, llegando a veces a un estilo cartográfico, donde se reproducen imágenes panorámicas de la ciudad, describiendo con minuciosidad canales, monumentos y lugares típicos de Venecia, solos o con la presencia de la figura humana, generalmente de pequeño tamaño y en grandes grupos de gente. Concebidas como recuerdos —casi como postales— para viajeros extranjeros, las vedute tuvieron mucho éxito, llegó su influencia a casi todos los rincones de Europa, e iniciaron una forma característica de representar el paisaje que fue imitada por muchos artistas europeos. Sus mayores exponentes fueron Canaletto, Bernardo Bellotto, Francesco Guardi, Michele Marieschi y Luca Carlevarijs. (es)
- ヴェドゥータ（Veduta）とは、都市の景観をきわめて精密かつ大規模に描いた絵画または印刷物。vedutaはイタリア語で景観（view）という意味。複数形はvedute。ヴェドゥータを描く画家はvedutistiと呼ぶ。都市景観画（としけいかんが）とも訳される。 (ja)
- A veduta (Italian for "view"; plural vedute) is a highly detailed, usually large-scale painting or, more often, print of a cityscape or some other vista. The painters of vedute are referred to as vedutisti. (en)
- Il Vedutismo è un genere pittorico nato nel Settecento che si occupa di paesaggi o di città riprese dal vero. Questa corrente si sviluppa soprattutto a Venezia: emblema del vedutismo italiano e città natale di molti vedutisti, i suoi scorci e i giochi di colore dell'acqua dei canali con le architetture furono oggetto di ritratto frequente. (it)
- Een veduta (Italiaans: overzicht, meervoud vedute) is een zeer gedetailleerd schilderij, gewoonlijk op groot formaat, van een stadsgezicht of ander vergezicht. Dit in de landschapsschilderkunst ontstond in Vlaanderen, waar kunstenaars als Paul Bril reeds in de 16e eeuw vedute schilderden. In de 17e eeuw specialiseerden Nederlandse schilders zich in gedetailleerde en herkenbare stadsgezichten en landschappen die beantwoordden aan het gevoel van lokale trots bij de rijke Nederlandse middenklasse. Een archetypisch voorbeeld is Johannes Vermeers Gezicht op Delft. Jan van der Heyden en Jan Ekels de Oude schilderden veel stadsgezichten. Weinig bekend in Nederland is de in Amersfoort geboren Caspar van Wittel die in zijn nieuwe vaderland Italië het voorbeeld werd van een groep navolgers, de vedutisten, waarvan Giovanni Paolo Pannini en Canaletto de bekendste zijn. Toen de Grand Tour-rondreis enigszins algemeen werd, herinnerden vedute van bekende plekken als het Forum Romanum en het Canal Grande de Engelse aristocratie aan hun avontuurlijke reizen op het continent. Rond het midden van de 18e eeuw raakte Venetië bekend als het centrum van de vedutisti. De beroemdste beoefenaars van het genre behoorden tot de Canal en Guardi-families van Venetië. Sommigen van hen gingen naar belangrijke Europese hoofdsteden. Zo ging Canaletto bijvoorbeeld naar Londen en diens neef Bernardo Bellotto naar Dresden en Warschau. In andere delen van het het 18e-eeuwse Italië ontstonden eigenaardige variaties van het genre. Giovanni Paolo Pannini was de eerste vedutakunstenaar die zich toelegde op het schilderen van ruïnes. Later veranderden Pannini's vedute in geheel of gedeeltelijk gefantaseerde voorstellingen die capricci en vedute ideate genoemd werden. Giovanni Battista Piranesi was de belangrijkste meester van de vedute ideate etsen. Zijn topografische serie, Vedute di Roma, werd in enorme oplage gedrukt. Later in de 19e eeuw verdrongen persoonlijke "impressies" van stadsgezichten de behoefte aan topografische nauwkeurigheid, waarin nog wel werd voorzien door geschilderde en later gefotografeerde panorama's. (nl)
- Nas artes plásticas chama-se veduta (plural, vedute; do italiano, "vista") a gravura, pintura ou desenho rico em detalhes e usualmente em grande escala que apresenta a perspectiva de uma paisagem urbana ou de outros panoramas. (pt)
- Vedutamåleri (av it. veduta "utsikt", "vy") är en riktning inom landskapsmåleriet. I regel återges ett landskap eller en stad strängt sakligt och verklighetstroget, varigenom vedutan skiljer sig från den rena landskapsavbildningen. Vedutamåleriet fick under 1600-talet en alltmer bildartad karaktär och nådde under 1700-talet sin höjdpunkt inom den italienska konsten. En särform är s.k. vedute ideale (it. "idealvedutor"), som visar ett fantasilandskap eller en stadsvy med imaginära byggnader. (sv)
- Weduta (wł. veduta – widok, panorama) – obraz, rysunek lub rycina, przedstawiające ogólny widok miasta lub jego fragment, często ze sztafażem. Inaczej pejzaż miejski, prospekt. (pl)
