Helios

De Helios isch de griechisch Sunegott. D Röömer hend si mit em Sol gliichgsetzt.

Helios, Naturhistorisches Museum, Wien

de Helios mitem Straalechranz und em Vierspänner

De Helios isch de Soo vom Titaanepaar Hyperion und Theia und de Brüeder vo de Moogöttin Selene und vo de Morgerööti Eos. Er faart jede Taag miteme Vierspänner öber de Himmel. Er werd miteme Straalechranz dargstell, hüüffig sinds sibe Zagge, wo die sibe Planete symbolisieret. Wo d Götter d Welt under sich uuftailt hend, hend si de Helios vergesse, wo underwegs mit sim Sunewage gsii isch. Em Oobed hends bimerkt und gmaint, si wöled nomol d Welt noi vertaile. De het aber gmaint, er heb vom Himmel obenabe en Insle gsie, wo ebe grad früsch usem Wasser uuftaucht isch und er sai zfrede, wener die öberchömm. Die Insle isch Rhodos gsii. Z Sparta isch de Berg Taleton im Pirg Taygetos em Helios gheiligt gsii.

De Helios isch en Erb us de indogermanische Zitt (indogerm. *Seh₂uelios m. „Sunegott“; Sanskrit: Sūryaḥ; Latiin: Sōl; Altnordisch: Sól f.)

Literatur

• Edward Tripp: Reclams Lexikon der antiken Mythologie. Stueggert, 1991. ISBN 3-15-010371-1