La Super Nintendo Entertainment System, más conocida como la Super Nintendo o la Super NES (embrivíu SNES), tamién llamada la Super Famicom (xaponés: スーパーファミコン, Hepburn: Sūpā Famikon) en Xapón[1] (embrivíu SFC) y la Hyundai Super Comboy (hangul: 현대 슈퍼 컴보이, romanización revisada: Hyeondae Syupeo Keomboi) en Corea del Sur,[2] ye la tercera videoconsola de sobremesa de Nintendo y la socesora de la Nintendo Entertainment System (NES) n'América y Europa. Caltuvo una gran rivalidá en tol mundu cola Sega Mega Drive (o Sega Genesis) mientres la era de 16 bits.
Foi descontinuada nel añu 1999 (2003 en Xapón)[3] y años más tarde, foi rellanzada virtualmente na Wii.[4]
Foi la más esitosa y vendida de la era de los 16 bits. Gracies al chip Super FX, la SNES tuvo los primeros videoxuegos totalmente tridimensional nes consoles, siendo Star Fox el primer xuegu pa consola de videoxuegos con gráficos dafechu tridimensionales.[5][6] N'España, el eslogan de la consola foi «El celebru de la bestia»[7] y «Super 16 bits».
Mientres mediaos de la década de 1980, Nintendo consolidara'l mercáu de videoxuegos dientro y fora de Xapón al traviés de la so consola NES (Nintendo Entertainment System/Nintendo Famicom) con importantes polítiques y estratexes de comercialización.[8] Gracies a ello, en 1986, ayudara a revitalizar la industria n'Estaos Xuníos, depués de qu'esta tuviera nun periodu de crisis financieru empezáu nel añu 1983,[9] asitiando nuna posición dominante nel mercáu a comparanza d'otres compañíes (na mayoría nacionales como Atari) qu'habíen quebráu o perdíu un importante enfotu y presencia económica por causa de los embates provocaos pola mentada crisis; la compañía llograría enfusar n'otros mercaos, principalmente Europa y Asia, gracies a una estratéxica asociación con distintes compañíes pa la distribución de les sos consoles.
A finales del 1987 la situación nel mercáu xaponés presentaba cambeos, el 30 d'ochobre d'esi mesmu añu[10] la compañía Hudson Soft n'asociación col fabricante d'industria electrónico NEC llanzaríen al mercáu la consola PC Engine (que sería conocida n'otros mercaos como'l TurboGrafx-16), presentando un diseñu compactu, un hardware y gráficos cimeros a comparanza de la NES, siendo yá un competidor direutu. L'interés de NEC n'entrar nel mercáu de los videoxuegos coincidió col intentu fallíu de Hudson pa vender diseños de chips gráficos pa Nintendo. Per otru llau, Sega yera otra compañía que venía compitiendo dende va años por consolidar una consola de videoxuegos nel mercáu xaponés, dempués de realizar fracasos intentos nel llanzamientu y comercialización d'otres consoles nel pasáu: la SG-1000 en 1983,[11][10]Sega Mark III en 1985[11][10] y Sega Master System en 1986,[11][10] la compañía decide diseñar y comercializar una nueva consola basada na arquiteutura de 16 bits[12][10] que pudiera andar a la tema superiormente a Nintendo, basándose nel hardware de los sos propios sistemes d'arcade d'aquellos años, el desenvolvimientu de la nueva consola daría frutos y el 29 d'ochobre de 1988 seria llanzáu la Sega Mega Drive/Sega Genesis,[12][10] siendo un sistema qu'en verdá ufiertaba un procesador, gráficos dafechu en 16 bits y una calidá d'audiu cimeru. Anque esos dos consoles nun podíen competir verdaderamente cola Famicom en cuando salieron a la venta al mercáu, los executivos de Nintendo consideraron replantegase la so posición una vegada que los sos competidores podíen ufiertar nuevos sistemes verdaderamente superiores a la so consola.[13]
En dalgún momentu de 1987, Masayuki Uemura, el diseñador de la Famicom orixinal, desenvolvería lo que sería la nueva consola de Nintendo, mentanto Ken Kutaragi diseñaría una parte importante nel nuevu sistema, el soníu, que sería nel desenvolvimientu d'un potente chip de soníu que más tarde sería conocíu como SPC700,[14] trabayu que se caltuvo de callao por cuenta de que Ken yera un trabayador de Sony y aceptara trabayar de callao pa Nintendo, la situación enterrióse una vegada que Sony afayó'l proyeutu en 1988 pero dexóse siguir una vegada que l'entós CEO de Sony, Norio Ohga, dexó al so emplegáu siguir trabayando en xunto pa Nintendo.[14]
