Twee grawe.
Enkelvoud Meervoud
  graaf     grawe  
Sedert begin 13de eeu in Middelnederlands as graf, graue, greve opgeteken. Dit was oorspronklik 'n amptenaar van die Frankiese konings, maar die amp het later erflik geword. Die woord kom waarskynlik van Latyn grāvius wat van bisantyns-Grieks grapheús (skrywer) stam.[1]
(geskiedenis) 'n Adellike titel uit die feodale tydperk; edelman.
graafskap
gravin
  Vertalings:   
Duits: Graf(de)
Engels: count(en)
Nederlands: graaf(nl)
Enkelvoud Meervoud
  graaf     grawe    
Verkleiningsvorm
Enkelvoud Meervoud
  grafie     grafies  
(gereedskap) Waarmee ’n mens spit of grond skep.
'n Tipiese graaf het 'n lang handvatsel met 'n breë blad en 'n vastrapplek vir die voete bo-aan (waarmee die graaf in die grond in gedryf word).
  Vertalings:   
Engels: shovel(en)
Afrikaans: fosilo(eo)
Nederlands: spade(nl)
Tydvorm Persoon Woordvorm
Teenwoordige Tyd  ek  graaf 
Verlede Tyd  ek   het gegraaf        
  1. Om te spit; te delf; 'n gat met die hande of 'n werktuig in die grond maak.
  2. Krap; omwoel.
  1. Waarna graaf jy so naarstiglik?
  2. Hy graaf deur sy papiere.
Wie 'n put graaf vir 'n ander, val self daarin.
Wys waar Dawid die wortels gegraaf het (iemand berispe).
  Vertalings:   
Engels: shovel(en)
Nederlands: graven(nl)

  Meer inligting

Sien Wikipedia vir meer inligting oor graaf.


Enkelvoud Meervoud
Naamwoord graaf m graven 
Verkleinwoord graafje graafjes 
Verouderde vorme
Genitief graven graven
Hulp:IPA: [ɣraf]
    
(lêer)
(geskiedenis) Graaf; adelike persoon
's-Gravenhage
  1. eerste persoon enkelvoud teenwoordige tyd van graven
  2. (by inversie) tweede persoon enkelvoud teenwoordige tyd van graven
  3. gebiedende wys van graven
1.: Ik graaf.
2.: Graaf je?
3.: Graaf!
  NODES
orte 1