Bartolomeo d'Alviano (1455 — 1515) – włoski najemnik, członek włoskiego bractwa zakonu asasynów, działający na terenie Wenecji, a potem Rzymu w czasach renesansu.
Biografia
Wczesne życie
Bartolomeo urodził się w Alviano[1] jako syn Francesco d'Alviano oraz Isabelli degli Atti[2]. W pewnym momencie swojego życia wszedł w kontakt z zakonem asasynów i został jego członkiem, tworząc swoją bazę w weneckiej dzielnicy Castello, skąd dowodził armią najemników[3].
Konflikt z rodziną Barbarigo
W roku 1486 Bartolomeo utracił kontrolę nad dzielnicą Castello i został pojmany wraz z dużą częścią swojej armii przez templariusza Silvio Barbarigo. Na ratunek przybył mu florencki asasyn Ezio Auditore, który nie tylko wyzwolił go z tymczasowego więzienia, lecz także pomógł mu odbić jego bazę[4]. Wdzięczny Bartolomeo zgodził się pomóc Ezio w szturmie na Arsenale di Venezia, lecz wpierw musiał odbudować swoje siły. Poprosił więc on swojego wybawcę o wyzwolenie jego uwięzionej armii, dzięki czemu mieliby szansę na przetrwanie, a nawet zwyciężenie ewentualnej bitwy[5].
Ezio wyzwolił pojmanych najemników, którzy otrzymali rozkazy by rozpocząć akcje przygotowujące szturm na wenecki arsenał, mający pomóc Bartolomeo w odzyskaniu kontroli nad dzielnicą[5]. Florencki asasyn pomógł odzyskanej armii w eliminowaniu strażników dzielnicowych i zastępowaniu ich ludźmi Bartolomeo[6]. Po rozstawieniu ostatniej grupy najemników, Ezio wspiął się na najwyższą wieżę w dzielnicy, z której wystrzelił flarę sygnalizując początek ataku[7].
Z tej samej wieży, florencki asasyn dostrzegł Bartolomeo walczącego z Dante Moro i ludźmi Silvio Barbarigo. Ezio pobiegł na miejsce szturmu, zabił strażników i niemalże pokonał Dantego, który w ostatniej chwili zbiegł w kierunku arsenału[7].
Okazało się, iż Dante i Silvio spieszyli się na pokład okrętu wyruszającego na Cypr, lecz w drodze do niego zostali złapani i zabici przez Ezia, dzięki czemu Bartolomeo odzyskał kontrolę nad dzielnicą, za co florenckiemu asasynowi podziękował[7].
Walka o Rajskie Jabłko
Dwa lata po szturmie na L'Arsenale, Bartolomeo wraz z kilkoma innymi asasynami wybrali się na misję odzyskania Rajskiego Jabłka z rąk Rodrigo Borgii, wielkiego mistrza zakonu templariuszy. Nie spodziewali się oni jednak zastać na miejscu jeszcze niewcielonego pełnoprawnie do zakonu asasynów Ezio, który walczył już z Hiszpanem[8].
Bartolomeo wraz z Mario Auditore, La Volpem, Antonio de Magianisem, Paolą oraz Teodorą Contanto stanęli u boku Ezio, wspierając go w walce i zabijając wszystkich strażników Rodriga, powodując jego ucieczkę już bez Jabłka w jego posiadaniu. Do grupy dołączył obserwujący walkę Niccolò Machiavelli, który wyjawił Ezio, iż wszyscy tam zgromadzeni należeli do zakonu asasynów i na swój sposób szkolili go, by do nich dołączył. Po triumfie odbyła się ceremonia wprowadzenia florentczyka do ich bractwa[8].
Konflikt z papieżem Aleksandrem VI
Około roku 1493 Bartolomeo utworzył gildię najemników w Rzymie, gdzie zarządzał walkami na lokalnych arenach. Jednego z poznanych gladiatorów, Corvo Antonelliego zatrudnił, a potem wcielił do bractwa asasynów[9].
Trzy lata później, wraz ze swoim kuzynostwem, rodem Orsinich, zaangażował się w konflikt przeciw rodzinie Borgiów, którzy im zagrażali. Kampania nie szła po myśli Bartolomeo, który niepoddawał się mimo zredukowania jego sił do zaledwie trzech twierdz. Gdy Cesare Borgia miał już pokonać Bartolomeo, na odsiecz przybył Carlo Orsini, któremu udało się nawet zranić twarz przywódcy papieskich wojsk[1].
W 1497 Borgiowie dokonali kolejnego ataku na siły Bartolomea, w wyniku którego zginęła jego pierwsza żona, Bartolomea Orsini. W tym samym roku ożenił się on ponownie, tym razem z Pantasileą Baglioni[10].