El 21 de payares de 1987 foi presentáu ante la prensa xaponesa'l prototipu real de la consola conocida como "Super Famicom Computer".[15] La presentación incluyiría amás de la demostración de les capacidaes gráfiques de rotación y esguiláu (capacidá de renderización pseudo-3D), conocíu como'l "Manera 7" al traviés d'un xuegu prototipu llamáu DragonFly,[15] que seria'l precursor del videoxuegu Pilotwings;[16] el llanzamientu previstu seria mientres el mes de xunetu de 1988.[16] Una segunda demostración llevar a cabu n'otra rueda de prensa'l 28 de xunetu de 1989,[17] amosóse otru xuegu usáu na demostración, un prototipu del videoxuegu Super Mario World,[17] confirmaríase que'l llanzamientu de la consola retardar hasta l'añu 1990.[17]
La Super Famicom llanzar en Xapón el miércoles 21 de payares de 1990 por 25.000¥ (US$210). Foi un ésitu inmediatu; les primeres 300.000 unidaes vender n'apenes hores y de resultes de la perturbación social xenerada, el gobiernu xaponés pidió a les empreses de videoxuegos que planiaren los futuros llanzamientos de consoles en fin de selmana.[18] El llanzamientu del sistema tamién llamó l'atención de la mafia xaponesa (Yakuza), tomándose la decisión de distribuyir el productu pela nueche pa evitar el robu.[19]
Les ventes de Super Famicom superaron rápido a la competencia, reafitando la posición de Nintendo como líder del mercáu de consoles xaponés.[20] L'ésitu de Nintendo deber en parte a la retención de les desarrolladoras clave del so sistema anterior, incluyendo Capcom, Konami, Tecmo, Square, Koei, y Enix.[21]
"Sicasí, el factor clave de les ventes foi'l xuegu que venía cola consola SNES - Super Mario World".[22]
El 23 d'agostu de 1991[n. 1] llanzóse Super Nintendo Entertainment System (Una versión rediseñada de Super Famicom) en Norteamérica por US$199. La SNES de llanzó en Reinu Xuníu ya Irlanda n'abril de 1992 al preciu de GB£150, selmanes más tarde llanzóse tamién n'Alemaña. En Brasil en 1992[27] por Playtronic, una joint venture ente la empresa de xuguetes Estrela y la compañía d'electrónica de consumu Gradiente.[27] La mayoría de les versiones rexón PAL de la consola usaron el diseñu xaponés de Super Famicom, sacante pol etiquetáu y el llargor del cable del mandu.
Super Famicom y SNES llanzar con pocos xuegos, pero estos fueron bien recibíos nel mercáu. En Xapón, solu dos xuegos taben primeramente disponibles: Super Mario World y F-Zero.[28] En Norteamérica, Super Mario World llanzar nun pack cola consola y otros títulos de llanzamientu; incluyíos F-Zero, Pilotwings (dambos demostraben el "Manera 7" de capacidá de renderización pseudo-3D), SimCity, y Gradius III.[29]
La rivalidá ente Nintendo y Sega dio llugar a lo que se describió como una de les guerres de consoles más notables na hestoria de los videoxuegos.[10][30] Ente qu'en Xapón Sega caltúvose distante nel mercáu de videoxuegos, en Norteamérica caltendríase dominante cola so consola Sega Genesis, llamada Sega Mega Drive n'Europa, desenvolviendo importantes campañes publicitaries agresives en contra de Nintendo a partir del añu 1989,[10] una de les más recordaes pol públicu americanu foi la campaña publicitaria llamada "Genesis does what Nintendon't" (n'español: "Genesis fai lo que Nintendo nun puede") que demostraba les capacidaes téuniques cimeres de la consola de Sega en 16 bits y un estensu cátalogo de videoxuegos deportivos frente a les capacidaes en 8 bits de la consola NES colos sos videoxuegos llicenciaos de títulos arcade.[10] Sicasí unu de los factores claves del ésitu de la Genesis n'Estaos Xuníos foi la incorporación del videoxuegu Sonic the Hedgehog nel paquete de la consola en 1991,[30] el títulu llogró tener crítiques favorables y ayudó a que dellos xugadores mercaren la consola Genesis en llugar de la SNES.[30] Pa 1992, Nintendo tendría qu'enfrentase agora con un rival yá establecíu nos mercaos americanos y europeos mientres dellos años, solo en Norteamérica llograría consagrase hasta l'añu 1994.[10]
Magar les práutiques realizaes por Nintendo sobre la retención de llicencies y desarrolladores de videoxuegos mientres la dómina del NES ayudaba con ello a les ventes, estes nun pudieron sostenese nos años 1990 por cuenta de la competencia de la Sega Genesis. Nel añu 1991, la compañía Acclaim llanzaría nuevos títulos pa dambes plataformes mientres otres compañíes como Capcom deciden llicenciar videoxuegos a terceros o a la mesma Sega en llugar de producilos direutamente.
