Die witsterthert (Odocoileus virginianus) is ’n mediumgroot hert wat inheems is aan die VSA, Kanada, Mexiko, Sentraal-Amerika en Suid-Amerika tot so ver suid as Peru en Bolivië.[1] Dit is ook ingevoer na Nieu-Seeland, Kuba, Jamaika, Hispaniola, Puerto Rico, Bermuda, Bahamas en Klein Antille, asook sommige Europese lande soos Finland, Tsjeggië en Serwië.[2][3][4]

Witsterthert
’n Ram.
’n Ooi.
Wetenskaplike klassifikasie
Koninkryk:
Filum:
Klas:
Orde:
Familie:
Subfamilie:
Genus:
Spesie:
O. virginianus
Binomiale naam
Odocoileus virginianus
(Zimmermann, 1780)
Verspreiding.

In die Amerikas is dit die mees wydverspreide wilde hoefdier.

Taksonomie

wysig
 
’n Waaksame wyfie hou haar stert omhoog.

Sommige kenners het probeer om die witsterthert in talle subspesies te verdeel volgens morfologiese verskille, maar genetiese studies het getoon daar is minder subspesies as die 30 tot 40 wat in die laaste eeu beskryf is. Die Florida Key-hert (O. virginianus clavium) en die Columbiese witsterthert (O. virginianus leucurus) word albei in Amerika as "bedreig" beskou, terwyl die Virginiese witstert (O. virginianus virginianus) een van die mees wydverspreide subspesies is. Die witsterthert het ’n groot genetiese variasie en kan by verskeie omgewings aanpas.

Beskrywing

wysig

Die hert se pels is ’n rooierige bruin kleur in die lente en somer, en word grysbruin vir die herfs en winter. Hulle kan uitgeken word aan die wit onderkant van hul stert. Wanneer die diere waaksaam is, sal hulle hul stert lig om ander te waarsku.

Witstertherte wissel in grootte; die Noord-Amerikaanse ram weeg gewoonlik sowat 50 kg, maar kan meer as 75 kg en tot 200 kg weeg. Die tropiese en Florida Keys-spesies is kleiner; wyfies kan so min as 25 kg weeg.[5] Die diere se lengte wissel van 95 tot 220 cm, met ’n stert van 10 tot 36,5 cm, en die skouerhoogte kan tussen 53 en 120 cm wees.[6][7]

Ramme het gewei (horings), en sommige wyfies ook. Sommige ramme se gewei het nie vertakkings nie – dit wissel na gelang van voeding, ouderdom en genetika.

Witstertherte pas by baie omgewings aan.[8] Hoewel hulle meestal as wouddiere beskou word, kom hulle ook op oop grasvlaktes, savannes en in gemengde bladwisselende riviervalleie voor. Hulle het ook goed aangepas in die Europese lande waar hulle ingevoer is.[9]

Verwysings

wysig
  1. http://maps.iucnredlist.org/map.html?id=42394
  2. "argiefkopie" (PDF). Geargiveer vanaf die oorspronklike (PDF) op 29 Junie 2017. Besoek op 24 Junie 2015.
  3. http://www.arthurgrosset.com/mammals/white-taileddeer.html
  4. http://digitalcommons.unl.edu/cgi/viewcontent.cgi?article=1093&context=icwdm_wdmconfproc
  5. "White-tailed deer and red brocket deer of Costa Rican Fauna". 1-costaricalink.com. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 30 Desember 2010. Besoek op 20 Februarie 2011.
  6. "ADW: Odocoileus virginianus: Information" (in Engels). Animaldiversity.ummz.umich.edu. 13 Februarie 2011. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 12 November 2014. Besoek op 20 Februarie 2011.
  7. Boitani, Luigi, Simon & Schuster's Guide to Mammals. Simon & Schuster/Touchstone Books (1984), ISBN 978-0-671-42805-1
  8. Christian Alejandro, Delfin Alfonso (2010). "Comparison of geographic distribution models of white-tailed deer Odocoileus virginianus (Zimmermann, 1780) subspecies in Mexico: biological and management implications". Therya. 1 (1): 41–68.
  9. Erhardová-Kotrlá, B. (1971). The occurrence of Fascioloides magna (Bassi, 1875) in Czechoslovakia. Academia, Prague, 155 pp.

Eksterne skakels

wysig
  NODES