Aviation Traders Carvair
| Aviation Traders ATL-98 Carvair | ||
|---|---|---|
| ||
| Tipe | Passasiers- en vragvliegtuig | |
| Bemanning | 2 vlieëniers | |
| Eerste vlug | 21 Junie 1961 | |
| Vervaardigers | Aviation Traders Ltd. | |
| Afmetings | ||
| Lengte | 31,27 m | |
| Vlerkspan | 35,82 m | |
| Hoogte | 9,09 m | |
| Vlerkoppervlak | 135,8 m² | |
| Massa en kapasiteit | ||
| Leë gewig | 18 762 kg | |
| Maksimale opstyggewig | 33 475 kg | |
| Passasiers | 85 passasiers of 5 motors en 22 passasiers | |
| Bagasies | 8 770 kg maksimum | |
| Kragbron | ||
| Enjins | 4 Pratt & Whitney R-2000-7M2-Twin Wasp-radiaal-enjins | |
| Werkverrigting | 4 X 1 081 kW | |
| Snelheid | ||
| Kruissnelheid | 342 km/h | |
| Maksimale snelheid | 402 km/h | |
| Afstand | 5 560 km / 3 700 km met maksimum-vrag | |
| Vlieghoogte | 5 700 m | |
| Snelheid tydens opstyging | 198 m/min | |
Die Aviation Traders ATL-98 Carvair is 'n spesiale vragvliegtuig waarvan tussen 1961 en 1969 21 eksemplare deur die Britse vliegtuigvervaardiger Aviation Traders Ltd. gebou is. Die ATL-98 Corvair kon 25 passasiers en vyf motors vervoer.
Aviation Traders, 'n handelsonderneming vir vliegtuigonderdele, het die Amerikaanse passasiersvliegtuig Douglas DC-4 as basis vir die Carvair gebruik en omgebou, waarby die bagasiedek verleng en die vliegtuigkajuit tot bo-op dié dek verskuif is.
Geskiedenis
wysigIn die laat 1950's het daar by Sir Freddie Laker se lugredery Air Charter (later Channel Air Bridge) 'n behoefte ontstaan om motors saam met hul welvarende eienaars per vliegtuig na hul bestemmings anderkant van die Engelse Kanaal tussen Groot-Brittanje, Ierland en Frankryk te vervoer. Weens 'n styging in vragvolume het vliegtuie soos die Bristol 170 Freighter en Superfreighter, wat destyds op dié lugvlugroetes ingespan is, te klein geraak.
Aangesien talle lugrederye DC-4-vliegtuie uitgefaseer en verkoop het, het Aviation Traders Ltd. begin om hierdie masjiene aan te koop en om te bou. Die vliegtuigkajuit is met 2,08 m na bo verskuif en bo-op die bagasiedek geplaas wat nou met 'n lengte van 24,74 m en 'n maksimale hoogte van 2,03 m oor die hele vliegtuig gestrek het. Die vliegtuigromp is eweneens verleng.
Die omgeboude vliegtuig was 900 kg swaarder, maar hierdie gewigstoename is maklik met gewigsbesparings in die binneruimte gekompenseer. Die boeg kon met 'n hidrouliese klap geopen word om die vliegtuig te be- en ontlaai. Nadat met die ombouwerk vir die eerste vliegtuig teen 'n koste van aanvanklik sowat £105 000 in Oktober 1960 begin is, het toetsvlieënier D.B. Cartridge op 21 Junie 1961 die nooiensvlug van die Carvair voltooi. Dié benaming was 'n afkorting van Car via Air.
Die eerste masjien (G-ANYB) is op 31 Maart 1962 amptelik toegelaat en deur die lugredery British United Air Ferries in diens geneem. Dit is byna vyftien jaar lank op vragroetes ingespan voordat die laaste vliegtuig op 1 Januarie 1977 uitgefaseer is.
Die Carvair het in 1964 sy verskyning in die James Bond-rolprent Goldfinger gemaak en is vanweë sy kenmerkende ontwerp hier later soms met Boeing se 747-makrostraler verwar. Die laasgenoemde vliegtuig is egter eers vanaf 1969 in diens geneem.
Tussen 1961 en 1969 is altesaam 21 DC-4 vir lugrederye soos Aer Lingus, Aviaco, Ansett-ANA, British United Airways, British Air Ferries, Channel Air Bridge en Inter-Ocean Airways omgebou. Die vervoer van motors oor die Engelse Kanaal is in 1973 gestaak, en die meeste lugrederye het hul Carvairs aan ander lugvragvervoerders dwarsoor die wêreld verkoop. Sewe masjiene het tussen 1962 en 2007 verongeluk, en in Januarie 2007 was nog drie Carvairs in diens, waarvan een elk by Phoebus Apollo Aviation in Germiston, Suid-Afrika, Brooks Fuel (N898AT) in Alaska en Gator Global Flying Services in Texas. 'n Verdere drie of vier masjiene is nie meer geskik om te vlieg nie.
Eksterne skakels
wysig| Wikimedia Commons bevat media in verband met Aviation Traders ATL-98. |
Media