Dwa lata później Bartolomeo dokonał kilka akcji dywersyjnych w Rzymie, by odwrócić uwagę straży papieskiej i umożliwić Ezio infiltrację Watykanu oraz konfrontację z Rodrigo[11].
Walka z Francuzami
W 1500 Bartolomeo i Pantasilea przenieśli się do Rzymu na stałe, czyniąc Caserma di Alviano ich nowymi koszarami. Stamtąd zarządzali oni armią najemników, biorąc aktywny udział w wyzwoleniu Rzymu spod jarzma Borgiów oraz w wojnie przeciw francuskim siłom Barona Octaviana de Valois[12].
Sytuacja szybko pogorszyła się dla Bartolomea, gdyż zmuszony był do walki na dwóch frontach. W tym samym roku ponownie spotkał się on z florenckim asasynem, Eziem Auditore, który pomógł mu w wyzwoleniu dzielnicy Campagna z władzy Borgiów[13]. W zamian Bartolomeo pomógł zlokalizować Rodrigo i Cesare. Gdy swoją misję wykonał, spotkał się z asasynami na Isola Tiberina, by przedyskutować dalsze plany zakonu[14].
Wojna z Baronem de Valois trwała jeszcze przez kolejne trzy lata. Podczas ponownego spotkania Ezio z Bartoloemo, ich rozmowa została przerwana przez niespodziewany atak ze strony francuskich wojsk. Udało im się atak odeprzeć, lecz wkrótce u ich wrót pokazał się sam Octavian, który powiadomił Bartolomea, iż porwał jego żonę, ale był gotów ją wymienić w zamian za poddanie mu się. W odpowiedzi francuski dowódca usłyszał same obelgi, po czym udał się do swojego obozu w Castra Praetoria[15].
Do francuskiego obozu usiłowali przedrzeć się Ezio i Bartolomeo, lecz doszli do wniosku, że nie uda im się to konwencjonalnymi sposobami. Dowódca najemników postanowił poddać się Octavianowi w nadziei, iż ten uwolni jego żonę. Decyzja ta zrodziła w głowie Ezio nowy plan[15]. Postanowił on zdobyć dwadzieścia strojów francuskich żołnierzy[16], przebrać w nie najemników i odeskortować poddającego się Bartolomeo do francuskiego obozu[17].
Na miejscu rozpoczął się niespodziewany atak na francuskie siły. Reagując, Octavian zabrał Pantasileę jako zakładniczkę i udał się w głębszą część obozu, gdy Bartolomeo i jego najemnicy byli zajęci walką z Francuzami. Za Octavianem podążył Ezio, któremu udało się niezauważonym dostać na dziedziniec, gdzie przetrzymywana była Pantasilea i zabić Barona zanim ten zdążył strzelić w tył głowy kobiety. Na dziedzińcu szybko pojawił się też Bartolomeo, który objął swoją żonę. Gdy Ezio oznajmił, iż plan był pomysłem jej męża, Pantasilea nazwała go swoim księciem. Najemnik postanowił, iż musi teraz zdobyć ten tytuł[18].
Później tego samego roku Bartolomeo wziął udział w walce z niedobitkami armii Cesarego Borgii przy głównej bramie wjazdowej do Rzymu. Gdy wszyscy sprzymierzeńcy dowódcy papieskich wojsk zostali zabici, na miejscu pojawił się kuzyn Bartolomea, Fabio Orsini, który aresztował Cesarego za zbrodnie morderstwa, zdrady i kazirodztwa[19].
Pod dowództwem Ferdynanda II i Nicolò Orsiniego
Pod koniec roku 1503, Bartolomeo został zatrudniony przez króla Ferdynanda II, władcy hiszpańskiego. Udało mu się doprowadzić do zwycięstwa w Bitwie o Garigliano, gdzie wojska Ferdynanda zmierzyły się z armią francuską, dzięki czemu Hiszpania przejęła kontrolę nad Królestwem Neapolu. Bartoloemo otrzymł wtedy wsparcie od Prospero Colonny oraz swojego kuzyna, Fabio Orsiniego[1].
W 1507, razem z Nicolò Orsinim, Bartolomeo został zatrudniony przez Republikę Wenecką. Rok później udało mu się pokonać Armią Imperialną Maksymiliana I, świętego cesarza rzymskiego w bitwach o Cadore, Maurię oraz Pontebbę, podbijając Gorycję oraz Triest. W tym samym roku udało mu się także podbić Pordenone, dzięki czemu Bartolomeo został generalnym gubernatorem Republiki Wenecji[1].