- Веду́та (від італ. veduta — «вид, вигляд») — жанр європейського живопису доби Ренесансу, що являє собою картину, малюнок або гравюру із зображенням міського пейзажу, нерідко із застосуванням стафажу. (uk)
- Веду́та (итал. veduta — увиденная, вид, картинка, точка зрения) — жанр западноевропейской живописи и графики, особенно популярный в Венеции XVIII века. Произведение искусства в жанре ведуты представляет собой картину, рисунок или гравюру с детальным изображением повседневного городского пейзажа и знаменитых памятников архитектуры. Характерной особенностью ведут является фотографическая точность в изображении архитектуры, вплоть до мельчайших деталей, графичность в соединении с особенным чувством глубины изобразительного пространства. Пауль Бриль из Антверпена писал прото-ведуты ещё в XVI веке. Еще один предшественник ведутистов — немецкий художник Йозеф Хайнц Младший (ок. 1600—1678). Городской пейзаж — один из излюбленных жанров «малых голландцев» XVII века, в числе которых наиболее известны Питер Санредам (1597—1665), Ян ван дер Хейден (1637—1712), братья Иов Беркхейде (1630—1693) и Геррит Беркхейде (1638—1698). Мировую известность получил «Вид Дельфта», написанный в 1660 году Яном Вермеером Дельфтским с использованием камеры-обскуры. Этот прибор в дальнейшем использовали многие художники-ведутисты, мастера построения архитектурных перспектив. Перебравшийся из Голландии в Рим ведутист Гаспар ван Виттель способствовал распространению в Италии моды на крупные по размерам, детально выписанные панорамы будничной городской жизни. Также в Риме работал американец Дуайт Бентон. Своего расцвета ведута достигла в XVIII веке в венецианской школе. Выдающимся ведутистом считается итальянец Каналетто. Живописные ведуты повторяли в офортах. Английский издатель гравюр и коллекционер Джозеф Смит по прозванию «Консул Смит», с 1744 года был британским консулом в Венеции. Именно он подсказал Каналетто и другим художникам-ведутистам идею переводить живописные пейзажи в офорты для продажи туристам и коллекционерам. Венецианские виды работы Каналетто и Франческо Гварди в офортах любили привозить с собой из гран-тура как напоминание об итальянских впечатлениях молодые английские аристократы. Помимо реалистических сцен городской жизни, пользовались спросом и каприччио — вымышленные пейзажи грандиозных архитектурных руин, созданные воображением таких мастеров, как Антонио Джо́ли, Микеле Мариески, Джованни Паоло Панини и Джованни Баттиста Пиранези. Многие живописцы-ведутисты, например, Джузеппе Моретти или Бернардо Беллотто, прибегали к помощи мастеров архитектурной перспективы, которые вычерчивали подготовительный рисунок согласно правилам архитектурных проекций, в отдельных случаях прибегали к использованию камеры-обскуры. Мастера ведуты были востребованы во многих странах Европы, в том числе в России, где в этом жанре работали, среди прочих, рисовальщик М. И. Махаев, живописец Ф. Я. Алексеев, И. И. Шарлемань и Л. Премацци. Целый ряд ведут с русскими видами выполнил архитектор Джакомо Кваренги. В Саксонии и Польше популярность снискал племянник Каналетто, Бернардо Беллотто. Отдельные итальянские пейзажисты жили и работали по заказам лордов в Англии. Классическая итальянская ведута стала одним из источников искусства панорамы. (ru)
|
| rdfs:comment
|
- Veduta je věcný, topograficky přesný malířský nebo grafický záznam například výseku krajiny s bočním pohledem na město, obvykle v širším zorném úhlu. (cs)
- Eine Vedute (italienisch veduta ‚Ansicht‘, ‚Aussicht‘) ist in der bildenden Kunst (Malerei, Grafik) die wirklichkeitsgetreue Darstellung einer Landschaft oder eines Stadtbildes. Gemäß der Kunsttheorie des 17. und 18. Jahrhunderts ist das Ziel die Wiedererkennbarkeit. Alle anderen Aspekte der Bildgestaltung (Licht und Schatten, Farben etc.) sind weniger wichtig. In der Geschichte der Gartenkunst wird häufig auch die einzelne, von einem oder mehreren festgelegten Blickpunkten zu beobachtende Gartenszenerie als Vedute bezeichnet. (de)
- Le védutisme est un genre pictural basé sur la représentation perspective de paysages urbains. Il prospère aux Pays-Bas et en Italie et principalement à Venise au XVIIIe siècle. En français, on parle aussi de vue topographique, définie comme une représentation fidèle d'une ville ou d'un site réalisée d'après nature. (fr)
- ヴェドゥータ（Veduta）とは、都市の景観をきわめて精密かつ大規模に描いた絵画または印刷物。vedutaはイタリア語で景観（view）という意味。複数形はvedute。ヴェドゥータを描く画家はvedutistiと呼ぶ。都市景観画（としけいかんが）とも訳される。 (ja)
