Vasari-korridor
Die Vasari-korridor (Italiaans: Corridoio Vasariano) is 'n oorhoofse, afgeslote korridor wat bo-op en/of dwarsdeur geboue in Florence, Italië, opgerig is. Dit verbind die Palazzo Vecchio met die Palazzo Pitti. Die korridor begin by die suidekant van die Palazzo Vecchio, sluit by die Uffizi-galery aan en kom aan die suidekant daarvan uit, kruis die Lungarno dei Archibusieri en volg dan die noordoewer van die Arnorivier tot by die Ponte Vecchio, waar dit die rivier oorsteek. Oorkant die Arnorivier beslaan die korridor 'n deel van die fasade van die Kerk van Santa Felicita. Die korridor strek bo-oor rye huise in die Oltrarno-distrik, en word dan nouer om uiteindelik by die Palazzo Pitti aan te sluit. Tydens die konstruksie van die korridor moes daar van steunarms gebruik gemaak word om dit buite-om die Torre dei Mannelli te bou, omdat die eienaars van die toring geweier het dat daar aan hulle toring veranderings aangebring mag word.
In 2016 is die korridor om veiligheidsredes gesluit;[1] daar word beoog om dit weer in 2021 vir toeriste oop te maak.[1]
Geskiedenis en oorsig
wysig
Die Vasari-korridor is in 1565, in opdrag van hertog Cosimo I de 'Medici, gebou. Giorgio Vasari het die korridor ontwerp. Die oprigting en in gebruikneming van die korridor het saamgeval met die huwelik van Cosimo se seun, Francesco, met Johanna van Oostenryk. Die idee van 'n afgeslote korridor is gemotiveer deur die Groothertog se behoefte om vrylik tussen sy woning (Palazzo Pitti) en die regeringspaleis (Palazzo Vecchio) te beweeg. Soos die meeste monarge van die tydperk, het hy nie veilig gevoel in die openbaar nie, veral aangesien hy die Republiek van Florence vervang het. Die vleismark wat tradisioneel op Ponte Vecchio was, is verskuif om te verhoed dat die reuk in die korridor kom. Goudsmidwinkels, wat tot vandag steeds die brug beset, is in die plek daarvan ingerig. By die laaste gedeelte van die korridor moes dit met steunarms buite-om die Mannelli-toring geheg word, omdat die Mannelli-familie hewige teenkanting teen die beskadiging van hul toring gebied het.
In die middel van Ponte Vecchio is daar 'n reeks vensters wat 'n panoramiese blik op die Arnorivier, in die rigting van die Ponte Santa Trinita, bied. Op bevel van Benito Mussolini, het groter vensters, die kleiner vensters, wat tydens die oorspronklike konstruksie geïnstalleer is, in 1939 vervang. Die groter vensters is tydens 'n amptelike besoek van Adolf Hitler aan Florence geïnstalleer, sodat hy 'n panoramiese uitsig oor die rivier kon geniet.
Aan die ander kant van die Ponte Vecchio strek die korridor oor die loggiato van die Kerk van Santa Felicita. Toe dit opgerig is het die korridor 'n balkon, met 'n dik reling, binne-in die kerk gehad. Die balkon het in die binneruimte van die kerk gekyk, wat dit vir die Groothertog se familie moontlik gemaak het om die dienste te volg, sonder om met die gewone mense te meng.
In die Uffizi-gedeelte word die Vasari-korridor deesdae gebruik om die museum se beroemde versameling van selfportrette uit te stal.
Die gedeelte wat die naaste aan die Uffizi-ingang is, is erg beskadig deur 'n bomaanval deur die Italiaanse mafia, tydens die nag van 27 Mei 1993. Toe 'n motorbom langs die Torre dei Pulci, wat tussen Via Lambertesca en Via de' Georgofili, geleë is, ontplof het, was hierdie gedeelte van die Uffizi-galery onder die geboue wat beskadig is. Verskeie kunswerke in die korridor is ook vernietig. Hierdie skilderye, waarvan sommige baie erg beskadig is, is weer aanmekaar gesit en op hul oorspronklike plekke geplaas, as herinnering aan die gebeurtenis.
Verwysings
wysig- ↑ 1,0 1,1 "Florence's 'secret' Vasari corridor to open to the public in 2021". www.thelocal.it (in Engels (VK)). 20 Februarie 2019. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 1 Junie 2020. Besoek op 26 Februarie 2019.
Eksterne skakels
wysig
Wikimedia Commons het meer media in die kategorie Vasari-korridor.