Otru tipos de polítiques que camudaría col intre de los años foi l'aplicación de censura a la violencia y les sos llimitaciones que Nintendo daba a ciertos títulos que saldríen al mercáu, principalmente nel so filiar americana,[31] yá que caltenía una política de llimitación de violencia a los sos títulos y, poro, la lliberación d'un videoxuegu a les sos consoles podríen ser distintes a les sos versiones europees o xaponeses. El videoxuegu que desafió verdaderamente a esa política seria'l títulu Mortal Kombat en 1993 de la compañía Midway,[31] un ésitu de árcades de 1992 sobre engarres qu'amosaba chiscadures de sangre y esmembramientu en movimientos finales. Por cuenta de les polítiques de Nintendo, el videoxuegu presentó cambeos severos y notables, el sangre y los movimientos violentos foi esaniciada de la versión en SNES,[32] mentanto Sega yera más abiertu y en llugar de censurar introdució cambeos moderaos nos elementos camudando'l sangre por sudu solo pa ser camudaos verdaderamente con violencia por aciu l'usu d'un códigu especial;[32] en consecuencia la versión Sega de Mortal Kombat foi la más vendida que la versión de Nintendo.[32]
El casu sobre la violencia nos videoxuegos foi más allá y mientres un tiempu llevar a cabu la creación d'un sistema que clasifique los conteníos presentaos nos videoxuegos, que terminó na creación de la organización Entertainment Software Rating Board en 1994.[33] Una vegada que foi establecíu, Nintendo consideró que les polítiques sobre censurar títulos yá nun yeren tan necesaries.[33]
Ente que otres compañíes taben moviéndose escontra les arquitectures de sistemes de 32 bits, Rare y Nintendo demostraron que SNES yera inda un fuerte competidor nel mercáu. En payares de 1994,[34]Rare llanzó Donkey Kong Country, un xuegu de plataformes con modelos 3D y testures pre-renderizadas n'estaciones de trabayu SGI. Colos sos detallaos gráficos, animación fluyida y música d'alta calidá, Donkey Kong Country andaba a la tema cola calidá estética de los xuegos que taben siendo llanzaos nes consoles de 32 bits basaes en CD. Nos postreros 45 díes de 1994, el xuegu vendió 6 100 000 d'unidaes,[35] convirtiéndose nel videoxuegu más rápido vendíu na hestoria hasta esa fecha. Esti xuegu unvió'l mensaxe de que los primeros sistemes de 32 bits teníen pocu qu'ufiertar percima de SNES, y ayudó a dar pasu a consoles más avanzaes.[36][34][37]
N'ochobre de 1997, Nintendo rellanza la consola nun modelu más delgáu (llamáu'l modelu SNS-101), qu'incluyía col videoxuegu Super Mario World 2: Yoshi's Island,[38] y ye consideráu como l'últimu modelu llanzáu na rexón. Un modelu similar llamáu "Super Famicom Jr." seria llanzáu en 1998 en Xapón.[39] El 27 de payares de 1997, Nintendo llanza'l so últimu títulu pa la consola: Kirby's Dream Land 3. Finalmente la producción de les consoles terminaría nel añu 1999 en Norteamérica y en 2003 en Xapón.[3]
Cola esistencia de sistemes más potentes y avanzaos col pasar de los años, dellos títulos fueron portaos a les siguientes consoles de xeneración ya inclusive a otros tipos de sistemes, dellos d'ellos empezaron per mediu de la emulación en sistemes operativos de PC y más tarde a otres consoles de Nintendo, el primeru d'elles foi na consola portátil Game Boy Advance y dempués na consola Wii nel 2005[4] per mediu de la consola virtual, anguaño tamién ta disponible na Wii U .
El 31 d'ochobre de 2007, Nintendo de Xapón anunció que dexaría de reparar consoles Super Famicom por cuenta de una escasez cada vez mayor de les pieces necesaries.[40]
Nintendo anunció'l 26 de xunu de 2017 que, al igual que la so antecesora, la consola sería rellanzada en miniatura y con 21 xuegos preinstalados el 29 de setiembre de 2017, a diferencia de la so antecesora esta va incluyir un xuegu nunca llanzáu'l cual ye Star Fox 2.[41]SNES clásicu inclúi 9 xuegos específicamente identificaos pa manera multixugador y otros dos ensin identificar nos que puede desbloquiase esta faceta.sos-xuegos-una manera-multixugador-d-113368(enllaz rotu disponible n'Internet Archive; ver l'historial y la última versión).
Placa madre del sistema SNES, los chips de soníu nun apaez na ilustración yá que funciona como un módulu estreme y puede desmontase de la placa p'amosar los demás chips del hardware.
El diseñu de la Super Nintendo / Super Famicom foi inusual na so dómina. Cuntaba con un procesador relativamente pocu potente, ayudáu por potentes chips propios pal procesamientu de soníu y videu, tamién llamaos chips de sofitu. Esto ye común nel hardware de videoxuegos d'anguaño, pero foi nuevu pa los desarrolladores de videoxuegos, y como primer resultancia los xuegos de terceres compañíes tuvieron poca calidá téunicamente falando. Los desarrolladores acostumar al so sistema más palantre p'asina poder utilizalo a la so máxima capacidá.
