Wescht-Neiginea
Wescht-Neiginea oder Wescht-Papua isch d Weschthelfti vu dr Neiginea, wu zum Kontinänt Auschtralie ghert. Wescht-Neiginea isch Dail vu dr Republik Indonesie, d Oschthelfti vu dr Insle ghert zue Papua-Neiginea.
Wescht-Neiginea bstoht us zwoo Provinze: us dr autonome Provinz Provinz Papua, friejer Wescht-Irian (indonesisch Irian Jaya) un dr Provinz Irian Jaya Barat, wu bis anne 2003 Dail vu dr Wescht-Irian gsii isch.
Geografi
ändereWescht-Neiginea gränzt im Norde an dr Pazifik, im Side an d Arafurasee, im Oschte mit em 141. Lengegrad an Papua-Neiginea. Im letschte intakte tropisch Rägewald vu Asie het s di grescht Biodiversitet usserhalb vu Amazonasbecki. Näbe iber 4000 Meter hoche verglätscherete Bärg git s an dr Sidkischste di greschte Mangrovesimpf vu dr Wält. An dr Vogelkop-Halbinsle het s ais vu dr rychhaltigschte un beschterhaltene Koralleriffe uf dr Wält.
Z Wescht-Neiginea git s großi Ärdgas- un Chupfervorchuu un di grescht Goldmine vu dr Wält.
Gschicht
ändereFriezyt
ändereD Insle Neiginea isch vor 60.000 bis 50.000 Johr, wu si zem erschte Mol vu Mänsche bsidlet woren isch, dr nerdli Dail vu Sahul gsi, ere Landmasse, wu au dr gsamt Kontinent Auschtralie umfasst gha het. D Mänsche sin dertemol mit chlaine Boot vu Weschte uus yygwanderet, wel dodmol sin di weschtli vu Neiginea glägene hitige Insle no kai Insle gsi, aber di hecher glägene Dail vu dr Landmasse Sunda, em sidlige Dail vum asiatische Kontinent.
Vor rund 30.000 Johr isch s Hochland un e Dail Insle bsidelt wore.
Syt rund 10.000 Johr wird Ackerböu bedribe. Insgsamt git s vier Regione uf dr Wält, wu no Aasicht vu dr Archäologe uuabhängig vun enander im Ramme vu dr Neolithische Revolution dr Ackerböu entwicklet woren isch: im Fruchtbare Halbmond zwische Mittelmeer un Mesopotamie, z Sidchina, z Mittelamerika un in dr Sumpfregion Kuk im sidlige Hochland vu Neiginea. Die Fundstell in dr Region Kuk isch anne 2008 vu dr UNESCO zuen ere Wälterbestätte erklert woren.
Vor ca. 7000 Johr isch dr Aaböu vu Zuckerrohr un Banane im Hochland noogwise. S sin au Iberräscht vu Taro-Wurzle gfunde wore, wu au as landwirtschaftligi Hinterlosseschafte ditte wäre, wel si im Hochland nit vu Natur uus vorchemme. Au Entwässerigskanäl sin entdeckt wore.
Dr Noowyys vu wytere Zivilisationsgegeständ isch aber seli schwirig, wel in däm Tropeklima alles organisch Matrial schnäll verfallt un im zug vum Abschmilze vu dr Glätscher am Änd vu dr letschte Yyszyt wyti Kischtebiet vor rund 6.000 Johr iberfluetet wore sin, was es Wissen iber frieji Kischtekulture stark yyschränkt.
Vor meh wie 2000 Johr hän Mänsche us dr austronesische Sprochfamilie d Kischtebiet vu Neiguinea bsidlet. Die Lyt, wu zue dr Lapita-Kultur ghert hän, sin dertemol scho gueti Seefahrer gsi.
Us dr Zyt vor dr Entdeckig dur d Europäer isch bekannt, ass es schwachi Verbindige zum eschtlige Dail vum indonesische Archipel gee het. Im altjavanesische Heldegedicht Nagarakretagama vu 1365 wird d Onin-Halbinsle (Mac-Gluer-Golf) as Wwanin gnännt, di erscht gsicheret Nännig vun eme neigineanische Biet in dr Literatur[1]
Erschti Kontakt mit Europäer
ändereAs erschti Europäer hän spanischi un portugiesischi Seefahrer am aafang vum 16. Johrhundert d Insle aagluegt. Anne 1526 isch dr Jorge de Meneses zuefellig uf Neiginea glandet. Är soll s Land „Ihlos dos Papua“ (Insle vu dr Chruselhoorige) gnännt haa – noch eme malaiische Wort fir „chruus“ – wäg em Chruuselhoor vu dr melanesische indigene Bevelkerig.
Anne 1545 isch dr Spanier Íñigo Ortiz de Retez uf dr Insle glandet un het si „Nueva Guinea“ gnännt, wel ihn d Kischte un d Yywohner an die vum afrikanische Ginea gmahnt het, wun ere dervor verbyygsäglet isch.
