Cancha de tenis
La pista de tenis[1] ye'l campu de xuegu onde se xuega al tenis. Trátase d'una superficie rectangular cruzada al mediu por una rede baxa. La pista suel tar preparada y marcada pa prauticar tanto individuales como dobles.
Dimensiones
editar
El tenis xugar nuna superficie rectangular y lliso, que puede tar construyida en diversos materiales. La pista tien 23 metros de llargor. L'anchor varia según xuéguese individuales (8 metros) o dobles (10 metros).[2]
El terrén precisa prever tamién espaciu adicional a los llaos y al fondu, p'algamar pelotes en xuegu más allá de les llendes de la pista, debiendo reglamentariamente ser eses midíes de 3,65 metros y 6,40 metros, respeutivamente, según el reglamentu internacional.[3]
La rede divisoria tien d'atopase a un altor de 0,914 m al centru y 1,07 m nos postes que lu sostienen.[4]
La pista ta estremada en dos llaos, unu pa cada xugador o equipu. En cada llau esisten dos «cuadraos de saque», sectores rectangulares onde tendrá de botar la pelota de saque del contrincante, depués de ser unviada en diagonal, por que resulte válidu.
Superficies
editarEsisten cinco tipos básicos de superficie nes cualos xuégase al tenis, pero solo los primeros cuatro son d'usu xeneral:
- Verde o yerba
- Arcilla (polvu de lladriyu, tierra batida o magre verde)
- Dura (cementu)
- Sintética d'interiores (Moqueta)
- Madera
La superficie en que se practique'l tenis ye de gran importancia, porque resulta un elementu determinante del estilu a emplegar.[5] Inclusive dientro de cada tipu de superficie esisten diferencies considerables, según la composición del material utilizáu na so construcción. Lo más importante d'estes ye la forma na que bota la pelota en caúna d'elles.
Por esa razón les pistes clasificar en lentes o rápides. Les pistes lentes» son aquelles nes que la pelota tien un bote más altu y más lentu, que lleva a que tarde más tiempu n'impactar el suelu per segunda vegada y polo tanto da-y al xugador más tiempu pa llegar a la mesma ya impactala. Usualmente los puntos xugaos sobre pistes lentes son más llargos. Les pistes rápides» son aquelles en qu'asocede tou lo contrario, botes más baxos y rabiones y, poro, puntos más curtios.
Les pistes de verde y delles sintétiques atopar ente les más rápides. Nel otru estremu, les pistes de tierra batida son les más lentes.
Verde o yerba
editar
El verde ye la superficie orixinal del tenis. Trátase d'una superficie rápida, de bote irregular y la menos utilizada.
La construcción y caltenimientu d'esti tipu de superficies ye gravoso y complexu. La base precisa ye tener llinies de drenaxe que dexa'l riego del verde y al empar eviten el anegamiento. Tien de conocese y escoyer la variedá de verde más fayadizu al clima llocal, el que de la mesma tien de ser retiráu y replantado cada ciertu tiempu. Finalmente, como tou cultivu, tien de curiase que nun seya atacáu por inseutos o otros vexetales, utilizando pa ello productos químicos. Ente les variedaes de verde utilizaes nel tenis pueden mentase
- bentgrass (Agrostis),
- bermuda (Cynodon dactylon),
- Legend,[6]
- campera india (Sorghastrum nutans) y
- rye (Lolium).
La carauterística esencial de la pista de verde ye la irregularidá del bote. La pelota non solo bota baxu y rápido, sinón que bota de manera irregular, camudando los altores y direiciones. Esto lleva a un tipu de xuegu basáu na volea (golpe d'aire) qu'evite'l bote, pa volver pasar la pelota con tiros que provoquen un bote baxu (slice), porque ye bien alta la probabilidá de que'l bote irregular de la pelota, provoque un error.
Cada vez son menos los campos de verde qu'esisten pa prauticar tenis, tratándose d'una superficie en claru retrocesu, pero de gran valor tradicional pal tenis profesional. D'ellí que'l Campeonatu de Wimbledon (Inglaterra), un tornéu que se xuega sobre yerba seya consideráu'l más importante del mundu. Australia consideróse tamién un país d'ampliu desenvolvimientu del tenis sobre verde.
Magre, polvu de lladriyu o tierra batida
editar
La primer alternativa popular a les superficies de verde, foi la construcción de pistes de tierra. Resulten muncho menos costoses y fáciles de caltener. El material col que se constrúin ye la magre (clay n'inglés), utilizándose dos tipos: magre coloráu y magre verde. Magar son relativamente barates, riquen d'un considerable trabayu de caltenimientu, reponiendo y empareyando dacuando'l material. Diariamente tienen de ser regaes con agua y mientres los alcuentros tien de ser barrida, col fin d'alisar les marques ya irregularidaes causaes polos calzaos deportivos y los botes de la pelota.
Les pistes de magre coloráu, pueden construyise con magre natural o «tierra batida», o «polvu de lladriyu producíu pola molienda de lladriyu coloráu. España y Arxentina caracterizáronse por un gran desenvolvimientu del tenis sobre magre coloráu y el tornéu más famosu del mundu sobre esta superficie ye'l Tornéu de Roland Garros, en París (Francia), que les sos pistes tán construyíes con magre coloráu estrayida de tierra batida.