La CPU o procesador principal de la consola ye una Ricoh 5A22, basáu nel procesador WDCW65C816 de 16 bits,[42][43] mesma que pertenez a l'arquiteutura de la familia de procesadores MOS Technology 6502. Funciona a una velocidá de reló variable que van de 1.79, 2.68 MHz, o hasta los 3.58 MHz[42][43] en rexones NTSC y 1,77 MHz, 2,66 MHz o 3,55 MHz en rexones PAL. Como procesamientu de videu emplega l'usu de dos circuitos zarraos separaos, el S-PPU1 y el S-PPU2,[42][43] el so funcionamientu va estrechamente venceyaos polo que nun pueden funcionar xebradamente unu del otru, puede xenerar una paleta de 32.768 colores[42][43] según tamién distintos efeutos pa los gráficos. La unidá de soníu ye emplegada por aciu l'usu del chip Sony SPC700 (tamién llamáu Nintendo S-SMP) xunto col chip S-DSP d'ocho canales de soníu,[42][43] puede xenerar simultáneamente o individualmente distintos efeutos de soníu como l'ecu o modulación de tonos. El sistema contién respeutivamente con 128 KB de Ram utilizaos pa la memoria principal,[42][43] 64 KB en videu[42][43] y 64 KB pal soníu.[42][43]
Colores en pantalla: 4096. Según la manera gráfica: exemplu, 241 en mode 1 o 256 en manera 7, ensin cuntar sub-blending.
Resolvimientu: 256x224 a 512x448.[42][43] La mayoría de los xuegos usen 256x224, 320x224 o 400x300 píxeles; había trucos de programación pa llograr 512x448[42][43] pero yera usáu raramente.
Máximu númberu de píxeles de sprites nun scanline: 256.[42][43] El xenerador d'imáxenes tien un error de software el cual desfaíase de los sprites más cercanos en cuenta de los más alloñaos si un scanline entepasaba la llende.
Maneres de pantalla más comunes: Manera 1 testu píxel a píxel (16 colores por tile; 3 capes de scroll) testu affine mapped, manera 7 (256 colores por tile; una capa de rotación esguiláu).
Puertu de salida d'audiu/videu Nintendo A/V Multi Out (1) (dellos modelos incluyíen una tapa proteutora pa esti puertu).
Badea pa dispositivos esternos (1) (Puertu EXT asitiáu na base de la consola).
Entrada de AC 9 V por conector DC machu de 5.5 mm (diámetru interior) y 2.5 mm (diámetru del pin central) pa les PAL (1).
Entrada de DC 10 V por conector DC machu de 5.5 mm (diámetru interior) y 2.1 mm (diámetru del pin central) pa les NTSC xaponeses (1).
Entrada de DC 10 V por conector DC fema pa les versiones americanes y la surcoreana (1).
Salida A/V de radiofrecuencia (RF) (1) (esaniciada nes versiones compactes, en delles versiones del modelu SNSN-001(KOR) y nel modelu SNSP-001A(FRA)).
Conector o ranura pa cartuchos de xuegu.
Botones
La consola dispón de los siguientes botones:
Botón POWER d'encendíu y apagáu por pulsación horizontal.
Botón RESET retáctil pa reiniciar el xuegu.
Botón EJECT retáctil pa estracción d'un cartuchu cola consola apagada (esaniciáu nes versiones Jr.).
Selector de canal de radiofrecuencia de salida ente dos frecuencies distintes disponibles (esaniciáu nes versiones Jr., en delles versiones del modelu SNSN-001(KOR) y nes consoles PAL modelos SNSP-001A(FRA), SNSP-001A(UKV) y SNSP-001A(AUS)).
Carcasa de la consola y les sos diferencies rexonales
Al igual que la so consola predecesora, la consola tien diferencies nel diseñu de la so carcasa, particularmente na lliberación americana onde tien un diseñu totalmente distintu a los sos contrapartes xaponesa, europea, australiana y surcoreana. El diseñu pa la so versión norteamericana foi ellaboráu pola compañía de diseñu industrial Lance Barr[45] y foi realizáu col fin d'evitar d'asitiar alimentos y bébores o dalgún tipu d'oxetu sobre la base de la consola,[45] daqué que si asocediera cola so consola predecesora NES.[45] Los cambeos más bultables na consola son les siguientes:
Super Famicom orixinal
Super NES americana orixinal
Super Nintendo PAL orixinal
New-Style Super NES
Super Famicom Jr.
