Ego Fakilo

Ego Fakilo
Tipu	documentu
Estáu	Reinu d'Asturies
Periodu	Edá Media
Propietariu	Archidiócesis d'Uviéu
Llocalización	Uviéu
Creación	8 xunetu 803

Ego Fakilo ye'l documentu más antiguu que se conserva de los reinos medievales ibéricos. Pertenez al Reinu d'Asturies y ta guardáu na Catedral de San Salvador d'Uviéu.

Historia

La so datación ye del 8 de xunetu del añu 803. Trátase d'un documentu qu'aportó en data desconocida a les dependencies del templu uvieín y recueye la donación d'una gran estensión de propiedaes por parte d'una rica terrateniente pa la creación del monesteriu de Santa María de Llibardón, nel actual conceyu de Colunga.

Ye'l primer orixinal que ser conserva de la Monarquía asturiana y l'únicu perteneciente al reináu d'Alfonsu II d'Asturies. Realizada una comparación de dates colos testos primitivos de la Corona d'Aragón y del Reinu de Pamplona, confirmóse como'l más antiguu de les organizaciones polítiques que conformen l'actual territoriu estatal.

Ta escritu con tinta conseguida a base d'óxidu de fierro o povisa sobre un pergamín, probablemente de piel de corderu, que tien unes dimensiones de 45,5 por 27 centímetros. L'escriba encargáu de plasmar el testu ye Vilimeriu, qu'emplega un llatín allonxáu de los cánones clásicos y una lletra de tipu visigóticu cursivu.

El documentu da fe de la donación al abá Pedru y a otros monxos d'una quinta parte de les tierres que Fakilo recibiera n'heriedu compartíu en Fano y Colunga, en Camoca y Primés (Villaviciosa), en Llue, tamién en Colunga y Liuana (posiblemente nel conceyu de Piloña) col oxetivu de qu'obtengan réditos económicos metanes la so esplotación agrícola pa fundar y caltener el monesteriu de Santa María de Llibardón.

El testu especifica que s'entreguen villes, viesques, viñes y mazanales pa ellaborar sidra.^[1]^{[lower-alpha 1]}

Notes

↑ Testu orixinal: ...tam in uillas quam etiam in busta siue in uineas et pomifera omnem ipsa quita qui me conpetet concedo uel abrenuncio...^[2]^[3]

Referencies

Enllaces esternos

[4] Testu orixinal: ...tam in uillas quam etiam in busta siue in uineas et pomifera omnem ipsa quita qui me conpetet concedo uel abrenuncio...^[2]^[3]

[FOOTNOTESanz_Fuentes2006{{{c}}}32-1] Sanz Fuentes, 2006, p. 32.

[FOOTNOTEGarcía_Larragueta1962{{{c}}}3-2] García Larragueta, 1962, p. 3.

[FOOTNOTESanz_Fuentes2006{{{c}}}39-3] Sanz Fuentes, 2006, p. 39.

[1]

[lower-alpha 1]

[2]

[3]