Partíu Comunista de los Obreros de Francia
El Partíu Comunista de los Obreros de Francia (PCOF) (en francés: Parti Communiste des Ouvriers de France) ye un partíu comunista de Francia, miembru de la Conferencia Internacional de Partíos y Organizaciones Marxista-Leninistes, surdíu en 1979 como dixebra del Partíu Comunista Francés.
| Partíu Comunista de los Obreros de Francia | |
|---|---|
| Parti Communiste des Ouvriers de France | |
 | |
| Acrónimu | PCOF |
| Fundación | 18 de marzu de 1979 |
| Sede | París |
| Estáu |
{{Xeodatos |
| Ideoloxía política |
Marxismo-leninismu Comunismu Socialismu Antirrevisionismo |
| Posición nel espectru | Izquierda revolucionaria |
| Afiliación internacional | Conferencia Internacional de Partíos y Organizaciones Marxista-Leninistes (Unidá y Llucha) |
| Páxina web | pcof.net |
 | |
La so ideoloxía parte de los planteamientos de Marx, Engels , Lenin y Stalin, xunto cola llucha d'Enver Hoxha contra lo que l'acuso de revisionismu, nes cualos inclúyense la llinia adoptada pol PCF tres la muerte de Stalin.
El so programa políticu inmediatu del PCOF sostién que la izquierda de rotura "tresformamientu social" col lliberalismu tien de xunise pa construyir un "Frente Popular Revolucionariu" ; un primer pasu necesariu pa construyir una "revolución socialista" . Este ye verdaderamente'l sentíu de que'l PCOF quería da-y a la so participación nel Frente d'Izquierda ente ochobre de 2011 y marzu l'añu 2016, nel cual sofitaron la candidatura de Jean-Luc Mélenchon na eleición presidencial del 2012, pero pa les eleiciones del 2017 opta pola astención anque dellos simpatizantes del PCOF siguieron sofitando a Melenchon.
Ideoloxía
editarLa so ideoloxía parte de los planteamientos de Marx, Engels , Lenin y Stalin, xunto cola llucha d'Enver Hoxha contra lo que l'acuso de revisionismu, nes cualos inclúyense la llinia adoptada pol PCF tres la muerte de Stalin.
El so programa proyeutar a instaurar la dictadura del proletariáu o democracia popular que desea la participación de tolos trabayadores nel exerciciu del poder, rompiendo col réxime capitalista y el revisionismu. El PCOF xenera una llinia na cual el marxismo-leninismu aplicar na condición de Francia al empar que declaren la so llucha como parte de la llucha internacional contra'l capitalismu.
Historia
editarAntecedentes
editarMientres la década de 1950, tres la muerte de Stalin, nos partíos comunistes del mundu instaurábase la llinia de la coesistencia pacífica promocionada por Nikita Kruschev. En 1956 realízase'l XIV Congresu del Partíu Comunista Francés (PCF), onde se toma un programa similar a la llinia trazada por Khrushchov nel XX Congresu del Partíu Comunista de la Xunión Soviética (PCUS).[1]
Por causa de esto, el 31 d'avientu de 1967 fórmase'l Partíu Comunista Marxista-Leninista de Francia (PCMLF), pero tres la muerte de François Marty en 1971 nun accidente automovilísticu y que'l PCMLF opte pola corriente maoísta, lleven a la salida d'un grupu del partíu que declara al maoísmu como una teoría "revisionista" y “eclética”.
Constitúyese la Organización pa la Reconstrucción del Partíu Comunista de Francia (ORPCF), coles mires de preparar la creación de PCOF en 1979.
Fundación
editar"El partíu llucha pola destrucción completa del sistema d'esplotación del humanu pol ser humanu y l'introducción del comunismu en tol mundu. El sistema socialista va resolver la contradicción ente les fuercies granibles y les rellaciones de producción; va crear les condiciones pa llograr una sociedá comunista, sociedá ensin clases que se va aplicar el principiu de cada unu según les sos necesidaes [...] "Programa aprobáu nel I Congresu Constitutivu del PCOF
Fundáu'l 18 de marzu de 1979, nel aniversariu de la Comuña de París, en declarando al PCF como "un partíu dexeneráu" nuna llinia "revisionista", "comenenciosu" y "eleutoralista", y amás que'l Partíu Comunista Marxista-Leninista de Francia (PCMLF) s'oriente escontra'l maoísmu. Declárase abiertamente en llucha contra la burguesía y la instauración de la dictadura del proletariáu
Actividá política
editarMientres la so hestoria buscó la formación d'un frente popular qu'unifique a les fuercies políticu y social d'esquierda en Francia col cual pueda avanzase escontra la sociedá socialista. N'agostu de 1994 foi parte de los partíos fundadores de la Conferencia Internacional de Partíos y Organizaciones Marxista-Leninistes, siendo de los que participó na ellaboración de la Declaración de Quito .[2] Más tarde en Setiembre de 1995 seria'l anfitrión de la II Sesión Plenaria de la Conferencia.[3]
Nes eleiciones presidenciales del 2002 optaron pola astención ante les opciones de la segunda vuelta, que consistíen en Jean Marie Le Pen y Jacques Chirac, cola conseña “Fora Le Pen, Chirac a la cárcel”, amás críticu la formación de la Unión Pa la Mayoría Presidencial (UMP), col cual la derecha busco llograr la mayoría parllamentaria.
Pa la eleición presidencial del 2012 ingresaríen con otres organizaciones d'esquierda al Frente d'Izquierda, sofitando la candidatura de Jean-Luc Mélenchon, pero pa les eleiciones de 2017 optaríen pola astención de manera oficial, a pesar que dellos miembros siguieron sofitando a Mélenchon.[4]Tres la resultancia de la eleición pa la segunda vuelta siguiríen cola astención.[5]
Referencies
editar- ↑ «Qui sommes nous | pcof.net» (francés). Consultáu'l 24 d'abril de 2017.
- ↑ «Proclama comunista a los trabayadores y pueblos | Partíu Comunista d'España (marxista-leninista)» (castellanu). Consultáu'l 2 de mayu de 2017.
- ↑ «International Marxist-Leninist Conference 1995». Consultáu'l 3 de mayu de 2017.
- ↑ «Notre position pour le premier tour des élections présidentielles | pcof.net» (francés). Consultáu'l 10 de mayu de 2017.
- ↑ «Notre position pour le deuxième tour des élections présidentielles | pcof.net» (francés). Consultáu'l 10 de mayu de 2017.
Datos: Q3366206
Multimedia: Parti communiste des ouvriers de France