Versión orixinal xaponesa modelu SHVC-001 (1990-1998)
Versión americana modelos SNS-001 y SNSM-001 (BRA) (1991-1997)
Versiones PAL y surcoreana modelos: SNSP-001A(FRG) SNSP-001A(UKV) SNSP-001A(ITA) SNSP-001A(FRA) SNSP-001A(SCN) SNSP-001A(AUS) SNSN-001(KOR) (1992-1998)
Versión norteamericana "Jr." modelu SNS-101 (1997-1999)
Versión Jr. xaponesa modelu SHVC-101 (1998-2003)
Logotipu oficial usáu na versión xaponesa.Versión xaponesa: el Super Famicom presenta un diseñu arrondáu de color blancu con una base na parte cimera de color gris, contién el logotipu de la consola de cuatro colores: verde, azul, colloráu y mariellu allugáu na parte cimera derecha de la consola, mesma que tamién representa a los cuatro botones A-B-X-Y de'l mandu o control del sistema.[42] El llargor de los cables emplegaos pal sistema ye la más curtia en comparanza coles demás versiones. Anque toles Super Famicom son de la mesma calidá, Nintendo realizó dos producciones independientes: les consoles fabricaes en Xapón, que los sos númberos de serie empiecen por "S", y les fabricaes en China, que los sos númberos de serie empiecen por "SM". El sistema de videu emplegáu por esta consola ye'l NTSC, variante NTSC-J.
Dos mandos onde s'amuesen les sos simples diferencies nel diseñu; na parte de riba: mando modelu SHVC-005 pa la Super Famicom, embaxo: mando modelu SNS-005 pa la Super NES americana.Versión americana: la consola Super Nintendo ye la que presenta un diseñu totalmente distintu a les demás versiones, la base de la carcasa presenta con una superficie curva nel área de la ranura del cartuchu, esto col fin d'evitar asitiar dalgún elementu o oxetu na consola que pudiera causar dalguna descompostura como líquidos o alimentos,[43] los colores de los botones de la carcasa d'encendíu y reinicio son moraos, el interruptor d'espulsar los cartuchos ye de color gris. Mentanto, nel control los botones A-B son de color moráu con un relieve convexu y los botones X-Y son de color lavanda. Al igual que la carcasa, los cartuchos americanos presenta una diferencia nel diseñu, que xenera una incompatibilidá a nivel físicu pa los cartuchos de les versiones xaponesa, PAL y surcoreana, anque puede solucionase por aciu l'usu d'adaptadores o realizando un cambéu na ranura del cartuchu.[46] De la versión americana esiste'l modelu SNSM-001(BRA) diseñáu pal mercáu brasilano y producío en Manaus pola compañía Playtronic. Esti modelu brasilanu foi l'únicu modelu SNES fabricáu fora de Xapón.[44] Del modelu SNS-001 hai dos versiones, la SNS-USA y la SNS-US/CAN vendíes nel mercáu norteamericanu. El sistema de videu emplegáu por esta consola ye'l NTSC, variante NTSC-M.
Versión Jr. xaponesa y americana: les versiones junior de la consola son rediseños en menor tamañu y pesu. Tanto la versión americana como la xaponesa presenta'l mesmu diseñu, solo estremaes nel tamañu y forma de la ranura del puertu o conector onde s'enserten los cartuchos y nel color emplegáu pa los botones de la carcasa y de los controles pa les sos respeutives rexones. Anque popularmente conocer a la versión norteamericana como "Jr.", "Mini" o "SNES 2", esta versión ye considerada por Nintendo como una SNES más con un nuevu diseñu y modelu, tando referenciada oficialmente como la "New-Style Super NES",[47] ente que la versión xaponesa sí foi nomada oficialmente como la "Super Fámicom Jr.". Esti modelu nunca foi llanzáu en versión PAL.
Mandu orixinal, modelu SNSP-005, pa la Super Nintendo PAL, que los sos botones usen los mesmos colores que nes versiones Super Famicom, Super Famicom Jr. y Hyunday Super Comboy.Versión PAL: magar esta versión presenta un diseñu igual al so contraparte xaponesa, esta ta diseñada pa televisiones PAL, una forma distinta de tresmisión de videu análoga emplegada na mayoría de los países europeos y n'Australia. Por cuenta de esa diferencia nel tipu de señal de videu, la consola emplega un bloquéu rexonal pa evitar l'usu de cartuchos de les rexones americanes, xaponesa y surcoreana qu'utilicen el protocolu de tresmisión en videu NTSC. La versión PAL ye la que dispón de más modelos, habiendo pequeñes diferencies ente ellos nel diseñu. El modelu italianu SNSP-001A(ITA) tien dos versiones: la SNSP-ITA y la (CE)SNSP-ITA; el modelu francés SNSP-001A(FRA) tien dos versiones: la SNSP-FRA y la SNSP-FRA-1; el modelu del Reinu Xuníu SNSP-001A(UKV) tien dos versiones: la SNSP-UKV y la (CE)SNSP-UKV. El modelu SNSP-001A(FRG) tien distintes versiones, dependiendo del país onde se vendiera (versión indicada na etiqueta de la base de la consola) y del añu de producción, siendo vendida la versión SNSP-ESP n'España, la SNSP-NOE n'Alemaña, la SNSP-FRG n'Austria y otros países del norte d'Europa, la SNSP-HOL nos Países Baxos, la SNSP-GPO en Grecia y la (CE)SNSP-FRG en dellos países d'Europa, que les sos producciones d'esta postrera, de finales de 1994 d'equí p'arriba, disponíen de les nueves revisiones de plaques que engloban lo que se vendieron a llamar les "consoles 1CHIP", qu'emiten una la señal de videu más nitida y de mayor calidá qu'a les consoles anteriores que les sos plaques nun son "1CHIP". A diferencia de les consoles col sistema NTSC, la Super Nintendo PAL nun dispón nin emite la señal de sincronismu compuestu (pin 3 del puertu Multi Out) y solo puede utilizar, pa la señal RGB, los sincronismos de la señal de video compuestu o la de S-Video, lo que fai que la imaxe contenga daqué de ruiu y nun sía tan nítida como podría trate nes versiones NTSC.
