Dharma
Die term (Sanskrit: dhárma, Pali: dhamma) is 'n Indiese geestelike en godsdienstige konsep wat verwys na 'n mens se moreel geregverdige plig of enige deugsame weg in die algemene sin van die woord.[1] In Indiese tale impliseer dit 'n mens se geloof. Dharma word deurgaans in Indiese filosofie voorgestel as 'n sentrale konsep wat gebruik word om die "hoër waarheid" of uiteindelik realiteit van die heelal te verduidelik.
Die woord "dharma" beteken letterlik "dit wat ondersteun", en word in die algemeen as "wet" vertaal en soms as "die leringe van Boeddha".
Die onderskeie Indiese godsdienste en filosofieë (onder andere Hindoeïsme, Boeddhisme, Djainisme en Sikhisme) plaas almal die fokus op dharma en skryf die uitleef daarvan voor. Elkeen van die godsdienste plaas klem op dharma as die korrekte begrip van realiteit in sy leerstellinge.[2] In hierdie tradisies beweeg mense wat volgens die voorskrifte van dharma leef vinniger na dharma yukam, moksa of nirwana (persoonlike bevryding). Dharma verwys ook na die leerstellings van die onderskeie stigters van hierdie tradisies soos dié van Gautama Boeddha en Mahavira. In die tradisionele Hindoegemeenskap met sy kastestruktuur verteenwoordig dharma die godsdienstige en morele leerstelling van die regte en pligte van elke individu. Die universele betekenis van dharma stem heelwat ooreen met die weg van Tao of Taoïsme.
Die teenoorgestelde van dharma is adharma, wat die onnatuurlike of amorele beteken.
Verwysings
wysig- ↑ Brodd, Jefferey (2003). World Religions. Winona, MN: Saint Mary's Press. ISBN 978-0-88489-725-5.
- ↑ Pagan Theology: paganism as a world religion by Michael York
- Encyclopædia Britannica. Deluxe Edition. Chicago: Encyclopædia Britannica.