T.S. Eliot
Thomas Stearns Eliot, OM (26 September 1888 – 4 Januarie 1965), was 'n digter, dramaturg en literêre kritikus. Hy het die Nobelprys vir Letterkunde in 1948 gewen.[1] Hy het die gedigte The Love Song of J. Alfred Prufrock, The Waste Land, The Hollow Men, Ash Wednesday, en Four Quartets; die gedigte toneelstukke Murder in the Cathedral en The Cocktail Party; en die essay Tradition and the Individual Talent geskryf. Eliot is as 'n Amerikaner gebore, maar het in 1914 op 25-jarige ouderdom na die Verenigde Koninkryk getrek en in 1927 op die ouderdom van 39 'n Britse onderdaan geword.
T. S. Eliot | |
|---|---|
 T. S. Eliot in 1934 | |
| Gebore | Thomas Stearns Eliot 26 September 1888 |
| Sterf | 4 Januarie 1965 |
| Nasionaliteit |  Verenigde State Verenigde Koninkryk |
| Beroep | Digter, dramaturg, literêre kritikus en redakteur |
| Bekend vir | The Love Song of J. Alfred Prufrock (1915) The Waste Land (1922) Four Quartets (1944) |
| Termyn | 1905–1965 |
| Eggenoot | Vivienne Haigh-Wood (1915–1947) Esmé Valerie Fletcher (1957–1965) |
| Kinders | geen |
| Handtekening | |
 | |
Lewensgeskiedenis
wysig
T.S. Eliot is op 26 Desember 1888 in Saint Louis, Missouri gebore. Hy het groot geword in 'n atmosfeer waar plig en verantwoordelikheid geheers het. Sy vader, Henry Ware Eliot was die president van Hydraulic-Press Brick Company. Sy moeder, Charlotte (Stearns) Eliot was 'n onderwyseres wat gedigte geskryf het.
Na voltooiing van sy studie aan die Smith Academy en Milton Academy, is Eliot in 1906 na Harvard. In 1910 vertrek hy na Sorbonne in Parys en keer 'n jaar later terug om sy doktorale studie in filosofie aan te pak, maar die oorlog verhoed die voltooiing hiervan. Hy gaan in 1914 na Merton College in Oxford en trou in dieselfde jaar met die lewenslustige maar onstabiele Vivien Haigh-Wood. Die huwelik het hom na aan 'n senu-ineenstorting gebring.
Hy het onderrig gegee en toe as 'n klerk by Lloyds Bank gewerk en in sy vrye tyd poësie geskryf. Ezra Pound het hom aangemoedig om sy eerste belangrike gedig, The Love Song of J Alfred Prufrock (1915) te publiseer wat beskou word as die eerste meesterstuk in Engels van A-modernistiese aard. The Waste Land (1922) beeld 'n steriele wêreld uit waar skoonheid en naakte wellus in jukstaposisie geplaas word. Dit is kompleks, belese en vol sinspelings en beeld Eliot se afsku in die geestelike warboel van die moderne Europa uit. Sy belangrikste latere gedigte sluit die volgende in: Ash Wednesday (1930) wat 'n soeke na 'n meer verhewe wêreld uitbeeld en Four Quartets (1943) wat besin oor die wese van die ewigheid. Literêre en sosiale kritiek sluit The Sacred Wood (1920) in. Dramas omvat Murder in the Cathedral, The Family Reunion en The Cocktail Party.
In 1925 sluit hy by Faber en Faber aan, eers as redakteur en later as direkteur. Hy word in die 1927 'n Britse burger. Aangesien hy 'n dominante figuur in die letterkunde van die Engelssprekende wêreld geword het, keer hy in 1932 terug na Harvard om daar te doseer. Hy skei in 1933 van Vivien. Sy sterf in 1947 in 'n privaat hospitaal vir sielsiekes. Eliot was verslae.
Hy trou in 1956 met Valerie Fletcher in die St Barnabas Kerk in Kensington, nadat sy agt jaar vir hom gewerk het. Hy was 68 en sy 30. Hy beweer dat sy kreatiwiteit nie die enorme persoonlike lyding wat dit meegebring het, werd was nie. Eliot sterf op 4 Januarie 1965 aan emfiseem in Londen en sy as is in East Coker, die dorpie van sy voorgeslagte begrawe.
Inventions of the March Hare (1907 tot 1917), 'n onkuise versameling wat nou deur die New York Openbare Biblioteek besit word, is na sy dood gepubliseer.
Belangrikste prestasies
wysigEliot se rewolusionêre gedig, The Waste Land (1922), is die mees invloedryke poëtiese werk van die twintigste eeu. Hy het tradisie, samehang en objektiewe dissipline beklemtoon ten koste van oordrewe romantiek en subjektiewe egoïsme. Die Britse digter wat in Amerika gebore is, het 'n belangrike vernuwer van die moderne Engelse digkuns geword deur sy eksperimentering met segswyse, styl en strofebou.
Sy dramatiese verhoogstuk, Murder in the Cathedral (1935), het 'n neerdrukkende weergawe van Thomas Becket se moord in 1170 gegee en is in 1952 as rolprent vervaardig. Jare na sy dood het sy bundel Old Possum's Book of Practical Cats (1936) die grondslag gevorm vir Andrew Lloyd Webber se musiekblyspel Cats wat die Broadway-vertoning met die langste speelvak geword het.
Die vier slotreëls van die The Hollow Men (1925), wat Eliot se reputasie as 'n digter wat die ontnugtering en wanhoop na die Eerste Wêreldoorlog uitbeeld, word beskou as die mees aangehaalde reëls uit die Engelse poësie van die twintigste eeu:
- This is the way the world ends / So eindig die wêreld
- This is the way the world ends / So eindig die wêreld
- This is the way the world ends / So eindig die wêreld
- Not with a bang but a whimper / Nie met 'n slag nie maar met 'n kreun.
Hy ontvang die Nobelprys vir Letterkunde in 1948 en die Orde van verdienstelikheid ("Order of merit") in 1949.
Verwysings
wysig- ↑ "The Nobel Prize in Literature 1948" (in Engels). Nobelprize.org. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 2 Julie 2018. Besoek op 7 Oktober 2017.
Eksterne skakels
wysig
Wikimedia Commons het meer media in die kategorie T.S. Eliot.