Consola Hyundai Super Comboy.Versión surcoreana: pa la distribución y venta nel mercáu de Corea del Sur, Nintendo venció-y el so llicencia a la empresa surcoreana Hyundai Electronics. Por cuenta de esto, el nome de la consola adopta nesti país el nome oficial de Hyundai Super Comboy, anque tamién s'inclúi'l nome "Super Nintendo Entertainment System" na consola, indicándose la versión d'esta na caxa oficial de la consola y sol testu "Korean Version", lo que convierte a esti modelu n'otra versión más de SNES. En cuanto al diseñu de la carcasa, esta versión tien el mesmu que los modelos PAL y Super Famicom, y utiliza la señal de videu NTSC, siendo esta versión totalmente compatible colos xuegos de Super Famicom. Tamién destaca l'usu del mesmu conector DC que los modelos SNES americanos y el testu en coreanu de los botones de la consola en delles de les versiones. Los primeros modelos de la consola tienen el códigu SNSN-001(KOR), ente que les posteriores fueron etiquetaes como modelu HGM-3000(SNSN-001).
Una consola SNES col problema del cambéu de color causáu pola oxidación del plásticu.Oxidación nos componentes de la carcasa: Delles consoles tantu la Super Famicom como la SNES orixinales comparten un error industrial nel diseñu de los componentes emplegaos pal plásticu[48] ABS de la carcasa, yá que ye susceptible a la oxidación causada pol contautu col osíxenu,[49] esti problema yera más bultable si la consola esponer por un llargu tiempu albentestate,[49] la causa yera probablemente a un amiestu incorrecto de los aditivos estabilizantes o retardadores de llapada.[49] En resume, el color del plásticu de la carcasa camuda a color mariellu pola oxidación. El color puede ser restauráu dacuando con lluz UV y una solución de peróxidu d'hidróxenu.[48]
Bloquéu rexonal: la consola emplega bloqueos tanto físicos como de hardware pa evitar l'usu de cartuchos que nun sían correspondiente a la rexón de la consola. El diseñu del cartuchu na versión americana ye distinta a les versiones xaponesa, PAL y surcoreanu, polo qu'emplega una torga física que fai que'l cartuchu d'otra rexón nun s'introduza dafechu a la ranura.[46] Per otru llau, na versión PAL la consola emplega l'usu d'un circuitu de zarru que torga l'usu de cartuchos americanos y xaponeses, anque'l mesmu puede solucionase por aciu cambeos nos chips de videu y nel circuitu de zarru[50] de la consola. Sicasí, esti cambéu de los circuitos de videu pueden tener resultancies ensin esperar na resolución de pantalla y na velocidá del xuegu, una y bones esta pue ser más acelerada.[51] El bloquéu rexonal pue ser desactiváu por aciu el cambéu del circuitu del zarru, anque esti cambéu podía ser detectada nos cartuchos de títulos más actuales, polo que yera necesariu del usu d'un interruptor pa evitar, nuevamente, esi inconveniente.[46]
Vista comparancia del diseñu de los cartuchos pa les sos respeutives rexones; enriba: cartuchu pal sistema SNES americanu, embaxo: cartuchu pal sistema Super Famicom, que'l so diseñu ye idénticu al de los sistemes Hyundai Super Comboy y el SNES PAL. Nel cartuchu de baxo tamién s'amuesen los pines opcionales pal usu de chips o coprocesadores de sofitu.
Los cartuchos son el mediu d'almacenamientu de los xuegos emplegáu pa la consola. El tamañu predeterminado nos cartuchos son de 32 Mbit por cuenta de les llendes accesos de los controladores de memoria. Esisten xuegos como Tales of Phantasia y Star Ocean que llogren usar 48 Mbit d'información nos cartuchos.
La mayoría de los cartuchos ufierta otru tipos de prestaciones como la inclusión d'una memoria SRAM pa guardar información temporal referente a los xuegos, más memoria RAM de trabayu adicional, coprocesadores de sofitu y otru tipu hardware funcional pal sistema.
