Fetichismu sexual

Fetichismu (del llatín, facticius, ‘artificial', y del portugués feitiço, ‘maxa’, ‘zuna’; del francés fétiche) ye una parafilia que consiste na escitación erótica o la facilitación y el llogru del orgasmu al traviés d'un oxetu fetiche, como una prenda de vistir o una parte del cuerpu en particular. El fetichismu sexual considérase una práutica inofensiva, salvu nel casu de que provoque malestar clínicamente significativu o problemes a la persona que la carez o a terceros, pudiendo nesti casu llegar a considerase un trestornu patolóxicu puramente dichu.

Los aparatos fabricaos coles mires de la estimulación o pal xuegu sexual nun se consideren fetiches.

El DSM IV clasificar como enfermedá siempres y cuando seya una conducta recurrente mientres siquier seis meses, necesaria pa la escitación sexual y qu'afecte la vida social o llaboral del suxetu. Nel casu de qu'ésta nun afecte la vida social o llaboral del paciente, considérase a cencielles como una manifestación de la so sexualidá.^[1]

Manifestaciones

Los oxetos fetiches más frecuentes suelen ser elementos de vistir masculinos y femeninos, incluyendo bragues/tangues (pantaletas), suxetadores (brasieres), calzoncíos, guantes, medies, minifaldes, zapatos, botes, corbates, bañadores, ropa deportivo ya inclusive mandiles. Hai que matizar que, pal fetichista, estos oxetos suelen ser muncho más escitantes si yá los llevó puestos la persona. Y anque estos oxetos pueden resultar escitantes pa munches persones porque proyeuten una imaxe mental del cuerpu de la persona, pal fetichista, sicasí, l'oxetu ye realmente muncho más escitante que la persona en sí. Mientres la conducta sexual solitaria, el fetiche llévase puestu, güelse o s'estrega contra los xenitales.

Ente les situaciones fetichistes, cabo citar la capnolagnia o fetichismu pola persona fumando.

Fetichismu y psicoanálisis

El padre del psicoanálisis Sigmund Freud (1856-1939), nel so llibru Tres ensayo pa una teoría sexual, referir en diversos apartaos al fetichismu como manifestación perversa.

Dellos psicoanalistes consideren el fetichismu como'l nucleu perversu, o llugar común de toles parafilias. El psicoanalista francés Guy Rosolato (1923-2012), nel so llibru Ensayos sobre lo simbólico, considera que'l fetichismu ye en primer instancia una manifestación de los problemes que'l suxetu tien cola norma, que n'otros estaos puede manifestase en sadomasoquismu, travestismu, voyerismu, ente otros.

La psicoanalista italiana Piera Aulagnieur (1923-1990) considera'l fetichismu como un estáu fronterizu del suxetu, la postrera barrera antes de la psicosis, na qu'esiste una fonda fixación pol oxetu pa caltenese dientro de les llendes de la neurosis.

Otres teoríes psicolóxiques

Otres teoríes psicolóxiques avera del fetichismu sexual rellacionar coles teoríes del comportamientu humanu y la idea de "condicionamientu" o aprendizaxe. Asina, dalguna esperiencia na infancia podría causar l'asociación ente'l prestar sexual y un determináu oxetu, rellación que se caltendría na edá adulta.

Hai autores que nun consideren l'atracción escontra partes del cuerpu como fetichismu, sinón que denominen a esta parafilia "parcialismu". Nel fetichismu, l'oxetu fetiche puede emplegase mientres la masturbación o bien lo lleva puestu l'otru miembru de la pareya mientres l'actividá sexual, por casu, unes medies, botes tacón aguyeretia, unos zapatos, o una muyer fumando (conocida como capnolagnia o bien capnogalia, etc.) col fin de provocar la escitación del so compañeru sexual, yá que frecuentemente'l fetiche ye necesariu pa la escitación sexual.

Ver tamién

Referencies

↑ «Trastorno sexuales y de la identidá sexual (Criterios pal diagnósticu)». Consultáu'l 24 de marzu de 2016.

Enllaces esternos

[1] «Trastorno sexuales y de la identidá sexual (Criterios pal diagnósticu)». Consultáu'l 24 de marzu de 2016.

[1]