Panhard AML90

Die Panhard AML90 is 'n Franse pantsermotor uit die sestigerjare.

In 1956 het die Franse weermag spesifikasies opgestel vir 'n gepantserde motor om die Britse Ferret in die Franse kolonies te vervang. Die grootste probleem met laasgenoemde tipe pansermotor was dat, hoewel dit goeie beweeglikheid gehad het, dit slegs met 'n masjiengeweer gewapen was. In die vroeë 1950's is dit as onmoontlik beskou om 'n baie ligte konstruksie met 'n swaar bewapening te kombineer. 'n Kanon met 'n goeie effek teen vyandige pantservoertuie het 'n groot loopsnelheid nodig gehad, wat weer gelei het tot 'n groot terugslag en dus 'n groot toring nodig om daardie terugslag te absorbeer. Aan die einde van die 1950's het die voortgesette ontwikkeling van die gevormde lading egter meegebring dat stadige granate ook 'n voldoende deurdringkrag bekom het. 'n Redelik kort kanon kan so doeltreffend teen selfs die swaarste tenks van die tydperk word, al het die akkuraatheid op 'n groot afstand daaronder gely

Die Socié de Constructions Mécaniques Panhardassor et Levassor het die opdrag gekry om 'n prototipe van 'n 4 x 4-pantserkar met 'n 90 mm-kanon te bou, onder die benaming Modèle 245. Mededingende ontwerpe van Saviem en DEFA-AMX is afgekeur en Panhard is met reeksproduksie bekroon. Die eerste voertuig is in 1961 gelewer onder die tipe-benaming Panhard Automitrailleuse Légère 90. Franse produksie sou tot in die 1980's duur en uiteindelik vierduisend oortref.

Die Panhard AML90 het 'n groot uitvoersukses geword, veral in Afrika en die Midde-Ooste, waar wielvoertuie vanweë die lang afstand voortreflike strategiese mobiliteit in ooreenstemming met rusperbandvoertuie gehad het. Suid-Afrika sou die tipe onder lisensie onder die naam Eland bou en sowat 1600 wat vervaardig is. Die AML-onderstel is vir 'n aantal ondersteuningsvoertuie, variante en projekte, waarvan die belangrikste die Panhard AML60 mortierdraer was.

Gebruikers van die AML-reeks sluit in: Algerië (54 AML 60); Arabiese Demokratiese Republiek Sahara; Argentinië (50 AML 90); Bahrein (23 AML 90); Bosnië en Herzegowina (10 AML 90); Burkina Faso: (15); Burundi (30); Demokratiese Republiek die Kongo; Dominikaanse Republiek (20 AML 90); Djiboeti (24); Gaboen (18); Ecuador (27); Egipte; El Salvador (12 AML90); Frankryk (1 000); Irak (170); Ivoorkus (20); Jemen (10); Kameroen (31); Kenia (82); Libanon (74); Lesotho (6 AML 90); Mauritanië (39 AML-90 + 20 AML-60); Marokko (210); Nigerië (36); Niger (137); Pakistan (AML 60); Rwanda 15[17]; Saoedi-Arabië (235); Senegal (54); Somalië (15 AML 90); Somaliland; Soedan (6 AML 90); Togo (10); Tsjad (85); Tunisië (18); Venezuela (10); en die Verenigde Arabiese Emirate (90 AML 90).

Verdere leeswerk

Christopher F. Foss, Jane's Tank and Combat Vehicle Recognition Guide, HarperCollins Publishers, London 2002. ISBN 0-00-712759-6
Peter Gerard Locke & Peter David Farquharson Cooke, Fighting Vehicles and Weapons of Rhodesia 1965–80, P&P Publishing, Wellington 1995 ISBN 0-473-02413-6
Samer Kassis, Véhicules Militaires au Liban/Military Vehicles in Lebanon 1975-1981, Trebia Publishing, Chyah 2012. ISBN 978-9953-0-2372-4
Steven J. Zaloga, Tank battles of the Mid-East Wars (2): The wars of 1973 to the present, Concord Publications, Hong Kong 2003. ISBN 962-361-613-9
International Institute for Strategic Studies (Februarie 2021). The Military Balance 2021. Vol. 121. Routledge. ISBN 9781032012278.