Mientres el so periodu de comercialización, un númberu d'accesorios fueron puestu en llibertá, la mayoría d'ellos fueron fabricaos por empreses de terceros pa utilizalos como complementos en determinaos títulos de la consola, otres empreses desenvolveríen otros tipos d'accesorios que modificaben ciertos aspeutos de funcionamientu na consola ensin llicencia per parte de Nintendo. Los accesorios más destacaos de la consola son les siguientes:
La Super Game Boy dexa xugar títulos de la portátil Game Boy per mediu de la SNES.
Conversor de Game Boy, Super Game Boy: dexa que los xuegos diseñaos pa portátil de Game Boy puedan ser xugaos per mediu de la SNES o Super Famicom, dexaba amás da-y color a los xuegos
Super Multitap: un adaptador pa multi-xugador llicenciáu por Hudson, similar al accesoriu de NES, NES Four Score y NES Satellite. Espande los puertos de controladores de la SNES hasta'l númberu de 16 xugadores simultáneos p'aquellos xuegos que lu soportaren (sicasí, esti gran númberu rique que dellos Multitaps sían coneutaos unos a otros). Hubo tamién un Super Multitap 2, pero nun funcionar en consoles PAL y NTSC (EE. XX.)
Sufami Turbo: un cartuchu adaptador creáu por Bandai, que sirve pa executar xuegos de tamañu Game Boy creaos pa esti adaptador en tierres nipones
Satellaview: un satmódem que s'añedir a la consola de Nintendo Super Nintendo que foi llanzáu namái en Xapón
Diversos adaptadores pa dexar xugar títulos o cartuchos xaponeses o americanos en consoles europees (PAL)
El dispositivu Satellaview funcionando en xunto cola Super Famicom.
La parte inferior de la consola cunta con una conexón denomada "EXT". En Xapón publicó un periféricu llamáu Satellaview qu'utilizaba esti puertu d'espansión. Trátase d'un módem per satélite col que los xugadores podíen competir en llinia con otros usuarios gracies a la frecuencia proporcionada poles emisiones de radiu per satélite de St.GIGA. De normal, los xuegos disponibles pa descarga por aciu esti periféricu yeren remakes o remortines de xuegos de Nintendo, como Zelda no Densetsu (adautación del primer Zelda de NES), Zelda no Densetsu Kodai no Sekiban (secuela de A Link to the Past), F-Zero Grand Prix 2, etc.
Dispositivos de trucos de terceros llanzaos pa la SNES dexaben a los xugadores modificar los datos del xuegu y dexaben coses como vides infinites, enerxía, etc. Tou los dispositivos de trucos fueron fechos por compañíes de terceros y nengunu foi llicenciáu o sofitáu por Nintendo.
== Chips de sofitu Dalgunos xuegos fixeron usos de chips especiales nel interior de los cartuchos col fin d'aumentar la potencia de la máquina en distintos aspeutos:
CX4: Ameyorar l'usu de les tresparencies y cálculos trigonométricos. Creáu por Capcom y usáu puramente en Megaman X2 y Megaman X3.
DSP1: Meyores na Manera 7 y cálculu de vectores. Utilizáu en xuegos como Super Mario Kart.
DSP2: Esguiláu de gráficos. Dobla la velocidá de la SNES. Esclusivu de Dungeon Master.
DSP3: Descompresión de gráficos. Esclusivu de SD Gundam GX.
DSP4: Dibuxáu de circuitos. Esclusivu de Top Gear 3000.
SA1: Compresor de datos 1:4. Aumenta velocidá de la SNES hasta 10 MHz. Utilizáu en xuegos como Super Mario RPG, Kirby Super Star y Kirby's Dream Land 3 y en cartuchos adaptadores de SD Gundam G-Next.
S-DD1: Compresión de gráficos. Esclusivu de Street Fighter Alpha 2 (Capcom) y Star Ocean (Enix na era pre-Square-Enix).
SPC7110: Meyora n'algoritmos. Diseñáu por Epson y Usáu en 4 xuegos:
Far East of Eden Zero
Far East of Eden Zero - Shounen Jump no Shou
Momotarou Dentetsu Happy
Super Power League 4
Super FX: Cálculos vectoriales. Aumento velocidá SNES hasta 10,5 MHz. Utilizáu en Star Wing (Star Fox fora d'Europa), Dirt Trax, Stunt Race FX y Vortex.
Super FX 2: Aumento velocidá SNES hasta 21 MHz. Utilizáu en Super Mario World 2: Yoshi's Island, Winter Gold y Doom.
Cogorda DSP: Estos chips son creaos por Cogorda Corp. p'ameyorar la capacidá de IA. Utilizáu en 3 xuegos según el chip:
ST-10: F1 Roc 2
ST-11: Hayazashi Nidan Morita Shougi
ST-18: Hayazashi Nidan Morita Shougi II
OBC-1: Manipulación de sprites. Esclusivu de Metal Combat, secuela de Battle Clash.
S-RTC: Un chip qu'amuesa'l reló en tiempu real. Esclusivu de Daikaijuu Monogatari II.
