Ramsar-konvensie

Die Ooreenkoms oor vleilande van internasionale belang, veral as habitat vir watervoëls, kortweg bekend as die Ramsar Konvensie, is 'n ooreenkoms vir internasionale samewerking om die voortbestaan van vleilande as habitat vir plante en diere, en veral watervoëls, te verseker.

Doel

Die doel van die ooreenkoms is die behoud en oordeelkundige gebruik van vleie, mere, panne, riviermondings, moerasse, strandgebiede en koraalriwwe deur middel van plaaslike, streeks- en nasionale optrede en internasionale samewerking. Lidlande moet onderneem om gebiede te identifiseer wat van internasionale belang is op die gebied van die ekologie en die plant- en dierkunde, veral wat betref die woonplek van watervoëls. Hierdie sensitiewe gebiede moet beskerm word teen besoedeling, inpoldering, die bou van paaie, brugge, keerwalle en damme, gronderosie en die onoordeelkundige gebruik van die gebiede vir ontspanningsdoeleindes soos swem, hengel, seiljag- en kanovaart en motorbote. So moet probeer word om die vleilande se voortbestaan te verseker.

Stigting

Die konvensie is in 1971 in Ramsar in Iran onderteken en het in 1975 in werking getree. Dit maak dit die oudste verdrag oor omgewingsbewaring. Een maal per jaar vind 'n internasionale konferensie plaas. Die hoofkantoor van die organisasie is in Gland in Switserland.

Omvang

In 2018 het reeds 170 lande die Ramsar-verdrag onderskryf en saam het die lande 'n 2300 Ramsar-vleilande met 'n gesamentlike oppervlakte van 250 miljoen hektaar beheer. Groot-Brittanje het die meeste Ramsar-gebiede, naamlik 170. Bolivië is die land met die grootste oppervlakte in verklaarde vleilande, naamlik 1,4 miljoen hektaar. In Suid-Afrika is daar 23 sulke gebiede met 'n totale area van 557 000 hektaar.

Wêreld-vleilanddag

Elke jaar op 2 Februarie is dit Wêreld-vleilanddag. Dit word seder 1997 gevier om die sluit van die Ramsar Konvensie op 2 Februarie 1971 te herdenk en die belang van vleilande vir omgewingsbewaring in die belangstelling te hou.

Lees ook

• Ramsar-vleilande in Suid-Afrika

Bibliografie

• www.ramsar.org
• www.saramsar.com