Les pistes de magre verde construyir con har-tru («magre americanu» o «rubico»), un compuestu fabricáu con piedra, cauchu y plásticos machucaos. Ye'l tipu más común de superficie lenta nos Estaos Xuníos. L'únicu tornéu de WTA que se xuega sobre esta superficie ye'l Tornéu de Charleston n'EE.UU.
La carauterística esencial de la pista de magre ye la lentitú del bote y la posibilidá del xugador de «patinar» sobre la tierra. Esto lleva a un tipu de xuegu más defensivu, sosteníu dende la llinia de fondu, nos que'l puntu dura más tiempu, con mayor cantidá de pases sobre la rede, riquiendo una mayor preparación del tantu pa ganalo. Los xugadores suelen recurrir más al tiru con efeutu escontra alantre (top spin), qu'una vegada que boten, tienden a unviar al xugador contrariu escontra tras, pa provocar «pelotes curties» que dexen definir el puntu.
Magre Azul
editarNel Masters de Madrid 2012 implementóse un nuevu tipu de magre de tonalidá azul. La superficie xeneró variaes crítiques per parte de voces autorizaes, según les cualos nun dexaría un fayadizu desplazamientu de los xugadores. Un videu publicáu na web de Marca, nel qu'apaecen tenistes probando la pista, llega a la conclusión de que nun afecta al bote de la pelota.
Dura
editar
Les superficies dures, tamién conocíes como «superficies de cementu», son les más comunes nel tenis modernu, anque en dellos países entá siguen predominando les de magre. Tienen enforma menor costu y trabayu de caltenimientu que les pistes de magre, y vense muncho menos afeutaes poles inclemencies climátiques, anque tamién ye probable qu'amonten el nivel de mancadures de los deportistes.
Usualmente construyir d'asfaltu, cementu o plásticu. A les superficies de cementu aplícase-yos un sellador finu o una pintura especial d'esteriores. La cantidá de sable utilizáu nel amiestu y na pintura cimera determina la velocidá con que la pelota va haber de botar, y cuánto más arena aplíquese, más lentu va faese'l bote, asimilándola a la superficie de magre y magnificando l'impautu del topspin. Más modernamente les superficies dures» construyir con dalgún tipu de plásticu resistente, que resulta más nidiu que les de cementu, faciendo'l xuegu más lentu.
Cuasi siempres son más rápides que les superficies de magre y más lentes que les de verde. Considerar les más neutres pal enfrentamientu de les distintes táctiques y estilos, con una leve ventaya pa los xugadores de tiru potente.
Los dos principales torneos de superficie dura» son l'Abiertu de los Estaos Xuníos y el Abiertu d'Australia. Nel primer casu, utilízase una superficie llamada DecoTurf, un acrílicu bien resistente; nel segundu casu utilízase Plexicushion, abandonando'l Rebound Ace.
Moqueta
editar
Les superficies sintétiques d'interiores, tamién llamaes «moquetes» o «pista de indoor», tán construyíes con materiales sintéticos especiales, con considerables variaciones de grosez, testura y combinación de materiales. En munchos casos adopten la forma de verde artificial. El Masters de París, por casu, xugóse sobre una moqueta de goma sintética.
Polo xeneral son «superficies rápides», más rápides que les superficies dures y en dellos casos más rápides que les de verde. Nestes superficies el saque y la volea resulten decisivos.
Dende 2009, ta prohibida l'usu d'esti tipu de superficie nos torneos profesionales de l'ATP.[7][8]
Madera
editarMagar ser la superficie preferida pa la práutica del tenis real (o «jeu de paume»), ancestru direutu del tenis, la superficie de madera ye desaxeradamente rara. Ye la superficie más rápida de toes, con un bote entá más baxu que'l que causa'l verde.
Terminoloxía
editarLa terminoloxía habitual sobre la pista de tenis ye:
- Llinia de fondu o de base: ye la llinia posterior qu'estrema la pista de la zona de «fuera», más allá d'onde'l bote de la pelota ye inválidu.
- Paraleles, caleyón o pasiellos: la zona ente la pista d'individuales y dobles, una del llau de la ventaya y otra del llau iguales. Solo utilícense pa xugar doble.
- La T: onde se xunen nel centru de cada llau, los dos rectángulos de saque.
- Cuadraos de saque: el rectángulu allugáu en diagonal al sacador onde tien de botar la pelota por que'l saque seya válidu.
Referencies
editar- ↑ David Fernández (8 de xunetu de 2021). Terminoloxía de deportes y pruebes olímpiques. Centru de Terminoloxía Asturiana.
- ↑ «Rule 1 - The Court». International Tennis Federation. Consultáu'l 30 de xunetu de 2008.
- ↑ «Midíes d'una pista de tenis» Archiváu 2009-02-21 en Wayback Machine, artículu nel sitiu web Sports Builders.
- ↑ Rules of tennis
- ↑ Schmidt López, Erland Dieter (2007). «La superficie de les pistes de tenis, clave nel estilu de xuegu a desenvolver», artículu nel diariu La Jornada (Michoacán), 28 de febreru de 2007.
- ↑ «Legend, the king of couches», artículu n'inglés nel sitiu web Strath Ayr.
- ↑ «La ATP prohibe xugar en moqueta nel 2009», artículu nel sitiu web Archivo Marca.
- ↑ «Reglamentu. Instalaciones y condiciones en terrén», artículu n'español nel sitiu web ATP World Tour.
Datos: Q741118
Multimedia: Tennis venues