Chiang Mai
Chiang Mai (Thai: เชียงใหม่) is die grootste stad in die noorde van Thailand, die hoofstad van die Chiang Mai provinsie en die tweede grootste stad in Thailand, met 'n bevolking van 148 477. Dit is 700 kilometer noord van Bangkok in 'n bergagtige streek.
Chiang Mai เชียงใหม่ | |
|---|---|
Stad | |
 | |
  Chiang Mai | |
| Koördinate: 18°47′43″N 98°59′55″O / 18.79528°N 98.99861°O | |
| Land |  Thailand |
| Provinsie | Chiang Mai |
| Regering | |
| • Tipe | Stadsmunisipaliteit |
| • Burgemeester | Tatsanai Puranupakorn |
| Oppervlak | |
| • Stedelik | 40,216 km2 (15,527 vk. myl) |
| • Metro | 2 905 km2 (1 122 vk. myl) |
| Hoogte | 310 m (1 020 ft) |
| Bevolking | |
| • Stad | 148 477 |
| • Digtheid | 3 687/km2 (9 550/vk. myl) |
| • Metro | 960 906 |
| • Metrodigtheid | 315,42/km2 (816,9/vk. myl) |
| Tydsone | UTC+07:00 |
Chiang Mai (wat "Nuwe Stad" in Thai beteken) is in 1296 gestig as die nuwe hoofstad van Lan Na, wat die voormalige hoofstad, Chiang Rai, opvolg. Die stad se ligging aan die Pingrivier ('n groot sytak van die Chao Phrayarivier) en sy nabyheid aan groot handelsroetes het bygedra tot die historiese belangrikheid daarvan.[1]
Die stad (thesaban nakhon, "stadsmunisipaliteit") van Chiang Mai dek amptelik net die meeste dele van die Mueang Chiang Mai-distrik, met 'n bevolking van 127 000, wat sy sensusgebied terugdateer na 1983 toe Chiang Mai se stadsgebied vir die eerste en vergroot is. laaste keer sedert hy die eerste stadsmunisipaliteit in Thailand (toe onder Siam) in 1935 geword het. Die stad se uitgestrektheid het sedertdien uitgebrei na verskeie naburige distrikte, van Hang Dong in die suide, tot Mae Rim in die noorde, en Suthep in die weste, tot San Kamphaeng in die ooste, en vorm die Chiang Mai stedelike gebied met 'n bevolking van 1,19 miljoen mense,[2] wat meer as 66 persent van die totale bevolking van die Chiang Mai-provinsie (1,8 miljoen) is.
Die stadsmunisipaliteit is onderverdeel in vier khwaeng (kieswyke): Nakhon Ping, Sriwichai, Mengrai en Kawila. Die eerste drie is op die westelike oewer van die Pingrivier, en Kawila is op die oostelike oewer. Nakhon Ping-distrik sluit die noordelike deel van die stad in. Sriwichai, Mengrai en Kawila bestaan onderskeidelik uit die westelike, suidelike en oostelike dele. Die middestad—binne die stadsmure—is meestal binne Sriwichai-wyk.[3]
Mangrai het Chiang Mai in 1294[4] gestig op 'n terrein wat die Lawa-mense Wiang Nopburi genoem het.[5]
Chiang Mai het Chiang Rai opgevolg as die hoofstad van Lan Na. Pha Yu het die stad vergroot en versterk en Wat Phra Singh gebou ter ere van sy vader Kham Fu. Die heerser was bekend as die mwYg. Die stad is omring deur 'n grag en 'n verdedigingsmuur aangesien die nabygeleë Taungoo-dinastie van die Bamar-volk 'n konstante bedreiging was, asook die leërs van die Mongoolse Ryk, wat dekades vroeër die grootste deel van Yunnan, China, verower het en in 1292 die grens met die Dai-koninkryk van Chiang Hung oorgesteek het.