Anderi Seefahrer und Entdecker, wu in dr Region Insle entdeckt hän, sin dr Diego da Rocha (e Dail vu dr Karoline, 1525), dr Alonso de Salazar (e Dail vu dr Karoline, 1526) un dr Alvaro de Saavedra Ceron (d Admiralitätsinsle un di eschtlige Karoline, 1527-29).
Dr Ruy Lopez de Villalobos het mit syyre Flotte, wu vum Bernaldo de la Torre aagfiert woren isch, anne 1542-45 d Marshallinsle un di weschtlige Karoline entdeckt un uf dr Ruckfahrt derno di nerdlige Mariane. E andere Dail vu däre Flotte het dr Ortiz de Retez gfiert, är isch bis zur dr Ninigo-Gruppe an dr Nordkischte vu Neiginea chuu.
S erscht Mol uf ere europäische Charte verzaichnet wore isch Neiginea anne 1568 uf dr Wältcharte vum Gerhard Mercator.
Anne 1568 het dr Alvaro de Medaña y Neya d Salomon-Insle gfunde. Dr Pedro Fernandez de Quiros un dr Louis Vaez de Torres hän anne 1606 d Tuamotu-Gruppe un Dail vu dr Neie Hebride entdeckt, derzue au d Torres-Stroße, wu noch em de Torres gnännt isch.
S Bismarck-Archipel isch anne 1616 vu dr niderländische Seefahrer Jakob Le Maire un Willem Schouten entdeckt wore. 1623 het dr Jan Carstenszoon im Ufdrag vu dr Niderländische Oschtindie-Kompanii großi Dail vu dr Kischte kartografiert. Di Niderländisch Oschtindie Kompanii het ab däm Zytpunkt gschäftligi un machtbolitisch motivierti Kontakt zue dr Region ghalte.
Kolonialzyt bis zum Zweete Wältchrieg
ändereD Kolonisierig vu Neiginea in dr Zyt vum Imperialismus isch in drei Schritt chuu: dur d Niderlande, dur Großbritannie un dur s Dytsch Ryych. D Annexione, wu churz nochander stattgfunde gha hän, hän zuen ere Ufdailig vu Neiginea in drei Yyflusssphäre gfiert.
Di erscht europäisch Sidlig Fort Coronation het di änglisch Ostindisch Kompanie anne 1793 an dr Doreibucht (bi dr hitige Stadt Manokwari, Wescht-Papua) errichtet go ne Handelsmonopol z grinde. D Sidlig isch aber bal wider ufgee wore.
1828 het s staatli finanzierti Expedition vum Verainigte Chenigryych vu dr Niderlande in d Sidsee gee, doderno hän d Niderländer d Halbinsle Vogelkop im Weschte vu dr Insle bsetzt un dert e Sidlerkolonii yygrichtet.
1884 isch dr Räscht vu dr Insle unter dr Niderlande, Großbritannie un em Dytsche Ryych ufdailt wore. D Niderlande hän d Weschthelfti in Bsitz gnuu (Niderländisch-Neiginea, wu vu 1898 bis 1962 Dail vu Niderländisch-Indie gsi isch), Großbritannie dr Sidoschte (Britisch-Neiginea), Dytschland dr Nordoschte (Chaiser-Wilhelms-Land).
syt 1945
ändereIndonesie, wu 1949 uuabhängig woren isch, het dr Weschtdail vu Neiginea fir sich beaasprucht, är isch aber zerscht no niderländisch blibe.
Ab 1957 hän d Niderlande un Auschtralie aagfange, Blän z entwickle fir d Uuabhängigkait vun eme verainigte Neiginea in dr 1970er Johr. Anne 1961 isch e Versammlig z Weschtpapua abghalte un e Barlemänt, dr Nieuw Guinea Raad, yygfiert wore. Indonesie isch dodruf in Wescht-Papua yymarschiert, wu ab do Irian Jaya gnännt woren isch, un het speter aagfange d Papua us bstimmte Biet z verdryybe zum Sidler us Indonesie, vor allem us Java, aazsidle. Bis hite hän rund 300.000 vu friejer 700.000 Papua doderdur ihre Läbe verlore, rund 800.000 malaiischi Indonesier sind mittlerwyyli uf Wescht-Papua yygwanderet. D Grundlag doderfir isch e Bolitik, wu Transmigrasi gnännt wird.
D Nationalfahne vu Irian Jaya wird Morgestärn gnännt un bstoht us eme wysse Stärn uf rotem Grund mit blaue un wysse horizontale Straife, wu vum Fahnemascht ewäg zaige. Die Fahne (niderl.: „Morgenster“) isch 1961 vu dr niderländische Regierig as Symbol un as erschte Schritt zue dr blante Sälbschtregierig vu dr Papua yygfiert wore. Unter dr Suharto-Regierig het s Ufzie vu dr Fahne Gfangeschaft, Folter oder sogar Dod as Folg gha.
Bevelkerig
ändereDi rund 2,4 Millione Yywohner schwätze iber 254 verschideni Sproche (Papua-Sproche un auschtronesischi Sproche. Näbe Subsischtänz-Landwirtschaft git s au ainzelni Gruppe, wu no as Jeger un Sammler läbe.
