Valenciennes

Valenciennes
Alministración
País	Francia
Organización territorial	Francia metropolitana
Rexón	Altos de Francia
Departamentu	Nord
Distritu	Distrito de Valenciennes (es)
Tipu d'entidá	comuña de Francia
Alcalde de Valenciennes (es)	Laurent Degallaix
Nome oficial	Valenciennes (fr)
Códigu postal	59300
Xeografía
Coordenaes	50°21′29″N 3°31′24″E / 50.3581°N 3.5233°E
	Valenciennes Valenciennes (Francia)
Superficie	13.82 km²
Altitú	42 m, 17 m y 56 m
Llenda con	Bruay-sur-l'Escaut, Anzin, Aulnoy-lez-Valenciennes, Marly, Petite-Forêt, Saint-Saulve, La Sentinelle y Trith-Saint-Léger
Demografía
Población	42 991 hab. (1r xineru 2021); - 20 825 homes (2017); - 22 511 muyeres (2017)
Porcentaxe	100% de Distrito de Valenciennes (es)
Densidá	3110,78 hab/km²
Más información
Estaya horaria	UTC+01:00 (horariu estándar); UTC+02:00 (horariu de branu)
Llocalidaes hermaniaes	Agrigento, Miskolc, Düren, Gliwice, Medway (es) y Yichang
	valenciennes.fr

Valenciennes ye una ciudá, comuña y subprefeutura francesa, asitiada nel departamentu de Nord na rexón d'Altos de Francia.

Xeografía

Valenciennes ta asitiada a veres del ríu Escaldia nel so confluencia col Rhônelle y práxima al parque natural de la rexón sobre la planicie del Scarpe. Atopar a 50 km al sureste de la capital Lille y a 200 km al nordeste de París.

Historia

Valenciennes ye citada nun documentu calteníu del añu 693 nel que se rellata una sentencia sol reináu merovinxu de Clodoveo II. Tres el Tratáu de Verdún qu'estremó'l legáu del reinu francu en 843, Valenciennes y les posesiones del condáu de Henao fueron asignaes a Lotario I, na frontera ente Neustria y Austrasia hasta qu'en 923 tresferir al ducáu de la Baxa Lotaringia que col tiempu pasó a dependencia del Sacru Imperiu Romanu Xermánicu. Con anterioridá, la rexón sufrió la invasión de los normandos en 881 y foi convertida sol reináu de los emperadores de la dinastía descendiente d'Otón I, nuna Marca o provincia fronteriza.

En 1008, un periodu de fame que causó una epidemia de peste de que los sos efeutos salvar la ciudá atopar nel orixe de la tradición relixosa cristiana llamada "le tour du Saint-Cordon" na qu'una procesión de fieles arrodia'l perímetru de la ciudá histórica de 14 km de llargor en cultu a la figura de Notre Dame du Saint-Cordon pa la que tamién, el conde Alberto I de Henao, duque de Baviera, mandó construyir la torre de Dodenne nel sieglu XIV .

A partir del sieglu XV, Valenciennes y el condáu de Henao convertir en posesión de los duques de Borgoña nun periodu de florecimientu cultural gracies a la proteición y mecenalgu de la nobleza local sobre personaxes como'l cronista Georges Chastelain, el poeta Jean Molinet, el ilustrador miniaturista Simon Marmion, l'escultor Pierre du Préau o l'orfebre Jérôme de Moyenneville.

En 1524, Carlos V celebró la so entrada na ciudá, que pasó a ser posesión de los Habsburgu d'España. A partir del sofitu emprestáu a la causa protestante por Enrique II de Francia na so llucha contra l'emperador Carlos, Valenciennes foi centru de revueltes en 1562 mientres la Guerra de Flandes en Países Baxos españoles, nun episodiu conocíu como la "Journée des Mal Brûlés", cuando l'ensame lliberó a los presos protestantes condergaos a la foguera. Les tropes unviaes a la fortaleza de La Redoute, na puerta de Anzin, por Felipe II d'España fueron sitiaes en 1576, pero en 1580 les fuercies del Rayu de la Guerra llograron el control de la ciudá pa la soberanía española.

Mientres el gobiernu de los Habsburgu d'España, los xesuites instalaos en 1591 construyeron la ilesia de Saint-Nicolas y fundaron una escuela. En 1611, edificóse la fachada del conceyu n'estilu renacentista y mientres el sieglu XVII, rematóse la canalización del ríu Escaut hasta Cambrai, infraestructura que favoreció'l desenvolvimientu de la industria testil de manufactura de llana y teles fines.

El 16 de xunetu de 1656) nes cercaníes d'esta ciudá produció la importante [Batalla de Valenciennes (1656)|victoria]] del exércitu español al mandu de Luis de Condé y Juan José d'Austria sobre'l francés del mariscal Turena, nel intre de la Guerra francu-española (1635-1659).