- A veduta (Italian for "view"; plural vedute) is a highly detailed, usually large-scale painting or, more often, print of a cityscape or some other vista. The painters of vedute are referred to as vedutisti. (en)
- Il Vedutismo è un genere pittorico nato nel Settecento che si occupa di paesaggi o di città riprese dal vero. Questa corrente si sviluppa soprattutto a Venezia: emblema del vedutismo italiano e città natale di molti vedutisti, i suoi scorci e i giochi di colore dell'acqua dei canali con le architetture furono oggetto di ritratto frequente. (it)
- Nas artes plásticas chama-se veduta (plural, vedute; do italiano, "vista") a gravura, pintura ou desenho rico em detalhes e usualmente em grande escala que apresenta a perspectiva de uma paisagem urbana ou de outros panoramas. (pt)
- Vedutamåleri (av it. veduta "utsikt", "vy") är en riktning inom landskapsmåleriet. I regel återges ett landskap eller en stad strängt sakligt och verklighetstroget, varigenom vedutan skiljer sig från den rena landskapsavbildningen. Vedutamåleriet fick under 1600-talet en alltmer bildartad karaktär och nådde under 1700-talet sin höjdpunkt inom den italienska konsten. En särform är s.k. vedute ideale (it. "idealvedutor"), som visar ett fantasilandskap eller en stadsvy med imaginära byggnader. (sv)
- Weduta (wł. veduta – widok, panorama) – obraz, rysunek lub rycina, przedstawiające ogólny widok miasta lub jego fragment, często ze sztafażem. Inaczej pejzaż miejski, prospekt. (pl)
- Веду́та (від італ. veduta — «вид, вигляд») — жанр європейського живопису доби Ренесансу, що являє собою картину, малюнок або гравюру із зображенням міського пейзажу, нерідко із застосуванням стафажу. (uk)
- El vedutisme (de veduta, 'vista' en italià; plural: vedute) és un gènere pictòric molt típic del . Emmarcades dins el paisatgisme, les vedute són vistes generalment urbanes, en perspectiva, i arriben a vegades a un estil cartogràfic, en què es reprodueixen imatges panoràmiques de la ciutat, descrivint amb minuciositat els canals, monuments i llocs més típics de Venècia, sols o amb la presència de la figura humana, generalment de mida petita i en grans grups de gent. Aquest tipus de pintura es va desenvolupar sobretot a Venècia al llarg de tot el segle xviii, encara que es va estendre a altres parts d'Europa. (ca)
- El vedutismo (de veduta, ‘vista’ en italiano; plural, vedute) es un género pictórico muy típico del Settecento (siglo XVIII) italiano, desarrollado sobre todo en Venecia. Enmarcado dentro del paisajismo, en el vedutismo se representan vistas generalmente urbanas, en perspectiva, llegando a veces a un estilo cartográfico, donde se reproducen imágenes panorámicas de la ciudad, describiendo con minuciosidad canales, monumentos y lugares típicos de Venecia, solos o con la presencia de la figura humana, generalmente de pequeño tamaño y en grandes grupos de gente. Concebidas como recuerdos —casi como postales— para viajeros extranjeros, las vedute tuvieron mucho éxito, llegó su influencia a casi todos los rincones de Europa, e iniciaron una forma característica de representar el paisaje que fue (es)
- Een veduta (Italiaans: overzicht, meervoud vedute) is een zeer gedetailleerd schilderij, gewoonlijk op groot formaat, van een stadsgezicht of ander vergezicht. Dit in de landschapsschilderkunst ontstond in Vlaanderen, waar kunstenaars als Paul Bril reeds in de 16e eeuw vedute schilderden. In de 17e eeuw specialiseerden Nederlandse schilders zich in gedetailleerde en herkenbare stadsgezichten en landschappen die beantwoordden aan het gevoel van lokale trots bij de rijke Nederlandse middenklasse. Een archetypisch voorbeeld is Johannes Vermeers Gezicht op Delft. Jan van der Heyden en Jan Ekels de Oude schilderden veel stadsgezichten. Weinig bekend in Nederland is de in Amersfoort geboren Caspar van Wittel die in zijn nieuwe vaderland Italië het voorbeeld werd van een groep navolgers, de vedu (nl)
- Веду́та (итал. veduta — увиденная, вид, картинка, точка зрения) — жанр западноевропейской живописи и графики, особенно популярный в Венеции XVIII века. Произведение искусства в жанре ведуты представляет собой картину, рисунок или гравюру с детальным изображением повседневного городского пейзажа и знаменитых памятников архитектуры. Характерной особенностью ведут является фотографическая точность в изображении архитектуры, вплоть до мельчайших деталей, графичность в соединении с особенным чувством глубины изобразительного пространства. (ru)
|
.jpg?width=300)
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}