Bitwa o Agnadello
W 1509 Bartolomeo wraz ze swoim kuzynem, Niccolò di Pitigliano, przewodzili wojskom weneckim w bitwie przeciw francuskiej armii w Agnadello, małej wiosce, gdzie włoscy asasyni ukrywali Całun Edenu. Według niektórych przesłanek, Bartolomeo zaatakował wroga bez rozkazu wydanego przez kapitana weneckiej armii i w wyniku tej decyzji został ciężko ranny. Udało mu się jednak wycofać wraz z jego siłami. Tym samym zjednał sobie mieszkańców Agnadello, którzy zdecydowali się pomóc mu i jego ludziom. Niektórzy z tych mieszkańców zostali przez Bartolomea zrekrutowani, a lokalni rzemieślnicy wyposażyli jego armię. Mimo poczynionych wysiłków, Bartolomeo został pokonany i pojmany przez armię francuską. Bitwa o Agnadello zapisała się w historii jako ogromna porażka po stronie weneckiej[20].
Dalsze losy
W 1510 Ezio ponownie odwiedził Bartolomeo, który wtedy przebywał w Ostii. Asasyn poprosił swojego przyjaciela o pomoc w podróży do Bari, by stamtąd ruszyć do Masjafu, gdzie zamierzał odnaleźć bibliotekę Altaïra Ibn-La'Ahada[21].
W 1513 Wenecja sprzymierzyła się z Francją przeciw hrabii Mediolanu, przez co Bartolomeo zmuszony był służyć pod francuskim dowódcą Louisem de Trémoille. Wenecki najemnik został pokonany pod Vicenzą przez hiszpańskiego władcę Neapolu, Ramóna de Cardonę[20].
Jakiś czas później Bartolomeo zaatakował i splądrował Pordenone, które znów znalazło się pod władzą Świętego Cesarstwa Rzymskiego. Dzięki niemu Francuzi zwyciężyli w bitwie w Marignano we wrześniu 1515, gdzie wenecjanin zaatakował szwajcarskich najemników małą armią liczącą zaledwie 300 żołnierzy[1].
Bartolomeo udało się także podbić Bergamo, lecz niestety zmarł podczas oblężenia Ghedi w październiku tego samego roku, mając 60 lat. Wenecja urządziła mu wspaniałą ceremonię pożegnalną, a pochowano go w weneckim kościele Santo Stefano nieopodal jego pierwszej bazy[1].
Pozostawił po sobie czwórkę dzieci, trzy córki i jednego syna[21].
Ciekawostki
- Kiedy w Assassin's Creed: Brotherhood prowadzimy go do obozu Francuzów, Orli Wzrok nie pokazuje go jako sojusznika.
- W powieści Assassin's Creed: Objawienia, Bartolomeo towarzyszy Ezio w podróży do Bari w roku 1510. W rzeczywistości Bartolomeo D'Alviano znajdował się w niewoli francuskiej w latach 1509 — 1513[2].
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 Assassin's Creed II, Wpis o Bartolomeo d'Alviano w bazie danych Animusa 2.0.
- ↑ 2,0 2,1 Artykuł o Bartolomeo d'Alviano na Wikipedii.
- ↑ Assassin's Creed II.
- ↑ Assassin's Creed II, Uwięziony wojownik.
- ↑ 5,0 5,1 Assassin's Creed II, Nie zostawiać nikogo.
- ↑ Assassin's Creed II, Zająć pozycję.
- ↑ 7,0 7,1 7,2 Assassin's Creed II, Dwie pieczenie, jedno ostrze.
- ↑ 8,0 8,1 Assassin's Creed II, Współpraca.
- ↑ Assassin's Creed: Rebellion.
- ↑ Assassin's Creed: Brotherhood, Wpis o Bartolomeo d'Alviano w bazie danych Animusa 2.01.
- ↑ Assassin's Creed II, Miejsce zaznaczono X.
- ↑ Assassin's Creed: Brotherhood.
- ↑ Assassin's Creed: Brotherhood, Między młotem a kowadłem.
- ↑ Assassin's Creed: Brotherhood, Ziarnko do ziarnka.
- ↑ 15,0 15,1 Assassin's Creed: Brotherhood, Strażnik bramy.
- ↑ Assassin's Creed: Brotherhood, Francuskie porachunki.
- ↑ Assassin's Creed: Brotherhood, Koń trojański.
- ↑ Assassin's Creed: Brotherhood, Au Revoir.
- ↑ Assassin's Creed: Brotherhood, Wszystkie drogi prowadzą do....
- ↑ 20,0 20,1 Assassin's Creed: Projekt Dziedzictwo, Włoskie wojny: Rozdział 1 – Bartolomeo d'Alviano.
- ↑ 21,0 21,1 „Assassin's Creed: Objawienia”.