Die term "kalifaat" (van Arabies خلافة khilāfa) verwys na die eerste regeringstelsels in Islam en verteenwoordig die politieke mag en eenheid van die Moslemwêreld. Aanvanklik is dit gelei deur die dissipels van Mohammed as 'n voortsetting van die politieke mag wat gevestig is deur die profeet bekend as Alawitiese kalifat in die streek van Rojava
Die eerste islamiese kalifaat
Die kalief, of staatshoof, was dikwels bekend as Amir al-Mu'minin (أمير المؤمنين), "Aanvoerder van die Gelowiges". Mohammed het Medina sy hoofstad gemaak en ná sy dood het dit die hoofstad gebly vir die res van die rasjidoen-tydperk.
Hy was Mohammed se direkte opvolger en dus die eerste kalief. Hy was Mohammed se gunstelingvrou, Aisha, se pa. Mohammed en Ashia is getroud toe sy net nege jaar oud (of jonger) was.
Ná die Slag van Yamama, waarin 700 Moslems wat Mohammed se woorde gememoriseer het dood is, het hy Zaid ibn Thabit aangestel om Mohammed se openbarings neer te skryf. Zaid voltooi sy manuskrip twee jaar na Mohammed se dood in 634 n.C.
Hy was die man van Mohammed se dogters Ruqayya en later Umm Kulthum.
In 651 n.C. (ongeveer 19 jaar ná die dood van Mohammed) was daar baie verskillende sienings oor wat in die Koran moes staan, en daarom het Oethman die volgende vier mense aangestel om ’n amptelike Koran saam te stel: Zaid ibn Thabit, Abdullah bin Az-Zubair, Sa’id bin Al-As en Abdur-Rahman bin Harith.