En 1677, la ciudá ye invadida poles tropes de Lluis XIV de Francia mientres l'intre de la Guerra Franco-Holandesa y la so soberanía tresferida a la corona francesa en 1678 polos Trataos de Nijmegen. La ciudá conoció a partir d'entós un desenvolvimientu urbanu asociáu a la so condición de bastión fronterizu, convirtiéndose nuna de les principales ciudaes del norte fortificaes pol inxenieru Vauban.

Na primer metá del sieglu XVIII tuvieron lugar descubrimiento de xacimientos de hulla, el primeru en Fresnes en 1718, y de carbón, en 1734 en Anzin, que seríen el principal recursu de la industria que se desenvolvió tres la revolución industrial y la constitución de la Compagnie des Mines d'Anzin, según la alimentaria en redol al refino d'azucre o al de porzolana.

Les guerres contra la Convención tres la Revolución francesa llevaron a la ocupación de Valenciennes ente xunetu de 1793 y agostu de 1794 por tropes austrobritánicas comandadas pol duque de York y el príncipe Frederick Josias de Saxe-Cobourg-Saalfeld.

En 1824 Valenciennes foi designada subprefeutura, desenvolviéndose a lo llargo del sieglu XIX como gran centru siderúrxicu del Norte.

Mientres la Primer Guerra Mundial, la ciudá permaneció so ocupación del exércitu alemán ente 1914 y 1918, hasta la so espulsión por tropes britániques y canadienses tres duros combates nos que destacaron soldaos como'l sarxentu Hugh Cairns en que'l so recuerdo la ciudá dedicó una avenida dende 1936.

Na Segunda Guerra Mundial, el centru de la ciudá foi destruyíu pola quema desamarráu tres el bombardéu del 10 de mayu de 1940, siendo ocupada polos nazis el 27 de mayu. El 2 de setiembre de 1944, l'exércitu de los Estaos Xuníos punxo fin a la ocupación.

Tres la crisis económica de la industria del carbón de los años 1970 y 1980, que causó'l zarru de numberoses fábriques y perda d'empleos y población, l'actividá de la ciudá empobinar escontra la industria del automóvil, especialmente d'equipamientu auxiliar, cola instalación de plantes de producción del Grupu PSA, Sevel Nord (participada por Fiat Group y Grupu PSA), de Toyota y de DaimlerChrysler.

La so universidá foi convertida n'autónoma en 1979 cola denominación de Université de Valenciennes et du Hainaut-Cambrésis rematando la tradición na excelencia n'educación de los centros de Valenciennes, que dende mediaos del sieglu XIX formaron a una cuarentena de Prix de Rome, cuantimás de les Ecoles y del Conservatoriu nacional de música, lo que-y valió l'apellativu de Atenes del Norte 1860.

Valenciennes ye tamién la sede de l'Axencia Ferroviaria Europea, l'axencia encargada de la regulación y la seguridá ferroviaria de la Unión Europea.

Demografía

Evolución demográfica de Valenciennes
1793	1800	1806	1821	1831	1836	1846	1851	1856	1861	1866	1872	1876	1881	1886	1891	1896	1901	1906	1911	1921	1926	1931	1936	1946	1954	1962	1968	1975	1982	1990	1999	2007
abs.	16 918	19 016	19 906	21 343	19 499	22 040	23 263	24 229	24 966	24 344	24 662	26 083	27 607	27 575	28 700	29 912	30 946	31 759	34 766	34 425	40 023	42 359	42 564	38 684	43 434	45 379	46 626	42 473	40 275	38 441	41 278	42 670
Pa los censos de 1962 a 1999 la población llegal correspuende a la población ensin duplicidaes (Fonte: INSEE [Consultar])

La aglomeración urbana de Valenciennes algamaba 355 709 habitantes na so parte francesa, según la población municipal oficial de 2007.^[4]

Ciudaes hermaniaes

Patrimoniu

Hotel de Ville, Valenciennes.

Destruyida mientres los enfrentamientos de la Segunda Guerra Mundial, Valenciennes caltién sicasí un ricu patrimoniu artísticu:

La fachada del hôtel de ville reformada en 1867
La basílica Notre-Dame du Saint-Cordon
La casa española, convertida n'Oficina de turismu, ye un edificiu del sieglu XVI.
La tour de la Dodenne
La biblioteca de los Xesuites
Muséu de Belles Artes, alluga coleiciones d'artistes de les escueles flamenques del sieglu XVI al sieglu XVII
campusantu Saint-Roch
L'église Saint-Géry del sieglu XIII

Personalidaes

Antoine Watteau, nacíu'l 10 d'ochobre de 1684 en Valenciennes.

