Castle Bravo

Castle Bravo is die kodenaam van die eerste waterstofbom van die Verenigde State wat op 1 Maart 1954 op Bikini-ringeiland in die Marshalleilande getoets is. Castle Bravo was die kragtigste kernwapen wat die VSA ooit gedetoneer het en 15 megaton se energie is daardeur vrygestel. Dit was aansienlik sterker as die vooraf verwagte 4 tot 6 megaton.^[1] Die bom het groot skade aan die omgewing veroorsaak en is die ergste voorval van radioaktiewe besoedeling wat die VSA tot op hede veroorsaak het.

Ligging en voorbereiding

Die ploftoestel was 'n enorme silinder met 'n gewig van 10,7 ton. Dit was 4,56 meter lank en 1,37 meter breed. Die silinder is in 'n beskutte kajuit op 'n kunsmatige eiland op 'n rif van Namu-eiland in die Bikini-ringeiland gemonteer.

Die ontploffing

Die atoombom is op 1 Maart 1954 om 06:45 (plaaslike tyd) gedetoneer. Die ontploffing het binne 'n sekonde 'n reuse vuurbal van 7 kilometer in deursnee veroorsaak. Dit was so groot dat die ontploffing duidelik vanaf Kwajalein-atol, 450 kilometer daarvandaan, sigbaar was. Die skokgolf het oor die hele atol (en verder) versprei en alle plantegroei op die atol en 'n paar omliggende atolle vernietig. Weens die skokgolf het die ontploffing uiteindelik 'n gebied van meer as 7 000 km² in die Stille Oseaan gekontamineer.

Die gevolglike paddastoelwolk het binne 1 minuut 'n hoogte van 14 kilometer en 'n deursnee van 11 kilometer bereik. Uiteindelik het die wolk 'n hoogte van 40 kilometer en 'n deursnee van 100 kilometer in minder as 10 minute bereik, en teen 'n snelheid van 360 km/h verder uitgebrei. Die ontploffing het 'n krater van 2 kilometer in deursnee met 'n diepte van 75 meter agtergelaat. Die krater is steeds as 'n groot keep in die noordwestelike hoek van die atol sigbaar.

Radioaktiewe neerslag

Radioaktiewe neerslag van die ontploffing het op die inwoners van die Rongelap- en Utirik-atolle neergesif en uiteindelik wêreldwyd versprei. Die inwoners is na drie dae ontruim en het stralingsiekte opgedoen. Hulle het na drie jaar teruggekeer, maar is weer verwyder nadat bevind is dat die eilande steeds onveilig is.^[2] Die bemanning van die Japannese vissersboot, Daigo Fukuryū Maru ("Gelukkige Draak No. 5"), is ook deur die neerslag gekontamineer en een bemanningslid is daaraan oorlede.

Alhoewel dit as 'n geheime kerntoets beoog is, sou die nagevolge internasionale veroordeling van die toetsing van atmosferiese termokernbomme uitlok.^[3]

Verwysings

↑ http://nuclearweaponarchive.org/Usa/Tests/Castle.html besoek op 8 Oktober 2013
↑ The Ghost Fleet of Bikini Atoll. A&E Television Networks, Military History Channel. 9 Augustus 2010. Archived from the original on 12 Maart 2012. https://web.archive.org/web/20120312234737/http://www.militaryhistory.co.uk/shows/ghost-fleet-bikini-atoll/about.html. Besoek op 4 Mei 2012.
↑ John Bellamy Foster (2009). The Ecological Revolution: Making Peace with the Planet, Monthly Review Press, New York, p. 73.

Eksterne skakels

Wikimedia Commons het meer media in die kategorie Castle Bravo.

11°41′50″N 165°16′19″E / 11.69722°N 165.27194°O / 11.69722; 165.27194

[nuclearweaponarchive.org-1] ttp://nuclearweaponarchive.org/Usa/Tests/Castle.html besoek op 8 Oktober 2013

[ghostfleet-2] The Ghost Fleet of Bikini Atoll. A&E Television Networks, Military History Channel. 9 Augustus 2010. Archived from the original on 12 Maart 2012. https://web.archive.org/web/20120312234737/http://www.militaryhistory.co.uk/shows/ghost-fleet-bikini-atoll/about.html. Besoek op 4 Mei 2012.

[3] John Bellamy Foster (2009). The Ecological Revolution: Making Peace with the Planet, Monthly Review Press, New York, p. 73.

[1]

[2]

[3]