40 xuegos devasaron el millón d'unidaes vendíes en tol mundu, dellos solu esclusivos de Xapón o Norteamérica, siendo Super Mario World el más vendíu con 20 000 000 nos trés mercaos principales.[54]
Los diez xuegos más vendíos fueron:
↑D'alcuerdu al llibru The Ultimate History of Video Games de Stephen Kent, el so llanzamientu oficial foi'l 9 de setiembre.[22] Artículos de periódicos y revistes de finales de 1991 informen que les primeres unviaes yá taben en tiendes de delles rexones el 23 d'agostu,[23][24] ente que la so llegada a otres rexones diose más tarde.[25] Munches de les fontes posteriores atopaes n'internet (circa 2005 y más tarde) fechen el so llanzamientu'l 13 d'agostu.[26]
↑ 15,015,1«The early SFC in all its glory.» (en xaponés). Famicom Tsushin Magazine: páxs. 90-103. 23 d'avientu de 1988. «"Finally, an appearance!!" The SFC is announced before over 200 members of the press. Its capabilities are compared with those of the PC-Engine and Megadrive.».
↑ 16,016,1«It's announced formally at last by high performance beyond imagination. The Super Nintendo Entertainment System.». Famicom Hissyoubon. 16 d'avientu de 1988. «There were a lot of reporters from a general magazine as well as reporters of each game specialized magazine in a concert meeting place on the day, too, and the height of the attention of the world to Super Nintendo Entertainment System" was asked.».
↑ 17,017,117,2«The Second SFC Demonstration» (en xaponés). Famicom Tsushin. 1 de setiembre de 1989. «Super Famicom will not be released for at least another year!».
↑Kent (2001), páxs. 431–433. "Xapón caltúvose lleal a Nintendo, inorando tantu Mega-Drive de Sega como PC Engine de NEC (el nome xaponés pa TurboGrafx)... A diferencia del llanzamientu en Xapón nel que Super Famicom superó en ventes a dambos competidores xuntos, SNES va estrenar contra un establecíu productu nel mercáu."
↑Kristan Reed (19 de xineru de 2007). «Virtual Console: SNES». Eurogamer. Consultáu'l 12 de febreru de 2009.
↑ 22,022,1Kent (2001), p. 432. Kent states September 1 was planned but later rescheduled to September 9.
↑Super Nintendo sells quickly at OC outlets. August 27, 1991. «Last weekend, months after video-game addicts started calling, Dave Adams finally was able to sell them what they craved: Super Nintendo. Adams, the manager of Babbages in South Coast Plaza, got 32 of the $199.95 systems Friday.». Based on the publication date, the "Friday" mentioned would be August 23, 1991.|idioma=inglés
↑«Super Nintendo It's Here!!!» (n'inglés). Electronic Gaming Monthly (Sendai Publishing Group) 28: p. 162. Payares de 1991. «The Long awaited SNES is finally available to the U.S. gaming public. The first few pieces of this fantastic unit hit the store shelves on August 23, 1991. Nintendo, however, released the first production run without any heavy fanfare or spectacular announcements.».
↑Jeremy Parish (14 de payares de 2006). «Out to Launch: Wii». 1UP.com. Archiváu dende l'orixinal, el 14 de febreru de 2012. Consultáu'l 3 de xunetu de 2007.
↑ 30,030,130,2Kent, Steven L. (2001). The Ultimate History of Video Games: The Story Behind the Craze that Touched our Lives and Changed the World (n'Inglés). Prima Publishing, páx. 424-431. ISBN 0-7615-3643-4.
↑ 32,032,132,2Kent, Steven L (2001). The Ultimate History of Video Games: The Story Behind the Craze that Touched our Lives and Changed the World. (n'Inglés). Prima Publishing, páx. 471-480. ISBN 0-7615-3643-4.
↑ 33,033,1Kent, Steven L. (2001). The Ultimate History of Video Games: The Story Behind the Craze that Touched our Lives and Changed the World .. Prima Publishing. ISBN 0-7615-3643-4.
↑Kent, Steven L. (2001). The Ultimate History of Video Games: The Story Behind the Craze that Touched our Lives and Changed the World. (n'Inglés). Prima Publishing, páx. 491–493. ISBN 0-7615-3643-4.
↑Kent, Steven L. (2001). The Ultimate History of Video Games: The Story Behind the Craze that Touched our Lives and Changed the World. (n'Inglés). Prima Publishing, páx. 496–497. ISBN 0-7615-3643-4.
↑Chris Johnston (29 d'ochobre de 1997). «Super NES Lives!» (inglés). Archiváu dende l'orixinal, el 24 de xineru de 2014. Consultáu'l 24 de xineru de 2016.
↑Super Fami Gets Face-Lift (16 de xineru de 1998). «Super Fami Gets Face-Lift» (inglés). Archiváu dende l'orixinal, el 18 de xineru de 2012. Consultáu'l 24 de xineru de 2014.
Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Super Nintendo.
Datos: Q183259