Met die agteruitgang van Lan Na het die stad belangrikheid verloor en is in 1556 deur die Taungoo beset.[6] Chiang Mai het formeel deel geword van die Thonburi Koninkryk in 1774 deur 'n ooreenkoms met Chao Kavila, nadat die Thonburi koning Taksin gehelp het om die Taungoo Bamar te verdryf. Die daaropvolgende Taungoo-teenaanval het gelei tot Chiang Mai se verlating tussen 1776 en 1791. [7] Lampang het toe gedien as die hoofstad van wat van Lan Na oorgebly het. Chiang Mai het toe stadigaan in kulturele, handels- en ekonomiese belang gegroei tot sy huidige status as die nie-amptelike hoofstad van Noord-Thailand.
Chiang Mai het sy regering verbeter en sy status as 'n "provinsie" verhoog sedert 1933 tot die hede. Die moderne munisipaliteit dateer uit 'n sanitêre distrik wat in 1915 geskep is. Dit is op 29 Maart 1935 na 'n stadsmunisipaliteit opgegradeer.[8]
In Mei 2006 was Chiang Mai die plek van die Chiang Mai-inisiatief, gesluit tussen die Vereniging van Suidoos-Asiatiese Nasies en die "ASEAN+3"-lande (China, Japan en Suid-Korea). Chiang Mai was een van drie Thaise stede wat meegeding het vir Thailand se bod om die Wêreldekspo 2020 aan te bied.[9] Ayutthaya is uiteindelik deur die Thaise parlement gekies om vir die internasionale kompetisie te registreer.[10]
Vroeg in Desember 2017 is Chiang Mai met die UNESCO-titel van "Kreatiewe Stad" bekroon. In 2015 was Chiang Mai op die voorlopige lys vir UNESCO-wêrelderfenisinskripsie. Chiang Mai was een van twee toeristebestemmings in Thailand op TripAdvisor se 2014-lys van "25 beste bestemmings ter wêreld", in die 24ste plek.[11]
Verwysings
wysig- ↑ "Chiang Mai Night Bazaar in Chiang Mai Province, Thailand". Lonely Planet. 24 Oktober 2011. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 6 Augustus 2012. Besoek op 5 Julie 2012.
- ↑ "Chiang Mai, Thailand Metro Area Population 1950-2022". www.macrotrends.net. Besoek op 16 Maart 2022.
- ↑ "Chiang Mai Municipality" (in Thai). Chiang Mai City. 2008. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 15 September 2008. Besoek op 4 Oktober 2008.
- ↑ Colquhoun, Archibald Ross (1885). Amongst the Shans. New York: Scribner & Welford. p. 121. Besoek op 8 Februarie 2018.
- ↑ Aroonrut Wichienkeeo (2001–2012). "Lawa (Lua): A Study from Palm-Leaf Manuscripts and Stone Inscriptions". COE Center of Excellence. Rajabhat Institute of Chiangmai. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 7 Julie 2012. Besoek op 15 Augustus 2012.
- ↑ "History of Chiang Mai – Lonely Planet Travel Information". Lonelyplanet.com. 19 September 2006. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 30 Junie 2012. Besoek op 5 Julie 2012.
- ↑ "Thailand's World: General Kavila". Thailandsworld.com. 6 Mei 2012. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 15 Junie 2012. Besoek op 5 Julie 2012.
- ↑ "พระราชบัญญัติ จัดตั้งเทศบาลนครเชียงใหม่ พุทธศักราช ๒๔๗๘" [Royal Decree Establishing Chiang Mai city municipality, Buddhist Era 2478 (1935)] (PDF). Royal Thai Government Gazette. 52: 2136–2141. 29 Maart 1935. Geargiveer vanaf die oorspronklike (PDF) op 10 November 2011. Besoek op 10 Maart 2020.
- ↑ S.T. Leng (November 2010). "TCEB keen on World Expo 2020". Exhibition Now. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 4 Julie 2011. Besoek op 13 Januarie 2013.
- ↑ Suchat Sritama (5 April 2011). "Ayutthaya Chosen Thailand's Bid City for World Expo 2020". The Nation (Thailand) Asia News Network. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 9 Augustus 2011. Besoek op 12 Desember 2012.
- ↑ "Best Destinations in the World; Travelers' Choice Awards 2014". TripAdvisor. Besoek op 12 Desember 2014.