Acaciu de Beroea

Acacio (circa 330, Siria ^(es)  – circa 430, Alepu) foi un relixosu cristianu, obispu de Beroea.

Acaciu de Beroea
Vida
Nacimientu	Siria (es) , circa 330
Nacionalidá	Antigua Roma
Muerte	Alepu, 430 (99/100 años)
Estudios
Llingües falaes	griegu antiguu
Oficiu	sacerdote católicu, obispu católicu
Creencies
Relixón	Ilesia Católica

Cuando entá yera bien nuevu fíxose monxu na famosa comunidá de solitarios, presidida por Asterio, nun llugar cerca d'Antioquía. Cuando Eusebio de Samosata volvió del exiliu a la muerte de Valente nel añu 378, nomar Obispu de Beroea. Depués atopamos a Acacio en Roma, aparentemente como unviáu de Meletius y de los Padres del Sínodu de Antioquía, cuando se plantegaron ante'l papa Dámaso les temes rellacionaes cola herexía d'Apolinario. Mientres llevaba a cabu esta difícil embaxada, asistió a la xunta de prelaos convocaos pa decidir sobre los errores de Apolinario, y suscribió l'oficiu de fe nos Dos Naturaleces.

Poco dempués atópase en Constantinopla onde llegara pa participar nel segundu Conceyu Xeneral aconceyáu nel añu 381 pa reafitar les definiciones de Nicea, y rebatir los errores de los Macedonios o Pneumatómanos.

Melecio de Antioquía morrió esi mesmu añu, y Acacio, desafortunadamente, participó na consagración illexítima de Flaviano. Por causa d'esti procedimientu práuticamente cismáticu –cismáticu nel sentíu de que foi una violación esplícita del conveniu ente Paulino y Meletius y tendía infelizmente a caltener nel poder al partíu Eustaquiano– Acacio ganóse l'antipatía del papa Dámaso, quién se negó a caltener la comunión con él y los sos partidarios. Esta escomunión de Roma duró diez o once años, hasta que'l Conceyu de Capua lo readmitió na unidá nel añu 391 o 392 (Labbe, Conc., II, 1072).

Nel añu 398, encargóse-y a Acacio, que tenía agora setenta y seis años, otra delicada misión de la Ilesia Católica. Foi escoyíu por Isidoro d'Alexandría pa llevar al papa Siricio la noticia de la eleición de San Juan Crisóstomo a la sede de Constantinopla.

Acacio foi siempres un declaráu rigorista na so conducta y esfrutó de gran reputación pola so piedá.

Acacio pasó los últimos años de la so vida tratando, con edificante incoherencia, d'echar l'agua de la so caridá sobre les cenices encendíes de los feudos que'l nestorianismu dexara nel so tren. Les sos cartes a Cirilo y al papa Celestín I son interesaes de lleer dientro d'esti cuadru; y correspuénde-y el sorprendente honor d'inspirar a San Epifanio pa escribir el so "Historia de les Herexíes". Morrió a la estraordinaria edá de cientu diez años.

Enllaces esternos

• Datos: Q337191