Fueßnote
ändere- ↑ Arthur Wichmann: Entdeckungsgeschichte von Neu-Guinea (bis 1828), 1909: S. 7f.
Literatur
ändere- Benny Giay: Against Indonesia. West Papuan strategies of resistance against Indonesian political and cultural aggression in the 1980s. In: Ingrid Wessel, Georgia Wimhöfer (Hrsg.): Violence in Indonesia. Abera, Hamburg 2001. ISBN 3-934376-16-9
- Sabine Kuegler: Ruf des Dschungels. München 2006. ISBN 3-426-27393-4
- Steffen Keulig: Alptraum Zivilisation – Zurück in die Steinzeit. Eine Reise zu den Waldmenschen Neuguineas. Meridian, Rostock 2002. ISBN 3-934121-04-7
- Heinrich Harrer: Ich komme aus der Steinzeit. Ullstein, Frankfurt/Main 1963. ISBN 3-524-00331-1
- Heinrich Harrer: Unter Papuas. Mensch und Kultur seit ihrer Steinzeit. Innsbruck 1976. ISBN 3-596-23508-1
- Denise Leith: The Politics of Power: Freeport in Suharto's Indonesia. Hawai 2002. ISBN 0-8248-2566-7
- Martin Müller: Kultur und ökonomische Entwicklung – Eine empirische Untersuchung kultureller Umwelt und unternehmerischer Fähigkeiten in der indonesischen Provinz Papua (West-Neuguinea). Marburg 2005. ISBN 3-89703-656-8 (PDF, 3,2 MB)
- Sindy Herrmann: West-Papua in Reiseberichten: Alterität und Forschungsreisen in den 1950er und 1960er Jahren. Regiospectra, Berlin 2010, ISBN 978-3-940132-11-6
- Martin Müller: Kultur und ökonomische Entwicklung – Eine empirische Untersuchung kultureller Umwelt und unternehmerischer Fähigkeiten in der indonesischen Provinz Papua (West-Neuguinea). (Dissertation, Phillips-Universität Marburg) Görich & Weiershäuser, Marburg 2005, ISBN 3-89703-656-8 (PDF, 3,2 MB)
Bolitik un Gschicht
- Richard Chauvel, Ikrar Nusa Bhakti: The Papua Conflict: Jakarta’s Perceptions and Policies. East-West Center, Washington 2004. ISBN 1-932728-08-2 (PDF 400 KB, englisch)
- Neles Tebay: Gemeinsame Anstrengungen der Religionsgemeinschaften für den Frieden in West-Papua. in: missio. Aachen 2006,24. ISSN 1618-6222 (PDF, 360 kb) * Papua – Answers to Frequently Asked Questions. (Site cha nüme abgrüeft wärde; Suche im Webarchiv) Crisis Group Asia Briefing. Bd 53. 2006 (PDF, 515 kB)
- International Crisis Group: Resources and Conflict in Papua. Brussel 2002. (PDF, 737 kB)
- Rodd McGibbon: Pitfalls of Papua: understanding the conflict and its place in Australia-Indonesia relations.Lowy Institute for International Policy, Sydney 2006. (PDF, 800 kB)
- Timo Kivimaki: Initiating a Peace Process in Papua. Actors, Issues, Process, and the Role of the International Community. East-West Center, Washington 2006. (PDF, 360 kB)
Mänscherächt
- Blair A. King: Peace in Papua. Widening a Window of Opportunity. Council on Foreign Relations, New York 2006. ISBN 0-87609-357-8 (PDF, 470 kB)
- Neles Tebay: Human Rights in Papua. An overview. Berlin 2003. (Konferenz der Friedrich-Ebert-Stiftung, Übersicht zu Menschenrechtsverletzungen bis 2001)
- Yale Law School: Indonesian Human Rights Abuses in West Papua: Application of the Law of Genocide to the History of Indonesian Control. 2003. (pdf, 360 kb)
- John Wing, Peter King: Genocide in West Papua? The role of the Indonesian state apparatus and a current needs assessment of the Papuan people. University of Sydney 2005. ISBN 0-9752391-7-1 (pdf, 2,3 MB)
- ELSHAM: End of Year 2006 Report. Dezember 2006.
- Gesellschaft für bedrohte Völker: Westpapua. Paradies in Ruinen. 2003 (PDF, 300 kB)
- Steffen Keulig: Situationsstudie zur demographischen Entwicklung in West Papua unter Einbeziehung des Faktors: „christliche Religion“. Freunde der Naturvölker e. V., 2003. (PDF, 1,4 MB)
Natur
- Kal Muller: The Biodiversity in New Guinea (Keregaman Hayati Tanah Papua). Manokwari 2006. ISBN 979-97700-5-X (RTF, 1 MB)
Weblink
ändere- west-papua-netz.de
- Katholischi Diözese Jayapura: hampapua.org Mänscherächtssituation Wescht Papua
- reg.westpapua Neischti änglischsprochigi Informationen us Wescht Papua].
- West Papua Action Irland
- papuaweb.org
Koordinate: 5° S, 136° O