Balduino VI de Constantinopla (1171-1205 o 1206)
La reina d'Inglaterra, Felipa de Henao, (1311-1369)
L'escultor André Beauneveu, (1330-1403)
El cronista Jean Froissart, (1333-1404)
El pintor Robert Campin, (1375-1442)
El pintor y ilustrador Simon Marmion, (1425-1489)
El xeneral Charles de Lannoy (1481-1527), Xeneralísimu de les fuercies imperiales na Batalla de Pavía
Ilustrador Cailleau Hubert, (1544-1577)
L'historiador Henri d'Oultreman, (1546-1605)
L'historiador Simon Leboucq, (1591-1657)
El músicu Claude Le Jeune, (1525-1601)
El pintor Antoine Watteau, (1684-1721)
El pintor Jean-Baptiste Pater, (1695-1736)
L'escultor Jacques Saly, (1717-1776)
El pintor y dibuxante Charles Eisen, (1720-1778)
Madame d'Épinay (1726-1783), escritora
L'escultor Nicolas Lecreux, (1733-1799)
El pintor Jacques-François Momal, (1754-1832)
L'escultor François Aimé Milhomme, (1758-1823)
El pintor Alexandre Denis Abel de Pujol, (1785 - 1861)
L'escultor Henri Lemaire, (1789-1880)
Henri Wallon (1812-1904), historiador y políticu
El paisaxista Henri Harpignies, (1819-1916)
El músicu Edmond Membrée, (1820-1882)
L'arquiteutu Edmond Guillaume, (1826-1894)
El pintor y escultor Jean-Baptiste Carpeaux, (1827-1875)
El pintor Auguste Désiré Saint-Quentin, (1833-1906) alumnu d'Abel de Pujol
L'escultor Ernest-Eugène Hiolle, ((1834-1886)
Alfred Giard (1846-1908), zoólogu
El pintor y escultor Gustave Crauk, (1848 - 1939)
L'escultor Léon Fagel, (1851-1913)
Émile Basly (1854-1928), sindicalista
L'escultor Henri Désiré Gauquié, (1858-1927)
El pintor Eugène Chigot, (1860-1917)
L'escultor Corneille-Henri Theunissen (1863-1918)
L'arquiteutu Emile Dusart, (-)
L'arquiteutu Paul Dusart, (1865-1933)
L'escultor Félix Desruelles, (1865-1943)
L'escultor Pierre-Victor Dautel, (1873-1951)
L'escultor Élise Raset, (1874-1956)
L'escultor Lucien Brasseur, (1878-1960)
El pintor Lucien Jonas, (1880-1947)
El pintor Eugène Ruffin, (1880-1966)
El pintor Paul-Élie Gernez, (1888-1948)
L'escultor Alfred Alphonse Bottiau, (1889-1951)
Charles Nungesser (1892-1927), aviador
L'escultor Georges Thurotte, (1905-)
Edmond Marin la Meslée (1912-1945), aviador militar, as d'ases de la campaña de Francia
Pierre Carous (1913-1990), senador
El pintor Charles Bétrémieux, (1919-1997)
L'escritor Jean Dauby, (1919-1997)
L'actor Jean Lefebvre (1919-2004)
El pintor Pierre Bisiaux, (1924-2005)
L'escultor Henri Derycke, (1928-1997)
L'actor Pierre Richard (1934-)
L'actor Michel Duchaussoy (1938-2012)
Jean-Louis Borloo (1951-), ministru
L'escritor Arnauld Pontier (1957-)
L'escritor Grégoire Delacourt, (1960-)

Referencies

↑ «Q43475053» (en rusu). Great Soviet Encyclopedia. Volume 8, 1927.
↑ «code officiel géographique». Consultáu'l 6 xineru 2019.
↑ ^3,0 ^3,1 Tienes d'especificar urlarchivu = y fechaarchivu = al usar {{cita web}}.«répertoire géographique des communes». Institut national de l'information géographique et forestière (2015).
↑ http://splaf.free.fr/agg.php?uu=59701&agg=Valenciennes%A0%28partie%20fran%Y7aise%29

Enllaces esternos

INSEE
(en francés) Sitiu oficial de la villa
(en francés) Sitiu oficial de les Valenciennes 2007 Archiváu 2018-05-10 en Wayback Machine

[fc987a602d340e160d8d08985118dcbf8179743f-1] «Q43475053» (en rusu). Great Soviet Encyclopedia. Volume 8, 1927.

[a6c673b6cebdcba3d6702004513c2ffcbdd20e17-2] «code officiel géographique». Consultáu'l 6 xineru 2019.

[6c5fb4f95547c20421068d2fef20002224246960-3] 3,0 ^3,1 Tienes d'especificar urlarchivu = y fechaarchivu = al usar {{cita web}}.«répertoire géographique des communes». Institut national de l'information géographique et forestière (2015).

[4] ttp://splaf.free.fr/agg.php?uu=59701&agg=Valenciennes%A0%28partie%20fran%Y7aise%29

[1]

[2]

[3]

[4]